คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ความบริสุทธิ์ของฉัน นายนั่นขโมย(ด้วยสายตา)
“กู๊ดมอร์นิ่งจ๊ะ ดาร์ลิ่ง”
“มอร์นิ่งจ๊ะยาโยที่รัก ไปโรงเรียนกันเถอะ”
“แล้วยัยพริมล่ะ”
“พริมเค้าอยู่กับนายปริสต์ในห้องน่ะสิ”
“ในห้อง นี่เพื่อนนายจะทำอะไรเพื่อนฉันรึเปล่าเนี่ย”
“จะไปสนใจเค้าทำไม มาสนใจเรื่องของเราดีกว่านะ”
นายเทวิศโน้มตัวลงมาจูบฉันอย่างดูดดื่ม แปลกที่ฉันไม่คิดจะปฏิเสธจูบนี้เลยแต่กลับคิดว่ามันเป็นจูบที่หวานหอมและยากที่จะลืม
“นี่พวกเธอจะจูบกันอีกนานมั๊ยเนี่ยเดี๋ยวก็ไปโรงเรียนสายกันพอดี อ้าว อ้าว ยังไม่หยุดอีก เฮ้ย ยาโย ยาโย เฮ้ย ยาโย ตื่นได้แล้วโว้ยยยยยยยยย”
OoO “แฮ่กๆๆๆๆ นี่ฉันฝันไปเหรอเนี่ย บรึ๋ย ~o~ น่ากลัวชะมัด นายนี่มารบกวนฉันถึงในฝันเลยเหรอเนี่ย”
“ยาโย แกไม่สบายนี่ น่าจะตัวร้อนนะ หน้างี้แดงเชียว ไปโรงเรียนไหวป่ะเนี่ย”
“เฮ้ยๆๆ ไหวดิ หลีกๆๆ ฉันจะอาบน้ำแล้ว เดี๋ยวไม่ทัน นายนั่นด่าฉันอีก”
“นายนั่น นายไหน งงนะเนี่ย”
“ เอ่อ ปะปล่าว”
“นี่ แกนัดใครไว้เนี่ย บอกมานะ”
“จะบ้าเหรอ ฉันไม่ได้นัดใครไว้ซะหน่อยอ่ะ”
“ก็อกๆๆๆๆ ยาโยเสร็จรึยัง”
“อ๋อ ที่แท้”
“เฮ้ย ปล่าวๆๆ นะ ฉันไม่ได้นัดเค้า ฉันโดนบังคับ”
“อ้อเหรอ” ยัยพริมทำหน้ายังกับไม่เชื่อแน่ะ แกไม่เชื่อก็ช่างแก ก็ชั้นไม่ได้นัดนายนั่นจริงๆ นี่นา
ยัยพริมเดิยออกจากห้องไปเปิดประตูให้นายนั่นเข้ามานั่งคอยกับนายปริสต์ โดยที่ฉันก็จัดการธุระส่วนตัวอยู่ในห้องนอน ตายล่ะ เสื้อชั้นในตากอยู่ข้างนอกนี่หว่า อ๊าย! O~O แล้วฉันจะทำยังงัยดีเนี่ย ยัยพริม ช่วยด้วย
“ยัยพริมมานี่หน่อย”
“....”
“ยัยพริม”
“....”
“นี่แกอยู่ไหนเนี่ยฮะ”
“พริมอยู่ในห้องน้ำน่ะ เธอจะเอาอะไรเหรอ”
“แว๊ก O///O !!!!”
นายเทวิศโรคจิต โผล่มาจากไหนไม่รู้ยังกะผี แล้วโผล่มาเห็นฉันในสภาพนี้สภาพที่นุ่งผ้าขนหนูผืนเดียวสั้นจุ๊ดจู๋ ตายแล้ว ถ้านายนี่อาการหื่นขึ้นมาล่ะ
“เธอนี่ขาวดีเนอะ” ดูมันๆ ยังจะมาทำสายตาลามกใส่ฉันอีก
“เฮ้ยนี่นาย อย่าคิดบ้าๆนะ เดี๋ยวบอกให้ยัยพริมเข้ามาหาฉันด้วยล่ะ” โครม! สิคะ ใครจะยืนให้นายนั่นยืนลวนลามฉันด้วยสายตาหื่นๆแบบนั้นล่ะ ฉันได้ยินเสียงนายนั่นหัวเราะเบาๆก่อนเดินไปที่ห้องรับแขก แหม ขำได้ขำไปเหอะ อย่างนายน่ะไม่มีวันได้เห็นขาอ่อนฉันหรอก ว่าแล้วฉันก็ก้มลงมองขาตัวเอง อ้าว นุ่งผ้าเช็ดตัวอยู่นี่หว่า นายนั่นก็เห็นขาอ่อนฉันแล้วน่ะสิ
ระหว่างที่รอยัยพริม ฉันล็อกห้องแล้วถอดผ้าเช็ดตัวออก (เอ่อ อย่าคิดมากนะคะ ฉันอยู่ในห้องคนเดียวจริงๆ) แล้วทาโลชั่นตามตัวไปพลางๆ พอได้ยินเสียงเคาะประตูฉันก็ลุกขึ้นไปเปิดโดยไม่ได้นุ่งผ้าเช็ดตัวให้ดี เพียงแต่ห่มตัวแล้วถือไว้เท่านั้น
“ทำไรอยู่ยะ รอตั้ง...”
“อ่ะนี่ ของเธอ” เฮ้ยนายเทวิศ O///O
วืด
“แว๊ก” ผ้าหลุดค่ะ หลุดจริงๆ ดีนะที่ใส่กางเกงขาสั้นไว้ก่อนแล้ว ไม่งั้น อึ๋ย
ฉันคว้าเสื้อชั้นในจากมือนายนั่นแล้วปิดประตูใส่หน้าโครม โอ๊ยตายแล้ว ของที่ฉันเก็บรักษามานานเท่าชีวิตต้องมาเปิดเผยต่อหน้านายหื่นกามเทวิศ ฉันไม่เคยอายอะไรแบบนี้มาก่อนเลยในชีวิต ยัยซุ่มซ่ามเอ๊ย แกน่ะเมื่อไหร่จะเลิกนิสัยนี้ซะที
ฉันแต่งตัวเสร็จแล้วถือกระเป๋าเดินออกจากห้องไปที่ห้องรับแขก ฉันไม่อยากออกไปเลยนะเนี่ย แต่จะทำไงล่ะ ถ้าไม่ออกก็ไม่ได้ไปโรงเรียน เอาก็เอาวะ เป็นไงเป็นกัน รูปร่างฉันมันก็ไม่ได้น่าเกลียดน่ากลัวนี่นา ออกจะสวยขนาดนี้ โฮะๆๆๆ
ความคิดเห็น