คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Part three : กับคนที่ไม่อยากเจอ(100% >o< v)
Paet three : กับคนที่ไม่อยากเจอ
ริมฝีปากร้อนไล่ไปตามซอกคอเรื่อยขึ้นมาจนสัมผัสกับริมฝีปากปลุกหญิงสาวให้ลืมตาอย่างฉับพลัน
“ทำอะไรของคุณ หยุดนะ”
“สามีปลุกภรรยาสุดที่รักไง”คยูมองสบสายตากร้าวของเธอ
“ฉันไม่.........”
“เธอปฏิเสธไม่ได้ล่ะมั้ง ฉันเป็นสามีเธอทั้งทางนิตินัยและพฤตินัย”
“นายมัน....น่ารังเกียจ” เธอยันกายเพื่อจะลุกขึ้นแต่ความเจ็บปวดก็ตอกย้ำว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น คยูปราดเข้ามาช่วยแต่เธอขยับตัวหนี สายตาอ่อนล้าทั้งแรงกายแรงใจ น้ำเสียงสั่นน้อย ๆ เอ่ยขอ
“ฉันขออยู่คนเดียวได้ไหม คยู”
เขามองฉันด้วยสายตาตัดพ้อ ก่อนจะเดินออกไปโดยทั้งคำพูดที่ทำให้เธอหน้าแดงไว้
“นึกว่าเธอจะพอเข้าใจว่าฉันรักเธอบ้างจากการกระทำเมื่อคืนซะอีก”
“ตาบ้า.......”
หลังจากที่เขาเดินออกไป เธอก็ปล่อยตัวเองให้จมอยู่กับความคิด สายตาเลื่อนมาพบกับหลักฐานที่แสดงว่าเธอได้เสียสิ่งมีค่าที่สุดของผู้หญิงไป น้ำตาพลันรื้อออกมาอีกรอบ ทำไมเธอต้องเสียมันให้กับคนทีทำลายชีวิตเธอด้วย แล้วต่อไปชีวิตเธอจะเป็นยังไง เธอไม่อยากจะคิดเลย
“พ่อคะแม่คะ ซอจะทำยังไงดี ถ้าพ่อกับแม่อยู่ มันจะไม่เกิดเรื่องอย่างนี้ใช่ไหม”
“ยูนอา” เสียงเรียกจากข้างหลังทำให้ฉันสะดุ้งเล็กน้อยตามประสาคนหูไว ฉันหันไปตามต้นเสียง
“นายท่าน มาทำงานได้เหรอคะ”
“อืม วันนี้มีงานอะไรด่วนไหม”
“ค่ะ วันนี้มีนัดพบกับลูกค้าคนหนึ่งแล้วก็ตรวจเอกสารของฝ่ายการตลาดค่ะ”
“ขอบใจมากยูนอา ตามเจสให้ฉันด้วยนะ”
“พบที่ห้องนะคะ”
“อืม แล้วเธอลงไปตรวจสอบวินโดว์ของระบบประชาสัมพันธ์ด้วย”
“รับทราบค่ะ นายท่าน.......”
“อะไรเหรอ”
“ยังมีฉัน คุณเจส ที่ยังอยู่ข้าง ๆ นะคะ” เธอมองใบหน้าของเพื่อน เจ้านาย หรืออะไรต่าง ๆ ด้วยแววตาจริงจัง
“ขอบใจจริง ๆ ยูนอา ขอบใจมาก”
ฉันเพียงแค่ยิ้มน้อย ๆ ตอบ แล้วจัดการลงลิฟท์จากชั้น 29 ลงมาที่ชั้นล่างสุด ฉันยิ้มให้ PR สาวเล็กน้อย ก่อนที่จะตรงไปจัดการระบบวินโดว์ ฉันสั่งให้ PR คนนั้นต่อสายเจสสิก้าแล้วบอกว่านายท่านเรียกพบด่วน
“เรียบร้อยค่ะ คุณยูนอา”
“ขอบใจมาก ไปทำงานเถอะไป”
ไวรัสเข้าเหรอเนี่ย สงสัยจะท่องเน็ตมากไปจนติดไวรัสล่ะสิ เฮ้อ~
“ขอโทษนะครับ ไม่ทราบว่า คุณอิมยูนอา ว่างไหมเที่ยงนี้”
เสียงกวนประสาทที่ดังขึ้นข้างหน้าและเจาะจงชื่อฉัน ทำให้ฉันต้องเงยหน้ามาเจอกับ อีตาหน้ามึน ลีดงเฮ!!!!
