(Fic narato แพ้ทางร้ายเป็นต้องรัก)

ลำดับตอนที่ #8 : ตัวจิงอีกคน

Hinata

"ฮินาตะ!ธะ.....เธอ"โคนัน พูดอึกๆอักๆเเละชี้นิ้วมาทางฉันที่ยืนประจันกับไอ่บ้าซาสึเกะอยู่ หนอยยยย!!  มาว่าฮิวงะแบบนี้ได้ไง พูดเเล้วขึ้น

"ฮินาตะไม่เอาน่าค่อยๆคุยกัน..."ซาโซริมั่งน่ะ ผู้ชายอะไรน่าตาอย่างกับผู้หญิงน่ารักจิ้มริ้ม จังน้าาาาาาา><

"แต่หมอนี่-///-"ฉันว่าเเละหันไปหาซาโซริที่ยืนมองฉันอยู่เหมือนกัน

"เอาน่าน้ะ....ปล่อยมือเถอะ^^"ยะ...ยิ้ม?เขายิ้มงั้นหรอว้ายยยยยยยเขิยนนนน

"อะ..."แต่เดี๋ยวน่ะนี่ฉันทำอะไรอยู่ ทำไมเหมือนลืมตัวเลยฉันค่อยๆหันมาซาสึเกะที่มองฉันด้วยน่า

"-_-" แบบนี้

"อะ...เอ่อ"มะ...มือฉันทำไมไปอยู่ที่คอเสื้อเขาล้ะ เมืีอกี้ฉันเป็นอะไรไปเนี่ย

"ปล่อยฉัน!!!!"

'เพียะ'ซาสึเกะปัดมือฉันออกอย่างเเรง แอบรู้สึกเจ็บนิดหน่อย ตอนนี้น่าเขาน่ากลัวอย่างบอกๆไม่ถูกเลยล่ะ

"นี่?!!ปัดเเรงไปน่ะ...อืม!"เดอิ  เข้ามาเอ็ดซาสึเกะเเละจับมือฉันขึ้นมาดูเเต่ด้วยความตกใจฉันรีบชักออกทันทีเเต่เจ้าตัวไม่ปล่อย เเถมยังเงยหน้ามายิ้มให้ฉัน

"อยู่เฉยๆเดี๋ยวเป่าให้...อืม!". ห้ะพูดจบเขาก็ก้มหน้าลงเล็กน้อยนี่เห็นฉันเป็นเด็กหรอ?

"ไม่ได้น่ะ!!!!!!! "ฮิดันกับโทบิตะโกน ขึ้นพร้อมเเละวิ่งมาฉวยมือฉันไปจับคนล้ะข้าง ฮิดันเอาหน้าถูๆส่วนโทบิก็ยืนเป่ามือให้โอ้นยยยยย ฉันอยากจะบ้าตาย

"คะ...คือ...ปล่อยๆก่อนเถอะค้ะ"ฉันชักมือออกเเละยืนก้มน่าหน้าพลางคิดเรื่องเมื่อกี้ นี่ฉันทำอะไรอยู่เนี่ยเมื่อกี้ฉันกระชากคอเสื้อซาสึเกะ งั้นหรอไม่ไช่ม้างงงงง อาจจะมีบางอย่าง.....อย่างเช่น....เขากำลังจะลัมรึป้าว 

"เห้อออออ"ฉันถอนหายใจอย่างวิตก

"ฮินาตะ...เธอคงหัวกระเเทรกอย่างคิดมากเลยซาสึเกะก็ คงไม่ได้คิดอะไรมากหรอก"เพนบอกอย่างเป็นกลาง

"หึ!!!ฉันไม่จบง่ายๆหรอก..มาคุกเข่าขอโทษฉันสิ...เเล้วฉันจะไม่คิดอะไร:)" ห้ะ?...ยังไม่ทันได้พูอะไร....ร่างสูงก็เดินมาอยู่ข้างฉันเเล้ว ใบหน้าของเขายิ้มหยัน อย่างเหนือกว่า ดวงตาสีดำการัน มองฉันอย่างรังเกลียด คงสาแก่ใจนายเเล้วงั้นสิน่ะ ที่อยู่เหนืีอฉันตลอด แต่ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด.....ทำไมเขาไม่เข้าใจอะไรเลย

