คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : แฟนจำเป็น ToT
“ไปกันยัง” ฉันก้มหน้างุดๆเดินออกไปด้วยอาการหน้าแดงจัดอย่างที่ตัวเองรู้สึกได้เลย ฉันเหลือบไปมองหน้านายเทวิศก็แดงไม่แพ้กัน ฉันนึกในใจ ‘ แกจะหน้าแดงหาพระแสงอะไร ของแบบนี้นายเห็นออกบ่อยไม่ใช่เหรอ ’ สงสัยนายนี่ยังไม่เล่าให้ยัยพริมกับนายปริสต์ฟัง อย่าเล่านะ ถ้าเล่าฉันฆ่านายแน่
“ไปสิ แกกินยายังเนี่ย ฉันว่าแกท่าทางจะหนัก”
“เออๆๆ กินแล้วๆๆ ไปเหอะๆ”
แล้วเราสี่คนก็เดินออกมาจากคอนโดฉัน ฉันเดินนำหน้ากับนายเทวิศ ส่วนยัยพริมกับนายปริสต์ก็เดินคุยกันกระหนุงกระหนิงตั้งแต่ออกจากคอนโด ไอ้สองคนนี่ชักจะยังไงๆซะแล้ว แต่ทว่าฉันกับนายเทวิศไม้ได้เดินใกล้กันแต่กลับเดินห่างกันไปคนละ
ฉันแกล้งเดินเข้าไปใกล้ๆนายเทวิศแล้วลากนายนั่นให้เดินเร็วๆไปด้วยกัน
“นี่นาย ถ้านายปากโป้งฉันจะฆ่านาย”
“อะไรเหรอ” นายนั่นทำหน้าอินโนเซ้นสุดฤทธิ์
“เรื่องนั้นน่ะ”
“เรื่องไหนล่ะ” ฉันเห็นนายนั่นอมยิ้ม สนุกมากนักเหรอไงที่เห็นฉันอายน่ะ
“ก็เรื่องที่นาย
“อ้อ เรื่องนั้น”
“ใช่ นายบอกสองคนนั้นรึยัง”
“หึหึ แล้วถ้าฉันบอกไปแล้ว เธอจะว่ายังไง”
“ฉันก็จะฆ่าหมกศพนายกับชักโครกโรงเรียนแล้วเอาหัวนายไปให้จระเข้เขาดินกินน่ะสิ”
“โหดจัง”
“แน่ล่ะสิ นายไม่ได้เป็นฉันนี่ T^T”
“เออน่า ฉันยังไม่ได้บอกหรอก แต่ถ้าเธออยากให้บอกก็ไม่มีปัญหานะ “
“อย่าแม้แต่จะคิด”
“ฉันจะได้อะไรถ้าฉันไม่บอก”
“หึย นายนี่มัน” ฉันยกกำปั้นขึ้นแต่นายเทวิศกลับจับมือฉันไว้แน่น ฉันสะบัดมือออกแล้วแลบลิ้นใส่หน้ามันหนึ่งที่ หมั่นไส้นัก
“ว่าไง”
“นายจะเอาอะไร”
“เธอ”
“ไม่”
“เธอเป็นแฟนฉัน”
“นายนี่มันเข้าข้างตัวเองที่สุดเลย”
“ได้มั๊ยล่ะ หรือว่าจะให้ฉันบอก”
“เฮ้ย อย่านะ” ฉันกระโดดเอามือปิดปากนายเทวิศ ฉันหลงกลนายนั่นเข้าให้แล้ว นายเทวิศจุ๊ฟลงที่ฝ่ามือฉันฉันเลยรีบเอามือลง นายนั่นกลับอมยิ้มสบายใจ
“โรคจิตฉวยโอกาส”
“ฉวยโอกาสกับแฟนมันผิดตรงไหน”
“ใครเป็นแฟนนายยะ”
“เธอไง รึว่าไม่ใช่ นี่ไอ้ปริสต์ฉันมี....อุ๊บ”
ฉันเอามืออุดปากนายนั่นอีกครั้ง นายนั่นก็ทำอย่างเดิมกับฉันเป็นครั้งที่สอง
“โอเคๆ ฉันยอมเป็นแฟนกับนาย”
“จริงนะ วู้ ยอดไปเล้ย” นายเทวิศกระโดจนตัวลอย นายจะดีใจอะไรนักหนา ฉันเสียประวัตินะรู้มั๊ย ถ้าคนเค้ารู้ว่าฉันมีแฟนเป็นคนโรคจิตฉันขายหน้าเค้าตาย
เวลานายทำตัวเหมือนเด็กนี่ นายก็น่ารักดีเนอะ”
ความคิดเห็น