คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : บทที่9
“อ้าวฟ้า แล้วน้อเธอละ?”ำถามแรทันทีที่เห็นเธอ
“อยู่ับแฟน แหมเราพึ่รู้นะเนีย มันไม่เยะบอ”เธอบอพร้อมเินมานั่รสนาม้วย
“ันเราไปล้ามือ่อนนะ”สาลุึ้น สอเพื่อนมอามร่าระหเินาไป เธอเินไปร้านหลัอโรยิม รนั้นมีอ่าล้าหน้าเรียยาว ระหว่าที่ล้ามือนั้น สายาไ้เหลือบไปเห็นาย-หิู่หนึ่ เหมือนำลัู๋ีัน หิสาวมอ้อไปเล็น้อย ายู่นั้นือาราหนุ่ม น้ออเพื่อนเธอ ับใร....ใรสัน{สา เลิับมันเถอะเียวเราหานใหม่ให้:นเียน}(แ่..:สา)(ไม่ไ้นะ!!!:mike)(..็ีเหมือนัน:สา)(สา!!!:mile)}{555:นเียน}
ไม์เบนสายาไปเอน้านหลั ถึับสะุ้ สายาที่มอนั้น่าทำร้ายิใเหลือเินมือที่เยสัมผัสลับผลัออ เ็สาวมอๆและมอามสายาายหนุ่ม เห็นหิสายนหนึ่ยืนนิ่ “ใรนะ ใรอยู่รนั้น???”
“เออ..อโทษ่ะไม่ไ้ั้ใ แ่มาล้ามือำลัะไปแล้ว”สาบอ สายาเหลือบไปมาเ็หนุ่ม้าๆ เธอยิ้มเล็น้อย ระหว่าะเินออไป แนบอบบาถูแรึึไว้ สาหันมามอาม และหันไปสบา
“ผมเลียุ ทำไม้อแ่ว่าผม ทำไม้อเป็นเพื่อนอพี่ผม ทำไม ทำไม!!!!!”านั้นไม์้มลูบอย่าแรทั้อลิสาและพลอย่าใ สาันร่าแ็แรออ ส่วนพลอย็พยายามึร่านั้นออเ่นัน ทั้สอึร่านั้นออไ้ ทันทีที่ออาร่านั้น สารเ้าไปบ(อย่าแร)ทัที เธอรู้สึเสียใมา น้ำาไหลออมา
“นายทำี้ไ้ไ ฮืมๆ นายทำับเราไ้ไ!!!!”
“นั้นสิไม์เราไม่เยรู้เลยว่านายเป็นนอย่านี้??”พลอย่อว่า เธอสสารผู้หินนั้นและเธอ็ยัสสารัวเอ้วย
“ผมอโทษ”ไม์้มหน้าล
“ไปะ!! ไม่สิเรา้อไปเอ ไม่้อเอหน้าันอี”สาประาศร้าว หันหลัเินแมวิ่ไป ไม์ับพลอยสบาัน
“นั้นหรอนที่เธออบ?”
“อืม แ่็เห็น นๆนั้นไม่อบเราเลย”เาพูพร้อมระแทัวนั่ลบนเ้าอี้หิน
“เราเสียใ้วยนะ”พลอยล่าวสั้นๆ ทา้านอลิสาที่วิ่มาไลพอสมวร ร่าายสั่นสะท้านยื่น่อไม่ไหวทรุัวนั่ล{น่าสสารั ไม์็ทำไปไ้เฮ้ย:นเียน}
“สา เป็นอารายะ??”เสียเพื่อนสาวา้านหลัทำเอาสาแทบสะุ้ เธอไม่ล้าหันสบา
“เออ..ไม่เป็นไรหรอ มีไรหรอ?”
“เรามาามลับบ้านนะ”ฟ้าบอและเินอ้อมมา้านหน้า สา้มหน้า่ำล
“อืม เราออยู่อีสัพันะ ลับไป่อน็ไ้”
“อ้า แ่เธอไม่เป็นไรแน่นะ?”
