คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่4
อนเย็น...สามายืนรอหน้าบริษัท สายามอรอบๆ ฟ้าใสเินลมาพอี เธอมอเพื่อนสาวอย่าแปลใ“มาทำไรนะ สา???”
“รอุทนะ”
“เอ๋ เียวนี้เป็นแฟนันแล้วหรอ???”
“บ้า!!!เาะไปเลี้ย้าวันะหาละ...”สารีบแ้่าว ัหวะนั้นเอ ทมาอรถเทียบหน้าทั้สอพอี
“อ่าวุท มารับยัยสาแล้วหรอ่ะ ว่าแ่ะไปิน้าวที่ไหนละ่ะ???”
“รับ ไม่รู้เหมือนัน ุฟ้าไป้วยันไหมรับ??”
“ไม่ละ่ะ ามสบายเถอะ” ำปิเสธอย่านิ้มนวล แล้วพาร่าบาเินาไป สอนหน้าบริษัท่ามอหน้าัน
“555 ไปเถอะ่ะ เียวเย็นว่านี้ะแย่เอา” อลิสาวนและึ้นรถไป ทั้สอเินทาไป...ร้านอาหารนาให่ อลิสามอบรรยาาศรอบๆ ในนั้นมีอาหารหลาหลายประเภท
“มาที่ะแพเลยนะ่ะ” เทอระิบอย่าเรใ
“555ไม่เป็นไรรับ ผมเลี้ยเอ” ไวยทบอแล้วพาหิสาวเินเ้าไป...ทั้สอนั่ประำที่และสั่อาหาร ระหว่าที่รับประทานอยู่นั้น
“เออ..อีัรู่ ะมี Mini concertรับะรอูไหม เห็นเาว่าเป็นนัร้อที่ำลันิยมมาเลย”
“แล้วแ่่ะ ู็ไ้”
“รับ”ทั้สอเียบไป ไม่นานนัพิธีรเินึ้นมาบนเวทีนาเล็
“่อไป เิมับ mini concert อพิยะนะรับ” ทุนบมือเพื่อเป็นเียรินัร้อนั่บนเ้าอี้ที่ัเรียมไว้พร้อมับีาร์ัวหนึ่
“เอะ! นายนั้น” สาอึ้ับนัร้อบนเวทีนั้น
“รับ มีไรหรอรับ” ทมอสีหน้าอึ้อน้าาย
“เปล่า่ะ”เธอลบเลื่อน
“~~าเมื่อวาน ที่ไม่มีัรั้ที่ใร หันมามอที่ัน~~”เสียร้อที่สะนูทั้หลายให้หลใหล อย่าถอนัวไม่ึ้น สาเอ็เ่นัน เธอไม่ไ้เป็นนอบนัร้อพวนี้ แ่็เลิ้มไปับเสียเพลอนายนนี้ไม่ไ้ เมื่อเพลบลทุนบมือันสนั่น
“เียว มานะ่ะ” เธอพูและเินออไป สัพั็ลับเ้ามา
“อีนานไหม่ะ”
“ทำไมรับ เบื่อแล้วหรอ??”
“เปล่า่ะ” ารสนทนาบลเมื่อเพลที่นัร้อหนุ่มัึ้น เวลาผ่านไปเพลแล้วเพลเล่า มัน่าเพราะเหลือนานัวเธอเอ็อิไม่ไ้ว่า ถ้าว่า้อไปื้ออัลบั้มอนายนนี้มาฟับ้าแล้ว ารแสบล เสียบมือัลั่น ปลุให้อลิสาาพะวั เธอลุึ้นทันที
“เียวมา่ะ” เธอพูและเินไป ้าหลัเวทีนาเล็แบบั่วราว
“นายนัร้อหันหน้ามานี้หน่อยสิ”เธอเรีย นที่ำลัหันหลัให้
“ายแล้ว!! อโทษนะ่ะ เ้ามาไม่ไ้นะ่ะ อนนี้ไม์ะลับบ้านแล้วนะ่ะ” Staff ห้ามเสียหล พราันหลัหิสาว
“ไม่เป็นไรรับ...้อารไรละ ถ่ายรูปหรือลายเ็น”เ้าปรามStaffแล้วหันไปถามหิสาวอย่าวนๆ เธอไม่พูพลาม โยนระเป๋าให้
“เอ้า!! ไม่มีไรหายนะ”
“ระเป๋า นึว่าหายไปไหน อยู่ับเธอเอหรอเนีย??!!” เาถามอย่าแปลใพลามือระเป๋าใบน้อย
“อืม~ออยู่รบนะ ไปละ~~” เธอลาทันที่หลัาพูบ แ่เาลับึมือไว้ ึ่เป็นภาพ่อหน้า่อาไวยท
“เอะ!! อะไรอีละ?? เอาอืนไปแล้วไ??” เธอว่าเสียั้วยวามโธร
“ุเป็นนที่เหยียบเท้าผมสินะ??”
“ใ่!! แล้วะทำไม??....”
“ทำไรันนะ!!!!!”เสียะโนทำให้ทั้สอมอามๆัน เห็นทยืนั้าอยู่
“ุเป็นถึาราวัยรุ่น ทำไมทำัวแบบนี้??!!!”เา่อว่ายให่ แ่เ็หนุ่มลับไม่สะท้าน
“ทำไม ุเี่ยวไร้วย เป็นไรับเธอรึไ?”
“เป็น...เาเป็นแฟนผม เพราะันปล่อยเธอไ้แล้ว!!!!”
“ฮิๆ ปล่อย็ไ้~~” เ็หนุ่มปล่อยอย่าโยี อลิสาเินลับไปรที่ทยืน แ่เ็น้อยนนั้นลับึมือเธอลับทั้ยัหอมแ้มเธอฟอให่
“อิอิ อบในะสำหรับระเป๋า”เาเินาไปพร้อมับารโบมือแบบวนๆ เธออึ้พราเอามือับแ้มที่โนสัมผัส
“อโทษ้วยนะรับ ผมไม่น่าพามาที่นี้เลย” ทล่าวอย่าเสียใ เทอมอำๆ
“ไม่เป็นไร่ะ มันเป็นอุบัิเหุ ไม่มีใรอยาให้เิหรอ ลับบ้านันเถอะ่ะ” เทอปลอบเบาๆ ทั้ที่ำในท่าทีอาย้าๆ ทั้สอลับบ้านไป...
ความคิดเห็น