(Fic narato แพ้ทางร้ายเป็นต้องรัก)

ลำดับตอนที่ #12 : ฮาลาวีน

"ฮินาตะเส็ดยังจ่ะ "โคนันเคาะประตูเรียกฮินาตะที่เเต่งตัวอยู่ในห้อง

"ไปก่อนเลยค่ะโคนัน "ฮินาตะบอกเเละรีบจัดเเจงเสื้อผ้าที่โคนันเป็นคนเลือกให้ถึงชุดจะยาวขึ้นเเต่ก็ยังเว้าช่วงน่าอกอยู่ดี

"อ่า....รีบตามมาล่ะ"

'ตึงๆๆๆๆๆ'โคนันรีบวิ่งลงไปข้างล่างในทันที

'ผ่านไป 15นาที'

"ช้าจังน้าฮินาตะจังเนี่ย...-.-"โคนันที่อยู่ในชุดเเม่มดยาวลากพื้น สวมหมวกอีกตังหาก

"แหม....วันนี้จัดเต็มเลยน่ะคับเจ้โคนัน เเต่ชุดผมนี่ มันคืออะไรคับเนี่ยT.T"โทบิเดินเข้ามาเเละถามด้วยเสียงงอลๆเขาอยู่ในชุดเสื้อขาดๆสีน้ำตาลเข้ม เเละหน้ากากสีขาวมีเขี้ยว อยู่ในมือด้วย

"คิคิ.....^^อ้าวก็เหมาะดีนี่ เห็นชอบปิดหน้าปิดตานึกว่าชอบอะไรแบบนี้เลยให้เป็นหุ่นไล่กาไงคิคิ..."โคนันหัวเราะคิกคักอย่างมีความสุข

"เจ้อ่าาาาาา.....โห่.."โทบิบ่นกระปอดกระแปด ตามภาษาเขา

"ของคุณยังดีน่ะคับบบบ.-."คิสะเเมะ เดินเข้ามาในห้องเเละเอ่ยปากพูดในทันทีเพราะเขาอยู่ในชุดที่โคนันเลือกให้เหมาะมากที่สุด

"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆคุณๆๆคูณ.....คิ...สึเเมะฮ่าๆๆๆๆ"โทบิหัวเราะก๊ากเพราะหันไปเจอ ชายหนุ่มรูปงามที่อยู่ในชุดปลาฉลามแบบการตูนสุดเเสนจะน่ารัก

"คิคิๆๆๆๆก็นายชอลปลานี่"โคนันบอกอย่างกั้นขำ

"แต่ก็ช่างเถอะ ดูอย่างฉันสิ้...ชิ!"ซาโซริอยู่ในผ้าคุมสีขาวเรียนเเบบผีจิงๆเลย

"อ่าวคะ...คุณซาโซริคิ เหมาะดีน่ะคับ"คิสึเเมะพูดเเละหันน่าไปทางอื่นอย่างกั่นขำหน่อยๆ

"เหอะๆพวกนายน่ารักดีออกน้าาาาา เอาน่าฉันไปตามฮินาตะก่อนน่ะนานเกินไปเเล้ว"โคนันบอกเเละกำลังจะหันหลังเดินไปเเต่เสียงฮินาตะดังขึ้นสะก่อน

"มะ...ไม่เป็นไรค่ะ..ฉันมา...มาเเล้ว^///^"ฮินาตะยิ้มเเก้มเเดงเเละยกมือปิดช่วงน่าอกก่อนจะค่อยๆเดินลงมา

Hinata

""สวยจางงงงง"

"สวยว้ะ"

"มานี่มา"

"ว้าววววว!!!เสียงแสงอุษาข้างล่างโห่ร้องกันยกใหญ่ก็เพราะชุดที่คุณโคนัทเลือกให้นั้นเเหละโป๋เชียวไหนจะหูเเมวนี่อีก

"เป็นงายยยยย??ฉันเลือกเองน่ะเนี่ยสวยเนอะ^^"คุณโคนันเดินมาจูงมือฉันเเละพาลงไป. บรรยากาศที่งานค่อยข้างจะสนุกสนานทุกคนกินเเละเต้นกันอย่างเพลิดเพลิง เเต่ขาดซาสึเกะไปเเค่คนเดียว เพนบอกว่าเขาไม่ชอบอะไรแบบนี้เเต่เทศกาลทั้งทีนายก็น่าจะลงมาเล่นด้วยกันสิ 

'ผ่านไป2ชั่วโมง '

ทุกคนเริ่มเมาจนหลับกันตรงโต๊ะอาหารไม่เว้นเเม้เเต่โคนันจัง -.-รายนี้เมาก่อนคนเเรกเลย ส่วนฉันไม่ได้ดื่มเเต่ตอนนี้ก็ตี2เเล้วขึ้นไปนอนดีกว่า

'ตุบๆๆๆๆ'ฉันเดินขึ้นบรรไดอย่างเมอลอย

'แอ๊ดด!!!'

