คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 3 : เจ้าชายอ่อนโยนVSเจ้าหญิงร่าเริง(ซองมิน+ซูยอง)
บทที่ 3 : เจ้าชายอ่อนโยนvsเจ้าหญิงร่าเริง
“ซองมิน ๆ วันนี้ฉันกลับก่อนนะ”คยูตะโกนบอกก่อนที่จะวิ่งออกไป
ผมลีซองมิน หนึ่งในเจ้าชายของโรงเรียนนี้ แต่ก็นะ ผมไม่ได้สนใจไอ้ตำแหน่งนี้ซักเท่าไหร่มันกินไม่ได้นี่ครับ ^o^ อีกอย่างผมรำคาญพวกสาวน้อยสาวใหญ่ที่ชอบมารุมผมกับเพื่อนชะมัด
แต่ว่าวันนี้ทุกคนไปกันซะหมดเลย แต่ที่น่าแปลกคือ คิบอมสิครับ เจ้าชายที่เย็นชาที่สุดกับมีนัดกับสาวน้อยน่ารักอย่างคิมแทยอน เจ้าหญิงของโรงเรียนนู้นเชียวนะ อิจฉาจริง ๆ เฮ้อ!!วันนี้ผมไปหากระต่ายน้อยน่ารักที่สวนสาธารณะดีกว่า ก่อนอื่นคงต้องแวะร้านป้าขายผักก่อนดีกว่า
“สวัสดีครับ คุณป้า ^o^”
“อ้าวสวัสดีจ้ะ วันนี้จะรับอะไรดีจ๊ะ”
“ผมของแครอท 2 หัวครับ”
“จะเอาไปเลี้ยงเจ้ากระต่ายอีกล่ะสินะจะ”
“ใช่ครับ ไม่ได้ไปเล่นกับมันนานแล้วด้วย”
“ขอโทษนะคะ ป้าคะขอแครอทให้หนูหน่อยค่ะ”ผมหันไปมอวงตามน้ำเสียงสดใส หญิงสาวในชุดนักเรียนโรงเรียนหญิงล้วนชื่อดัง ใบหน้ายิ้มแย้มทำให้เธอดูเป็นคนอารมณ์ดี แต่ที่สะดุดตา คือ หุ่นราวนางแบบของเธอนี่สิ
“อ้าว หนูซูยอง ขอโทษทีจ้ะ วันนี้แครอทหมดแล้ว”
“ว้า ทำยังไงดีเนี่ย ToT”
“เอ่อ ผมให้หัวหนึ่งก็ได้ครับ”ผมแสดงความเป็นสุภาพบุรุษทันที (บุแล้วหลุดอ่ะนะ)
“เอ๋ ขอบใจมากนะจ๊ะ นาย........”
“ผมซองมินครับ”ผมส่งรอยยิ้มให้สาวผู้ร่าเริง
“ฉันซูยองนะ ขอบใจนายมากเลย”เธอกล่าวก่อนที่จะจ่ายตังค์ให้ป้า หันมาขอบคุณอีกทีแล้วเดินออกไป
“ป้าครับ เงินครับ”ผมจ่ายตังค์ป้าแล้วก็หันหน้าเดินไปทางสวนสาธารณะทันที
ผมเดินมาที่ส่วนในของสวนสาธารณะ ผมเคยเลี้ยงกระต่ายตัวหนึ่งไว้ครับมันมีขนสีขาวน่ารักมากเลย แต่แม่ห้ามไม่ให้ผมเลี้ยงเพราะแม่แพ้ขนสัตว์ ผมเลยต้องเอามาเลี้ยงไว้ในกรงที่นี่(ฝากยามแถวนี้ดูให้)ซึ่งมันก็มีกรงที่ใหญ่พอขนาดให้กระต่ายน้อยของผมวิ่งเล่นได้สบาย
“เอ้ากินซะนะ”เสียงคุ้น ๆ แฮะผมจึงเดินมาดู อ้ะ!!เธอเมื่อกี้นิ
“เธอ!!”
“อ้าว นาย กระต่ายของนายเหรอ”เธอเงยหน้าขึ้นมาถาม ทำให้ผมสังเกตเห็นว่าเธอไม่ได้ยุ่งกับกระต่ายของผมแต่อย่างใด แต่เธอกำลังให้แครอทกับกระต่ายอีกตัวสีน้ำตาลอ่อน น่ารักแฮะ -;- (คนให้หรือกระต่ายน้า~)
“กระต่ายของเธอเหรอ”
“อื้ม ถ้าจะจริงๆก็ฉันเจอมันบาดเจ็บแถว ๆ นี้น่ะ เลยเก็บมา”
“ใจดีจังนะ ^o^”
“ฉันเชื่อว่าเป็นนายก็ทนไม่ได้ กระต่ายนี่ของนายเหรอ”
“ใช่แล้ว เธอช่วยดูแลมันด้วยเหรอ”ดูจากกรงที่และน้ำที่สะอาดน่ะนะ
“อื้อ เพราะมันน่ารักจนฉันอยากจับกินเลยอดไม่ได้น่ะ”เฮ้ย -*-
“เธอจะกินกระต่ายฉันเหรอ”
“ฉันปล่าวนะ แค่อยากถลกหนังแล้วย่างเกลือ เอ้ยยย....”
