คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่๒ เกิดอะไรขึ้นกับตัวฉัน!?
“ที่นี่เป็นโลกการ์ตูน!! ที่นี่เป็นโลกรีบอร์น!! ที่นี่เป็นโลกที่ฉันไม่รู้จัก!! ทำไงดี!!!”
ทันใดนั้นฉันก็เห็นเด็กผู้ชายวัยห้าขวบปั่นรถจักรยานสามล้อผ่านมา......
“นี่น้อง ที่นี่คือที่ไหนเหรอ”
“ป...ปีศาจ! คุณแม่ครับ ปีศาจตาสองสี” โอ้ =0=หาว่าฉันเป็นปีศาจเหรอ! ยอมไม่ได้!
“นี่น้อง! มาว่าพี่อย่างนี้ได้ไง รู้จักมีสัมมาคารวะซะบ้าง!”
“แม่คร้าบ ปีศาจจะกินนู๋แล้ววววว”
“ปีศาจอะไร ไอ้เด็กบ้า”
“ว้าย!ปีศาจ หนีเร็ว” อ้าว คุณแม่ค่ะ มาว่าหนูอย่างนี้ได้ไง เดี๋ยวมีเคลียร์ทั้งแม่ทั้งลูก
“คุณแม่คะ!คุณแม่สอนลูกยังไงให้ว่าหนูว่าเป็นปีศาจ”
“ไปเถอะลูก อย่าไปเข้าไกล้มัน!”
“อย่า อย่าเพิ่งไป ฉันยังไม่รู้เลยว่าที่นี่คือที่ไหนToT โอ้พระเจ้าไม่ช่วยฉันเลย”
ไม่กี่วินาทีที่แม่ลูกคู่นั้นจากฉันไป ก็มีผู้คนถืออาวุธวิ่งไล่ตามฉัน เหมือนกับฉันเป็นตัวประหลาด
“ทุกคน! ปีศาจตาสองสี จับมันไว้!!”
“เอ๋ เฮ้ย! วิ่งตามฉันมาทำไม!ฉันไม่ใช่ตัวประหลาดนะ ทำไง วิ่งสิวิ่ง!” ฉันวิ่งโดยใช้สปีดแรงหมา อย่างสุดขั้ว! เพื่อหนีจากพวกนั้นตามสัญชาตญาณ ใครๆก็หนีต้องหนีทั้งนั้นแหละ ดูสิพวกนั้นมันถือสากถืออีโต้ไล่ฉันมาแล้ว!
...................................................
“แฮกๆๆ ในที่สุดก็หนีจากเจ้าคนพวกนั้นมาได้แล้ว! ถึงสปีดจะเป็นหมา! แต่ความถึกมันยิ่งกว่าควายเว้ย!!”
“... แล้วที่ที่มันที่ไหนกัน!ฉันไม่ได้ดูทางO๐O ”
“แต่น แตน แต้น ในที่สุดฉันก็รู้ว่าที่ๆฉันอยู่ในตอนนี้คือ คือห้องน้ำชาย!!” จะบ้าตาย ทำไม่ฉันถึงต้องมาอยู่ที่นี้ (ก็แกวิ่งมาเองนิ)
ฉันจึงต้องต้องรีบออกจากที่นี่ทันที ดีนะที่ตอนนี้ยังไม่มีคนอยู่
ตุบ.... ซวยแล้วไงยัยมิ้นแกไปชนใครเข้า!!
“อะ...เออ ขอโทษค่ะ” ฟึบ ฉันเงยหน้าไปมองคนข้างหน้า ตาย คนหน้าโหด(แต่หล่อ)
“คุณมาทำอะไรที่นี่” ตายๆๆตายแล้วยัยมิ้นแกตายแน่!
“คะ..คือฉันเป็นพนังงานทำความสะอาดห้องน้ำน่ะ” *^*
“งั้นเหรอ แต่ผมไม่เคยเห็นหน้าคุณอยู่ในนามิโมริเลยนะ”
“ฉันเพิ่งย้ายมาใหม่”
“งั้นเหรอ ทีหลังก็หัดแต่งตัวให้สมกับเป็นภารโรงซะบ้างนะ”
“คะ ขอตัวก่อนะคะ” เฮ้อ รอดตัวไป –o-
“เดี๋ยว”
“อะไรอีกล่ะคะT-T”ยังไม่หมดเวรหมดกรรรมอีกเหรอ
“คุณไม่ควรใส่คอนแทคสองสี มันทำให้ผมนึกถึงคนที่ผม... ช่างเถอะ ไปได้แล้ว”
“ฉันไม่ได้ใส่คอนแทคเลนส์ซักหน่อย” พรึบ ทันใดนั้นได้เห็นตัวเองในกระจก พบว่า ตาข้างขวาของฉันเป็นสีแดง
“กรี๊ด! ทำไมตาขวาฉันมีสีแดง!!”ฉันร้องลั่นด้วยความตกใจหน้าห้องน้ำชาย และแล้ว.....
