SOTUS พี่ว๊ากตัวร้ายกับนายปีหนึ่ง[YAOI] ว.เคะ ป.เมะ น่

ลำดับตอนที่ #1 : อย่าคิดปีนกลียวพี่ว๊าก(100%)

อย่าคิดปีนเกลียวพี่ว๊าก



กริ๊งงงงงงงงงง กริ๊งงงงงงงงง!!!

เสียงนาฬิกาปลุก(ที่แสนจะโบราณ)ของผมดังขึ้น ทำให้ผมต้องตื่นขึ้นจากฝันหวาน โดยปกติแล้วผมจะไม่ตื่นเพียงเพราะเสียงนาฬิกาปลุกอันโบราณนี้หรอก กว่าผมจะตื่นต้องรอให้เพื่อนไปถึงโรงเรียนแล้วโทรเรียกเท่านั้นแหละถึงจะลงจากเตียงได้ แต่วันนี้มันต่างกันเพราะผมตื่นได้ด้วย(นาฬิกาปลุกของ)ตัวเอง ถ้านรินหรือรินเพื่อนของผมรู้เข้าคงคิดว่าวันนี้เป็นวันที่โลกจะแตก อุกบาตจะชน ฟ้าถล่ม ดินถลาย ฯลฯ




สาเหตุที่ทำให้นายศิรัฐหรือวินตื่นขึ้นมาก่อนที่เพื่อนจะโทรปลุกนั้นก็คือ วันนี้เป็นวันปฐมนิเทศของมหาวิทยาลัย Y ซึ่งผมปัจจุบันผมกำลัง(จะ) ศึกษาอยู่ และม.นี้ใช้ระบบSOTUS ซึ่งย่อมาจากs=seniority=เคารพผู้อาวุโสกว่า
o=order=เชื่อฟังคำสอนที่ดีงาม
t=tradition=สืบทอดประเพณีที่ดีงาม
u=unity=เป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน มีความสามัคคี
s=spirit=มีน้ำใจ ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน
sotus คือระบบการรับน้องอย่างหนึ่ง ซึ่งบางมหาลัยอาจจะไม่เจอ
บางคณะระบบนี้สำคัญกับการเรียนมาก และผมก็เรียนอยู่คณะวิศวะซึ่งถือเป็นคณะที่โหดในระดับต้นๆ ซึ่งคณะนี้ใช้ระบบSOTUSในการเรียนเหมือนกัน


ในเมื่อขึ้นชื่อว่าโหด แม้เราไปสายเพียงเสี้ยววินาทีก็โดนทำโทษได้ ผมยังไม่คิดจะปีนเกลียวตั้งแต่เปิดเรียนหรอกน่ะ


เอิ่ม!ผมคงบรรยาย(แบบลืมโลก)มากเกินไป ทำให้เวลาล่วงเลยไปมากพอสมควร ผมจึงรีบไปอาบน้ำแต่งตัวทำกิจธุระให้เสร็จสิ้น แล้วออกไปที่โรงจอดรถของคอนโดที่ผมอยู่ แล้วขับไปยังม.ทันที

.....................
...............
...........
.......
....
..
.
รถของผมเลื่อยตัวมายังที่จอดรถแล้วลงจอดอย่างสวยงาม เมื่อลงจากรถผมรีบวิ่งไปยังจุดนัดพบของผมกับรินทันที ในตอนแรกผมคิดว่าตนเองต้องมาถึงก่อนเป็นแน่ แต่เมื่อไปถึงผก็พบกับความผ่ายแพ้ให้กับรินที่ยืนอยู่นานแล้ว ผมเดินเข้าไปทักทายทันที

"หวัดดี มารอนานแล้วเหรอ"รินหันมามองผมเล็กน้อยก่อนจะตอบ

"เพิ่งมาถึงเมื่อกี้เอง ฉันคิดไปเองรึเปล่าที่นายมาไเร็วกว่าปกติ'ตั้ง'ครึ่งชั่วโมง สงสัยวันนี้โลกจะแตก อุกบาตชน ฟ้าถล่ม ดินถลาย บลาๆๆๆ"เห็นมะพูดเหมือนที่ผมบอกเลย ผมก้มลงดูนาฬิกาข้อมือของตนเองแล้วก็ชวนรินไปห้องประชุม