'ปัง'

"ช้าจัง"

"ห้ะO.o"ทันทีที่ปิดประตูลง ก็มีเสียงใครคนนึงดังขค้นเเต่เสียงแบบนี้คำถามสั่นๆแบบนี้จะเป็นใครไปไม่ได้

"ซะ...ซะ...ซาสึเกะหรอ"ฉันถามเเละเอื้อมมือไปไฟที่อยู่ข้างประตูเเต่ยังไม่ทันจะได้ทำอะไรมือของฉันก็คว้าหมับเอาไว้

"นะ....นี่จะ...จะทำอะไรอ้ะ"ฉันร้องเสียงหลงเพราะลมหายใจอุ่นๆเป่ารดอยู่บนหน้าผากทำเอาฉันแทบครั่ง

"เหนื่อยจังขอกอดหน่อย"

'ตุบ...หมับ...หมับ'นี่มันอะไรกันเนี่ยซาสึเกะเกยคางไว้บนบ่าฉันอย่างหมดเเรงมือสองข้างโอบกอดฉันอย่างสบายใจ ทั้งๆที่ปิดไฟเเต่ทำไมหัวใจเต้นเเรงกว่าตอนเปิดไฟซะอีก น้ำเสียงเมื่อกี้ถึงจะไม่ใด้เห็นหน้าก็รู้เลยว่าเขาดูง่วงๆเเต่เดี๋ยวน่ะถ้าง่วงก็ไปนอนสิมายืนกอดฉันเเบบนี้เพื่ออออออ

"มะ.....มา...รอฉันหรอมีธุระ อะไรรึป่าว"ฉันไปเพราะเห็นเขามารออยู่

"มี"

'พรึบ!!'สิ่งเสียงไฟในห้องก็สว่างทันที ซาสึเกะผละออกเเละสำรวจชุดฉันก่อนตีหน้ายุ่ง ส่วนรีบยกมือปิดเนินอกของตัวเองแทบจะไม่ทัน

"ชุดอะไรของเธอ กล้ามากน่ะที่ใส่ลงไป"เอาเเล้วไง เขาเริ่มออกเเนวไม่พอใจฉันเเล้ว

"นายมีอะไรก็รีบบอกมาสิ"ฉันเเละรีบหลบตาเขาด้วยความเขินอาย

"หึหึ อ่าวแดงแดงใหญ่เเล้ว^^" ซาสึเกะหัวเราะอย่างอารมดีก่อนจะพูดเเซวฉันที่ยืนหน้าเเดงอยู่เนี่ย

"ซะ...ซาสึเกะ!"ฉันขึ้นเสียงนิดๆเพื่อให้ดุเหมือนฉันไม่เล่นคนบ้าชอยเเกล้งอยู่เลื่อยเลย

"ฉันเเค่เอานี่มาให้"ว่าเเล้วเขาก็แบรมือออกมาข้างนึง ทำให้เเหวนสีออกเงิน ในมือเขา1วงมันเป็นธรรมดาๆเเต่ทำไมฉันถึงตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูกเลย^///^

"หะ...ให้ฉันหรอ"ฉันถามเพื่อความเเน่ใจอีกรอบเผื่อเขาเเค่เเกล้งเล่นฉันก็เจ็บล่ะสิ้

"อืม "เขาตอบเเค่นั่นเเละจับมือข้างซ้ายของฉันก่อนจะค่อยๆสวมแหวนลงบนนิ้วนางอย่างบรรจง

"คะ....คือ...เอามาให้ฉันทะ...ทำไม"ถึงจะดีใจเเต่ตอนนี้บอกตามตรงว่าอยากรู้ความรู้สึกจิงๆของเขาบ้างว่าเขาทำแบบนี้เพราะอะไรกันเเน่

"ฉันมัดจำเธอไว้เเล้ว อย่าไปอ่อยหรือยุ่งกับผู้ชายหน้าไหนอีกเด็ดขาดไม่งั่นฉันจะฆ่ามัน"เขาพูดพร้อมจุมพิษที่มือฉันอย่างอ่อนโยนเเต่นี่ไม่ไช่คำตอบที่ฉันอยากได้ ทำไมล่ะซาสึเกะเราเป็นอะไรกัน เรา2คนเป็นอะไรกันเเน่อยู่ก็รู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก ทำไมเขาถึงไม่กล้าชัดเจนกับฉันล่ะ

