(Fic narato แพ้ทางร้ายเป็นต้องรัก)

ลำดับตอนที่ #10 : เเนบเนียบ

ตัดมาโคโนหะ

"ท่านซึนะเดะค่ะ!!!" ชิสึเนะวิ่งมาพร้อมทั้งอุ้ม ป๊ักคุง สัตว์อันเชิญของคาคาชิมาด้วย

"มีอะไร"รุ่น5. เอนหลังกับเก้าอี้เเละเอาเคาะโต๊ะเบาๆ

"ฮินาตะค่ะ หายตัวไป"

'ตุบ!!!!!'

"ว่าไงน่ะ เป็นไปได้ยัง หายไปตอนไหนเเละทำไมพึงบอก!!"ซึนะเดะ เอามือทุบโต๊ะพลางตะโกนอย่างหงุดหงิด

"เย้ย!!!!คะ...คือพึ่งได้รับการติดต่อมาคค้าาาาToT"

"ว่าไง ปลั๊กคุง"ซึนาเดะ มุ่งประเด็นไปที่หมาตัวเล็กที่ตอนนี้นั่งอยู่บนโต๊ะทำงานเเล้ว

"คือ คาคาชิบอกว่า โดนชิงตัวไปโดยซาสึเกะไม่ผิดเเน่ เเต่เป้าหมายอันนี้ยังไม่มีใครรู้อ้ะน่ะ"

"ไม่รู้ลัะ ต้องรีบหาตัวให้เจอ ชิสึเนะ!!!-0-"

"คะ...ค้ะ...ค้าาาToT"

"รีบติดต่อกาอาระ ขอกำลังเสริม ตอนนี้นินจาในหมู่บ้านเราน้อยต้องขอเเรงบ้านใกล้เรือนเคียงกันไปก่อน!!!"

'ตุบ'ซึนะเดะ นั่งลงพลางหันไปหน้าออกไปทางกระจกใสเเละกอด อกอย่าง ครุ่งคิด

"มันต้องการอะไรกันเเน่"

-3ชั่วโมงผ่านไป 

'ตัดมาซึนะ'

"กาอาระ ทำงานสินายดองไว้นายเเล้วน่ะ"คันกุโร่ บอกน้องชายที่พักหลังๆเขาขี้เกลียดไม่ค่อยทำงานเลน

"วันนี้ฉันจะไปเดินดูหมู่บ้านหน่อย"กาอาระ ตอบน้ำเสียงนิ่งๆพลางกว้าเท้าเดินออกจากห้องไปเเต่ ถูกพี่ชายตัวดีดึงเเขนไว้ก่อน

"ไม่เอาน่าเดี๋ยวทางผู้ใหญ่ก็ว่าอีกหรอ เอาน่าๆทำๆไปเถอะ"

"แต่..."

'ตุบๆๆๆๆปัง!!?' กาอาระยังไม่ทันพูดอะไรเทมาริ ผู้เป็นพี่สาวก็วิ่งมาะปิดประตูสะดังทำเอาตกใจกันหมด

"กาอาระ!!!"เทมาริ ตะโกนพลางเดินมาเขย่า ร่างสูงจนสั้นไปหมด

"แสงอุษา!!!แสงอุษา!!!"

"ทะ...ทำไมหรอ?"กาอาระถามอย่างไม่ค่อยเต็มเสียงเพราะถูกเขย่าอยู่

"มันมีเเผนเเน่ๆ ตอนนี้มันจับคนของโคโนหะไปเเถมผู้หญิงคนนั้นมีเนตรสีขาวด้วย!!!"เทมาริบอกอย่างรีบร้อน

"งะ.....งั้น...ตะ...ต้องเฮ้ยยยยปล่อยก่อนสิ!"กาอาระพูดอย่างรำคาน เขาโดนเขย่ามา5นาทีเเล้วมั้งเนี่ย

"เอ่อ..ก็ได้เเละเราจะไงดีโคโนหะขอกำลังเสริมมา"

"ไปช่วยโคโนหะกัน"กาอาระเดินก้าวเท้ามาอีกนึงกว้าเเต่

'โครม!!!'ท่านคาเสะคาเงะ หน้าทิ่มอย่างหมดท่าเพร่ะคันกุโร่ เอาเท้าสกัดไว้

"คันกุโร่!!!!"เทมาริเอ็ดเขาเข้าให้

"เดี๋ยว.....ไปทำงานก่อนเลยนายเเหนะ!!!" ร่างสูงในชุดหมี มุ่ยปากไปทางกองหนังสือข้างหลัง

"แต่.."กาอาระพูดได้เเค่คำเดียว

"ไม่มีเเต่ ให้ไวให้ว่อง ไปเถอะเจ้"คันกุโร่ลากเทมาริออกมาจากห้อง

"อะ....อ่า...."

