ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ความรู้สึกที่เเท้จิง(ของซาสึเกะ)
6 โมงเช้า
"ลุกได้เเล้วเอาขาเเขนหน้าทุกส่วนออกไปด้วย...." ฮินาตะที่ตื่นทาได้สักพักเเละ เเต่ยังลุกไม่ได้เพราะถูกพันด้วยเเขนขาซาสึเกะที่นอนอย่างงัวเงีย อยู่"ขออีกกกกกก5 นาที..........."ซาสึเกะพยามต่อรองเเละกอดรัดร่างบางไว้เเน่น
"ไม่เอาเเล้ว นายพูดอย่างมาร้อยรอบเเละน้ะลุกเลย!!"
"อะไร รอบที่5พอ เธอมั่ว-.-"เขาพูดทั้งๆที่หลับตาอยู่เเละยังซุกหน้าหล่อๆลงที่ซอกคอขาวๆอีกด้วยทำเอาใจของฮินาตะเต้นเป็นกลองชุดกันเลยทีเดียว
"ก็นัันเเหละ ที่นี่ใครทำอาหารหรอ"
'ตึก...ตัก....ตึก...ตัก'
"เหมือนได้ยินอะไรด้วย"ซาสึเกะรีบเอาหูแนบกับอกข้างซ้ายของฮินาตะทันที
"อะ..."ฮินาตะสดุ้งเล็กน้อยเพราะอยู่ๆร่างสูงก็เลื่อยหัวลงต่ำไประดับ...อก บรรยากาศตอนนี้ชวนสวิยกริ้ว ยิ่งนัก
'ผลัก'
"พอเเละฉันไปดีกว่า"ฮินาตะรีบดึงสติกลับมาเเละใช้มือเล็กๆนั้นผลักซาสึเกะออก เเละรีบกลิ้งออกมาจากวงเเขนของเขาทันที
"ชิ!ลุกก็ได้"ร่างสูงลุกขึ้นก่อนจะเดินออกจากห้องไปโดยไม่พูดอ้ะไร
"อาบน้ำดีฟ่าาาาา"ฮินาตะพึมพำก่อนจะรีบจัดการตัวเองเเละลงไปทำกับข้าวไว้รอทุกคนเเต่พอเปิดตู้มาก็ชะงักทันที สิ่งที่มีในตู้ มีเเค่ผักเหี่ยวๆ กับไข่ที่ดูเเล้วเหมือนจะเน่า
"เห้ออออ ออกไปดูในเมื่องหน่อยเเล้วกัน"ฮินาตะเดินออกมาจากนอกถ้ำเเละใช้เนตรสีขาวมองดูเส้นทางว่าควรไปทางไหนก่อนจะสาวเท้ายาวๆรีบๆเดินไปทางที่มีรอยเท้าเดินเข้าเดินออกมากที่สุด
ผ่านไป15นาที
ตัดมาในถ้ำ
"ฮินาตะ!!!!!"
"ยัยเเสบ!!!!"
"เจ้เพี้ยน!!!!!"
"ยัยบ้า อยู่ไหนว้ะ!!!"ซาสึเกะเดินตามหาฮินาตะมาประมาน10นาทีเเล้วเเต่ไม่เจอเลยทั้งในห้อง ในครัว ห้องดูหนัง หรือน้ำตกที่อยู่ถัดจากปากถ้ำ เเต่ก็ไม่มี
"ไปไหนเนี่ย!!"
"อะไรไปไหนหรอซาสึเกะ"อิทาจิ ที่เห็นน้องชายของตัวเอง เดินไปเดินมา. เเละพูดคนเดียวมาสักพักล้ะเลยเข้ามาถาม
"ไม่มีอะไร"ซาสึเกะตอบเสียงเรียบๆเเต่สายตาก็ยังสอดส่องไปทั่วๆ
"งั้นหรอออออ"อิทาจิเลิกคิ้วอย่างกวนประสาน ก่อนหันหลังเเละพูดทิ้งท้ายเอาไว้
"ถ้าเป็นเรื่องฮินาตะฉันรู้น่ะ!"
