คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : เสี่ยวหวูเจี้ย
“ข้าคงจะมาขัดเวลาสำคัญของพวกเจ้าสินะ?”
เด็กสาวหูกระต่ายกล่าวขึ้นด้วยความสนใจในสิ่งที่ตนเห็นเล็กน้อยก่อนจะปรากฏประกายบางอย่างในแววตาของนาง
“ใช่แล้ว!มันคือพิธีเคารพพี่ใหญ่ของหอพักนี้ยังไงล่ะ!!” เจ้าอ้วนตะโกนขึ้นด้วยโทสะที่มีคนมาขัดจังหวะพิธีที่แสนสำคัญ(?)ของพวกตน
“เห๊~ แล้วการที่จะได้เป็นพี่ใหญ่ของที่นี่จะต้องทำเยี่ยงไรบ้างท่านช่วยบอกข้าได้รึไม่?” เด็กสาวถามออกมาด้วยน้ำเสียงออดอ้อนแต่แฝงความขี้เล่นเอาไว้เต็มไปหมด
“กะ-ก็แค่กฎง่ายๆ!เพียงแค่เจ้าสามารถล้มพี่ใหญ่คนปัจจุบันได้เจ้าก็จะ -ฟุฟ” ยังไม่ทันที่เจ้าอ้วนจะได้กล่าวจบประโยคร่างของเด็กสาวก็ได้พุ่งตรงเข้ามาทางถังซานก่อนจะละดมการโจมตีอย่างไม่หยุดหย่อน ถังซานก็ไม่น้อยหน้าเช่นกันเขาได้ปัดป้องการโจมตีทั้งหมดด้วยความระมัดระวังและไม่ความประหมาดหลงเหลืออยู่เลยแม้ว่าอีกฝ่ายจะเป็นสตรีก็ตามเนื่องจากเขาได้รับคำชี้แนะจากผู้เป็นพ่อและได้เห็นถึงความแข็งแกร่งของเสี่ยวหลงมาแล้วจึงทำให้เขาไม่อาจประมาทเหล่าสตรีได้อีกต่อไป
“-อ่ะ -ควับ!” และในจังหวะสุดท้ายถังซานได้หายตัวไปจากสายตาของทุกคนก่อนจะปรากฏตัวอีกคราที่ด้านหลังของเด็กสาวก่อนจะยื่นมือไปคว้าตัวของเด็กสาวพร้อมกับใช้ทักษะบางอย่างควบไปด้วย แต่เป็นเรื่องที่หน้าเสียดายเพราะถังซานตามลูกเล่นของเด็กสาวไม่ทันจนโดนผมที่ถูกถักมาอย่างเหนียวแน่นพันคอก่อนจะถูกเด็กสาวเตะใส่ท้องก่อนจะหยุดกลางอากาศ
“ข้าชนะ! ฮิฮิ -ฟุฟ” เด็กสาวกล่าวออกมาด้วยท่าทีน่ารักก่อนจะใช้ผมของตนเหวียงตัวถังซานออกไปด้านหน้าตนแต่ถังซานที่มีทักษะและวิชามากมายที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิดใหม่ก็สามารถลงมาตั้งหลักได้ไม่ยากเย็น
“ข้าชื่อเสี่ยวหวู หวู..ที่แปลว่าเต้นรำ ต่อจากนี้พวกเจ้าต้องเรียกข้ามาเสี่ยวหวูเจี้ย!” เสี่ยวหวูกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงและท่าทางน่ารัก
“-ฟุฟๆๆ คารวะพี่ใหญ่เสี่ยวหวูเจี้ย!!” เด็กๆภายในห้องที่เห็นผลตัดสินก็รีบพากันมาคุกเข่าต่อหน้าเสี่ยวหวูทันทีก่อนจะเริ่มพิธีกรรมของพวกเขาต่อ โดยที่มีถังซานยืนทำหน้าเหยเกยอยู่ด้านหลังจากนั้นมหากรรมความวุ่ยวานภายในหอพักก็บังเกิดขึ้น
.
.
.
.
.
.
