คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ความโกรธของเทพมังกร
เวลาได้ล่วงเลยผ่านไปอย่างรวดเร็ว อ้าหยินได่ให้กำเนิดบุตรชายร่างกายแข็งแรงสมบูรณ์ไม่มมีความผิดปกติใดๆ
หลังจากที่อ้าหยินคลอดเด็กทารกตัวน้อยออกมาร่างกายของเธอก็ค่อนข้างอ่อนแรงพลังวิญญาณในตัวเธอถูกดูดออกไปยังร่างของเด็กทารกจนเกินครึ่งจึงต้องเก็บตัวเพื่อปรับสมดุลพลังของตนอยู่ซักระยะ จึงเป็นถังห่าวที่นำเจ้าตัวน้อยมาแนะนำให้เสี่ยวหลงได้รู้จัก
“เจ้าได้กำเนิดบุตรชายที่เปี่ยมไปด้วยความสามารถขึ้นมาแล้วถังห่าวดีใจด้วย…” ในขณะที่เธอพูดใบหน้าของเธอก็ขยับเข้าให้ก้อนเนื้อตรงหน้า
แอ้~ ฮ่ะๆๆ
และเมื่อใบหน้าของเสี่ยวหลงเข้าไปใกล้ เจ้าตัวน้อยก็ส่งเสียงร้องก่อนจะหัวเราะออกมาด้วยความสุขฝ่ามืออันเล็กจ้อยของเจ้าก้อนเนื้อตรงหน้าโปกไปมาราวกับว่าอยากให้เธออุ้ม
“ดูเหมือนว่าเสี่ยวซานของข้าอยากจะให้ท่านอุ้มนะแต่ว่า….” ถังห่าวกล่าวออกมาพลางจ้องมองไปยังร่างของเสี่ยวหลงด้วยสีหน้าหนักใจ
“ฮึๆๆ เจ้าไม่จำเป็นต้องห่วง -วู้ป” จู่ๆร่างของเสี่ยวหลงพลันส่องประกายขึ้นก่อนที่ร่างของเทพมังกรอมตะจะหายไปและถูกแทนที่โดยเด็กสาวตัวเล็กๆ
และสิ่งที่ทำให้ถังห่าวรับรู้ได้ว่าเธอคำเสี่ยวหลงเลยก็คือ เ หนามอันแหลมคมที่ปรากฏอยู่ทั่วทั้งตัวของเด็กสาวอีกทั้งเขาคู่ใหญ่ที่ขึ้นอยู่บนหัวของเธอเป็นข้อพิสูจน์อย่างดีเลยว่าเธอนั้นคือเสี่ยวหลงแน่ๆ
“ที่นี้ก็….ฮึบ!” เสี่ยวหลงทำการปลดหนามและกงเก็บบริเวณแขนและมือของตนออกก่อนจะยื่นมืดออกไปรับร่างที่แสนบอบบางด้วยความอ่อนโยนทิ้งเอาไว้เพียงความตกตะลึงกับความสามารถของเสี่ยวหลงแก่ถังห่าว
“นี่เจ้าจะทำได้ทุกอย่างเลยรึอย่างไร?” ถังห่าวถามออกมาด้วยความงุนงงกับความสามารถที่แสนหลากหลายและแสนลึกลับของเทพมังกรตรงหน้า
“ฮึๆ เจ้ายังมีอะไรที่ยังต้องเรียนรู้อีกเยอะ….” เสี่ยวหลงกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงติดตลกพลางใช้ฝ่ามือของตนหยอกล้อกับก้อนเนื้อภายในอ้อมแขนของตนด้วยความสุข
