คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : การพบกันของสองตำนาน
เวลาผ่านไปนานนับพันปีหลังจากที่เรื่องราวของ ‘เทพมังกรอัฃมตะ’ ปรากฏขึ้นผู้คนต่างตั้งคำถามเกี่ยวกับตัวตนของมันว่ามีอยู่จริงหรือเป็นเพียงแค่เรื่องที่แต่งออกมาหลอกเด็กเพียงเท่านั้นจนกระทั่งด้านนอกสุดของป่านั้นปรากฏร่างของสองบุรุษเพศที่มีช่วงอายุต่างกันไม่ต่ำกว่า
ซึ่งผู้ที่ร่วงรู้ความจริงเกี่ยวกับตัวตนของเสี่ยวหลงนั้นมีน้อยมากจนนับนิ้วได้ และก็ใช่ว่าทุกคนในหมู่คนพวกนี้จะเคยเห็นตัวของเสี่ยวหลงเป็นๆ บ้างก็พบโดยบังเอิญแล้วหนีกลับออกมาได้เพราะในขณะนั้นเธอกำลังเข้าสู่ช่วงจำศีลพอดีและหากพูดถึงบุคคลที่พบเจอกับเธอแล้วรอดกลับไปแบบครบ 32 แล้วยังมาปรากฏให้เธอเห็นได้อีกครั้งก็คงจะมี 2 คน หากไม่นับอีกสองคนไม่สิอีกของตนที่รู้จักเธอแบบไม่ต้องปะทะก็คงเป็น 2 เจ้าแห่งภูติ
(ปล.ผมคิดเอง//ไรท์)
คนที่หนึ่งก็คือ เจ้าแห่งภูติผู้ที่ได้รับฉายา 'เฮเวนลี่ต้าหลัว ถังห่าว’
อีกคนนั้นก็คือผู้ที่อยู่ในระดับจ้าวแห่งภูติเช่นเดียวกับถังห่าวนั้นก็คือ พระสันตะปาปาแห่งสปิริตฮอล ‘ปี่ปี่ตง’
การปะทะของเสี่ยวหลงกับถังห่าวนั้นเกิดขึ้นเพราะความคีกของถังห่าวล้วนๆ เพราะการที่จะหาผู้ที่แข็งแกร่งเทียบเท่าตนนั้นหาได้ยากยิ่ง และยิ่งสัมผัสได้ว่าตัวของเสี่ยวหลงนั้นแข็งแกร่งสมกับตำนานที่เล่าขานกับมาแถมดูเหมือนว่าจะแข็งแกร่งยิ่งกว่าเก่าเสียอีกจึงเกิดความคิดที่อยากจะลองของ ก่อนจะโดนตบกลับมาตามระเบียบ
และแทนที่ถังห่าวจะยอมแพ้แล้วหวาดกลัวตนเหมือนกับคนอื่นเขากลับๆมาหาตนเพื่อมาขอท่าสู้ใหม่ไม่รู้กี่สิบรอบ ทำเอาเสี่ยวหลงถึงกับยอมรับในความถึกทนและการแสวงหาความแข็งแกร่งของถังห่าวจากใจจริงจึงยอมเผยร่างกายที่แท้จริงของตนออกมา
“ข้าว่าเราพอกันแค่นี้ก่อนเสียดีกว่า….” ปากของเสี่ยวหลงพลันอ้าออกเผยให้เห็นฟันที่แหลมคมนับสิบซี่ก่อนที่จะมีเสียงของหญิงสาวดังออกมา
“หืม? เสียงของใครกัน?” ถังห่าวพยายามหาต้นตอของเสียงก่อนจะหันหน้ามาทางมังกรที่อยู่ตรงหน้าของตน
“หน้าข้ามีอะไรติดอยู่รึไง ไยเจ้าจึงจ้องหน้าข้านานถึงเพียงนี้?” เสียงที่เปล่งออกมาจากปากของมังกรตรงหน้าดังขึ้นเรียกสติร่างที่ยังคงจ้องมองข้าตาไม่กระพริบ
เจ้าตัวพลันสะดุ้งเฮิอกก่อนจะชี้มายังตน “จะ-เจ้าพูดภาษามนุษย์ได้งั้นรึ?” ถังห่าว
“ข้าเป็นสปิริตแสนปีก็ต้องพูดภาษาของพวกมนุษย์ได้อยู่แล้วมันแปลกตรงไหน?” เสี่ยวหลงกล่าวถามด้วยความงุนงงกับท่าทีของอักฝ่าย
“เจ้าเป็นสปิริตแสนปีงั้นเรอะ!!?!” ถังห่าวตะโกนออกมาด้วยความตกใจสร้างความปวดหัวให้แก่เธอเป็นอย่างมาก
‘อะไร!? จะบอกว่าที่สู้กับข้ามาไม่รู้กี่สิบรอบแต่กลับไม่รู้ว่าข้าเป็นสัตว์อสูรสปิริตแสนปีเชื่อเขาเลย’ เสี่ยวหลงคิดพลางเอาขาหน้าของตนมากุมบริเวณใบหน้าของตนด้วยความเคยชิน
หลังจากนั้นจากการต่อสู้ที่สู้กันให้ตายกันไปข้างกลับกลายเป็นการนั้งคุยสัพเพเหละไปซะอย่างนั้นและในเวลานี้เองที่ถังห่าวได้รับรู้ถีงร่างที่แท้จริงขิงเสี่ยวหลงทำเอาเขาช็อคเป็นอย่างมาก
“เฮอะๆ ข้าว่าข้าคงรู้ที่มาของชื่อเจ้าแล้วล่ะ ‘เสี่ยวหลง’ ” ถังห่าวพูดด้วยสีหน้าที่ขมขื่นก่อนจะก่นด่าในใจ
‘ไอ้เจ้าตัวเนี้ยนะเรอะที่ข้าสู้ด้วยพลังทั้งหมดที่ข้ามีแล้วพ่ายแพ้ไปไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบน่ะ!!?!’ ถังห่าวถึงกับรำให้ภายในใจเมื่อเห็นร่างอันกลมดิ๊กที่กำลังกลิ้งไปกลิ้งมาตรงหน้าด้วยสีหน้าที่ใสซื่อสุดๆ
‘ใครก็ได้บอกข้าที่ว่าข้าฝันไป!!’ ถังห่าวตะโกนก้องภายในใจ
ร่างเล็กๆไม่ได้สนใจท่าทางของอีกฝ่ายเลยแม้แต่น้อยกลับกัน
‘เย็นนี้กินอะไรดีน๊า~’ เสี่ยวหลงคิดถึงอาหารมือเย็นของตนพลางกลิ้งไปกลิ้งมาบนหน้าอันแสนนุ่มนิ่ม
กินอะไรดีน๊า~
ความคิดเห็น