ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : อาวุธและอดีตคนหนุ่ม
                รีเมีย มาคัส  ไอฟรีท และชารอน  เดินและวิ่งบางเป็นครั้ง หลงทางอีกสองสามที จนในที่สุดพวกเขาก็มาถึงบ้านหลังที่ว่า
    มันตั้งอยู่ตรงมุมระหว่างปราสาทด้านตะวันออกและปราสาททิศใต้ ทันทีที่มันปรากฏแก่สายตาชาวโลก เธอคิดว่ามันน่าจะเป็น 
    สถานที่ในนิทานเก่าแก่มากกว่า ที่จะเป็นบ้านพักของคนที่จะเป็นผู้ปกป้องเมือง
    หลังคาบ้านทำมากจากขนมปังกรอบเคลือบน้ำตาลแผ่นใหญ่ยักษ์สองแผ่น ประตูด้านหน้าทำมาจากช็อคโกแลต หน้าต่างแต่ละ
  บานทำมาจากครีมชีสชนิดแช่แข็ง (รีเมียหวังเล็กๆว่ามันคงจะไม่ละลาย) ตัวบ้านน่าจะทำมาจากขนมปังกรอบเช่นเดียวกัน แต่ที่น่าหวั่นใจ
  มากที่สุดก็เห็นจะเป็นหญ้ารอบๆบ้านที่ทำมาจากน้ำไอซิ่งจับตัวกันเป็นรูปร่าง เรียกน้ำย่อยจากพวกสัตว์หลายขาได้เป็นอย่างดี
    “เอ่อ มดจะขึ้นมั๊ยเนี่ย” ไอฟรีทพูดขึ้นทำลายความเงียบชั่วขณะ
    “คงจะได้แต่หวังมั้ง” รีเมียตอบ
    “เขาคงอยากให้เรารู้สึกผ่อนคลาย ไร้ความเครียด” มาคัสเสริม ตายังคงจับจ้องอยู่ที่ประตูช็อคโกแลต 
                  รีเมียแอบเห็นแวบหนึ่งที่มาคัสเอามือเช็ดน้ำลาย
    “รีบเข้าไปจัดของกันก่อนเถอะ เรายังมีเวลากังวลอีกถมไป” ชารอนว่า แล้วเดินนำเข้าไปก่อนเป็นคนแรก ตามด้วยรีเมีย มาคัส
    ปิดท้ายด้วยไอฟรีท (ที่จับของประตูก็เป็นช็อคโกแลต)
    “โอ้ว ว้าว” นี่คือคำแรกที่ทุกคนพูดพร้อมกัน
    จากที่เห็นสภาพของด้านนอกแล้ว ด้านก็คงไม่ต้องพูดถึง
    นี่มันปราสาทผีสิงชัดๆ
    ทั้งโต๊ะ เก้าอี้ โคมไฟ ผนัง เตาผิง เชิงเทียน และสารพัดของกุ๊กกิ๊ก (สงสัยจะดูเพาเวอร์พัฟเกิร์ลมากไปหน่อย---ผู้แต่ง =_=)
    มันตั้งอยู่ตรงมุมระหว่างปราสาทด้านตะวันออกและปราสาททิศใต้ ทันทีที่มันปรากฏแก่สายตาชาวโลก เธอคิดว่ามันน่าจะเป็น 
    สถานที่ในนิทานเก่าแก่มากกว่า ที่จะเป็นบ้านพักของคนที่จะเป็นผู้ปกป้องเมือง
    หลังคาบ้านทำมากจากขนมปังกรอบเคลือบน้ำตาลแผ่นใหญ่ยักษ์สองแผ่น ประตูด้านหน้าทำมาจากช็อคโกแลต หน้าต่างแต่ละ
  บานทำมาจากครีมชีสชนิดแช่แข็ง (รีเมียหวังเล็กๆว่ามันคงจะไม่ละลาย) ตัวบ้านน่าจะทำมาจากขนมปังกรอบเช่นเดียวกัน แต่ที่น่าหวั่นใจ
  มากที่สุดก็เห็นจะเป็นหญ้ารอบๆบ้านที่ทำมาจากน้ำไอซิ่งจับตัวกันเป็นรูปร่าง เรียกน้ำย่อยจากพวกสัตว์หลายขาได้เป็นอย่างดี
    “เอ่อ มดจะขึ้นมั๊ยเนี่ย” ไอฟรีทพูดขึ้นทำลายความเงียบชั่วขณะ
    “คงจะได้แต่หวังมั้ง” รีเมียตอบ
    “เขาคงอยากให้เรารู้สึกผ่อนคลาย ไร้ความเครียด” มาคัสเสริม ตายังคงจับจ้องอยู่ที่ประตูช็อคโกแลต 
                  รีเมียแอบเห็นแวบหนึ่งที่มาคัสเอามือเช็ดน้ำลาย
    “รีบเข้าไปจัดของกันก่อนเถอะ เรายังมีเวลากังวลอีกถมไป” ชารอนว่า แล้วเดินนำเข้าไปก่อนเป็นคนแรก ตามด้วยรีเมีย มาคัส
    ปิดท้ายด้วยไอฟรีท (ที่จับของประตูก็เป็นช็อคโกแลต)
    “โอ้ว ว้าว” นี่คือคำแรกที่ทุกคนพูดพร้อมกัน
    จากที่เห็นสภาพของด้านนอกแล้ว ด้านก็คงไม่ต้องพูดถึง
    นี่มันปราสาทผีสิงชัดๆ
    ทั้งโต๊ะ เก้าอี้ โคมไฟ ผนัง เตาผิง เชิงเทียน และสารพัดของกุ๊กกิ๊ก (สงสัยจะดูเพาเวอร์พัฟเกิร์ลมากไปหน่อย---ผู้แต่ง =_=)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น