"โถ่เว้ย..."กาอาระลุกขึ้นยืนเเละเดินไปนั่งที่เก้าอี้พลางรีบหยิบๆๆๆๆๆของมาอ่านเเละใช้ทรายหยิบคัมภีอีกเเรง กว่าจะเส็ดก็คง1วันเต็มๆนั้นเเหละ

'ตัดมาที่เเสงอุษา'

-ตกเย็น

"เห้อออออ"

'ซ่าๆๆๆๆๆ'ฮินาตะนั่งมองน้ำตกที่กำลังลงมา พลางคิดถึงเรื่องที้โคนันบอก พอคิดเรื่องนั้นทำเอาเธอใจเสียทุกที 

"เมออะไร?"ซาสึเกะเดินมันนั่งโขนหินข้างๆฮินาจะที่ไม่หันมาสนใจเขาเเม้เเต่น้อย

"ป่าวค้ะ!"เธอตอบอย่างน้อยใจทั้งๆที่รู้ตัวดีว่าไม่มีสิทธิ์อะไรแบบนั้น

"หืม..เป็นอะไร"ซาสึเกะเอามือโยนหัวเธอไปมาเหมือนเด็ก เเละถามด้งยน้ำเสียงที่อ่อนโยนมาก

"ปะ...ป่าวนี่"ฮินาติเริ่มใจอ่อนเเละ การกระทำแบบนี้น้ำเสียงอีกใครจะใจเเข็งได่ลง

"ไหนดูตาสิ"

"ฟึบ!"ซาสึเกะใช้มือจับหน้าฮินาตะทั้งสองข้างเเละจับหันมาหาเขา

''อะเอ่อ..."

"เธอโกหกเป็นอะไร ทำไมไม่พูด"ซาสึเกะพูดทั้งๆที่จับน่าเธออยู่เเละเอียงคอมองสาวสวยตรงหน้า

"ป่าว...ปล่อยเถอะเดี๋ยวคนอื่นจะเข้าใจผิด"ร่างบาง ปัดมือของเขาออกเเต่ซาสึเกะไม่ปล่อยเเต่กลับยิ้มมุมปาก

"เธอไปรู้อะไรมาเเน่เลย บอกฉันหน่อยเถอะน้ะๆๆๆๆๆ"ซาสึเกะเปลี่ยนจากจับหน้ามาจับมือเเละ เขย่าๆเหมือนเด็ก

"ระ...รู้อะไรไม่มีหรอกปล่อยเถอะ"ซาสึเกะเอือมมือไปหยิกเเก้มใส อย่างนึกสนุก

"ฮึ่ย!!!หมั่นเขี้ยว!!"ซาสึเกะพูดเเละดึงเเก้มเธอเบาๆ

"โอ้ย!!!เล่นอะไรเจ็บ!"

"อ่าวเจ็บหรอโอ้ยๆๆๆๆ"ซาสึเกะดึงร่างบางที่นั่งข้างๆมากอด เเละหอมเเก้มซ้ายขาวอย่างเร็ว ฮินาจะเอามือจับเเก้ม หน้าเเดงเป็นมะเขือนเทศเเล้วว่าเเต่วันนี้เขาเริ่มเอาอกเอาใจเธอเป็นพิเศษเลย ร่างบางเเอบคิด

"เมล่อน^^"เพราะได้หอมเเก้มเธอเลยได้กลิ่นหอมน่ากินออกมาด้วยคล้ายผลไม้เลย

"อะ....อะไรเมล่อน"เมื่ออยู่ๆเขาก็พูดขึ้นมาทำให้เธอสงสัยจนต้องถามกลับ

"กลิ่นเธอเหมือนเมล่อน^^"ซาสึเกะยิ้มเจ้าเลห์พลางมองคนในอ้อมเเขนที่ตอนนี้หน้าเเดงไปถึงหูเเล้ว