แต่ช่วงเวลาให้ความสุขนั้นก็อยู่ได้ไม่นาน เมื่อเกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้นในขณะที่เสี่ยวซานตัวน้อยนั้นมีอายุได้เพียงหนึ่งเดือนเท่านั้นก็ต้องสูญเสียมารดาของตนไปจากการเสียสระตนเองกลายเป็นแหวนวิญญาณให้แก่ถังห่าวเพื่อให้เขาพาลูกของตนหลบหนีไปจากการตามล่าของเหล่าสปิริตฮอล
ถามว่าทำไมเสี่ยวหลงไม่ออกไปช่วยถังห่าวจากการตามล่าของเหล่าสปิริตฮอล? นั้นก็เพราะถูกถังห่าวแลัอ้าหยินขาเอาไว้ว่าไม่อยากให้เธอเข้าไปยุ่งกับเรื่องของพวกตนและไม่อยากจะทำให้เสี่ยวหลงตกเป็นเป้าหมายของพวกมันอีกราย
ถึงแม้ว่าเสี่ยวหลงจะแข็งแกร่งที่ทว่าจำนวนของพวกมันนั้นก็ใช้น้อยๆแถมพวกที่ตามล่าพวกเขานั้นก็ล้วนอยู่ในระดับเจ้าแห่งภูติทั้งสิ้น นั้นจึงเป็นไปไม่ได้เลยว่าการต่อสู้นี้เสี่ยวหลงจะไม่ได้รับบาดเจ็บและอาจจะถึงตายได้เช่นกัน
ไม่นานร่างของสองพ่อลูกตระกูลถังก็ปรากฏตัวขึ้นภายในป่าแห่งนี้โดยที่ด้านหลังของตนนั้นยังคงปรากฏร่างของกลุ่มคนจำนวนมากไล่ตามอย่างไม่ลดละ
-ฉึก อัก!
ตุบ!
ร่างของถังห่าวล้มลงห้อผ้าที่ห้อหุ้มร่างอันอาบบางของเสี่ยวซานตัวน้อยหลุดออกจากอ้อมแขนของตน ถังห่าวจ้องมองไปยังต้นขาก่อนที่จะพบว่ามีคมมีดปักอยู่บนขาของตน
-ฉึก อ้าก!!
แกล้งๆ
ถังห่าวดึงใบมีดออกจากต้นขาของตนก่อนจะขว้างมันออกไปแบบสุ่มๆพร้อมกับพยายามฝืนร่างกายของตนคลานไปยังจุดที่ห้อผ้าตกอยู่
แอ้~ แอ้~
“สะ-เสี่ยวซาน…” ถังห่าวพยายามยื่นมืออันสั่นเทาของตนไปยังร่างที่เด็กทารกตรงหน้า
-ปึก!
อ้าก!!
แต่จู่ๆก็มีเท้าของหนึ่งในคนที่ตามล่าพวกตนเหยียบเอาไว้
“จะไปไหนล่ะ? ข้าบอกแล้วว่าเจ้าไม่มีวันหนีพวกข้าพ้นหลอก” เสียงของเจ้าของฝ่าเท้าดังขึ้นด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ
“หากพวกเจ้าต้องการตัวข้าก็จงปล่อยเสี่ยวซานไป! เขาพึ่งจะลืมตาดูโลกได้เพียงเดือนเดียวเท่านั้นเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง!!” ถังห่าวของร้องสุดชีวิตโดยไม่สนใจเลยว่าตนจะเป็นตายร้ายดียังไงเพียงแค่ให้ลูกของตนนั้นรอดตายก็พอแล้ว
“จุๆๆ เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นใครกันถังห่าว? หลังจากที่เจ้าปฏิเศษที่จะเข้าร่วมกับสปิริตฮอลแล้วนั้นก็เท่ากับว่าคนของตระกูลถังทั้งหมดปฏิเศษพวกเรา! เอามันมา!”
