คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่3 ติดต่อกับมุคุโร่
ตอนที่3 ติดต่อกับมุคุโร่
หลังจากจากตอนที่แล้ว เคนกันจิคุสะก็ออกไปซื้อของ เหลือฉัน สึนะและโคลม อยู่ 3 คน และโคลมก็พาฉันไปยังห้องๆหนึ่งเป็นห้องที่สวยงามอลังการมาก
"เฮ้ย ห้องนี้เป็นห้องที่เราต่อสู้กับมุคุโร่ไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ได้ล่ะOoO"สึนะพูด
"ตอนที่ที่นี่ยังโทรมอยู่ท่านมุคุโร่บอกว่า ขี้เกียจทำความสะอาดคราบเลือดที่ติดอยู่ เลยใช้ภาพมายาเสมือนจริงสร้างห้องนี้ให้ดูดีขึ้นเพื่อคุณมิ้นโดยเฉพาะ"โคลมบอก
"ห๋า!! ทำถึงขนาดนั้นเลยเหรอ ฉันไม่ใช่คนสำคัญอะไรของมุคุโร่สักหน่อย"(มิ้น)
"ตื้ดๆๆ ตอนนี้มุคุโร่กำลังติดต่อฉันอยู่ ท่านมุคุโร่บอกว่าคุณเป็นคนที่สำคัญมาก และคุณก็เป็นคนเดียวที่สามารถมาโลกนี้ได้"(โคลมกำลังติดต่อทางจิตกับมุคุโร่)
"ทำไมฉันถึงเป็นคนเดียวที่มาโลกนี้ได้ล่ะ"
"ท่านมุคุโร่บอกว่า มันเป็นความสามารถอย่างหนึ่งของคุณ"
"ฉันไม่มีความสามารถอะไรสักหน่อย"
"คุณมี แต่คุณแค่ไม่รู้..."
"งั้นบอกหน่อยสิ ฉันมีความสามารถอะไร?"
"คุณมีความสามารถหลายอย่าง ความสามารถมาจากตาสีแดงข้างขวาของคุณ"
"-_-** แล้วไอ้ความสามารถหลายอย่างนั่นมีอะไรบ้างล่ะ แล้วฉันจะออกจากที่นี่ยังไง"
"ฉันไม่รู้"
"=,.=อ่าว เธอก็ติดต่อกับมุคุโร่อยู่ไม่ใช่เหรอ ถามมุคุโร่ซะสิ"
"ตื้ดๆ ขาดการติดต่อจากท่านมุคุโร่แล้ว..."
"ไอ้หัวสับปาโร้ด!! ดันมาขาดการติดต่อตอนคำถามสำคัญ ไอ้....." ฉันหยุดพูดคำสุดท้าย เพราะฉันเพิ่งนึกได้ว่าตอนนี้มีโคลมอยู่ด้วย...
"......ค่ะท่านมุคุโร่" (โคลม)
"เอ๋ ท่านมุคุโร่ มุคุโร่ขาดการติดต่อไปแล้วไม่ใช่เร้อ!!"
"พอดีว่าท่านมุคุโร่จะใจดีช่วยบอกอะไรซักอย่างเกี่ยวกับตาข้างขวาของคุณ แต่มาในตอนที่คุณพูดคำๆนั้นพอดี "
"เฮ้ย!! งั้นมุคุโร่ก็ได้ยินฉันพูดคำๆนั้นออกไปแล้วอะดิ OoO"
"ใช่"
ทำไม มุคุโร่ต้องมาติดต่อมาตอนที่ฉันพูดคำๆนั้นด้วยToT
"ท่านมุคุโร่บอกว่า จะตามมาหลอกหลอนคุณในฝันสามคืน"
"555+ตามมาหลอกหลอนในฝันเนี่ยนะ บ้ารึเปล่า"
"ท่านมุคุโร่บอกว่า บ๊ายบาย ฝันร้ายรอคุณอยู่ ....ตื้ดๆ ท่านมุคุโร่ขาดการติดต่อสิ้นเชิง"
"อืม...ในเมื่อมุคุโร่ไปแล้ว งั้นเรากลับก่อนนะ" (มิ้น)
"ล่าก่อน"(โคลม)
แล้วโคลมก็เดินจากไป
...........
