(Fic narato แพ้ทางร้ายเป็นต้องรัก)

ลำดับตอนที่ #7 : พบเจอ

"อือ....งึมงำ....."ร่างน้อยๆบ่นงึมงำเเละนอนต่อท่าทีราวกับเด็กบวกกับน่าตาน่ารักๆจิ้มริ้มนี้ทำเอาคนที่เห็นต้องยิ้มอย่างเอ็นดูเกลือบทุกคน

"นอนไม่ตื่นอีกหรอ" ร่างสูงผมสีน้ำตาลรวบไว้หลอมๆมีดวงตาเหมือนกับซาสึเกะจะเป็นใครไม่ได้นอกจากอิทาจิๆถามโคนันที่นั่งเช็ดลอยเปืัอนของฮินาตะให้อยู่

"ยังเลย.....ไปโดนอะไรมาถึงได้มอนแม่น ขนาดนี้น้ะ"โคนัน บ่นไปทำไปส่วนคนอิ่นๆเพนสั่งให้อยู่ข้างนอกก่อน

"รอถามซาสึเกะดูเเล้วกัน"อิทาจิตอบเเละยืนมอง สาวน้อยร่างเล็กขนาดหลับตาก็ยัวดูออกว่าต้องตาโตเเน่นอนผิวขาวผมยาวสวยเเต่ตอนนี้มีใบไมติดเต็มไปหมดเสื้อก็ขาดอีก ถ้ามองภาพรวมๆตอนนี้เธอเหมือนเด็กที่ตกจากต้นไม้เลยร่าวสูงหัวเราะเบาๆเเละเดินไปนั่งบนเตียงข้างๆเธอเเละหยิบใบไม้ออกให้โคนัทมองเขาอย้าง งงๆสักพักเเต่ก็หยักไหล่อย่างไม่สนใจเเละทำงานของตัวเองต่อ'แอ๊ดดดดด'แต่อยุ่ๆเสียงเปิดประตูก็เปิดขึ้นทำให้อิทาติกับโคนัทหันไปดูอย่างช่วยไม่ได้

"นายไปทำอะไรตรงนั้น..อิทาจิ"ซาสึเกะที่มาเยือนใหม่ยิงคำถามทั้งๆที่ยังไม่ได้ปิดประตูด้วยซ้ำ

"ก็ช่วยเธอไงดูสิ้.. ใบไม้เต็มเลย"อิทาจิตอบเเละหันไปหยิบๆใบไม้ต่อ

'ปัง...'ซาสึเกะเดินมาหาอิทาจิที่นั่งอยู่ข้างกายร่างบางคนนั้น

"หลบเดี๋ยวฉันทำเอง-_-"ซาสึเกะบอกอย่างเรียบๆตามสตาย เขา

"ไม่เป็นไร"

"ลุกเหอะน่า"

"อะ....เอ่อ(-.-  )">>>โคนัน

"ไม่เอา"

"นี่( -.-)">>โคนัท

"ฉันบอก...."

"ไปเถียงกันข้างนอก!!ฉันรำคาน"โคนันแอบเดือดเล็กน้อยเพราะรำคาน2พี่น้องนี่จิงๆเลย

"อือออออ...."ดูเหมือนฮินาตะเริ่มได้สติเเล้วร่างเล็กๆเมื่อกี้ค่อยๆลืมตาขึ้นมาเเละก็มองไปรอบๆภาพที่เธอมันไม่คุ้นตาสักนิด

"ทะ...ที่ห๊าาาาาา!!!"เธอกำลังจะถามว่าที่นี่ที่ไหนแต่สายตาดันไปสะดุด คนบางคนที่เธอคุ้นเคยอย่างดี

"ซาสึเกะ!!!!!!"ด้วยความที่เธอตกใจส่งผลให้เธอลุกขึ้นอย่างกะทันหันเเละชนกับหัวของอิทาจิที่นั่งอยู่ข้าวๆตัวเธอนั่งเเหละ

'โป้ก....'

