ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic Douluo Dalu]​ ข้าคือจ้าวแห่งมังกรยังไงล่ะ!!!

    ลำดับตอนที่ #2 : ตำนานของมังกรผู้เป็นอมตะ

    • อัปเดตล่าสุด 5 ม.ค. 64


    ฮืม~ ฮืม~ ฮืม~

     

    ต็อก… แต็ก.. ต็อก… แต็ก..

     

    ‘ทำอะไรดีน๊า~’ มังกรน้อย

     

    ร่างเล็กๆของมังกรน้อยกำลังเดินต็อกแต็กไปมาภายในป่าอันกว้างใหญ่ที่เต็มไปด้วยอันตรายมากมายหลายรูปแบบด้วยท่าทีที่ไม่ได้มีความกังวลเลยแม้แต่น้อยว่าจะมีตัวอะไรโผล่ออกมาทำร้ายตนหรือไม่

     

    ‘แปลกจริงๆเลยน๊า…ทำไมช่วงนี้ไม่มีพวกสัตว์วิญญาณแกร่งๆมาช่วยเราฝึกเลยน๊า~’ มังกรน้อย

     

    นับเป็นเวลาหลายปีที่ผ่านมาหลังจากที่มังกรน้อยที่ตอนนี้มีนามว่า ‘เสี่ยวหลง’ ซึ่งเป็นชื่อที่ตัวของมันคิดขึ้นมาเองแต่ก็มีอีกนามที่เหล่าผู้ใช้สปิริตเรียกขานกันในนามของ ‘เทพมังกรอมตะ’   อันเนื่องมาจากในช่วงที่ตัวมันออกล่านั้นจะใช้อีกร่างที่เป็นเจ้าของฉายาเหล่านั้น

     

    ร่างของพยามัจจุราชที่หากใครพบเจอกับมันเข้าจะไม่มีวันได้กลับมาอย่างมีชีวิตอย่างแน่นอนจะมีเพียงร่างอันไร้ซึ่งวิญญาณของผู้เคราะร้ายที่ถูกมันเอามาทิ้งไว้ ณ ริมป่าซึ่งก็ไม่มีใครทราบว่าทำแบบนั้นไม่เพื่อสิ่งใดและก็ไม่มีใครที่อยากจะหาคำตอบนั้นด้วย

     

    เคยมีผู้ใช้สปิริตระดับ สปิริตเซอน์ มากมายเข้าไปท่าทายอำนาจของมันแต่ทุกคนที่เข้าไปนั้น ล้วนไม่มีใครเลยที่เคยกลับออกมาได้โดยที่ร่างกายของพวกมันนั้นยังคงมีลมหายใจอยู่เลยซักราย

     

    และสิ่งที่ทำให้เหล่าผู้คนต่างพากันตกตะลึงยิ่งกว่านั้นก็คือ เรื่องที่วันหนึ่งเคยมีผู้ใช้สปิริตระดับ 89 ซึ่งเป็นระดับของผู้ใช้สปิริตระดับ ต้าหลัว อันเป็นระดับที่ผู้ใช้สปิริตธรรมดานั้นต่างหวาดกลัว แต่กลับได้รับบาดเจ็บสาหัสหลังจากที่กลับออกมาจากป่าแห่งนี้

     

    ใบหน้าของเขาบ่งบอกถึงความหวาดกลัวสุดขีด ปากบ่นพึมพำออกมาไม่เป็นภาษาแต่ก็พอจะจับใจความได้บ้างซึ่งคำเหล่านั้นสร้างความหวาดกลัวให้แก่พูดคนที่ได้ยินเป็นอย่างมาก

     

    “มันคือปีศาจ! ไม่มีทางที่พวกเราจะไปสู้มันได้! มันเป็นอมตะอย่างแท้จริง! ข้าจะไม่มีวันกลับมาเหยียบที่นี่อีกเป็นครั้งที่สอง!!” ชายปริศนา

     

    ถ้อยคำเหล่านี้ต่างทำให้ผู้คนโดยรอบตัวแข็งทื่อสมองไม่สามารถประมวลผลได้เป็นเวลาหนึ่ง ก่อนที่จะมีผู้คนบางกลุ่มได้สติพลันตะโกนออกมาเสียงดังด้วยความหวาดกลัว

     

    “นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน! ขนาดสปิริตต้าหลัว ยังกลับมาด้วยสภาพเช่นนี้แล้ว พวกข้าที่อยู่ในระดับสปิริตมาสเตอร์จะเป็นเช่นไรกัน!!” ชายหนุ่มผู้หนึ่ง

     

    “ป่าแห่งนี้มันอันตรายเกินไป! หากไม่จำเป็นจริงๆข้าจะไม่มาเหยียบที่นี่อีกเป็นอันขาด!!” หญิงสาวนางหนึ่ง

     

    “@#$%@#%$@#%@#” เสียงตะโกนโหวกเหวกโวยวายดังไปทั่วบริเวณ 

     

    ข่าวของเรื่องที่มีสปิริตต้าหลัวผู้หนึ่งกลับออกมาจากป่าแห่งนี้หลังจากไปท่าทายอำนาจของ ‘เทพมังกรอมตะ’ โดยมีสภาพที่บาดเจ็บสาหัสไม่ต่างไปจากคนใกล้ตายและยังมีข่าวในช่วงหลังอีกว่าสปิริตต้าหลัวผู้นี้สูญเสียแขนขวาของเขาไปในเวลาต่อมาจนกลายเป็นบ้าก่อนจะทำการปริดชีพตัวเองในเวลาไม่กี่เดือนที่ผ่านมา

     

    จากคำบอกเล่าสู่ นิทาน จากนิทานสู่ตำนาน ตำนานของ ‘เทพมังกรอมตะ’ ถูกส่งต่อๆกันไปหลายชั่วอายุคนจนกลายเป็นตำนานของสัตว์วิญญาณที่เป็นตัวตนทีกลายเป็สัญลักษณ์แห่งความแข็งแกร่งไร้เทียมทานไร้ซึ่งคู่ต่อกร นามของสิ่งมีชีวิตใกล้เคียงกับความเป็นอมตะที่สุดในโลกโต้วหลัวแห่งนี้

     

    นามนั้นก็คือ ‘มังกรอมตะ เนอร์กิกันเต้’

     

     

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    เอาน้ำจิ้มไปก่อนเนื้อยังย่างไม่เสร็จ

     

     

    เค้าไม่ได้ทำอะไรผิดน๊า!!!!

     

    ปล.น้องเป็นเพศเมียตามรูปปก

     

    อยากรู้ชื่อที่ผู้คนเรียกขานร่างจริงของน้องไหม? นั้นก็คือ ‘มังกรเม่น’ ยังไงล่ะ!!!

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×