"ห้ะ?" ร่างสูงรีบเดินมาดักน่าพี่ชายตัวเองในทันที
"อะไรๆกัน นึกว่านายชอบคารินสะอีก"อิทาจิพูดอย่างหยอกๆนิด เเต่ซาสึเกะเมินหน้าหนีไปอีกทาง
"ระ...เรื่องนั้นไม่เกี่ยวกันซะหน่อย"
"จิงสิ!คารินไปทำภาระกิจ กับจูโกะเเละก็ ใครน้าที่ใช้ดาบสะบันหัว หน่ะ"
"หมอนั้นชื่อ ซุยเงสึ-.-"
"อ่ออออออ"
"อย่ามาเปลี่ยนเรื่องอิทาจิ!!"ซาสึเกะตะโกนอย่างหงุดหงิด
"ถามจิงๆน่ะนายจับเธอมาทำไมในเมื่อนายเองก็บอกเอง ว่าเรื่องในอดีตจะลืมๆมันไป"
"ไม่ลืมเเล้ว ที่ฉันเอายัยนั้นมาเพราะคาริน ไม่อยู่อีกตั้งเดือนฉันก็เอามาเเก้ขัดเเค่นั้น"ซาสึเกะตอบด้วยนเสียงเรียบนิ่งปกติ ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับคำพูดเมื่อกี้
"นายเล่นเเรงไปเเล้วนะ ยัยนั้นไม่เกี่ยวนี่"อิทาจิบอกอย่างเริ่มมีน้ำโห ฮินาตะเเค่เห็นหน้าก็รู้เเล้วว่าเธอเป็นคนซื่อบือๆ เเละไหนจะกริยาท่าทางที่ออกจะสำรวมรู้ได้ทันทีเลยว่าเธอเป็นคนอ่อนต่อโลกขนาดไหน (ยังไม่รวมเรื่องหัวกระเเทรกน้ะ)
"ทำไม นายจะเอาเป็นนอนด้วยฉันก็ไม่ว่าหรอก....ถ้าเทียบกับคารินเเล้วยัยนี่กอดเเล้วไม่เห็นอุ่นเลย!" ซาสึเกะยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจอะไร อิทาจิขมวดคิ้วเเล้วมองดูน้องชายที่นับวันก็ยิ่งเหมือนปีศาจเข้าไปทุกที
"เเสดงว่าเมื่อคืน?"
"อ่า ผู้หญิงนี่ใครทำดีด้วยก็อ่อนไหวเเล้วเนอะเเปลกจัง"ซาสึเกะพูดเเละยิ้มมุมปากอย่างพอใจ
"ตะกลูฮิวงะ ฉันเคยบอกเเล้วนี่ว่ามันต้องย่อยยับ!"ซาสึเกะพูดทิ้งท้าไว้เเค่นั้นเเละหันหลังเดินเข้าห้องไปจิงอยู่ที่เขาก็ชอบฮินะ นิดๆเเต่ด้วยความเเค้นของตะกลูเขาเลยต้องลบล้างความรู้สึกนั้นไปเเละเอาความเเค้นเป็นที่ตั้ง ที่ทำไปเมื่อคืนคือเเผนตั้งเเต่เเรกเเละมันก็สำเร็จไปด้วยดี
"ซาสึเกะ..เห้ออออออ"อิทาจิ ส่ายหัวอย่างเหนื่อยใจที่น้องชายเขามีสภาพเป็นแบบนี้เเละก็แอบสงสารฮินาตะด้วย ที่ต้องมาโดนหลอกเเบบนี้แต่เขาเองก็คงพูดอะไรไม่ได้เเล้ว
'ผ่านไป1ชั่วโมง '
"มาเเล้วค้าาาา"ฮินาตะเข้ามาในที่กลับมาอย่างร่าเริง เเต่กลับไม่มีใครอยู่เลยสักคน
"ไปไหนกันหมดน้ะ"ฮินาตะพูดเเล้ววางของที่ซืัอมาไว้ในครัวก่อนจะจัดเเจง ใส่ตู้เย็นไว้อย่างเรียบร้อยพร้อมทั้งทำความสะอาดด้วย