“นาย-มา-ทำ-อะ-ไร-ที่-นี่”
“มาชวนคุณไปกินข้าวไง ^o^”
“ไปไกล ๆ จากที่นี่เลย”
“ใจร้ายจังนะครับ คนสวย”มีใครจะหน้ามึนได้เท่าอีตานี่บ้างไหม
“แล้วใครว่าฉันใจดี ยิ่งกับนาย ทางออก เชิญ!!!”
“พยศจังนะสาวน้อย ระวังผมจะใจร้อนแล้ว.....”หมอนี่ทำตากรุ้มกริ่มใส่ฉัน โอ๊ยอยากจะบ้าตาย
“ออกไปก่อนที่ฉันจะเรียก รปภ.”
“เรียกมาเป็นพยานพิสูจน์ความรักของเราเหรอครับ”
“นายนี่มัน........”
ฉันกำลังจะก่นด่ากับความมึนของตานี่ แต่ก็ต้องแปลกใจ ถ้าฉันตาไม่ฝาดสายตาที่เขาใช้มองเจสสิก้าที่เดินเข้ามาในบริษัท มันเป็นแววตาที่อ่านไม่ออกเอาเสียเลย เขามองตามร่างของเธอไปจนเธอเดินเข้าลิฟท์ไป เหมือนเขาจะได้สติเลยหันกลับมาหาฉัน
“ตกลงไม่ไปกินข้าวกับผมจริงเหรอ”
“ก็ใช่น่ะสิ ออกไปได้แล้ว ฉันจะทำงาน”
“คุณรู้เรื่องคอมด้วยเหรอ”หมอนี่ขมวดคิ้วแบบสงสัย
“แล้วมันเกี่ยวกับนายตรงไหนไม่ทราบ”
“คุณจะไม่ไปกับผมจริง ๆ เหรอ”
“ใช่!!!”
“แม้ว่าเมื่อเช้าผมจะไปเจอแทยอนมาน่ะนะ”อะไรนะหมอนี่ไปเจอแทยอน ที่ไหน เมื่อไหร่กัน
“ชักสนใจแล้วใช่ไหม ผมจะมารับตอนเที่ยงนะครับ”พอรวบรัดจบ เขาก็รีบเดินออกไปทันที
“หนอยไม่ใช่แค่เจ้าชู้ ทะเล้น หน้ามึน ยังเจ้าเล่ห์อีกด้วย ลีดงเฮ!!!”