ตุบๆๆ
เสียงของบางอย่างหล่นกระทบพื้นตรงหน้าของถังห่าว ใบหน้าของเขาพลันซีดลงก่อนจะแปลเปลี่ยนเป็นใบหน้าที่โกรธแค้นสุดขีด
“แก!! พวกเขาผิดอะไรใยต้องทำเช่นนี้!!!?!” ถังห่าวตะโกนออกมาด้วยความโกรธแค้นในใจพลันสาปแช่งพวกสปิริตฮอลทุกคนให้ไม่ตายดี
“หึๆๆ ข้าบอกแล้วไงว่าหากเจ้าปฏิเศษการเข้าร่วมกับพวกเราก็เท่ากับว่าคนของตระกูลเจ้าก็ปฏิเศษเราเช่นกัน” กล่าวออกมาด้วยสีหน้ายิ้มแย้มพลางเดินไปยังร่างทารกน้อยก่อนจะอุ้มขึ้นมา
แง่~
เด็กทารกพลันร้องขึ้นมาทันทีหลังจากที่ถูกบุคคลตรงหน้าอุ่มขึ้นมา มันไม่สนใจเสียงร้องของทารกน้อยแม้แต่นิดมันได้พูดต่อโดยทันที
“แล้วมีหรือที่พวกเราจะปล่อยให้พวกที่เป็นภัยต่อพวกเรารอดกลับไปน่ะ?” มันแสยะยิ้มออกมา
“อย่า! ปล่อยเขาไป!!” ถังห่าวที่รู้ว่ามันคิดจะทำอะไรจึงรีบตะโกนออกมา
“ไม่ต้องห่วง…หลังจากที่บุตรของเจ้าตายแล้วเจ้าจะเป็นรายต่อไป เอาล่ะ….ลาก่อนนะเจ้าตัวน้อย~”
-ฟุฟ กึก!
“อะ- อะไรกัน! ระ-ร่างกายไม่ยอมขยับ!” คมมีดที่กำลังจะพุ่งเข้ามาสังหารทารกน้อยพลันชงัก
คลื้น!!!!
“อัก! -ตุบ!” มันกระอักเลือดคำโตออกมาก่อนจะทรุดลงพื้นด้วยความอ่อนแรงแต่ทว่ามันยังไม่จบเพียงเท่านี้
-ตุบๆๆ
“กะ-เกิดอะไนขึ้น! แรงกดอันมหาสารนี่มาจากที่ใดกัน!!” มันพูดออกมาด้วยความยากรำบาญเนื่องจากมีแรงกดดันอันหนักหน่วงกดทับมันเอาไว้
ตึ่ง…..ตึ่ง…..ตึ่ง….
ภายในป่าบังเกิดเสียงก้าวเท้าของสิ่งมีชีวิตบางอย่างภายในนั้น เงาของสิ่งมีชีวิตตัวนั้นค่อยๆเข้ามาใกล้พวกมันเรื่อยๆแรงกดดันก็ค่อยๆเพิ่มขึ้นเช่นกัน
“หึ! ทั้งๆที่บอกว่าอย่ามายุ่งแล้วแท้ๆ….เอาเถอะหลังจากนี้ขอฝากเสี่ยวซานกับเจ้าด้วย…..” ก่อนที่ถังซานจะสลบไปทั้งๆแบบนั้นที่เกิดจากอาการเสียเลือดมากเกินไป
“อ่า….ข้าจะไม่ทำให้เจ้าผิดหวัง ถังห่าว…..อ้าหยิน….” เสียงของอิสตรีดังขึ้นมาจากทิศทางที่ร่างเงาขนานใหญ่ยืนอยู่
ก่อนที่ร่างของสื่งมีชีวิตนั้นจะปรากฏออกมาให้เห็นพร้อมกับแรงกดดันมหาสารยิ่งกว่าเก่า เสียงคำรามของอสูรแสนปีดังขึ้นไปทั่วทั้งป่า
“พวกเจ้าทุกคนจะไม่มีใครได้ทำอะไรพ่อลูกคู่นี้ทั้งนั้น!! หากต้องการสังหารพวกเขาต้องข้ามศพข้าไปก่อน!!!” เสี่ยวหลง
.
.
.
.
.
.
ว่างจัด
ความคิดเห็น