"นาย...ชอบฉันรึป่าว"ฉันกลั้นใจถามพลางสบตาตอนนี้หน้าฉันมีเเต่น้ำตาที่ไหลออกมาตั้งเเต่ตอนไหนก็ไม่รู้

"ห้ะ..คือ...."ซาสึเกะชะงักเล็กน้อยเเละยกมือบัดหน้าตาของฉีนออกส่วนเเขนอีกข้างก็โอบฉันเเละดึงเขามาประชิดตัว

""อึก....อึก"ฉันได้เเต่ยืนปล่อยโฮออกมาอย่างไม่ขาดสาย

"เธอนี่จิงๆเลย ฉันทำขนาดนี้เเล้วยังไม่รู้อีกหรอ"ซาสึเกะก้มหน่าลงมาเอาหน้าผากชนกับหน้าผากฉันเเละยิ้มอย่างเหนื่อยใจ

"ระ...รู้อะไรล่ะ.....กะ...ก็นายไม่ชัดเจน"ฉันพุดเเละหลบสายตา ตอนนี้หัวใจเต้นเเรงกว่าปกติ เนื้อตัวร้อนวาบ ไปทั้งตัวใบหน้าหล่อๆนั้นทำเอาฉันหัวใจสิ วายตายเเล้ว

"ฉันชอบเธอฮินาตะ ฉันชอบเธอ"ซาสึเกะพูดด้วยเสียงที่อ่อนโยนจนฉันเผลอเงยหน้าไปสบตาเขาในทันที

"ชอบทุกอย่าง ทั้งตาจมูก ปาก ทุกอย่างที่เป็นฮินาตะของฉันฉันรับได้หมด เธอคงจะเหนื่อยสิน่ะขอโทษน่ะที่ฉันไม่ชัดเจนกับเธอเพราะฉันคิดว่าเธอรู้เเล้ว เลิกร้องน่ะหมาบ้า เจ้าของๆเธอสำนึกผิดอยู่ไม่เห็นหรอ"ซาสึเกะผละใบหน้านั่นออกเเละโยกหัวฉันไปมาเบาๆ 

"พะ...พอน่า"เห้อออออออ อยู่ๆก็รู้สึกว่าตัวเองโชคดียังไงไม่รู่ทั่งคำพูดเเละการกระทำเมื่อกี้ของเขาทำให้ฉันรู้ตัวเเละมั่นใจเลยว่าตัวฉันเองก็ชอบเขาไปเเล้วเหมือนกัน 

"นี่!!"ในขณะที่ฉันยืนคิดเรื่องของเขาอยู่ จนลืมไปเลยว่ามีสายตาที่เขาที่ยืนมองหน้าเเละไหนจะรอยยิ้มมุมปากนั้นอีก 

"อะ....อุ๊บ...O///O"ยังไม่เอ่ยปากถามริมฝีปากของฉันก็ถูกปิดลงโดยคนตรงหน้าจูบนี้เพียงจูบเดียวทำเอาฉันเเทบละลายไปในอ้อมกอด เเขนที่โอบกอดฉันรัดเเน่ขึ้นราวกับจะไม่ปล่อยให้ฉันไปไหนอีก ฉันเองก็คงจะปล่อยนายไปไม่ได้เเล้ว

ซาสึเกะคุง

"วันนี้ขอนอนด้วยน่ะ"หลังจากถอดจูบออกเขาก็เอ่ยปากขอทันที

"ไม่ได้!"

"ทำไมมมมมมม"ซาสึเกะลากเสียงเหมือนเด็กพลางเขย่ามือฉันอีกด้วย

"ไม่ได้ๆ"ถึงจะน่ารักยังไง ก็ไม่ได้หมอนี่เป็นผู้ชายน้ะ

"ทำไมๆ"

"ก็ไม่ทำไม นายเป็นผู้ชายน่ะ!"

"ไช่เเละก็เป็นเเฟนเธอด้วย"ซาสึเกะยักคิ้วอย่างกวนประสาน

"ไม่เอาน่า"

"น่ะๆๆๆๆไม่ทำอะไรหรอกน่า"หรอจ้ะหรอ 

"ไม่เอา"

"โห่......ถ้าเธอไม่ให้ฉันนอนเธอก็ไม่ได้นอนฉันจะกวนเธอทั่งคืนนี่เเหละ"เขาว่าเเละกระโดดขึ้นเตียงฉันอย่างราวเร็วให้ตายสิ นี่คนหรือลูกลิงกันเเน่เนี่ยเเละคืนนี้ฉันจะได้นอนรึป่าวเนี่ยเห้อออออออออ

..................................................................................................................................................................................

หลังจากที่หายไปนาน กลับมาเเล้วน่ะค้ะต้องขอโทษด้วยน้า^^