“แทยอนนนนนนนน”ฉันถลาเข้ามาในห้องทำงานของเพื่อนที่กี่ทีๆก็เต็มไปด้วยเอกสารเหมือนเดิม
“อย่าตะโกนสิเจส มีเรื่องไหว้วานหน่อย”สภาพของเพื่อนรักที่ดูเหนื่อย ๆ ดวงตาไร้ความสดใสอย่างเมื่อก่อน
“เธอโอเคไหม แท”
“ฉันโอเค ไม่มีอะไรนิ”เพื่อนสาวยังคงแสร้งเป็นปกติ
“ก็ได้ ๆ เธอไม่จำเป็นต้องเข้มแข็งตลอดเวลานะแทยอน เอ้า มีอะไรว่ามา”
“ไปพบลูกค้าแทนฉันที อย่างที่เธอบอก ฉันเหนื่อย ๆ น่ะ”
“ได้เลย มีอะไรให้ช่วยก็ว่ามา”
“อืม นี่เอกสาร เขาต้องการพบคนที่จะประสานงานกับเขาโดยตรง เรื่องนี้ฉันฝากเธอเลยละกัน”
“โอเคเลย งั้นฉันไปก่อนนะ”ทันทีที่เจสสิก้าก้าวออกจากห้อง คำเปรยเบา ๆ ก็ออกมาจากปากเพื่อน
“ฉันไม่ได้แสร้งเข้มแข็ง แต่ฉันไม่เข้มแข็งไม่ได้ต่างหากเจสสิก้า”
รถพอร์ชคันเก่งที่ซื้อคู่กับเพื่อนจอดลงหน้าบริษัทจิวเวอรรี่ยักษ์ใหญ่ ตามเอกสารเขาต้องการให้เราจัดงานเดินแบบเครื่องเพ็ชรชุดล่าสุด แต่ที่ต้องมาวันนี้คือคุยเรื่องคอนเซ็ปและรายละเอียดต่าง ๆ
“หรูชะมัดเลย”เธอพึมพำ
เห็นแล้วก็คิดไปถึงอดีตอันแสนขมขื่นของตัวเอง ถ้าแม่ไม่มาด่วนจากไปจนพ่อเสียใจจะเป็นจะตาย สุดท้ายก็ถูกผู้ถือหุ้นโกงกินจนหมด พ่อตรอมใจตายในเวลาต่อมา ทิ้งไว้แต่เธอ
“สวัสดีค่ะ”เธอกล่าวเบา ๆ แล้วยื่นเอกสารให้เลขาหน้าห้อง
เลขาสาวหน้าตาหมดจดกดหาเจ้านาย ก่อนที่จะบอกให้เธอรออีกซัก 10 นาที เพราะเจ้านายติดพันการประชุมอยู่ หล่อนเดินนำเธอมาที่จัดไว้สำหรับแขก แล้วก็หายไปซักพักกลับมาพร้อมกาแฟหอมกรุ่น
“ขอบคุณค่ะ”เธอตอบไปด้วยรอยยิ้ม เธอจิบกาแฟพร้อมกับสำรวจรอบ ๆ ที่นี่จัดแต่งอย่างหรูหราแต่ก็ไม่เสียพื้นที่ใช้สอย เธอมองรอบ ๆ เพลิน จนเลยเวลา 10 นาที เลขาคนนั้นก็ยังไม่มาตามสักที
“คนประสาอะไรไม่ตรงต่อเวลาเอาซะเลย”
เธอพึมพำบ่นเบา ๆ ทั้งที่ในใจด่าไปแล้วซะเป็นพรืด จนในที่สุดเลขาสาวคนนั้นก็มาตามเธอเข้าไป
// ขอดูหน้าหน่อยเถอะ คนอะไรไม่มีความรับผิดชอบ //
เธอก้าวเข้ามาในห้องที่หรูหราไม่น้อยไปกว่าข้างนอก ร่างสูงของชายหนุ่มหันหลังให้เธอ เธอขอบคุณเลขาคนนั้น ก่อนที่เขาจะหันมาเผชิญหน้ากับเธอ
“นาย!!!!..................”