"พอน่าซาสึเกะ...ฮินาตะน้ำตาคลอแล้ว" จริงหรอน้ำตาของฉันออกมาตั้งเเต่เมื่อไหร่กันถ้าคาคุสึ ไม่บอกก็ไม่รู้น่ะเนี่ย 

"หึ!สำออยน้ะ ทีเมื่อกี้ยังปากเก่งอยู้เลยนี่ ทีตอนนี้มายืนบีบน้ำตาฉันไม่ได้ใจอ่อนเหมือนพวกนี้หรอดน้ะ!!" พอกันที น้ำตาที่กั้นเอาไหวไหลลงมาอย่าง หมดหวังนี่มันอะไรกันเนี่ย เขาก็รู้ว่าฉันไปเจออะไรมา ทั้งๆที่เขาเป็นต้นเหตุที่ฉันต้องตกต้นไม้ เเต่กลับไม่เข้าใจอะไรเลย ยืนด่าฉันต่อหน้าคนอื่นแบบนี้นายมีความสุขงั้นหรอฉันได้เเต่ยืนก้มหน้าฟังเขาด่าไป ตอนนี้อย่างว่าเเต่เเก้ตัว หรือเถียงเเค่ความรู้สึกฉันยังเเยกไม่ออก เลยว่าจะโกรธหรือรู้สึกผิดดี

"ฉันสั่ง..ไม่ได้ยินหรอ!!"เขาย้ำ คำพูดด้วยเสียที่ไม่ค่อยพอใจ ก็ได้ฉันจะทำ ถ้านั้นมันทำให้นายพอใจ

'ตุบ!!'ฉันคุกเข่าลงทันที เเละเช็ดน้ำตาอย่างลวดๆ

"ฮินาตะ...."เสียงใครบ้างก็ไม่รู้เรียกชื่อฉันเเต่ช่างเถอะฉันมาที่นี่เพื่อรับผลกรรมของตะกลูอยู่เเล้ว

"ฉะ...ฉัน..ขอโทษค่ะ!!"ฉันตะโกนออกไป สุดเสียง เเต่ซาสึเกะกลับเเคนะหัวเราะนึงทีเเละหันหลังเดินออกจากห้องไปโดยไม่พูดอะไร ให้ตายสิ!!!นี่ตัวฉันจะอ่อนเเอไปถึงเมืีอไหร่กันน้ะ

"ฉะ..ฉันขอตัว..ก่อนน่ะค่ะ...."

"ตุบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ปัง!!' ฉันบอกเเละวิ่งออกมาทันที ก่อนจะหยุดที่น่าห้องของตัวเองเเละค่อยๆเปิดประตูอย่างเมอลอย

'แอ๊ดดดดดดดปัง!!' ทันทีที่ปิดประตูลงฉันก็ไสล์กับประตูเเละทรุดลงกับพื้นในที่สุด

"อือ....อึกๆๆๆๆๆอืออออออ...พี่เนจิอึก......นารูโตะคุง....คิบะคุง.....ใครก็อึก...ได้ช่วยฉันออกไปทีอืออออออออออ"ฉันนั่งกอดเข่าร้องไห้อย่างกับเด็ก ตอนนี้คิดถึง ทุกอย่างเลย คิดถึงโคโนหะ นารูโตะคุง คิบะคุง  พี่เนจิ คิดถึงทุกคนเลยทำไมฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย

'แปะ!แปะ!แปะ!' เฮือก~~~~สะ...เสียงตบมือของใครหน้ะ

"น่าจะให้เจ้าพวกนั้นมาได้ยินน่ะ "เสียงซาสึเกะนี่ ฉันรีบเงยหน้าเเละลงขึ้นยืนทันทีนี่เขามาอยู่ในนี้ได้ยังไงกัน