"โอ้ย!!!"ทั้งสองคนร้องขึ้นพร้อมกันอิทาจิจับหัวตัวเองเเละคลึงเบาๆเเต่ฮินาตะอาการหนักกว่าเธอนอนลงอย่างเดิมเเละก้มหัวด้วนมือ2ข้างอย่างเจ็บปวดการที่เธอตกต้นไม้หารู้ไม่ว่าหัวเธอเองก็กระเเทก เหมือนกันเเต่เเค่เลือดไม่ออกเฉยๆ

"อ้าว...เป็นไงบ้าง....."อิทาจิรีบปี่เข้าไปช่วยนวดหัวเธอเบาๆ

"เอาน้ำมั้ย....."โคนันถามอย่างเป็นหว่งนิดๆพลางเช็ดน่าเช็ดตาให้เธอด้วย

"ใกล้ตายยัง....."แต่ซาสึเกะพูดขึ้นมาทำเอาทั้งอิทาจิเเละโคนันหันมามองน่าเขาเเบบนี้

"-_-+ "

"ปากเสีย!!"ฮินาตะพูดทั้งๆที่หลับตา

"ปากเก่งเเบบนี้เเสดงว่าไหว งั้นไปล่ะ"เขาว่าเเละเดินออกจากหายไปเลย

"เห้ออออ"อิทาจิ ส่ายหัวอย่าวอ่อนใจ

"ไหวมั้ยเธอหน้ะ"โคนันประคองฮินาตะขึ้นมาเเต่ยังไม่ทันนั่งได้เต็มตัวประตูก็เปิดออกอีกครั้ง

'ปัง!!!'

"ไหนๆๆๆตื่นเเล้วซิน้าาาาาาา^^"เสียงฮิดัน นำโด่งมาคนเเรกเลย

'ตุบๆๆๆๆๆ'

"รอด้วยครับบบบบบ"ตามมาด้วยโทบิ

"ว้ายยยยยยสวยอยู่ๆเฮ้ยๆโทบิอย่ามาใกล้น้ะ"ฮิดันว่าเเละกระโดดไปนั่งบนเตรียง

"ทำไมล้ะคร้าบบบบทีรุ่นพี่ล้ะก็.."โทบิเกาหัวพลางบ่นลอยๆ

"อะ...เอ่อ"ฮินาตะ มองดูเหตุการณ์อย่าง งง.ๆ

"งายยยย....ตื่นเเล้วหรอตัวร้อนรึป่าว อ้าวมีรอยช้ำไม่ต้องห่วงน่ะเดี๋ยวฮิดันคนนี้ดูเเลเอง"ฮิดัน รีบดูเเลอย่างออกน่าออกตาเป็นที่สุด. ทั้งเอามืออังหน้าผาก จับเเขนเล็กนั้นพลิกไปพลิกมา ฮินาตะเองก็ได้เเต่ เอ๋อเพราะไม่เคยโดนอะไรแบบนี้เลย-.-

"มะ..ไม่เป็น...."เธอพยามจะพูดเเต่

"ไม่ได้น่ะครับบบบบบบ ผมดูเเลด้วยคน!!!"โทบิวิ่งมาเพิ่มอีกคน

"หุบปากน่าโทบิ!!"ฮิดันบอก

"ไม่เอา!!!จะฟ้องรุ่นพี่เดอิดาระด้วย....รุ่นพี่เดอิครับบบบบบ"

"เออๆฉันอยู่นี่ไม่ต้องตะโกน...อืม!!"เดอิเดินเข้ามาพร้อมกับซาโซริ 

"นี่หน้ะหรอผู้หญิงที่ซาสึเกะไปชิงตัวมา"ซาโซริพูดเรียบๆ

"พวกนาย!!!"โคนันพูดเสียงที่ค่อยเหมือนกัดฟังอย่างเหลืออด ทำเอาหนุ่มๆชะงักกึก!กัไปเลย

"ถ้าจะมาสร้างความวุ่นวายแบบนี้ออกไปเลย!!!" โคนันพูดพลางทำตาโตใส่

"แว้กกกกกด"

"ไปเเล้วครับบบบบบบ"

"นั้นสิน่ะอืม!"