ยามเหม่า(5:00-6:59) ของวันถัดมา
ถังซานถูกเสี่ยวหวูปลุกขึ้นมาตั้งแต่เช้าตรู่เพื่อให้ถังซานช่วยหวีผมให้นางคราแรกถังซานนั้นได้คัดค้านสุดชีวิตเพราะว่าตนไม่เคยใช้หวีมาก่อนแต่ก็ต้องแพ้พ่ายให้กับน้ำตายของเสี่ยวหวูจนต้องยอมจำนนหวีผมให้นางจนเสร็จอยู่ดี
ยามอู่(11:00-12:59) ซึ่งเป็นเวลาพักเที่ยงของเหล่านักเรียน
ถังซาน,เสี่ยวหวูและเด็กในหอพักได้พากันมายังโรงอาหารก่อนที่เจ้าอ้วนจะถูกเสี่ยวหวูถามว่าที่แห่งนี้มีแครอทของโปรดของตนหรือไม่ก่อนจะได้คำตอบว่าภัตตาคารแห่งนี้แบ่งออกเป็นสองชั้น ชั้นแรกจะเป็นของพวกสามัญชนคนทั่วไปอาหารในชั้นนี้จะไม่เคยมีอะไรเด่นมากนักหากจะอยากที่ทานอาหารสดๆหรืออาหารเลิสรสจักต้องไปชั้นสองที่เป็นชั้นที่เหล่าขุนนางฐานะร่ำรวยอยู่กันเนื่องจากราคาอาหารที่แพงหูฉี่ทำให้สามัญชนที่ไม่มีเงินไม่สามารถซื้ออาหารในชั้นนี้ได้
แต่ถึงแม้ว่าเสี่ยวหวูจะล่วงรู้ข้อมูลนี้จากเจ้าอ้วนแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรเพราะนางแค่ต้องการกินแครอทสดๆเพียงเท่านั้นจึงชวน(ลาก)ถังซานและเด็กๆขึ้นไปชั้นบน แต่ยังไม่ทันที่จะได้ก้าวขึ้นบรรไดจู่ๆก็มีลูกของขุนนางผู้ร่ำรวยผู้หนึ่งเดินลงมาหาเรื่องพวกตนจนเสี่ยวหวูทนไม่ไหวพุ่งตัวขึ้นไปสั่งสอนขุนนางผู้นั้นทันทีแต่ก็ถูกหยุดโดยเด็กผู้หนึ่งที่มีสปิริตเป็นไม้พลองมาขึ้นมาขัดขวางพร้อมโจมตีใส่เสี่ยวหวูชุดใหญ่
และเมื่อถังซานเห็นว่าท่าไม่ดีจึงตัดสินใจพุ่งขึ้นไปช่วยเสี่ยวหวูและหลังจากนั้นมหากรรมการกระทืบเด็กปากเสียก็บังเกิดขึ้นและถูกหยุดในวินาทีต่อมาโดยชายวัยกลางคนที่เป็นคนๆเดียวกันกับคนที่เคยช่วยเหลือตนไว้ที่หน้าประตูทางเข้าโรงเรียน
“เจ้าไปพบข้าที่ห้องพักครูเดี๋ยวนี้” อาจารย์ใหญ่ได้ชี้มาทางถังซานก่อนจะสั่งให้ไปพบตนที่ห้องพักครูโดยไม่สนใจเสียงโวยวายของเสี่ยวหวูเลยแม้แต่น้อยนางโกรธจนหน้าแดงแต่ก็ถูกปลอบโดยถังซานก่อนที่เขาจะไปยังห้องพักครูตามที่อาจารย์ใหญ่สั่งเขาไว้
.
.
.
.
ณ ห้องพักครูของอาจารย์ใหญ๋
-แอ๊ด~ ปึก…กรึก…
เสียงเปิดประตูและปิดในวินาทีต่อมาดังขึ้นก่อนจะปรากฏร่างของเด็กชายที่มีนามว่าถังซานโดยที่ภายในห้องนั้นมีชายวัยกลางคนที่ผู้คนเรียกเขาว่าอาจารย์ใหญ่อยู่ภายในห้องอยู่แล้วและหลังจากที่ถังซานเข้ามาภายในห้องพลางสำรวจรอบๆห้องเพื่อความปลอดภัยแล้วนั้นจึงหันไปยังทิศที่อาจารย์ใหญ่อยู่ก่อนจะพบกับแผ่นหลังของอาจารย์ใหญ่ ความเงียบเข้ามาครอบงำภายในห้องแต่ก็ได้ไม่นานเพราะชายที่ชื่ออาจารย์ใหญ่ได้เปิดบทสนทนาขึ้นก่อนเป็นคนแรก
“เจ้าคือถังซานสินะ….เท่าที่ข้าดูนอกจากสปิริต ‘หญ้าสีฟ้า’ ของเจ้าแล้วสปิริตของเจ้าอีกอันคืออะไร?” คำถามที่เปล่งออกมาจากชายวัยกลางคนทำให้ถังซานตื่นตระหนกเป็นอย่างมากพรางขยับมือไปหยิบใบมีดที่ซ่อนอยู่บนโต๊ะข้างๆมาไปด้านหลังของตนก่อนที่จะรอให้อีกฝ่ายอธิบายทฤษฏีของตนให้จบก่อนจะยิงคำถามใส่อีกฝ่าย
“ท่านต้องการอะไรกันแน่?” ถังซานยิ่งคำถามใส่อีกฝ่านทันทีหวังที่จะทดสอบอีกฝ่าย
“แค๊กๆ ข้าอยากจะให้เจ้า….มาเป็นศิษย์ของข้า!”
.
.
.
.
.
.
จบแล้วจ๊า~ ยังไม่ถึงเวลาของน้องเสี่ยวหลงหลอกน๊า~
ความคิดเห็น