"สึนะ กลับกันได้แล้ว !! อ้าว นอนอยู่นี่เองเหรอ" ฉันเห็นสึนะนอนอยู่บนพื้น
"สึนะตื่นๆๆๆๆๆๆ"ฉันปลุกสึนะให้ตื่น ทำไมสึนะขี้เซาอย่างนี้นะ
"อ๊ากกกกก อย่าเข้ามานะoOo" อยู่ดีๆสึนะก็ลุกขึ้นตะโกนออกมา
"สึนะเป็นอะไรไปอ่ะ"
"มุคุโร่เข้าฝันผม!! มันทำร้ายผม ผมต้องตายแน่ๆเลยToT"
"โธ่ สึนะ มุคุโร่จะเข้าฝันได้ยังไงกัน"
"จริงๆนะ มันน่ากลัวมาก!! T_Tผมพยายามจะสู้แล้ว แต่ถูกมันควบคุมดีนะที่มิ้นปลุกผมก่อน แล้วมุคุโร่ก็ฝากบอกกับมิ้นว่า 'คุณจะโดนยิ่งกว่านี้' ผมกลัวอ่า T_T "
สึนะผู้น่าสงสาร แต่ฉันน่าสงสารกว่าแน่!!ฉันต้องโดนหลอกหลอนตั้งสามคืนT-T
"ไม่เป็นไร ฉันจะพยายามสู้กับมันในฝันเอง ไม่ต้องห่วง^-^**"
"ไม่เป็นไรแน่นะ"
"อืม^-^**"
................................
ระหว่างทางเดินกลับบ้านสึนะ ฉันก็อ่านหนังสือการ์ตูนไปด้วย
"มิ้น คุณจะไปนอนที่ไหนน่ะ"
"อ๊ะ ยังไม่ได้คิดเลยอ่ะ"
"งั้นมาค้างที่บ้านผมไหม"
"ห๋า จะให้ฉันนอนกับสึนะเนี่ยนะ>///<บ้ารึเปล่า"
"ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น'///' ผมจะให้มิ้นอยู่ห้องเดียวกับเบียงกี้ตางหาก เพราะเหลือว่างห้องเดียว"
"อ๋อ อย่างนั้นนี่เอง เราคิดไปไกลเลย 555+ แล้วเบียงกี้คือใครอ่ะ"
"เบียงกี้นะเหรอ อืม...อธิบายไม่ถูกอ่ะ=-="
"คนๆนี้ใช่ไหม" ฉันหยิบหนังสือการ์ตูนเรื่องรีบอร์นมาให้สึนะดูหน้าปกหนังสือที่มีผู้หญิงคนหนึ่ง"
"เฮ้ย ทำไมถึงมีเบียงกี้อ่ะ มิ้น ขอดูเล่มอื่นได้ไหม"
"ได้ๆ" ฉันเอาหนังสือการ์ตูนเล่มอืนให้สึนะดู"
"เฮ้ย ทำไมมีรูปเราเยอะแยะเลย ใครมาแอบถ่ายเนี่ย=o="
"ก็สึนะเป็นพระเอกของเรื่องนี้นี่นา ลองอ่านข้างดูสิ ฉันอยากรู้เหมือนกันว่ามันเป็นยังไง เพราะฉันอ่านไปแค่นิดเดียวเอง"
"ไหนอ่ะ ทำไมข้างในเป็นกระดาษเปล่า=__="
"อ้าว สึนะไม่เห็นเหรอ"
"ไม่เห็นมีอะไรเลย"
"ทำไมอ่ะ ฉันยังเห็นเลยนี่นา"
"ผมเห็นแต่หน้าปก แต่ข้างในไม่เห็น คงเป็นเพราะผมเป็นหนึ่งในตัวละครนั่นละมั้ง เลยดูไม่ได้"
"อ๋อเหรอ ถ้าคนในโลกนี้เห็น การ์ตูนเรื่องนี้คงจะเปลี่ยนไปเพราะตัวละครรู้อนาคตของตัวเองและต้องการเปลี่ยนแปลงละมั้ง"
"น่าจะเป็นอย่างนั้นนะ"
"ช่างมันเหอะ รีบกลับบ้านดีกว่า "(มิ้น)
"นั่นสินะ"(สึนะ)
..................................................................................