"นะ...นายซาสึเกะ..เข้ามาได้ไง?"ฉันพยามประคองสติไว้ให้คงที่ๆสุด

"ทำไม?ตกใจหรอ?"เขาถามเเละกระโดนมาตรงหน้า วะ...ไวมากมือหนาๆทาบกับประตูทั้ง2ข้างนี่ ดักทางกันเลยงั้นสิ

"จะอยู้ก็ได้...ฉะ...ฉันไปทำธุระก่อน"ฉันรีบหนุมตัวกลับในทันทีเเละเปิดประตุออกแต่

'ปัง กึก!!'ซาสึเกะ ใช้มือดันประตูก่อนจะกดล็อก เเละเหวี่ยงฉันไปที่เตรียง

'ตุบ'ไวกว่าความเร็วเเสง อีกยังไม่ทันได้ตกใจร่างของเขาก็ตามมาค้อมฉัน ด้วยท่าที่ไม่ควรทำนี่มันจะมากไปเเล้วน่ะ

''ซะ...ซาสึเกะ!!!"ฉันเอามือดันเขาออกเเต่ไม่เป็นผล เขารวบมือฉันไว้เหนือหัวเเละยืนน่ามาใกล้ๆๆใกล้มากจนฉันหันหน้าหลบลงหายใจเป่าลมต้นคอ อย่างจงใจตอนนี้รู้วาบไปทั้งร่าง ไม่กล้าเเม้เเต่จะสบตาเลย

"เธอหันน่าหนีทำไมถ้าไม่หันกับมาฉันไม่หยุดเเน่"สิ้นเสียง เขาก็เอาจมูกที่โด่งเป็นสันไล้ตามต้นคอไล่มาถึงเเก้มก่อนจะเลื่อยไปที่หู ทำเอาขนลุกสู่!!!ไปทั้งตัว ฉันถึงขั้นต้องกัดปากอย่างระงับอารม 

''ฉัน...ไม่หยุด....จิงๆน่ะ...."เสียงซาสึเกะค่อยๆขาดห้วนไปมือของเขาค่อยๆคลายออก สัมผัสคอนนี้ทุกอย่างอ่อนโยนลง อ่อนโยนจนฉันหมดเเรงไปซะดื้อๆ

"ยะ...หยุดๆก่อน.."ฉันค่อยๆหันหน้ามาหาเขาซาสึเกะไล้ตามเเก้มเเละชักหน้าออกอย่างช้าๆเเละสบตาฉันพลางยิ้มมุมปากอย่างพอใจ

'ตึก...ตัก..ตึก...ตัก"ทะ...ทำไมใจเต้นเเรงแบบนี้.....ตอนนี้ก็มืดเเล้วบรรยากาศน่าเป็นใจเเบบนี้ฉันจะรอดมั้ยเนี่ย

"มะ..มองอะไร..."ฉันรีบหลบตาเขาก่อนจะเป็นลม

"ทำไมต้องหลบตา..หรือว่าเธอหวั่นไหวหืมมมม...."เขาลากเสียงยาวๆพลางก้มหน้ามาใกล้เเละปล่อยลมหายใจมาลด ปลายขมูกเเละริมฝีปากฉัน

"นะ...นี่อย่ามาตลก!ลุกได้เเล้ว"ฉันพูดทั้งๆที่ยังหลบตาอยากจะบ้า หัวใจเต้นเเรงแบบนี้ถ้าเขาได้ยินฉันจะเอาหัวไปมุดที่ไหนล้าาาาาาา

"นี่...ฮินาตะ"

"อะไร...หรอ"ฉันเผลอหันมาสบตาเขา ตอนนี้เขามองน่าฉันก่อนจะเลื่อนสายตาไปที่ปาก

"ขอจูบหน่อย"

"ห้ะO.o"อะ....ไอ่บ้ามาขอกันตรงๆแบบนี้เลยหรอ

"ขอ-จูบ-หน่อย"

"จะ...จะบ้าหรอลุกเลย"

'ตุบ'ฉันรีบผลักเขาออกด้วยเเรงทั้งหมดเเละไสล์ลงจากเตียงแต่ซาสึเกะก็คว้าฉันไว้ทันเขารีบดึงฉันลงไปนอนเเละเอาทั้งเเขนทั้งขากอดก่ายอย่าง สบายใจตอนนี้ฉันซุกหน้าอยู่กับเเผงอกของเขาอย่างจง

