คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บทที่7
“ฮะๆ นายนั้นเอ MVสวยีนิ เล่นเ่นะ เราไปละ”เธอพูและวาสายทันที
“เีย~~~~~~~~~~~~~ว”ไม่ทันแล้วเธอวาสายอย่าไม่ใยี{ี!สม555:นเียน}(เป็นมาปะ ัวาเาอยู่ไ้โมโหแล้วนะ:Mike){เรื่ออเอ:นเียน} เ้าเรื่อ...หลัาถูวาหู่อหู(???)นั้นแหละ... เาเินเ้าออย่าหุหิ
“เป็นไรไม์ หุหิเียว”นาเอถาม
“เปล่ารับ ลับไ้ยั??”
“ไ้แล้วละ ลอไปถามผู้ำับูสิ” เธอบอพร้อมี้ไปทาร้าม เ็หนุ่มเินไป พอถึเาลาทันที
“อืมๆ ลับบ้านไ้แล้วละ ไปนอน”สิ้นำผู้ำับ เาเินไป ระหว่าที่เินไปึ้นรถ เาไ้เห็นาย-หิู่หนึ่ำลัุยันอย่าสนุสนาน(ในวามิเานะ) ทั้สอเินผ่านนที่ำลัโธรั(รึเปล่า)อยู่
“ไหนว่าลับบ้านไ? นสวย ไหนมายื่นล่อผู้ายแถวนี้ละ??!!””ไม์ะโนลั่นรเ้าไปึแนอหิสาวรหน้า
“เอะ! อะไรอนาย???”สาแะมือทีุ่มแนอเธอแน่นและไม่มีท่าทีะปล่อย
“ปล่อยสานะ อะไรอนาย เป็นาราะเปล่า”ท่อว่าพรา่วยสาแะแน
“แล้วนายยุ่ไร้วย?? ผมะุยับเาไม่ใ่นาย อย่ามายุ่”ไม์ะโนลับ สร้าวามเือานให้ับนที่ถูึไปึมามา
“ปล่อยนะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”เธอสะบัแนอย่าแร แล้วหันไปบหน้าาราหนุ่มาให่ นถูบับแ้มที่ถูบเบาๆ วามรู้สึแสบๆรบริเวแ้ม ทำให้เาไ้สิ
“บหน้าผมทำไม??”
“ลวามบ้าลไละ เป็นบ้าไร ถึทำัวอย่านี้”
“เปล่าแ่....”เสียที่อ่อยล ทำให้สาลมือล ถอนหายใเล็น้อย เินเ้าไปใล้เ็หนุ่ม มอานิ่
“เป็นอารายละ บอไ้นะ ะไ้่วย?”ไร้เสียอบ สาไ้แ่มอหน้านิ่ และหันไปหาทที่ยืนอยู่ใล้
“ุท่ะ ลับไป่อนเถอะ่ะ เอาอมาเียวสาถือเอ”
“ะีหรอรับ ผมไม่ไว้ใเาเลย” เาถามพรามอน้าหลัหิสาว้วยสายาับผิ สามอาม
“ไม่เป็นไรหรอ่ะ นี้็ลาสยามเาไม่ล้าทำไรหรอ อีอย่าสาเอาัวรอไ้”เธอปลอบพร้อมูสอนิ้วและยิ้ม เธอเอาอทั้หมมาถือเอและพาเ็หนุ่มเินห่าาเพื่อนายมาพอสมวร เธอ็หยุและนั่ลแถวนั้น
“เป็นไรละ บอมาไ้ยั ไม่สบายหรอเป็นาราไม่ใ่หรอ ปล่อยไว้ไม่ีนะ”เธอพูพร้อมับยื่นหน้าเ้าไปใล้ เรื่อยๆ เรื่อยๆ ลมหายใทั้สอประสานัน หน้าผาอหิสาวสัมผัสับหน้าผานัร้อั ไม์รู้สึถึหัวใที่เ้นแร ไม่เป็นัหวะ รู้สึวามร้อนในร่าายพุ่ ออมาทาใบหน้า{ว้าวๆ เินๆ ใเ้นามเลย:นเียน} ไม่้อบอ็รู้ว่าอนนี้เาหน้าแสุๆเลย
”อืม~ไม่มีไ้นิ อ้าวทำไมหน้าแอย่านั้นละ??” ำถามวนสสัยบัเิึ้น
“ห๊ะ...ผมหน้าแหรอ ฮ้าๆๆๆ”เาหัวเราะลบเลื่อนหิสาวที่ำลัมอพินิ
“ใ่ นายไม่สบายแล้วไม่แสอาารหรอ ัวไม่ร้อนแ่หน้าลับแ ยัไ?แปลั เอารีบลับบ้านไปนอนเถอะ” เธอยัเือนทั้ที่สสัย และลุไปแ่มือลับถึเอาไว้ เธอหันลับไปมอ็สบาับเ็น้อย
“อารายอีละ ะให้ส่บ้าน ไม่เอานะ”
“ื่อไรหรอ?”ำถามธรรมาแสนะธรรมา ลับทำให้ใวน้อยๆอสาเ้นไม่เป็นัหวะไปแปบหนึ เธอทำหน้าสบนิ่เพื่อให้ใสบ้วย
“ทำไมะ เราื่ออลิสา”
“ผมื่อพิยะ นนั้นเป็นแฟนุหรอ?”