เมื่อถึงบ้าน
"กลับมาแล้วครับ"
"อ้าว ซือคุงกลับมาแล้วเหรอ แล้วนั่นเพื่อนของซือคุงสินะ มาค้างที่นี่เหรอจ๊ะ"
"คะ หนูชื่อมิ้นค่ะ จะมาค้างที่บ้านสึนะชั่วคราว ฝากตัวด้วยนะคะ"
"จ้า ไม่คิดเลยนะว่าซือคุงจะพาผู้หญิงสวยๆอย่างนี้มาค้างที่บ้าน หน้าตาอย่างนี้คงเป็นชาวต่างชาติสินะ"
"ค่ะ เพิ่งมาคะ"
"งั้นหนูจะมาเรียนที่โรงเรียนนามิโมริไหมล่ะ เพื่อจะได้แลกเปลี่ยนวัฒนธรรมกัน"
"โรงเรียนนามิโมริเหรอคะ แต่หนูไม่มีเงินนะคะ"
"ไม่เป็นไรหรอกจ่ะ พอดีน้าถูกล็อตเตอรี่ได้เงินมา100000000000000000ยูโร จ่ะ
"ไอนั่นมันมหาเศรษฐีเลยไม่ใช่เหรอคะOoO"
"คุณแม่ ถูกล็อตเตอรี่อะไรจะได้เงินมากมายขนาดนั้น=[]= แล้วคุณแม่ไปซื้อมาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ"
"แม่ไม่ได้ซื้อมาหรอกจ่ะ มีคนเอามาใส่ในไปรษณีย์ แต่มันเป็นล็อตเตอรี่ที่แปลกหน่อย เอ้ มันเขียนว่าอะไรน้า อ๋อ ล็อตเตอรี่วองโกเล่จ่ะ"
"ห๋า วองโกเล่มีล็อตเตอรี่ด้วยหยอ=[]="
"แล้วตกลงจะมาเรียนที่นามิโมริไหมจ๊ะ"
"ค่ะ เรียนค่ะ"
"งั้นเดี๋ยวน้าจะโทรไปบอกผู้อำนวยการเลยนะจ๊ะ ส่วนซือคุงก็พาหนูมิ้นไปที่ห้อง แล้วก็พากันนอนแล้วกันนะ"
"แล้วรีบอร์นหายไปไหนแล้วล่ะ"
"อ๋อ รีบอร์นคุงไปนอนนานแล้วจ่ะ ฟูตะ แรมโบ้ อี้ผิง ก็นอนแล้ว เหลือแต่เบียงกี้ที่ออกไปข้างนอกจ่ะ"
"เดี๋ยว คุณแม่ผมยังไม่ได้กินข้าวเย็นเลย"
"เอ้อ ลืมเลย ข้าวเย็นวางอยู่บนโต๊ะจ่ะ กินเสร็จแล้วเดี๋ยวแม่ล้างจานให้"
"ไม่เป็นไรค่ะคุณน้า เดี๋ยวหนูล้างให้"
"ขอบคุณนะจ๊ะ"
"ไม่เป็นไรค่ะ เรื่องแค่นี้เอง"
...........................................
หลังจากที่กินข้าวเสร็จ ฉันก็ล้างจาน แล้วก็เตรียมตัวไปนอน โดยใส่เสื้อของคุณแม่สึนะ(เพราะฉันไม่มีชุดแล้ว) ส่วนคุณแม่ของสึนะก็กำลังไปซื้อชุดให้ฉัน ฉันรู้สึกซึ้งในบุญคุณของท่านมาก .........และตอนนี้ก็ถึงเวลานอนแล้ว แสดงว่าฝันร้ายที่มุคุโร่สร้างขึ้น จะมาแล้วนะสิ!!
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
จบไปอีกตอนนึงแล้วนะคะ ขอโทษนะที่เราบรรยายไม่ค่อยเก่ง เลยมีแต่คำพูด T_T ส่วนเนื้อเรื่องอาจจะแปลกไปนิด
ยังไงก็ช่วยCommentด้วยนะคะ
ปล.ใครcommentขอให้โชคดี
ความคิดเห็น