"ไปไหนมา"เสียงใครบางคนอยู่ข้างหลังทำให้ฮินาตะที่กำลังล้าง อ่างล้างจานอยู่ต้องหันไปมองเเละก็เจอกับร่างสูงเจ้าของผมสีเทาดวงตาม่วง น่าหลงไหลบวกกับร้อยยิ้มกริมกริม ที่ส่งมาให้เธอเเอบเห็นเขี้ยวน้อยๆ2ข้างของเขาด้วย
"อะ..อ่าวคุณฮิดันเองหรอค้ะตกใจหมด^^"
"ทำอะไรอยู่เเละนี่ซื้ออะไรมาเยอะเเยะ"ฮิดันเดินไปเปิดตู้เย็นที่ปกติ จะเห็มนอับเเละไม่มีอะไรแต่ตอนนี้ กลับขาวสะอาดไม่ส่งกลิ่นเห็มน ในตู้มีทั้งน้ำขวดใหญ่ประมาน2แพก นมกล่องใหญ่3กล่องไข่ ของสด ผักผลไม้เเละไหนจะของทำขนมอีกบานเลย
"นะ...นี่เธอแบกมา..คนเดียวเหรอยัยเเสบO.o"
"มันไม่ไช่เรื่องใหญ่อะไรหรอกค่ะ"ฮินาตะบอกเเละเดินไปเก็บของเก่าๆใส่ลังกระดาษ
"นี่ระวัง ..ตรงนั้นมันมีหนู"ฮิดันเดินเข้าไปใกล้เเละร้องเตือน ยัยโคนันเองก็เคยวิ่งออกไปอย่างกับคนจิตหลุดเเหนะ
"ไม่....ว้ายยยยยย!!!!!!"
'ฟุบ'ทันทีที่ลือลังออกมา ก็เจอกับหนู2ตัวที่กำลังนั่งปกป้องลูกมันอยู่แต่ในเมื่อเห็นเเล้วฮินาตะเองก็ทำอะไรไม่ถูกรีบกระโกนกอดคอฮิดัน เเละยกขาขึ้นทำให้ฮิดันต้องใช้มือรองรับเธออย่างช่วยไม่ได้
"ไง...ตกใจหรอ"
"คะ...คือ...มันไปยังฉะ...ฉันเเค่ตกใจนิดหน่อย"ฮินาตะบอก
เเละหันไปมองหนูอีกครั้งมันก็ไม่ได้น่ากลัวอะไรขนาดนั้นน้ะ
"ขนาดกลัวนิดหน่อย ถ้ากลัวมากไม่ขี่คอฉันเลยหรอ"ฮิดันพูดติดตลกทำให้ร่างบางในอ้อมเเขนหัวเราะไปด้วย
"คิคิ ...คุณก็ปล่อยฉันลงเถอะค่ะหนักเเย่เลย"ฮิดันพยักหน้าเบาๆเเละปล่อยเธอลงฮินาตะมองดูหนูเเล้วก็อดสงสารไม่ได้ มันตัวผอมมาก
"ผอมจังเลยนะอ้ะนี่ ฉันไม่ได้วางยาเบื่อไว้ใจได้!^^"ฮินาตะ วางขนมปังอันเท่ากำปันลงบนพื้นสักพักมันก็ออกมาลากเข้าไปกินฮินะปิดลังให้เป็นเหมือนเดิม เเละหันกับไปทำงานอย่างอื่นต่อแต่ก็สะดุดเข้ากับสายตาฮิดันที่มองเธอมาสักพักเเล้ว
"มะ..มีอะไรหรอ..ค่ะ"
"พึ่งจะรู้ว่าคุยกับหูนได้^^"
"อ่อ^^ไม่ไช่หรอกค่ะ ก็พูดไปงั้นเเหละค้ะ"
"อืม...ว่าเเต่มีอะไรให้ฉันช่วยเเมะฉันว่าง"ฮิดันบอกเเละมองไปรอบๆ
"เเละคนอื่นๆล่ะค่ะ"
"นอนดูหนัง เเหนะฉันเบื่อเเล้ว"
"งั้นทำขนมมั้ยค่ะ ฉันชอบ^^"
"เธอทำได้หรอ-0-"
"ไช่ค้ะ"
"งั้นโทบิทำด้วยยยยยยยย"อยู่ๆโทบิก็กระโดดออกมาเเละมองของในครัวอย่างตื่นเต้น