“นั่นไง! เจอปีศาจแล้ว พวกเรา! จับมัน!” อีกแล้ว มันมาอีกแล้ว ฉันเหนื่อยเจียนตายแล้วนะ
“หยุดน่ะ พวกคุณกำลังก่อความวุ่นวายในนามิโมริ ถ้ายังคิดจะทำอีกผมจะขย้ำซะ!”
“กรรมการคุมกฎนิโมริ ฮิบาริ เคียวยะ พวกเราหนีเร็ว!” และแล้วคนพวกนั้นก็หนีกันไปหมด ไม่เหลือแม้แต่คนเดียว... ถึงจะไม่ค่อยเข้าใจก็เถอะแต่ “ขอบคุณนะ ที่ช่วย”
“ผมไม่ได้ช่วยคุณ”
ตานี่! อุตส่าขอบคุณแล้วยังเมินอีก=-=
“ผมไปล่ะ”
“เดี๋ยว!!คุณชื่อฮิบาริ เคียวยะใช่ไหม!”
“หืม...”
“คุณฮิบาริ คุณรู้จักมุคุโร่ไหม๊”
“ผมไม่รู้จัก” แล้วฮิบาริก็เดินจากไปอย่างไร้ร่องรอย....
“แล้วฉันจะทำไงต่อ อ๊ากกกก หิว โว้ย”
ตุบ
“เฮ้ยนี่ฉันจะชนอะไรอีกเนีย ชนมาหลายรอบแล้วนะ แถมคราวนี้มีขยะแถมมาด้วย”
“โอ้ย เจ็บๆๆ ”
“เป็นไรไหม”ฉันถามตามมารยาท
“ขอโทษนะ ขยะเลอะเสื้อคุณหมดเลย”
“เปลี่ยนคำขอโทษเป็นอย่างอื่นได้ไหม”
“อะไรเหรอ???”
“ฉันอยากกินข้าว”
.................
ที่บ้านของคนๆนั้นที่ชนฉันเมื่อกี้นี้
“คุณชื่ออะไรเหรอ”เด็กผู้ชายคนที่ชนถาม
“ง่ำๆ มิ้น ง่ำๆ แล้วเธอล่ะ ง่ำๆ” ฉันตอบกลับในขณะที่ข้าวยังอยู่ในปาก ก็คนมันหิวนิ!
“ซาวาดะ สึนะโยชิ”
“วองก็เล่รุ่นที่สิบยังไงล่ะ!” เด็กทารกคนหนึ่งพูดต่อ
“เจ้ารีบอร์น!ฉันไม่อยากเป็นมาเฟียซักหน่อย”
“เดี๋ยวก่อนนะ มาเฟีย วองโกเล่ สึนะ รีบอร์น!!ที่นี่คือบ้านของซาวาดะ สึนะโยชิใช่ไหม! คุณรู้จักมุคุโร่ใช่ไหม๊!!”
“มุคุโร่ คุณรู้จักมุคุโร่ได้ไง”สึนะถาม
“ที่จริงแล้วฉันไม่ใช่คนของโลกนี้”
“เอ๋!!”
“ฉันมาจากโลกแห่งความจริงที่ไม่ใช่โลกการ์ตูน”
“นี่เธอ พูดเรื่องอะไรเนี่ย ฉันไม่เข้าใจ!!”สึนะทำท่าตกใจและไม่เข้าใจในสึ่งที่ฉันพูด
“พอเหอะถ้าคุณไม่เชื่อก็ไม่ต้องเชื่อ ไม่ง้อหรอก ฮึ่ม!”
“อ้าว...งอนซะแล้ว =o=”
“ตกลงคุณรู้ไหมว่ามุคุโร่อยู่ไหน”ฉันดึงคอเสื้อของสึนะ
“ม....มีอยู่ที่นึงล่ะนะ แต่...ไม่แน่ใจ”
“พา ฉัน ไป เดี๋ยวนี้!! เข้าใจใหม๊!!”
“เข้าใจแล้วคร้าบบบToT”(รีบอร์นไม่ช่วยเลย..)
.................
ณ โกคุโย ที่อยู่ของมุคุโร่
“ท...ที่นี่นะเหรอ ที่ๆมุคุโร่อยู่ ทำไมถึงโทรมอย่างนี้ล่ะ =o= ช่างมัน เข้าไปเถอะ”
และสึนะก็พาฉันไปยังตึกที่มุคุโร่อยู่..