"พะ...พอเเล้วฉะ..ฉันไปดีกว่าจะมืดเเล้ว"ฮินาตะดันเขาออกเเต่ไม่เป็นผล

"เดี๋ยว....เมื่อเช้าไปไหนมา..."อยูซาสึเกะก็ถามด้วยน่ำเสียงปกติแต่มันดูเเปลกๆชอบกล

"ไปซื้อของ ทำไมหรอค้ะ"ฮินาตะช้อนสายตาขึ้นไปมองเขาอย่างลืมตัวซาสึเกะเห็นดังนั้นจิงเอาน่าผากมาชนกับของฮินาตะเเละส่ายหน้าไปมา เบาๆปลายจมูกแอบเเตะกับเล็กน้อย

"นี่ๆทะ..ทำอะไร"ฮินาตะบอกอย่างไม่เต็มเสียง บอกตรงๆว่าตอนนี้เธอเเถบจะละลายลงไปในลำธานเลยก็ว่าได้

"ป่าวเเค่หมั่นไส้เหม่ง เธอหน่ะทั้งใสทั้งนูน น่ารักจังน้ะฮินาตะ"ซาสึเกะหยุดถูเเละเปลี่ยนเป็นประทับริมฝีปากร้อนระอุ ไว้ที่หน้าผากเเทนร่างบางตัวเเข็งถื่อราวกับถูกสาบ สัมผัมเมื่อกระชากใจให้กับมาเต้นรวน อีกครั้งไหนจะคำพูดที่ดูอ่อนหวานนั้นอีก

"ไปเถอะเข้าข้างในกัน"ซาสึเกะพูดพลางดึงมือฮินาตะไป ร่างบางเดินตาอย่างไม่พูดอะไรตอนนี้เเค่คุมอาการเต้นของหัวใจเธอยังทำไมไม่ได้เลยให้ตายสิ ทั้งสับสนทั้ง งง.ฮินาตะเอาเเต่เดินก้มหน้า ร่างสูงหันมามองก่อนจะสะเเยะยิ้ม เเละหันกลับไปทันทีที่ถึงห้องฮินาตะ

"ถึงห้องเธอเเล้ว"ซาสึเกะชี้ไปห้องของฮินาตะที่ถึงเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ จิตใจตอนนี้คิดถึงเเต่สัมผัสเมื่อกี้อยู่

"อะ..อ้ะจ้ะ..ขอบคุณน้ะ"ตอนนี้ความรู้สึกดีกำลังเล่นงานหัวใจเธออย่างหนัก

'แอ็ดดดดด'ฮินาตะเปิดประตูออกและกว้าเท้าเข้าไป

"อืม ..ฝันดีครับ"

"อ้ะเอ่อ.....จ่ะ^^"

'ปัง!!!'ทันทีที่ปิดประตูลงเธอก็เอามือกุมหัวใจที้เต้นอย่างบ้าคลั้งพลางพึมพำกับตัวเองอีกด้วยว่า

"เต้นเเรงเกินไปเเล้ว...นี่ฉัน...เป็นอะไรไป?"ฮินาตะบอกเเละกุมหัวใจนั้นไว้เเน่ อาการเหมือนตอนเจอนารูโตะเเต่นี่มันหนักหน่วงกว่าหลายเท่าเลย

"ไม่เอาเเล้วไม่คิดเเล้วไปอาบน้ำดีก่วาาาา"ว่าเเล้วเธอก็เดินไปอาบน้ำอย่างอารมดีหารู้ไม่สิ่งที่เขาทำเมื่อกี้มันคือแผน

'ตัดมาทางด้วนซาสึเกะ'

"แอบยิ้มไปก่อนเถอะมีความสุขไปสะให้พอน้ะฮิวงะฮินาตะ"ซาสึเกะพึมพำก่อนจะเดินกลับห้องตัวเองไป

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เป็นไงกันบ้าง วันนี้เราคึกเเต่ง2ตอนเลยอาจจะมีหมั่นไส้ซาสึเกะกันบ้างเเต่ก็ขอให้ใจเย็นๆไว้ก่อนเน้อออออออ