"ไอ่โทบิ ขัดจังหวะตลอด"ฮิดันหันไปเอ็น ผู้มาเยือยใหม่
"โธ่ๆๆรุ้นพี่ก็ไปนั่งดูสิคับเดี๋ยวโทบทำให้!"โทบิ ทำท่าทางจิงจังโดยการกำมือเเละดึกเข้าหาตัวเเละพยักหน้างึกๆ
'ป้าก'
"อย่ามาตลก!"ฮิดัน ตบหัวโทบิ1ทีทำเอาเจ้าตัวต้องจังหัวตัวเองปอยๆ
"งั้นมาเป่ายิ่งฉุบกัน"
"มาๆเลย"ฮิดันบอกเเละ ถกเเขนเสื้อขึ้นท่าที ขมันขเม้นอย่างกับเด็กทำเอาร่างเล็กๆที่ยืนมองสถานะการอดขำไม่ได้
"คิคิ...ฮ่าๆ"
"เอ๋?"สองหนุ่มร้องขึ้นพร้อมกับ
"นี่จิงจัง ไช่มั้ยค่ะคิคิ" ฮินะแอบเเซวเบาๆทำเอาทั้งสองคนต้องหัวเราะออกมาเเก้เขิน
"แฮ่รๆก็น้ะ"ฮิดันหัวเราะเเละเอานิ้วเกาเเก้มตัวเองเบาๆ
"คุณฮินาตะจะทำอะไรล้ะคับบบบบบ"โทบิได้จังหวะรีบเข้าไปประกบฮินะทันที
"ฮึ่ย!!!!!!ไอ่โทบิ"ฮิดันเองก็ไม่น้อยหน้ารีบเข้าไปช่วยฮินาตะเกาะเเป้ง เเละของที่ใช้ทำขนมทันที
"ทำอะไรกันอยู่?"เพนเเละคนที่เหลือดเดินออกมาดูเพราะฮิดันกับโทบิโวยวายเสียงดัง-.+
"ทำขนมครับบบบ หัวหน้าเพนจะทำด้วยกันมั้ยล่ะ"โทบิบอกด้วยท่าทางตื่นเต้น เเละกระดิ่กระด๊าสุด
"น้อยๆหน่อยโทบิ ไงครับคนสวย มีไรให้ช่วยบ้าง"อิทาจิเดินมา ยืนถัดจากโทบิเเละมองดูของที่วางอยู่
"ไม่ๆๆๆออกไปเลย"ฮิดันไล่คนอื่นออกไป เพนหัวเราะกับท่าทีบ้าๆบอๆของเพื่อนพ้องทั้งหลายที่้เเข่งกันเอาใจฮินาตะกันอย่างเต๋มที่
"คิคิ เอาเถอะมาฉันช่วยที่เหลือก็เข้ามาสิ "เพนบอกเเละเดินไปตอกไข่ ส่วนที่เหลือก็เเย่งงานกันเพื่อจะให้อยู่ใกล้สาวสวย คนนั้นมากที่สุด
"เอามา"เซต ขาวทะเลาะกับร่างกายตัวเองนั้นคือ เซตสึดำ-_-
"อะไร!ฉันถือนายตี">> เซตสึดำตอบมาอย่างเอือๆ
"ไม่เอา!!นายเเหละตี" >>เซตสึขาว
"นายจะทะเลาะกันทำไม ร่างเดียวกันเเท้....แว้กกกกกนายท่านซาโซริแบบนั้นไม่ได้น้ะคับบบบ!!!!"เดอิ รีบวิ่งเข้าไปห้าม ซาโซริที่ร่อนเเป้ง เเรงจนฝุ่งกระจายเต็มครัว
"อ่าว!!!ทำไม ล่ะสวยออกดูสิ^^" เขาไม่พูดป่าว....ยังชี้ขึ้นไปข้างบนที่ตอนนี้เเป้ง กำลังโปยลงมา
"นายท่านนี่ไม่ไช่ ศิลปะ น่ะครับมันเป็นของกินน้าาาาาาToT"
"เห้อออออ จะไหวมั้ยเนี่ยฉัน"ร่างบางยืนถอนหายใจเเละเตรียงครีมไว้สำหรับตกเเต่งขนม
"ผมช่วยคับบบบบ" >>โทบิ
"เอามานี่!!!">>ฮิดัน
"รุ่นพี่อย่างแย่งสิ"
"นายไปไกลๆเลย!!"