"คิดว่าหนีได้ก็ลองดู" เขาว่าเเละกอดฉันเเน่ขึ้นเเต่แปลกที่ฉันไม่รู้สึกอึดอักเลย เเถมยังรู้สึกดีด้วยฉันหลับตาเเละหยุดดิ้นปล่อยเขากอดไปฉันชอบ(อีกด้านนึงเริ่มจะกลับมาเเล้ว)

"นี่...ฮินาตะหลับหรอ" 

"......"ถึงจะได้ยินเเต่ก็ไม่หรอกจ้าาาาาา

"ฮินาตะ อย่ามาทั้งฉันไว้แบบนี้น้ะ"

"อื้ม..... ฉันยังไม่หลับ^^"ฉันเงยหน้าไปยิ้มให้เขาเจ้าตัวส่ายหัวก่อนคลายอ้อมกอดออก

"ฉันขอไปไม่ได้ฟังเลยสิน่ะ"เขาก้มน่ามามองน่าฉัน 

"ฟังน่ะ....มานี่สิ!"ฉันเอือมมือไปคว้าต้นคอเขาเเละดันหัวตัวเองขึ้นไปประกบปากทันที ซาสึเกะเบิกตากว้างมองฉันอย่างตกใจเเต่ก่อนหลับตาเเละจูบตอบกลับมาแบบหนักหน่วงกว่าจูบของฉัน ซาสึเกะรู้จังหวะผ่อนเเละรุกอย่างลงตัวมือข้างนึงลองรับหัวฉันส่วนอีกข้างก็ค่อยๆดันไหล่ฉันลงไปนอนหนาย จากนั้นก็ไล้มือไปตาเอวที่คอดได้รูปเเละเเผ่นหลังที่ขาวเนียนก็จะผละริมฝีปากเเละพรมจูบทั่วหน้าอย่างอ่อนโยนทำเอาฉันที่อยู่ในอ้อมกอดร้อนเเทบละลาย ความรู้สึกร้อนวูวาบ ไปทั่วตัวทุกสัมผัสทำเอาใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลยยยยย

"อย่าทำแบบนี้กับใครนอกจากฉันรู้มั้ย"ซาสึเกะจุมพิตที่หน้าผากของฉันเเละล้มตัวลงนอนข้างฉันเเละกระชับอ้อมกอดให้เเน่ขึ้นฉันหลับตาลงเบาๆเเละซุกน่าลงบนของเขา. ส่วนซาสึเกะก็เอาหน้าเกยบนหัวของฉัน

"เฮ้ย!!!"เเต่เดี๋ยว นี่นอนกอดกับเขางั้นหรอ

"เป็นอะไร?"

"คะ...คือ...นี่....ฝะ....ฝันไช่มั้ยซาสึเกะคุง?"ฉันรีบถาม เพราะเหมือนเมื่อกั้ฉันจะจูบเขาด้วย

"อะไรของเธอ อย่าบอกน้ะว่าเมื่อกี้ที่ทำเพราะอาการ กำเริบ"

"คะ...คง..งะ..งั้นมั่งนายปล่อยๆก่อนได้มั้ย"

"ไม่เอา!จะนอน"

"ไม่ได้น้ะ ซาสึเกะ"

"ไม่รู้ เมื่อกี้เธอจูบฉันก่อนฉันเสียหาย"

"แต่นี่...''

"จะนอน"

"เดี๋ยว..."

"........."

"ซะ..สึเกะ...คุง"

"....."เงียบ......  โธ่!!!ฉันล้ะอยากจะบ้าาาาานี่มันอารายกานนนนนนนนนนนนน

...................................................................................................................................................................................

 

แฮ่รๆหายไปนานไม่มีคำเเก้ตัวใดๆ จะพยามเเต่งให้ดีที่สุดน้ะค้ะ ช่วงนี้เราติดธุระนิดหน่อยต้องขอโทดด้วยน้ะค้ะ