คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 1 NC 25+
1 NC 25+
“ทำไมุถึรััน ลูัส”
ผู้หิมัะถามำถามนั้นับผม
มันือำถามเียวันับที่บรินลีย์เยถามผมมา่อนแล้ว
ผมมัะอพวเธอ และูบพวเธอหลัาที่ไ้ยินำถามนั้น ่อนะส่ยิ้มให้ แล้วไม่พูอะไรออมาอี --
ผมไม่มีำอบให้ับพวเธอ
ทว่าผมลับมีำอบให้ับแอนน์
ผมมอเรือนผมสีน้ำาลเ้มอเธอที่รวบึ้นเป็นมวยสู มอ้นออันาวผุผ่อ ไปนถึท่อนแนเนียน และมือเล็ที่ำลัีรีมสให้เ้าันนั่น
แอนน์เป็นนสวย -- อ่อนหวาน และ -- ามสะพรั่ไปทั้เนื้อทั้ัว
ผมโอบอเธอมาาทา้านหลั ไล้้อนิ้วไปามลำออเธอไปนถึลาไหล่ ่อนะโน้มัวเ้าไปใล้ แนบปลายมูนเอเ้าับผิวอันอ่อนนุ่มอเธอ
เธอหอมหวาน -- ผมบอัวเอ ในอนที่สูมลิ่นายอแอนน์
มันเป็นลิ่นที่ทำให้ผมนึถึน้ำผึ้ป่า
น้ำผึ้ป่า -- ใ่สิ
แอนน์เป็นผู้หิที่มีลิ่นน้ำผึ้หอมฟุ้ออมาาัวอยู่เสมอ -- นั่นอาะเป็นเพราะเธอเป็นนที่ทำนมเ่
มืออแอนน์ที่ำลัีรีมสอยู่นิ่ะัไป ร่าทั้ร่าสะุ้ึ้นมา ในอนที่ผมลูบมือไปามแผ่นหลัอเธอ
“ลูัส --” แอนน์ปรามเสียเบา เมื่อผม่อยๆปลผ้าันเปื้อนอเธอออ
“รับ” ผมานรับ ลูบไล้ไปามสะโพอิ่มอแอนน์ ่อยๆสูลมหายใเ้าลึ ในอนที่นึินนาารถึวามอุ่นนุ่มอมัน
แอนน์หมุนัวมาเผิหน้าับผม ยมือันแผออผม พยายามปรามให้ผมหยุแะ้อเธอมาไปว่านั้น
“ันำลัอบเ้อยู่นะะ --” เธอเือน
ผมเลิิ้วเล็น้อย ว้ามือ้าหนึ่อเธอึ้นมา ่อนะไล้ปลายลิ้นไปามนิ้วอเธออย่า้าๆ ลิ้มรสรีมสที่ิปลายนิ้วเธออย่าไม่รีบร้อน
ท่าทีอผมทำให้แอนน์ใบหน้าแ่ำึ้นมา
ผมูนิ้วอเธอเ้าไปในโพรปา ไล้เลียมันอย่ารุนแร นเธอสั่นสะท้าน
“ุัวสั่น” ผมสูมลาฝ่ามืออแอนน์ ั้านใน้อมืออเธอเบาๆ
แอนน์เบิาว้า เมื่อผมโน้มัวเ้าไปูบเธอโยไม่ทันั้ัว
ผมบเบียริมฝีปาัวเอเ้าับริมฝีปาอิ่มอแอนน์ ไล้เลีย บัมันเบาๆ ่อนะแทรปลายลิ้นผ่านเ้าไปในโพรปาอเธอ
ลิ้นเล็ๆอเธออบสนอผมอย่าล้าๆลัวๆ -- เธอราเสียเบา ประอใบหน้าอผมเอาไว้แน่น
ผมำรามในลำอ โหมรันปลายลิ้นรัลิ้นสีมพูเ้มอเธอ ้อมอเ้าไปในวาสีน้ำาลอ่อนทีู่หวานหยาเยิ้มึ้นมาอย่ารวเร็ว
แอนน์ไม่่าอะไราน้ำผึ้ป่า --
เธอหอมหวาน และสามารถหลอมละลายไ้แทบะในทันทีที่ถูผมสัมผัส
ผมหวนนึถึ่ำืนอเรา่อนหน้านั้น
พลันร่าอันเปลือยเปล่าอแอนน์ที่นอนอ่อนระทวยอยู่ใ้ร่าอผม็ปราึ้นมาในใอผม
เรือนผมสีน้ำาลเ้มนั้นสยายไปทั่วเียเล็ๆนั่น ริมฝีปาอิ่มเห่อบวม เปล่เสียราอันแสนหวานิ่อันอย่ายาวนาน ่อนะระเบิพร่า สั่นสะท้านไปับอารม์อันร้อนแรที่เิึ้น