*******
ร่างสูงหันมาตามเสียงอุทาน ชายหนุ่มหน้าตาดีทำหน้าประหลาดใจเล็กน้อย ก่อนที่จะเผยรอยยิ้มกว้าง
“เจอกันจนได้นะ”
“ฮันคยอง”เจสสิก้าตรงเข้าไปกอดเพื่อนรักสมัยเธอเรียน
“สบายดีไหม ดูเธอโอเคนะ”
“ฉันสบายดี ไม่เจอกันตั้งนาน ยูริล่ะสบายดีไหม แล้วทำไมย้ายกลับมาจากจีนล่ะ”
“ทีละคำถามก็ได้ ฉันและยูริสบายดี ส่วนยัยนั่นว่าจะไปหาพวกเธอ และที่ย้ายกลับมาจากจีนเพราะต้องมาคุมบริษัทให้ไอ้คุณเจ้าของ”
“เจ้าของบริษัทเป็นเพื่อนนายไม่ใช่เหรอ”
“ใช่ และตอนนี้เขาก็รอเธออยู่ที่ร้านอาหาร”
“ไม่ใช่ว่าฉันจะได้ทำงานกับนายหรอกเหรอ”ฉันทำหน้าเศร้า
“เปล่าคนที่เธอจะต้องทำงานด้วย คือ ประธานบริษัทต่างหาก”
“โธ่เอ๊ย!! ฉันอยากทำงานกับนายจัง”ฉันทำหน้าสลดขึ้นไปอีก
“อย่าทำหน้ายังงั้นสิเจส เดี๋ยวฉันก็หลงรักเธอหรอก”เขาพูดใส่หน้าสลด ๆ ของฉันแล้วหัวเราะก่อนจะบอกให้เดินตามเขาไป ซึ่งเขาเดินออกจากห้องไปแล้ว ใบหน้าสุดเศร้าของฉันจึงกลายเป็นเจ็บปวด
“ถ้าเป็นอย่างงั้นจริงก็ดีสิ เพราะนายให้ความรู้สึกนั้นกับยูริไปแล้ว ไม่ใช่ฉัน ฮันคยอง”
ฉันขับรถตามทางที่นายฮันให้แผนที่มา พอเจอหน้าเพื่อนเก่าความรู้สึกเก่า ๆ ที่คิดว่าตัดใจจากมันไปได้แล้วก็กลับมาตีกันวุ่นวายไปหมด แต่ที่เด่นชัดที่สุดคือ ความเจ็บปวด ถึงแม้มันจะไม่เท่าเมื่อก่อนก็ตาม
“ฉันควรจะดีใจไหมที่นายกลับมา ฮันคยอง”
เธอมัวแต่คิดถึงอดีตที่น่าเศร้าของตัวเอง จนเธอขับมาถึงร้านอาหารสุดหรูแห่งหนึ่ง เธอจอดรถแล้วคว้าเอกสารทั้งหมดมาแล้วก้าวลงจากรถ
“โต๊ะไหนเนี่ย 13 อ่าวยังไม่มาเลยเหรอ”
เธอแจ้งพนักงานเสิร์ฟว่าเธอมาตามนัด เขาก็จัดแจงให้เธอนั่ง เธอนั่งลงแล้วหยิบเอกสารมาตรวจสอบอีกที จนเสียงหนึ่งดังขึ้นข้างหน้า เธอจึงเงยหน้าขึ้นแล้วเบิกตากว้างทันที
“นาย/เธอ”เธอและเขาประสานเสียงกัน
“นายเป็นประธานบริษัทจิวเวอรี่เหรอ”
“เธอยัยตัวดี ฉันต้องทำงานกับเธอเหรอเนี่ย”
“พูดยังกับฉันอยากทำงานกับนายนักล่ะ”
“งั้นยกเลิกไปเลย ฉันเองก็ไม่อยากทำงานกับเธอหรอก”
“นายพูดอย่างงี้ได้ไง อย่าเอาเรื่องส่วนตัวมาปนกับเรื่องงานสิ”
“ฉันมีสิทธิ์เพราะฉันจ้างเธอ มันเป็นความผิดของเธอเองที่กล้าด่าฉันในงานวันนั้น”
เจสสิก้าอึ้งกับความสุดแสนจะเอาแต่ใจของประธานบริษัทยักษ์ใหญ่ เธอพร้อมจะสะบัดหน้าไปอยู่แล้ว ถ้าไม่ติดว่านี่เป็นงานใหญ่ที่เพื่อนรักฝากฝังไว้ และแทยอนก็ประสบปัญหามากพอแล้ว เธอจึงยอมแพ้ไม่ได้
“เรามาตกลงคุยกันเรื่องงานดูก่อนดีกว่าค่ะ”เธอลดเสียงให้อ่อนลง นี่เธอยอมแล้วนะ
“เธอต้องการเงินใช่ไหมล่ะ แม่ผู้ดีตกยาก”
เธอมองซีวอนด้วยแววตาตกใจแวบหนึ่งก่อนที่จะเปลี่ยนไปเป็นแค้นเคือง เขากล้าดียังไงมาสืบประวัติแล้วว่าเธออย่างนี้
“คนอย่างเธอต้องการแค่เงินใช่ไหมล่ะ”
“นายกล้าดียังไงมาว่าฉันแบบนี้”
“ฉันก็แค่พูดเรื่องจริง”
“ถึงแม้ฉันจะตกยาก หรือแม้ฉันจะจน แต่ฉันก็มีศักดิ์ศรีพอที่จะไม่ก้มหัวให้นาย”เธอรวบเอกสารทั้งหมดแล้วเตรียมลุกทันที
“หยุดก่อนเจสสิก้า นั่นมันงานของเพื่อนเธอไม่ใช่เหรอ”
เธอหยุดทันที เขารู้มาตั้งแต่แรกแต่เขาก็ยังมายั่วโมโหเธอ คนอย่างนี้ น่ารังเกียจที่สุด
“ฉันตกลงทำงานกับเธอก็ได้ เพราะฉันแค่เห็นใจเธอหรอกนะ”
“นาย............”