“5555+ เธอนี่ตลกจังนะ แต่ห้ามกินกระต่ายฉันนะ 555+”
“ฉันล้อเล่นน่ะ กระต่ายสองตัวนี้มันเป็นเพื่อนกันด้วยแหละ”
“ก็ย้ายมันไปอยู่ในกรงเดียวกันซะเลยสิ”
“เกิดมันปั่มปั๊มกันล่ะ”(เริ่มหื่นและ ซูยอง)
“ก็จะมีไอ้ตัวน้อยออกมาวิ่งเล่นน่ะสิ”
“ว้ายยยยยย ต้องน่ารักแน่ ๆ เลย นายให้เอาไอ้น้ำตาลเข้ากรงของนายแน่นะ”
“อื้อ กรงของฉันออกจะใหญ่ มีเนื้อที่ให้มันวิ่งเล่นด้วย”
“แล้วกระต่ายของนายเพศอะไรอ่ะ เดี๋ยวไอ้น้ำตาลของฉันเกิดลักเพศขึ้นมาก็ยุ่งสิ”
“555+ คิดไปได้ไงนะเธอ ของฉันตัวผู้ แล้วของเธอล่ะ ถ้าเป็นตัวผู้คงกลายเป็นกระต่ายเกย์คู่แรกของโลก”
“งั้นสบายใจได้ ของฉันตัวเมีย”OoO
“O.K. งั้นเอาเข้ามาอยู่ได้”
ทั้งสองคนช่วยกันย้ายกระต่ายมาในกรงใหญ่(กรงของซองมิน) กระต่ายสองตัววิ่งเล่นกันอย่างสนุกสนาน
“เอ้อ นายไม่เอาแครอทให้กระต่ายนายเหรอ”
“นั่นสินะ”ลืมได้ไงเรา หรือมัวแต่สนใจคนข้าง ๆ น้า(*-*)
ผมหยิบแครอทมาป้อนให้กระต่ายของผม ก่อนที่ผมจะค่อย ๆ ยิ้มออกมากับความน่ารักของมัน
ซูยองมองซองมินที่แสดงสีหน้าอ่อนโยน เธอไม่ค่อยเจอผู้ชายที่จะใส่ใจในรายละเอียดเล็กและเอาใจใส่อย่างนี้มาก่อน เขาเป็นคนที่น่าคบหามากคนนึงเลยล่ะ
// คิดอะไรของเราเนี่ย ฟุ้งซ่านมากไปแล้ว (>////<) //<<<ซูยอง
ผมที่ให้อาหารกระต่ายน้อยเสร็จแล้วก็หันกลับมามองซูยองที่กำลังเอามือจับหัวแล้วส่ายไปมา ร้องยังกับโลกจะแตก
// ผู้หญิงอะไรร่าเริงชะมัด อยู่ใกล้แล้วสนุก ดีจังเลย // (O///O)
แต่พอนึกได้ว่าคิดอะไรออกไปก็ต้องทำท่าเดียวกับซูยอง ก็พอกันทั้งคู่นั่นแหละ เฮ้อ~
หลังจากที่ทั้งคู่สติกลับมาปกติอีกครั้ง ซองมินก็ทำหน้าเหมือนคิดอะไรออก
“ทำไม พวกเราลืมตั้งชื่อกระต่ายไปหรือปล่าว”
“เออ นั่นสิ ฉันเรียกมันว่าไอ้น้ำตาลอยู่เนี่ยแหล่ะ”
“งั้นตั้งว่าอะไรดีล่ะ”
“นั่นสินะ > - <”
ซองมินเหลือบมองหญิงสาวข้างตัว ก่อนที่ความคิดประหลาด ๆ (ที่ตัวเองแอบพอใจ)
“เอาเป็นซองมินน้อย กับ ซูยองน้อย เป็นไง”
“(o///o) จะดีเหรอ.......”
“อื้อ ดีสิ น่ารักดีหรือเธอไม่ชอบ Y-Y”
“ป่าว ๆ ได้สิ ได้”มันแค่เขินเท่านั้นเองน่า (หึ หึ)
“งั้นซูยองน้อยอย่าซนมากนะ”ซูยองยังคงเล่นกับกระต่ายไปเรื่อย ๆ
“ป่านนี้แล้วเหรอ”กว่าจะรู้ตัวอีกทีก็มืดแล้ว
“เธอจะกลับเลยรึปล่าว”
“อื้อ นายล่ะ”
“ฉันไปส่ง”
“เอ๋ ไม่เป็นไรจ้ะ บ้านฉันอยู่ใกล้ ๆ”เธอหมายถึงบ้านที่เธอซื้อกับเพื่อนน่ะนะ
“ไม่เป็นไร บ้านฉันก็ใกล้”
“ขอบใจมากนะ (^///^)”
“ไม่เป็นไร”ทั้งคู่จึงเดินกลับบ้านด้วยกันพร้อมความคิด(ฟุ้งซ่าน)ที่เหมือนกันว่า
// อยากจะมาที่นี่อีกเร็ว ๆ จัง //
อาจจะแปลกไปหน่อยแต่อย่าใส่ใจเลยนะคะ 555+
เม้นด้วยน้า งิงิ
ความคิดเห็น