เธอสามารถหลอมละลาย และแสนหวานไ้มาถึนานั้น
ราวับะพิสูน์วามินั้นอีรั้
ผมปลระุม้านหน้าุระโปรอเธออออย่ารวเร็ว
“ลูัส” แอนน์ร้ออย่าใ เมื่อผมเปิสาบเสื้อเธอออว้า ึรั้บราสีาวอเธอลมา นสอเ้าทรวอเธอสั่นระเพื่อม เปิเปลือย่อสายาอผมอย่าัเน
ผมหอบหายใอย่ารุนแร มอยออสีน้ำาลเ้มรหน้าอย่าพอใ
“โอ” แอนน์แหนหน้าึ้น เปร่เสียราออมา ในอนที่ผมโน้มัวเ้าไปใล้ ูินยอออเธออย่ารุนแร
ผมบีบลึทรวออเธออย่าพึพอใ ยิ่มันอุ่นนุ่มอบสนอปลายลิ้นอผมมาเท่าไหร่ ผม็ยิ่บีบเล้นมันหนัมือมาึ้นเท่านั้น
“เ็บ่ะ” แอนน์หอบสะท้าน พยายามรั้ศีรษะอผมให้ออห่าาเรือนร่าัวเอ
แ่ไม่มีวันเสียล่ะ
ผมอุ้มแอนน์นั่ลบนอบโ๊ะ ่อนะรั้ระโปรเธอึ้นสู เผยให้เห็นเรียวา และสะโพามอันเ่ึ
แอนน์ันแนลบนโ๊ะ มอผม้วยแววาเินอาย เมื่อผมเลียปลายนิ้วัวเอ้าๆ
เธอรู้ว่าผมำลัะทำอะไร -- และเธอไม่ไ้ห้ามผมแม้สันิ
ภายใ้วามเินอายนี้ แอนน์เอ็้อารผมเ่นเียวัน
ผมรั้ั้นในอแอนน์ล สบามอเ้าไปในวาู่โอเธอ ่อนะแทรปลายนิ้วเ้าไปในสวนุหลาบอเธออย่า้าๆ
้านแอนหลับาลแน่น เบือนหน้าหนีาผมอย่ารวเร็ว
“มอผม” ผมระิบเสียแหบพร่า “ที่รั --”
แอนลืมามอผม เม้มริมฝีปาแน่น ในอนที่ผมยับปลายนิ้วัวเอเร็วึ้น
ร่าอันอร้าอร่ามอเธอสั่นระริ สะโพอิ่มยับ อบสนอนิ้วอผมในทันที
“อย่านั้น --” ผมระิบ ฟัเสียราอเธออย่าพึพอใ เร่ัหวะนิ้วเร็วึ้น
แอนน์ำิ่ไปในห้วอารม์อันำมือัวเอ ทรวอู่ามระเพื่อมึ้นลไปามัหวะหายใอัวเอ ในอนที่วามสุไหลทะลัเ้ามาในร่าอเธอ
“ลูัส” เธอแหนหน้า เผยอริมฝีปาออว้า “ลูัส! --”
แล้วผม็หยุทุอย่าล
แอนน์หวีร้อเมื่อผมถอถอนนิ้วอัวเอออาวามอุ่นนุ่มอเธอ
“ลู! --” เธอใบหน้าแ่ำ วารื้นไป้วยหยาน้ำา
“ใเย็น” ผมบอ ราวับะเือนัวเอมาว่าะพูับแอนน์
ผม้อพยายามยับยั้ไม่ให้ัวเอรุนแรับแอนน์มาเินไป -- เธออ่อนหวาน และบอบบามาว่าผู้หิที่ผ่านมาอผม
และเธอบอบบามาว่าบรินลีย์ --
ผมนิ่ะัไปเล็น้อย เมื่อื่ออบรินลีย์ไหลผ่านเ้ามาในห้ววามิอัวเอ
ผมะพริบา รีบับไล่บรินลีย์ออไปาหัวัวเออย่ารวเร็ว
แอนน์มอผมอย่าประหลาใ -- เธอเผยอริมฝีปาล็น้อย ราวับ้อารถามอะไรออมา
หาแ่อนนั้นเอที่ผมปลาเล แล้วพาาเธอเ้าับบ่านเอ
“อ๊า --” แอนน์ราลั่น ลืมสิ้นทุสิ่อย่า ในอนที่ผมโน้วเ้าไปในายเธอนสุลำ
แอนน์สั่นสะท้าน ันร่าัวเอเ้าับโ๊ะ -- พยายามประอไม่ให้ัวเอหมสิไป ในอนที่ผม่อยๆยับัวเป็นัหวะเร็วึ้น
ผมถอถอนัวเอออ แล้วสวมสอลับมาอย่ารุนแร -- เร่ัหวะเร็วึ้นเรื่อยๆ นาโ๊ะระแทเ้าับพื้นไม้ในรัวเป็นเสียัลั่น