“หยุดพูดก่อนฉันจะเปลี่ยนใจ แล้วนั่งลงคุยเรื่องงานกันดีกว่า”
เธอหยิบเอกสารที่เก็บไปแล้วมาใหม่ ทำให้รอยยิ้มเหยียดของคนตรงหน้าปรากฏบนใบหน้าอีก
“ฉันรู้จักเธอแล้ว แต่เธอยังไม่รู้จักฉันสินะ”
“...............”
“ฉัน ซีวอน ประธานบริษัทจิวเวอรี่”
// ทำไมฉันต้องมาเจอกับคนที่ไม่อยากเจอด้วย คนน่ารังเกียจ //
ผมเดินนำหน้ายูนอาเข้ามาในร้านอาหาร หน้าตาของเธอบอกความเต็มใจที่มากับผมอย่างแรงเลยล่ะ
“เมื่อเช้านายไปเจอแทยอนที่ไหน”พอนั่งเธอก็เปิดประเด็นถามผมทันที
“สั่งอาหารก่อนเถอะ ยูนอา”
เธอชะงักไปนิดหนึ่งก่อนที่จะดูเมนูผ่าน ๆ แล้วสั่งอาหารไปอย่างหนึ่ง ผมจึงบอกพนักงานไปว่าเอาแบบนั้นสองที่
“ตกลงนายจะบอกได้หรือยัง”
“ทำไมไม่คุยเรื่องของเราระหว่างเดทล่ะ”
“ฉันไม่ได้มาเดทกับนาย ดงเฮ ฉันต้องการรู้เรื่องของแทยอน”
“โอเค ๆ ยอมแล้ว”รู้สึกว่าเธอจะรักเพื่อนมากเลยนะยูนอา
“เมื่อเช้าฉันไปที่บ้านพักหลังเล็กของคิบอมแล้วเจอแทยอนที่นั่น”
“แท.......”เธอครางเบา ๆ แต่ดวงตาคาดคั้นให้ผมเล่าต่อ
“ฉันก็เลยแกล้งหยอกคิบอมเล่นว่าฉันขอเล่นสนุกกับแทยอนมั่ง........”