"เห้ออออออน่าเบื่อจิงๆ"ถึงคำพูดจะดูเหมือนไม่กลัวแต่รีบออกไปทันทีเพราะมีไม่กี่คนหรอกที่อย่างโดนกระดาษของเธอ บึ้ม!เอาหน้ะ

"คิคิ  ที่นี่เเสงอุษาสิน่ะค่ะ^^"ฮินาตะขำน้อยๆจะว่าไปเเล้วมันก็ไม่ได้มีอะไรเลวร้ายซะหน่อยนี่

"ไช่เเล้ว เธอหายดีเเล้วหรอ"เพนเข้ามาถามพลางมองไปที่สาวร่างเล็กที่นั้งขำ คิคๆคักๆอยู่

"หายเเล้วค้ะ เเต่เเค่มึนนิดหน่อย"

"ดี! งั้นไปที่ห้องประชุมน่ะพวกเรามีเรื่องจะคุยกับเธอหน่อย"

"คะ...ค่ะ?"เธอทำหน้าสงสัยเล็กน้อย เพราะอย่างรู้ว่าคนพวกนี้เนี่ยน้ะจะมาคุยกับเธอ

"อย่างที่บอกไปกันเถอะโคนัน"

"อืม เจอกันข้างล่างน่ะฮินาตะ"โคนันบอกพลางเดินออกจากห้องไปกันเพน

"เห้อออออ"ฮินาตะถอนหายใจเล็กน้อย 

"ไปกันเถอะ"อิทาจิที่เงียบอยู่นาน(มากกกกก)พูดขึ้นในมุมมืด ทำเอาฮินาตะตกใจเลย

"หะ...เหหหหหหหO.oปะ...ไปอยู่ตรงนั้นตั้งเเต่เมื่แไหร่ค่ะ"

"ก็ตั้งเเรกนั้นเเหละไปเถอะ" ร่างสูงจับมือฮินาตะเเละลากออกจากห้องไป

'ห้องประชุม'

"เรียกหรอ"คาคุสึที่พึ่งเปิดประตูเข้ามาถามขึ้น 

"อ่า รอพวกฮิดันอีกทำไมมาช้าจังน่ะ"เพนพึมพำเเละนั่งลงในที่ของตนเอง

'แอ๊ดดดดด!!!'เสียงเปิดประตูอีกครั้ง ผู้มาเยือยคือฮินาตะกับอิทาจิ

"ยังไม่มากันอีกหรอ?"อิทาจิถามพลางมองไปรอบๆ

"นั้นสิ เดี๋ยวฉันไปตามฮิดันให้ดีกว่า"

'ปัง!!!'คาคุสึยังไม่ทันขยับไปไหนประตูก็เปิดออกอย่างเเรงพร้อมกับร่างเเสงอุษาคนอื่นๆ

"ฮินาตะจางงงงงง^.^"ฮิดัน ปี่เข้าไปหาเธอทันทีทำเอาร่างบางต้องผละถอยหลังนิดหน่อย

"อะ..เอ่อ"

'ฟุบ'

"โอะ0.0" ในขณะที่ฮินาตะก้าวถอยหลังนั้นอยู่ก็มีแขนของใครบางคนมาล็อกคอเธอจากด้านหลังเเต่ยังไม่ทันได้หันไปดูร่างสูงที่อยู่ด้านหลังก็พูดขึ้น

"หึ!โทษทีฮิดันยัยนี่ของฉัน"คำพูดเมื่อกี้ทำเอาร่างบางที่ตรงหน้าเขาหน้าเเดงไปหมดส่วนคนอื่นๆก็มองน่ากันงง.ๆ

"นะ...นี่..มะไม่ไช่น่ะปล่อยฉันซาสึเกะคุง!!"

"ส่วนเธอหน่ะไปนั่งข้างฉันมานี่"ฮินาตะถูกลากไปทั้งๆที่ยังถูกล็อกคออยู่อย่างนั้น

"โอ้ย!!ฉันเดินเองได้น้ะ"

"ไม่เอา"

"นี่"

"นี่!">>>เสียงซาสึเกะ

"ซาสึเกะ!"

"นั่งลงซะ"เขาว่าเเละกดร่างบางให้นั่งกับเก้าอี้ข้างเขาส่วนตัวเองก็นั่งลงในที่ประจำ

"นายนี่มัน!"

"ฉันทำไมหรอ"ซาสึเกะเท้าคางพลางหันน่ามองเธอ

"แบบนี้ไง"ร่างบางเเกล้งดึงมือที่เท้าคางนั้นออกเเละเอามือกดหัวซาสึเกะลงไปกับโต๊ะ

'ตุบ!!"

"โฮ้ย!!!ยะ...ยัยบ้าเเกล้งฉันงั้นหรอ"

"ทีนายยังแกล้งฉันจนตกต้นไม้เลยนี่!!"

"ฉันป่าว!"

"ชิ!!!"ร่างบางเชิดหน้าหน้าอย่างกวนประสาท

"หนอยยยยยยเธอกล้าเชิดหน้าใส่ฉันงั้นหรอ!!!!-O-"

"........"