ึ ึ ึ ึ
ผมรึสะโพแอนน์แน่น โน้วทะยานเ้าหาวามอุ่นนุ่มที่อรััวนอผมอย่ารวเร็วและรุนแร
“อ๊า อ๊า อ๊า --” แอนน์ราลั่น
ผมมอทรวออเธอที่สั่นระเพื่อมไปามัหวะรัอเรา มอใบหน้าอเธอที่แ่ำ และทรมานอย่าสุสม
ยิ่เธออบสนอผมมาเท่าไหร่ ผม็ยิ่บ้าลั่มาึ้นเท่านั้น
ผมำรามออมา ำแรนเอผ่านแอนน์ลึล้ำมาว่าเิม นามรีมสอเธอล้มว่ำ เปรอะเปื้อนไปามร่าอเธอ
ผมาาแอนน์ออว้า โน้มัวเ้าไปใล้เธอ แล้วไล้เลียรีมสนั่น นึพอใับวามหอมหวานที่ประสานเ้าับลิ่นายอเธอ
นี่มันทำให้ผมเสพิแอนน์มาว่าเิม -- ผมนึ ะัย้ำเนื้อนวลอเธอั้แ่เนินอ ไปนถึลำออันาวผ่อนั่น
“อ๊า อ๊า --” เธอสั่นสะท้าน เมื่อถูผมไล้เลีย และมเม้ม “โอ โอ --”
ผมระแทระทั้นสะโพัวเอเ้าหาแอนน์ิ่อัน นระทั่แอนน์เร็ร่าแน่น แล้วระเบิพร่า่อหน้า่อาอผม
“ลูัส” เธอเปล่เสียราลั่น หอบหายใอย่ารุนแร
ผมนิ่เียบไปเล็น้อย ุใบหน้าเ้าับลำออแอนน์ นิ่ฟัเสียหายใอเธอ ่อนะ่อยๆยับัวใหม่อีรั้
แอนน์เบิาว้า ีไหล่อผมั เพียะ!
“หยุนะ” เธอปราม หาแ่ถูผมรึสะโพไว้แน่น ร่าทั้ร่าสั่นลอนไปามผิวโ๊ะ เมื่อถูผมโน้วเ้ามาอีรั้ “อ๊า อ๊า -- อย่า -- อา --”
“ุ้อารผมนี่” ผมหอบระเส่า มอใบหน้าแอันน่ารัอแอนน์ ทีู่สุสมอีรั้อย่ารวเร็ว
“หยุ่ะ --” เธอห้าม ยึบ่าผมแน่น “ัน --”
“รับ” ผมานรับ เปล่เสียยาลำบามาึ้น ในอนที่เร่ัหวะเร็วึ้นว่าเิม
“ัน -- ำลัะ --” แอนน์หอบหายใ เหลือบมอไปทาเาอบทา้านหลัผม “ทำเ้ไหม้ --”
“ไม่หรอ” ผมปลอบ แทบหยุัหวะอัวเอให้เบาลไม่ไ้ “ไม่หรอ -- เุ้ไม่ไ้ไหม้ --”
“ไหม้สิะ” แอนน์มอวันที่ลอยฟุ้มาาเาอบ “อ๊า อ๊า อ๊า -- หยุ่อน -- หยุ่อน่ะ ลูัส --”
ทว่าผมหยุัวเอไม่ไ้
ผมมอใบหน้าอันสุสมอแอนน์ มอร่าที่แ่ำและเปียื้นไป้วยเหื่ออเธอ ที่ำลัอบสนอผมถึีสุรหน้า
ไม่
ไม่ไ้เลย --
ผมะหยุรอบรอวามร้อนแรและแสนหวานอแอนน์ะทันหันไปไ้อย่าไร
“อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า !” แอนน์เปล่เสียราลั่นห้อ “ลูัส! ลูัส! --”
“แอนน์ แอนน์ --” ผมำรามลั่น เมื่อแอนน์แผเผาัวเออีรั้ แล้วอรัผมแน่นว่ารั้่อน
โอ -- ให้ายสิ!
ผมเร่ัหวะัวเอ โน้วเ้าใส่วามอ่อนนุ่มรหน้า
ผมแหนหน้าึ้น ำรามออมา ่อนะระเบิพร่าในายเธออย่ายาวนาน
ผมทรุาย นอนทาบทับเธอบนโ๊ะเล็ๆนั่น --
เรา่านิ่้าอยู่เ่นนั้น หอบหายใอย่ารุนแร โยไม่พูอะไรออมาอยู่ั่วะ
นระทั่เป็นแอนน์ที่พูึ้นมาว่า “ัน้ออบเ้ใหม่ เพราะุ ลูัส”
ความคิดเห็น