“โห ทำไมข้างในมันเละอย่างนี้ล่ะ”
“ก็ข้างในมันเคยมีการต่อสู้อยู่น่ะสิ”
“เออ จริงด้วยแฮะ ตอนศึกสับประรดใช่ป่ะ เห็นเพื่อนเคยพูดน่ะ”
“นี่เพื่อนเธอเรียกอย่างนั้นเหรอเนี่ย=o=’”
“555+ ก็หัวของมุคุโร่เหมือนสับประรดดีนี่นา^o^”
“ช่างกล้า =o=.... แต่มันก็เหมือนสับประรดจริงๆแฮะ”
“พวกแกเป็นใคร เข้ามาที่นี่ได้ยังไง!!” (บุคคลปริศนา)
“เมื่อกี้สึนะพูดเหรอ?” ฉันถาม
“ปล่าวนะ ผมไม่ได้พูด”
“แล้วใครกันล่ะ”
“ฉันถามว่าพวกแกเป็นใคร!!” (บุคคลปริศนา)
“หนีกันเถอะมิ้น” สึนะพยายามลากฉันออกจากตึกที่มุคุโร่อยู่
“เอ๋ เราพึ่งมาถึงเองนะ จะกลับไปง่ายๆได้ไงล่ะ!! สึนะก็เก่งนิ จัดการมันเลย” ฉันดึงสึนะกลับเข้าตึก
“ฉันมันห่วย... อึด>o<”สึนะดึงฉันออกจากตึกอีกครั้ง
“สึนะไม่ได้ห่วยซักหน่อย!! ดับเครื่องชนไปเลยสิ...อึด!!” ฉันดึงสึนะกลับเข้าตึกอีกครั้ง ....และแล้วสึนะก็ปล่อยมือออกฉัน..ฉัน
จึงล้มลงไปทับคน(หรือหมา)คน(ตัว)หนึ่ง
“โอ้ย นี่แกทับฉันทำไมเนี่ยยัยอ้วน!!” ท่าทางอย่างนี้เคนแน่นอน!! เจ้าหมาบ้า
“ไอ้หมาบ้า!!ฉันไม้ได้อ้วนสักหน่อย” หนอย บังอาจมาว่าฉันอ้วน
“แล้วทำไมหนักอย่างนี้!!”
“เอ๋...”
ปรากฎว่า สาเหตุที่มันหนักนั้นเป็นเพราะฉันถือถุงหนังสือการ์ตูนเรื่องรีบอร์นติดตัวไว้ตลอดโดยไม่ปล่อยจากมันเลย!!(หวงมาก)
“ออกไป!!หนักเว้ย!!” เจ้าหมาบ้าบอก
“เออๆ”
เมื่อฉันลุกออกจากตัวเจ้าหมาบ้าแล้ว...
“เจ้าวองโกเล่ มาที่นี่ทำไม!!”เจ้าหมาบ้าชี้ไปที่สึนะ
“ป..ปล่าวนะ ผมแค่มาส่งเฉยๆอ่า อย่าทำอะไรเลยToT”
“แล้วผู้หญิงคนนั้....” เจ้าหมาบ้าจ้องมาที่ฉัน
“ท..ท่านมุคุโร่!! ท่านมุคุโร่กลับมาแล้ว คาคิปี้(จิคุสะ)”
“เอ๋ มุคุโร่ กลับมาแล้วเหรอ!! อยู่ไหนๆ” ฉันมองไปรอบทิศแต่ไม่เห็นจะเห็นมุคุโร่เลย ร...หรือว่า...
“ท่านมุคุโร่ คิดถึงจังเลย”เคนกับจิคุสะมองมาที่ฉัน
“ฉันไม่ใช่มุคุโร่สักหน่อย”
“ท่านมุคุโร่~~”
“ไม่ใช่มุคุโร่”
“ท่านมุคุโร่~~”
“นั่นไม่ใช่มุคุโร่สักหน่อย เคน จิคุสะ นี่คือแขกของท่านมุคุโร่..” เด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่มีผมทรงสับประรดเหมือนมุคุโร่พูด นั่นคือโคลมสินะ
“อ้าว แขกของท่ามุคุโร่เหรอ อย่ามาหลอกซะให้ยาก ตาสีแดงข้างขวาอย่างนี้ท่านมุคุโร่แน่นอน ท่านมุคุโร่กำลังสิงผู้หญิงคนนี้อยู่“ เคนพูด
“ม..ไม่ใช่นะ นี่มิ้นตางหาก” ในที่สุดสึนะก็ได้พูด
“ใช่ ฉันชื่อว่ามิ้น ไม่ใช่มุคุโร่ของพวกแกหรอก”
“อ้าว งั้นแกไสหัวออกไปเลย”เคนไล่ฉัน
“เคนนั่นเป็นแขกของท่านมุคุโร่นะ”จิคุสะพูด
“ใช่ นั่นเป็นแขกของท่านมุคุโร่ ท่านมุคุโร่บอกฉันไว้” โคลมบอก
“ชิ จะทำอะไรก็เชิญ ฉันไม่สนแล้ว”
“เคนงอนซะแล้ว”(จิคุสะ)
“ฉันไม่ได้งอนเฟ้ย”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
นี่คือมิ้น
ฮิบาริ เคียวยะ
....................................................
Comment!! +o+
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ความคิดเห็น