"ไปทั้งคู่นั้นเเหละเดี๋ยวปัด!!บึม!!ให้หรอก"โคนันพูดแทรกเเละเท้าเอว สองหนุ่มนิ่งสนิกก็จะค่อยๆวางของเเละเดินออกห่างไปอย่างว่าง่าย
"คะ...คับบบบT.T"
"เชื่อฟังดีน่ะค่ะ^^"ฮินาตะ พึมพำเเละยิ้มบางไปให้โคนัน
"อ่า เดี๋ยวก็มาอีกเชืีอสิเห้อออออ ฉันเบื่อเจ้าพวกนี้"โคนันส่ายหัวเบาๆ
"ไม่ได้เห็นเเบบนี้มาตั้งนานเเล้วนี้ ทนๆเอาหน่อย><"เพนเดินมาลูบหัวโคนันเบาๆก่อนจะหันไปมองฮินาตะ
"ขอบคุณน่ะ ปกติพวกเราว่างวันนี้เหมือนเป็นวันพิเศษเลยล่ะ....ยังไงก็ ทนๆเอาหน่อยเเละกันน้ะเจ้าพวกนี้เสียงดัง เเต่ในบางมุมก็ตลกไปเรื่อย อย่าถือสาเลย^.^"เพนยิ้มเเย้มเเจ่มใสที่เห็นลูกทีมมีความสูขกันขนาดนี้
"ค่ะ...ว่าเเต่ซาสึเกะล้ะค้ะ"ฮินะถามเพราะตั้งเเต่กลับมายังไท่เจอเขาเลย
"อ่อ คงจะนั้งคิดถึงคารินอยู่บนห้องเเหละ"เพนตอบไปตามความจิงเเต่ฮินาตะถึงกับหน้าชา ใครคือคาริน
"คะ?....คะ....คือคารินนี่...ใครหรอค่ะ"ฮินาตะถาม ทั้งที้ก็แอบกลัวคำตอบอยู่เหมือนกัน
"คนที่ซาสึเกะชอบหน่ะ แต่ตอนนี้ยัยนั้นทำภาระกิจอีก2-3อาทิต ก็กลับเเละ^^"โคนันบอก อย่างไม่รู้อ่ะร่างเล็กนั้น น่าซีดลงอย่างเห็นได้ชัด หัวใจว้างเว้ง ไปหมดขนาดตัวเธอเองก็ยัง ไม่รู้เลยว่าความรู้แบบนี้เรียกว่าอะไร
.........................................................................................................................................................................................
เนื้อเรื่อง อาจจะงง.ๆอยู่บ้างน่ะค่ะเอาเป็นซาสึเกะไม่ไช่คนดี เเละก็ชอบคารินอยู่ด้วยจุดประสงค์ของเขาคือการแก้เเค้น จะเป็นยังไงต่อก็อย่าพลาดตอนต่อไปน่ะค้ะ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น