“ะ ุทนะหรอ 555 อนนี้อาะไม่ใ่แ่อนา็ไม่แน่นะ”เธอพูทีเล่นทีริ และหัวเราะอย่าไม่ิอะไร แ่เ็น้อยสิลับเียบไปเลย{น่าสสารั เป็นแฟนันเอาไหมละ555:นเียน}-เ้าเรื่อ-*- “เป็นไร มีไรอีละ?”
“ผม..ผมอยาเป็นเพื่อนับุ”ไม์ใ้วามล้าเือบทั้หม(มั้)พูออไป สามอนรหน้านิ่ ออะอึ้เล็น้อย(เออย่านี้้อเล่นัวหน่อย>O<)
“เอ๋~เป็นเพื่อนับนายหรอ ัน็เป็นเพื่อนับาราสิ ไม่เอาหรอ เราไม่อบารา อีอย่านะ นายับเราอายุห่าันเินไป้วย อายุนายน่าะอายุ18ใ่ไหม? แ่พี่อายุ23แล้วนะ มันนละรุ่นแล้ว โทษนะ”เธอว่าและนั่ล
“แ่ผมอยาเป็นเพื่อนับุริๆนะ ให้โอาสไ้ไหม???”เา้อหน้า แ่เธอ็ไม่ไ้หลบสายา “พี่็พูริเหมือนัน ว่าพี่ไม่อบารา”
“เพาะผมนเียวหรอ ไม่อบผมเพราะผมเป็นาราหรอหรือว่าเพราะผมเ็”
“เอ้า ็เราบอแล้วว่าไม่อบารา ไม่ว่านไหนเรา็ไม่อบทั้นั้นเ้าใไหม ส่วนนาย อายุมันแ่อแถมเราไม่ใ่ไม่อบเ็นะแ่เราไม่อบารา็เท่านั้นเ้าใไหม?” {เอะ! ยัไ}
“ันถ้าผมเลิเป็นาราเธอ็ะบับผมหรอ???”
“ไม่มีทา!!!!”หิสาวอบทันทีไม่้อิ เ็หนุ่มหน้าสลลทันที
“ไมอีละ ผมะะออเพื่ออบ้วยเลยนะ!!!”
“เฮ้ย ไม่เ้าใเลยใ่ไหม พี่นะไม่อบนที่อายุน้อยว่า เป็นารา อวมา เธอนะเป็นาราที่มีอนาไล อย่ามาับเพราะพี่เลย อนนี้แทนที่ มานั่ื้อพี่น่าเปลี่ยนเป็นั้ใเรียนีว่าไหม???”
“็ยอมรับผมสิ ผมะลับไปั้ใเรียนเลย” เายัเถียอย่าไม่ลละ(ื้อริ)
“โอ้ย!!!!! พี่หมวามอทนแล้วนะน้อ บอแล้วไว่าไม่อบ!!!!!”ฟาเส้นสุท้ายา เสียะหวาัึ้น
“็ผมอบุ!!!!!!!”ำที่หลุปาออมา ทำให้ทุอย่าหยุล รวมทั้อาารโธรอเธอ้วย สาหันหน้ามาสบาอีรั้ รอบนี้ไม์หลบาล เธอหัวเราะเบาๆ”ห๊ะ...อบพี่หรอ ล้อเล่นอะเปล่า ”เธอำ ไม่รู้ว่าำอะไร แ่มันำ”นายนี้็น่ารัเหมือนันนะ แ่อโทษ้วยนะน้อเ้า่ายนที่พีไม่อบแล้วถึสออย่า วามรัอนนี้ไม่ไม่ยืยาวหรอ ไว้สัอี2-3ปี นาย่อยมี็ไ้นะ อิอิ ไปนะ”เธอยิ้มหวานและเินาไป เ็หนุ่มมอามนลับา แล้ว้มหน้าล
“ฮึ! เพราะผมเป็นเ็ใ่ไหมละ??ฮึ”เสียสะอื้นเบาๆพร้อมับสายฝนเม็เล็ๆที่เป็นัวปลอบโยน{เฮ้ยวามรัอะน่า:นเียน}…
ความคิดเห็น