“ปัง ไอ้เลวว”เธอทุบโต๊ะแล้วด่าผมทันที ถ้ามีปืนเธอคงยิงผมไปแล้ว
“ใจเย็น ก็บอกแล้วว่าแค่ล้อเล่น”
“แล้วคุณคิบอมไม่ห้ามเลยเหรอ”
“ก็เพราะไม่ห้ามน่ะสิ แทยอนเลยเสียความรู้สึกมาก”
“ถ้าฉันฆ่าเพื่อนนายจะเป็นอะไรไหม”
“เหอะ ไม่ต้องห่วงหรอกเพราะหลังจากนั้นมันก็ห้าม มันคงอยากแกล้งแทยอน”
“ทำไมพวกนายนี่เลวเหมือนกันหมดจริง ๆ”
“อย่างน้อยผมก็ไม่จับคุณไปขังละกัน”
“นายพอจะรู้ไหมว่าทำไมคุณคิบอมถึงทำแบบนี้”
“มันไม่ชอบคนแบบแทยอน”
“คนแบบแทยอน ทำไมล่ะ”
“มันเป็นคนอารมณ์ร้อน ไม่ชอบคนขัดใจ ไม่ชอบผู้หญิงที่กล้ากับมัน”
“ฉันจะช่วยอะไรแทยอนไม่ได้เลยรึไงนะ”ประโยคสุดท้ายเธอพึมพำกับตัวเองเบา ๆ
“เธอไม่คิดจะคุยเรื่องของเราบ้างเหรอไง”
“ฉันเตือนไว้ก่อน ลีดงเฮ อย่ามายุ่งกับฉัน”
ผมยิ้มให้เธอ เธอไม่ง่ายอย่างที่ผมคิดซะด้วย คราวนี้ชักสนุกขึ้นมาแล้วสิ เธอเป็นคนที่สองที่กล้าปฏิเสธผม
ผมไล่สายตามองเธอเครื่องหน้าเหมาะเจาะบนโครงหน้า เธอเป็นที่สวยมาก ๆ แต่สายตาผมพลันไปสะดุดกับโต๊ะตรงมุมร้านต่างหาก
ผู้หญิงคนแรกที่ปฏิเสธผม...........เจสสิก้า
ยูนอามองผมที่ชะงักไปวูบหนึ่ง ผมจึงยิ้มให้เธอแล้วหยอดคำหวาน(ที่เธอคิดว่ามันเลี่ยน) เธอทำหน้าระอาก่อนจะก้มหน้าก้มตากินข้าวแบบไม่สนใจผม ผมละสายตาจากเธอกลับไปมองเจสอีกครั้ง เธอยังสวยเหมือนเดิม
เธอเป็นคนแรกที่ทำให้ผมจริงจัง......แต่เธอก็จากไป
2 ปีแล้วสินะที่เธอเดินจากผมไป มีแต่ผมคนเดียวที่ยังคงติดตามข่าวของเธอ มีแต่ผม....ที่ยังสนใจเธออยู่ คงถึงเวลาที่ผมเข้าไปหาเธออีกรอบได้แล้วสินะ แต่ผมจะทำยังไงดีล่ะ
“ดงเฮ รีบกินสิ ฉันอยากกลับไปทำงาน”
ยูนอาดุผมที่อาหารยังไม่พร่องสักนิด ผมจึงละสายตากลับมามองหน้าสวยอีกครั้ง แต่พอเห็นหน้าเธอผมก็คิดอะไรออกทันที เธอเป็นเพื่อนกับเจสด้วยไม่ใช่เหรอ
“เธอเป็นห่วงฉันใช่ไหมล่ะ น่ารักจัง”
“เสียดายค่าอาหาร”
ผมยิ้มประจบประแจงให้ยูนอาก่อนที่จะตักอาหารในจานผมแบ่งให้เธออีก แต่ยูนอาก็ตักมันคืนมา
“ฉันอิ่มแล้ว นายกินไป เร็ว ๆ ด้วย”
“เธอจะนั่งมองฉันกินใช่มะ ^o^”
“- -: ทำไมฉันถึงหลวมตัวมากับคนที่ไม่อยากมาด้วยนะ”
“^o^”
ผมลอบพิจารณาเธออีกครั้ง ในขณะที่หัวสมองแล่นไปถึงแผนการที่จะได้เข้าใกล้เจสสิก้าอีกครั้งหนึ่ง เพียงแต่ว่า.......
ขอยืมเธอมาร่วมแผนการของฉันหน่อยละกัน อิมยูนอา!!!!!
รู้สึกว่าผู้ชายนี่จะนิสัยเสียกันทุกคนเลย - -*
ครบ 100% แล้วจ้า เม้น+โหวตด้วยนะคะ ขอคอมเม้นซักนิดแล้วจะมาอัพต่อน้า
ความคิดเห็น