"นี่!"

"หนวกหูน่าซาสึเกะ...."ฮินาตะเเกล้งพูดคำที่เขาชอบพูด ทำร่างสูงถึงกับเงิบบบบบบ

"ฮ่าาาาาาา~~~~"แสงอุษาประสานกันโดยไม่ได้นัดหมาย

"ไม่เบาเลยนี่คิคิๆๆๆๆๆ"อิทาจิเเซวฮินาตะที่ทำน้องชายเเสนจะเย็นชาฉุนกึก ขนาดนี้

"ฮ่าาาาาาา....ขะ...ขำ...จะ..จนท้องเเข็งเเล้ว5555555"โทบิกุมท้องตัวเองเเละขำไปด้วย

"มีไรจะถามก็ถามสิ!"ซาสึเกะเปลี่ยนเรืีองทันทีพลางเสมองไป

"ฉันจะถามว่านายจับตัวเธอมาทำไม?"เพนเริ่มถามซาสึเกะที่นั่งทำท่าไม่รู้ไม่ชี้

"ฉัน....บอกไม่ได้เอาเป็นว่าเรื่องของฉันแล้วกัน"

"เห....อะไรกันเนี่ยตอบๆมาเถอะน่าอย่าลีลานัก"ฮิดันมองไปที่ซาสึเกะอย่างจับผิด

"นี่!!ก็ได้อยากรู้ก็จะบอก....."เขาหันไปกรีดยิ้มราวกับปีศาจให้กับสาวน้อยข้างๆกายเธอทำเอาเจ้าตัวสะดุ้งนิดหน่อย

"อะ......อะไร...ทะ...ทำไมต้องมองแบบนั้นด้วย"ฮินาตะถามอย่างกล้าๆกลัวๆ

"หึ!ฉันจะบอกว่าเอาเธอมาเพราะอยากแก้เเค้น เเด่พวกฮิวงะที่น่ารังเกลียดฉันจะทำลายมันให้ย่อยยับให้ได้คอยดู!!!"เขาตอบตามตรงมือหนาๆ2ข้างกำเเน่ อย่างโมโห ในขณะเข้าร้องไห้ แต่พวกฮิวงะกลับหัวเราะร่าเนื่องจากตรงกับวันเกิดฮิวงะ ฮินาตะยิ่งคิดก็ยิ่งเเค้น

"หึ!!!งั้นหรอกหรอ......อ่อเข้าใจล้ะฮึ่ย!!!!"ในขณะที่ทุกคนมองเธออย่างไม่เข้าใจเพราะที่จิงเธอควรจะร้องไห้ไม่ไช่หรอกหรอ? แต่นี่อะไรกลับมานั่งเท้าคางอย่างสบายใจเเละไหนรอยยิ้มที่อยู่บนหน้าราวกับคนล้ะคนเเหนะเเละที่ช็อกมากที่สุดคือ ร่างเล็กๆนั้นกำลังชากคอเสื้อ ซาสึเกะอย่างหาเรื่อง พลางสบตาเเละขมวดคิ้ว

"ฉันก็เกลียด อุจิฮะ อย่างนายเหมือนกันเว้ยยยย!!!!"

' ผ่าง!!!!  ผ่าง!!!  ผ่าง...........'

"ห้ะ o.o"  หน้าซาสึเกะ

"เอ่อ....-O-" หน้าเเสงอุษา

"- -* "หน้าฮินาตะ

"ฮิ......ฮินาตะจัง...ปะ....เป็นอะไรไปครับ"โทบิถามอย่างกล้าๆกลัว

"เรื่องของฉัน.!!!!อย่ามายุ้งไม่งั้นหน้ากากนายแตกเเน่!!!"

"แว้กกกกกกคุณฮินาตะจางงงงงงTOT"

.........................................................................................................................................................................................

มาทำความเข้าใจกันน่ะค้ะ การที่ฮินาตะเป็นแบบเพราะโดยกระเเทกตอนตกจากต้นไม้เลยทำให้เป็นคน2บุคคลิ ค่ะ อาการจะเกิดขึ้นเมื่อจิตใจได้รับกาีกระทบกระเทือน หรือถ้าโมโหก็จะเเสดงออกมาหมด นี่เเค่เริ่มต้นร้ะค้ะมาอัพให้เเล้วน่ะค่ะ บายจ้าาาาา