"รินไปห้องประชุมเลยไหม"เอ่อบางคนคงจะงงว่าผมไม่เห็นพูดกูๆมึงเลยสิน่ะ เนื่องมาจากไรเตอร์ได้ลอกเรียนแบบนิสัยและคำพูดของก้องภพมาเล็กน้อย จึงทำให้ติดนิสัยไม่พูดกูมึง
.............
.......
....
..
.
ณ ห้องประชุม เวลา8.00น.(เริ่มประชุม)

"เนื่องจากวันนี้เป็นวันปฐมนิเทศของนักศึกษาใหม่ยังคงมีนักศึกาาที่ยังไม่รู้จักเพือนคนอื่นๆ ทางม.จึงจัดกิจกรรมรับน้องเพื่อให้นักศึกาาทุกคนมีความสามัคคีและมีระเบีบยบวินัย..."ผมทนฟังได้เียงเท่านี้แล้วหลับเลย เนื่องจากผมอยู่หลังสุดจึงหลับได้ไม่มีัปัญหา


"วิน วิน ตื่นได้แล้ว"เสียงปลุกของรินดังขึ้นทำให้ผมต้องทำใจตื่นขึ้นมา แล้วเดินออกหอประชุมไปยังใต้ตึกคณะของตนเอง

เมื่อมาถึงสิ่งแรกที่เห็นคือพี่สันทั้งหญิงและชายเรียกรวมตัวนักศึกษาใหม่อยู่ ผมและรินจึงเดินเข้าไปนั่งใต้อาคาร เมื่อครบแล้วพี่สันก็เอ่ยปากพูด

"พี่ขอต้อนรับน้องๆเข้าสู่คณะวิศวะน่ะค่ะ เดี๋ยวพวกเราจะได้ทำกิจกรรมรับน้องโดยพี่ว๊ากของพวกเราน่ะค่ะ แต่ก่อนอื่นเรามาเล่นเกมคลายง่วงก่อนดีกว่า กติกามีอยู่ว่าให้้องนั่งเป็นแถว 10 แถว แถวละ 20 คนแล้วนับ 1-2ไปเลื่อยๆ คนที่นับเลขหนึ่งมาอยูที่ขวามมือของพี่ นับสองอยู่ว้ายมือ เริ่มได้เลยค่ะ"เมื่อพี่สันพูดเสร็จก็เริ่มนับทันที ผมได้เลขสอง จึงไปอยู่ซ้ายมือของพี่สัน เมื่อทุกคนนับและรวมกลุ่มครบแล้วพี่สันก็บอกวิธีเล่นทันที 

"วิธีเล่น...คือ...คือ..."พี่สันใส่เอฟเฟกเพือให้น้องไดุ้้ลุ้นกัน

"คือ..."

----ตัดฉับ-----
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

แหมของอย่างนี้ต้องเก็บไว้ลุ้นต่อต่างหาก

อยากรู้ก็ฝากติดตามด้วย  

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


"คือ....ให้น้องๆตามหาพี่ว๊ากคณะเราค่ะ แล้วหอมแก้มพี่ว๊ากรอบหนึ่งใครทำได้พี่มีคะแนยนเสริมวิชาที่ตกให้ด้วย ดีไหมค่ะ"ไตอนแรกเด็กปีหนึ่งยังร้องประท้วงกันอยู่ แต่พอได้ยินคำหลังที่บอกว่าจะให้คะแนนวิชาที่ตกปุ๊ปเงียบทันทีเลย
 

"ไม่มีใครค้านใช่ไหมค่ะ งั้นพี่จะบอกกติกาก่อนน่ะค่ะ ให้น้องๆทั้งสองกลุ่มตามหาพี่ว๊ากแล้วหอมแก้มพี่เขา แล้วพาพี่ว๊ากกลับมาที่คณะให้มาที่สุดเท่าที่จะทำได้ เมื่อหมดเวลาพวกพี่จะประกาศ กลุ่มไหนได้เยอะที่สุดก็เอาคะแนนไปเลย เริ่มเลยน่ะค่ะ หนึ่ง สอง สาม  ไป"เมื่อพี่สันพูดจบทุกคนก็...ก็วิ่งสิครับผมวิ่งไปดูแถวหลังตึกแล้วนั่งวางแผนกับรินก่อน