“ไม่เป็นไร”
“อืมๆ ันรีบลับนะ”ฟ้าเินาไป สามอามหลัไป เธอในหายาอาารเศร้าใ
เธอเลือที่ะเินไปเรื่อยๆ นึเสียใับเหุาร์เมื่อรู่ ทา้านไม์หลัาที่หายาอาาร‘ลั’เาอบุเพื่อนสาวที่อยู่้วยันลอและเินออไปพลอยเห็นอย่านั้นึรีบวิ่ไปึมือ แรึทำให้เ้าัวหันลับมา ไม่รอ้าหิสาวยัวึ้นูบน้าหน้าทันที ัหวะสาเินผ่านมาพอี{อะไระนานั้น:นเียน}เธอมอทั้สออยู่นาน ทั้สออ{อืมพอรับไ้><:นเียน}ไม์เลิ้มับรสูบที่สาวน้าหน้าเสนอ{เฮ้ยรับไม่ไ้!!ไมทำีฟะ!!๐-๐:นเียน}ทั้สอูบันเนินนาน{ไม่ไว้แล้ว ้อัาร:นเียน}วามรู้สึอะไรบาอย่า{วามรู้สึอาาอันเอ:นเียน}สายาอไม์เหลืบไปเห็นร่าบาพอี เาันร่า้าหน้าอออย่าใ พลอยเอ็ใแ่้วยวามรัที่มีึัสินใ “ไม์เราอบนาย!!!!>///<บับเราเถอะ”เ้าัวลับไม่อบ พูให้ถูเาไม่ไ้ฟั้วย้ำ สายามอรไปทาร่าบานั้น นัยามีวามหมายมามายสือออมาอย่าไม่ปิบั ทั้หมนิ่และนิ่{ทำไม!!! ใละสิ ีสม!!!!:นเียน}
“ไม์อบเราสิ ทำไมไม่อบเรา!!!!”พลอยะโนพราเย่าแนไป-มา{เาไมุ่ย็ยัหน้า้านนะ!!!:นเียน}(ว่าใร???:พลอย){ว่าหลอนนั้นแหละ หน้า้าน!!!}(รี)
“เียบน้าพลอย”ไม์ปราม(ลัวนเียนั อย่าไปยุ่ับเาเลย:Mile){นละเรื่อแล้ว-*-}
พลอยเริ่มร้อไห้ “ทำไม!!! ทำไมไม่เป็นเรา!!!???”เธอสะอื้นหนั
“อย่าให้มิรภาพอเราบเลยนะ พลอย”ไม์ยัปราม(เรา็ลัวนเียนนะ)แล้วเินไปหาร่าบา(ที่ยืนา้า) ้าหน้า พลอยทรุัวลร้อไห้ เาลับไม่สน(ลัวนเียนมาเลย)เินออไป “มาหาเราแล้วหรอ หายโธรเราแล้วหรอ???” แ่สาไม่พูพล่าม บหน้าายหนุ่มหัน เาับแ้มที่โนบ “บหน้าผมทำไม”
“นายทำให้ผู้หิที่รันายร้อไห้ แล้วยัมาถามอีหรอว่า พี่บนายทำไม!! ลับไปะ ลับไปอโทษเาะ เาเหมาะับนาย” เธอ่อว่าเสียุ
“ผมไม่ไ้อบเา ผมนอบอยู่แล้ว”เาแย้เสียัทันที
“ใรละ? นายเป็นารา นายไม่มีสิทธิเลือใรทั้นั้น??!!”
“เธอไ! ผมอบเธอ!! ผมอบสา!! ผมอบุ!! ุะยอมรับผมไหม!!!????”เาว่าเสียั เธออึ้ไปแล้วำ
“นายนะไม่มีสิทธิ์เลือ นายเป็นารานะ นายไม่มีสิทธิ์เลือนที่นายรัไ้หรอ!!!!”
“ทำไม!! เพราะผมเป็นาราใ่ไหม ุถึไม่เลือผม ผมบอแล้วไว่าะเลิเป็นารเพื่อะเป็นเพื่อนับุ หรือเพราะผมเ็ว่า ผมไม่ไ้อยาเ็ว่าเลยนะ!!!!”
“ไม่ใ่นะ ่อให้นายไม่เป็นารา เรา็อบนายไม่ไ้ อย่าที่เราบอ นาย้อรับให้ไ้เ้าใไหม!!!!!”ทั้ที่เธอพูนานี้แ่าราหนุ่มลับไม่เลิรา นเธอเลือใ่วิธีสุท้าย”ไปะ ลับไปหาเธอนนั้น ลับไปูแล้วเธอะ”สาพูเสียัและเินออไป ไม์เินไปปลอบพลอยที่นั่ร้อไห้หนั ทั้สามไม่รู้เลยว่า ทุอย่าถูบันทึไว้ที่ล้อฟิล์มะแล้วและใระรู้เหุาร์วันนี้ะสร้าวามยุ่ยาให้ับวัน้าหน้าะแล้ว
ความคิดเห็น