[Fic Douluo Dalu]​ ข้าคือจ้าวแห่งมังกรยังไงล่ะ!!!

ลำดับตอนที่ #7 : เทพมังกรนั้นเป็นสตรี!?

“นางคือ เทพมังกรอมตะ เนอร์กิกันเต้ ยังไงล่ะ”​

ถึงแม้ว่าตัวเขาจะคาดเดาตัวตนของเสี่ยวหลงได้จากคำใบ้ที่พ่อของตนได้กล่าวออกมาได้ก่อนแล้วก็อดตกตะลึงไม่ได้อยู่ดี

แต่เดี๋ยวก่อน….ท่านบอกว่านางงั้นรึ?

ถังซานจ้องมองไปยังผู้เป็นพ่อด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยคำถามและด้วยประสบการณ์ที่ถังห่าวสั่งสมมาเมื่อครั้งยังเยาว์วัยทำให้ถังห่าวอ่านความคิดจากบุตรของตนได้ในทันทีพร้อมกับเผยเลยยิ้มบนมุมปาก

“ใช้แล้วเจ้ามิได้หูฝาดแต่อย่างใดเพราะเมื่อครู่ข้าได้กล่าวคำว่า นาง ออกมาจริงๆ” คำตอบที่ออกมาจากปากของผู้เป็นพ่อยิ่งทำให้เขาทำใจได้ลำบากยิ่งกว่าเก่าเสียอีก

“เสี่ยวซานเอ๋ย….อย่าได้คิดจะดูถูกเหล่าสตรีเป็นอันขาดหากเจ้าไม่อยากเจ็บตัว” ถังห่าวกล่าวขึ้นมาทันทีที่สังเกตที่ท่าของถังซานเมื่อเขากล่าวว่าเสี่ยวหลงนั้นเป็นสตรี

“มิใช้ดังที่ท่านคิดท่านพ่อแต่ข้าแค่ทำใจลำบากเพียงเท่านั้นที่รู้ว่าเทพมังกรที่เรื่องลือจะเป็นสตรีเพศ” ถังซานรีบกล่าวปฏิเศษไปโดยทันทีเพื่อไม่ให้พ่อของตนเข้าใจตนผิดไป

“ฮ่าๆๆ มิเป็นไรเสี่ยวถังเมื่อคราที่ข้าได้รู้ความจริงของเสี่ยวหลงคราแรกข้าก็เป็นเช่นเดียวกันกับเจ้า” ถังห่าวได้ระเบิดหัวเราะออกมาด้วยความสุขจนทำให้ถังซานถึงกับอึ่งเพราะตั้งแต่เขาจำความได้เข้าไม่เคยเห็นผู้เป็นพ่อหัวเราะอย่างมีความสุขเช่นนี้มาก่อนตั้งแต่ที่พวกเขาเสียท่านแม่ไป

“แต่นั้นก็ไม่ใช่ทั้งหมดหลอกนะ! นางยังมีเรื่องที่จะทำให้เจ้าปวดหัวมากกว่านี้อีกเยอะ!!” ถังห่าวกล่าวออกมาด้วยนำเสียงหยอกล้อพลางแสยะยิ้ม

“มันน่าปวดหัวขนาดนั้นเลยหรอท่านพ่อ?” เมื่อเขาได้ยินเรื่องราวของเสี่ยวหลงจากท่านพ่อของเขายิ่งทำให้เขาสนใจในตัวตนของอีกฝ่ายมากขึ้นไปอีก

“อ่า..มันน่าปวดหัวจนทำให้เจ้าอยากจะฆ่าตัวตายเลยล่ะเมื่อเจ้าได้ล่วงรู้ความรับของนาง” ถังห่าวจ้องมองออกไปยังนอกหน้าต่างก่อนที่หน้าอกของเขาจะเรืองแสงขึ้นมานั้นทำให้ถังห่าวเบิกตากว่าง

“เสี่ยวซานตามข้ามา!!” เมื่อถังห่าวเห็นแสงดังกล่าวก็ตะโกนบอกให้ถังซานให้ตามตนไปอย่างรวดเร็วโดยไม่สนใจคำตอบของเด็กน้อยเลยซักนิดจนต้องยอมตามผู้เป็นพ่อไปแต่โดยดี

-ฟุฟ -ฟุฟ

ถังห่าวนั้นรู้อยู่ก่อนแล้วว่าเสี่ยวถังนั้นได้แอบฝึกพลังวิญญาณและทักษะบางอย่างมาตลอดสามปีทำให้เขามั่นใจว่าบุตรของเขาจะตามความไวระดับนี้ทันก่อนที่พวกเขาจะมาหยุดอยู่ ณ ลานหญ้าที่กว้างสุดลูกหูลูกตา และเมื่อถังซานตามผู้เป็นพ่อทันก่อนจะมาหยุดอยู่ข้างๆ ก่อนจะพบว่าบิดาของตนนั้นกำลังจ้องมองไปยังท้องฟ้าสีครามอย่างใจจดใจจ่อพร้อมกับปรากฏรอยยิ้มบนใบหน้า

“เสี่ยวซานเอ๋ย…..” ถังห่าวพูดกับบุตรของตนโดยไม่หันกลับมามอง

“มีสิ่งใดรึท่านพ่อถึงพาข้ามายังทุ่งหญ้าแห่งนี้?” ถังซานกล่าวถามด้วยความมึนงงเขาไม่สามารถคาดเดาความคิดของผู้เป็นพ่อได้เลยแม้แต่น้อย

“วันนี้นับเป็นวันดีของเจ้ายิ่งนักเสี่ยวซาน” ถังห่าวหยิบบางอย่างออกมาจากเสื้อของตนก่อนที่ถังซานจะพบว่ามันคือเขี้ยวของสิ่งมีชีวิตบางอย่างที่กำลังเรืองแสงอย่างน่าประหลาดอยู่

“เพราะว่าวันนี้…….” ถังห่าวเว้นวรรคประโยคเล็กน้อยก่อนที่ตนจะหันกลับมาจ้องมองบุตรของตนด้วยความอ่อนโยน

“นางได้มาหาเจ้าด้วยตนเองยังไงล่ะ” สิ้นเสียงของถังห่าวบนฟากฟ้าที่ไร้ซึ่งเมฆบดบังได้ปรากฏร่างของสิ่งมีชีวิตบางอย่างที่กำลังพุ่งมายังทิศทางที่สองพ่อลูกอยู่

-ฟิ้ว!!

-ตู้ม!!!!!

กร๊าซ!!!!!!!

.

.

.

.

.

.

.

ตอนสั้นๆนะจ๊ะ

จะยิงละน๊า~~