"นายจะไปหาที่ไหนริน"รินไม่ตอบแต่มองไปทางต้นไม้ต้นหนึ่่ง ใต้ต้นไม้มีนักศึกษานอนอยู่หนึ่งคน ผมเห็นอย่างงั้นจึงเดินเข้าไปใกล้ๆ เพื่อดูว่านักศึกษาคนนั้นอยู่ปีสามรึป่าว
.............
....
..
.
 ผมเดินเข้าไปใกล้พอสมควรแล้มก้มลงดูที่เสื้อของเขา นายบรรพต  ศรีกาญจนพัฒน์ 3.10 อืม...อยู่ปีสามจริงๆด้วย แล้วต้องทำยังไงถึงจะรู้ว่าเขาเป็นพี่ว๊ากรึป่าวเนี่ย



โอ๊ะโอ ตอนนี้ผมคิดออกแล้วครับว่าทำไงดี พี่สันเขาบอกไว้ว่าให้หอมแก้มพี่ว๊ากแล้วพากลับ แต่พวกผมไม่รู้ว่าใครเป็นพี่ว๊ากงั้นก็ต้อง... หอมแก้มทุกคนที่คิดว่าใช่แล้วถ้าถูกก็พากลับคณะก็สิ้นเรื่อง



หึหึ ว่าแล้วผมก็ก้มลงไปหอมแก้มพี่เขาทันที

............
.....
...
.

จุ๊บ

ผมรู้สึกร้อนๆที่แก้มข้างซ้าย เอิ่ม ผมชื่อนายบรรพต ศรีกาญจนพัฒน์ หรือเชยร์ครับ ตอนนี้ผมได้รับบทเป็นพี่ว๊ากกันอยู่ แหมแต่ผมก็ไม่อยากเป็นสักหน่อย ก็เลยพากันหนีมาหลบที่ต่างๆในม.


หึหึ ตอนนี้พวกหน่วยสันทนาการคงตามหากันให้วุ่นแน่  หืมผมรู้สึกว่ามีอะไรร้อนมาโดนแก้มผมครั้งที่สองแล้วน่ะ


"ถ้าพี่ไม่ตื่นผมจูบพี่แน่"เสียงอะไรแว่วมาว่ะ ตอนนี้กำลังสบายอีกอย่างที่นี่เป็นหลังตึกเก่าไม่มีใครกล้ามาชัว ทำไมหน่ะหรอ เพราะผมแกล้งเป็นผีหลอกคนอื่นไปเรื่อยไงเลยไม่มีใครตเข้ามาสงสัย


ตอนนี้ผมไม่รู้สึกร้อนตรงแก้มแล้ว แต่ผมรู้สึกร้อนๆตรงจแถจมูกผม สงสัยคิดไปเองมั้งหลับต่อดีกว่า 



"อุ๊บ "เสียงผมเองครับ จู่ๆก็มีอะไรนุ่มๆมาอุดปากผมไว้ ตอนนี้ผมรู้สึกอุ่นร้อนแถวปาก และ รู้สึก...ดี มันรู้สึกดีอย่างปากไม่ถูก จนผมไม่อยากลืมตาตื่นเลย


เฮือก มันอุดปากผมนานเท่าไรไม่รู้ แต่ที่รู้ผมหายใจไม่ออกอย่างแรง ผมรีบลืมตาตื่นทันที ปรากฎเด็กหนุ่มคนหนึ่งหน้าตาจัดอยู๋ในหมวดหล่อ กำลัง...
กำลัง..จูบผมอยู่ .. ไม่น่ะนี่มันจูบแรกผมเลยน่ะต้องเก็บไว้ให้สาวๆสวยๆสิ


"สวัสดีครับ'พี่ว๊าก'"คำว่าพี่ว๊ากทำเอาผมอึ้ง มีคำถามมากมายผุดขึ้่นมาในหัว ทำไมมีคนมาที่นี่ได้ ทำไมถึงรู้ว่าเขาเป็นพี่ว๊าก และที่สำคัญ..
..ไอ่นี่มันมานั่งคล่อมกู แล้วมาจูบกูทามม้ายยยยยยยย..



++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ขออภัยที่ไม่ได้มาลงตั้งนาน พอดีเพื่อนยืมคอมไปทำงานเลยมาลงไม่ได้
ช่วงนี้โรงวเรียนสอบ   เดี๋ยวสอบเสร็จจะลงให้น่ะค่ะ
สอบเสร็จ 25 เดือนนี้ค่ะ

ขอเม้นด้วยน่ะค่ะ
ไม่งั้นไม่ลง