ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 อาร์ค โคโท[Full]
เวลา 10:30 นาที ณ เรือนจำแห่งหนึ่ง ในกรุงลอนดอน ชายผิวดำคล้ำ ร่างกายบึกบึน ไว้หนวดเคราสีทอง มีนามว่า
อาร์ค โคโท วันนี้เขางดขายไอศกรีมหนึ่งวัน และมาเยี่ยมใครบางคนที่เรือนจำ เขาถามเจ้าหน้าที่ สำหรับการมาเยี่ยม
ไม่นานนักเขาก็ได้เจอกับน้องชายของเขา เซลเซอร์ โคโท น้องชายที่ตอนนี้ยังอยู่ในคุก
อาร์คได้คุยกับเซลเซอร์ผ่านโทรศัพท์ โดยที่มีสายเชื่อมต่อกัน ตรงหน้ามีกระจกกั้นอยู่แต่ละฝั่งมีเก้าอี้คนละตัว
ฝั่งของเซลเซอร์นั่นมีตำรวจคุมอยู่ ทั้งคู่เริ่มคุยกันด้วยประโยคเดิมๆ
"ไง เซลเซอร์ สบายดีรึป่าว?"อาร์คเป็นฝ่ายเริ่มถามก่อน
"สบายดีครับ พี่อาร์ค แล้วพี่ล่ะ?"
"ฉันสบายดี อยู่ที่นี่ เบื่อรึยัง?"
"ก็เบื่อๆบ้างล่ะ แต่ที่นี่ก็มีคนเยอะแยะไว้ให้คุยล่ะนะ"
"งั้นหรอ ก็ดีแล้วล่ะนะ ช่วงนี้เป็นยังไงบ้างล่ะ"
"ก็เหมือนเดิม ไม่มีอะไรพิเศษหรอก"เซลเซอร์เริ่มเงียบไปสักพัก แล้วเขาก็ถามต่อ
"พี่อาร์คล่ะ ช่วงนี้เป็นยังไงบ้าง กับกลุ่มมาเฟียใหม่"
"ก็สนุกดีน่ะ พอได้อยู่กับยัยเด็กนรกนั้น ฉันก็รู้สึกว่า ยังมีคนที่แข็งแกร่งกว่าฉันอีก แล้วยังเป็นแค่เด็กเจ็ดขวบอีกด้วย"
"งั้นหรอ ดีใจด้วยนะครับพี่ ....
พี่ครับ เมื่อไหร่จะบอกความจริงกับพวกเขาไปล่ะ"
"ความจริง? เรื่องอะไร?"
"ก็สภาพในตอนนี้ มันไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริงของพี่หนิ ที่รูปร่างหน้าตาเป็นแบบนี้ก็เพราะคนที่ชื่อมาโมโนส เขาช่วยแต่งให้นี่สิ"
"เรื่องนั้น... ไว้ถึงยามวิกฤต ไว้ตอนที่ร่างนี้จะใช้การไม่ได้ ค่อยเผยตัวตนให้พวกเขารู้ก็แล้วกันนะ"
"แล้วพี่น่ะ กับร่างกายแบบนี้คิดว่าเป็นยังไง?"
"อืม... นั่นสินะ แบบนี้ก็ดีอยู่หรอกมั่ง ถึงจะมีคนกลัวอยู่บ้าง แต่ก็ยังดีกว่ามีคนมารุมล้อมล่ะนะ มันอึดอัด ทำอะไรไม่ค่อยได้
ยิ่งตอนขายไอศกรีม รถเกือบคว้ำแน่ะ แบบนี้คงดีแล้วล่ะ "
"พี่น่ะ สเน่ห์แรงจริงๆเลยนะ ผมน่ะคงเทียบไม่ติดเลย"
"ไม่หรอกๆ ไม่ขนาดนั้นหรอก" อาร์คหัวเราะเบาๆ เซลเซอร์ก็ถามต่อ
"แล้วพวกเขารู้อายุของพี่รึป่าว?"เซลเซอร์ถามด้วยความสงสัย
"พวกนั้นน่ะคิดว่าฉันเป็นคนแก่ไปแล้วล่ะมั้ง ก็...ร่างกายเป็นแบบนี้น่ะนะ"
"เอ้อ จริงสิ อีกไม่นานก็จะวันเกิดพี่แล้วหนิ เท่านี้พี่ก็จะอายุครบ 20 ปี แล้วสินะครับ"
"อืม คงจะแบบนั้นล่ะนะ"
".....จริงสิ อีกไม่นาน ผมก็จะได้ออกจากที่นี่แล้วล่ะ"
"จริงหรอ?? จะครบกำหนดแล้วหรอ???..." อาร์คแอบตกใจเล็กน้อย เมื่อได้ยินประโยคที่น้องชายพูดออกมา
"ก็นะ ...."เซลเซอร์หลบสายตาของอาร์คแล้วไม่พูดอะไรต่อ
"ดีแล้วล่ะ ฉันน่ะอยากให้นายมางานวันเกิดฉัน ไม่ว่านายจะออกก่อนหรืออกหลัง ฉันก็อยากให้นายมางานล่ะนะ งานนี้ถ้าขาดนายไม่
ฉันอยู่ไม่ได้จริงๆ"
"อื้ม ผมจะไปร่วมงานวันเกิด ผมจะหาของขวัญไปให้พี่ด้วย"
"งั้นวันนี้ฉันไปก่อนนะ ต้องรีบไปทำไอศกรีม พรุ่งนี้ขายแล้ว ไปนะ"
"โชคดีนะครับพี่"
เขาออกมาจากเรือนจำ กลับไปที่บ้าน เขามองตนเองในกระจก เขานึกถึงคำพูดของตัวเองที่ว่า
'ไว้ตอนที่ร่างนี้จะใช้การไม่ได้ ค่อยเผยตัวตนให้พวกเขารู้ก็แล้วกันนะ'
แล้วคิดต่อไปอกว่า แล้วตอนไหนกันล่ะ อีกนานแค่ไหนที่ร่างนี้จะใช้การไม่ได้ แล้วจะหลอกทุกคนไปอีกนานแค่ไหน ว่าตัวตนที่เป็นอยู่นี้
ไม่ใช่เขาเลยสักนิด
แล้วเวลาผ่านไป.....
ในเช้าวันจันทร์ข่าวในทีวีก็รายงานออกมาว่า
"ในคืนที่ผ่านมานี้มีผู้แหกคุก 2 ราย คือ นายเซลเซอร์ โคโท และ..."
"เซลเซอร์ นี่นาย....."
----------------------------------------------------------------------
ติดตามชมตอนต่อไป (ตอนที่ 2 ไทจิ เรย์)
อาร์ค โคโท วันนี้เขางดขายไอศกรีมหนึ่งวัน และมาเยี่ยมใครบางคนที่เรือนจำ เขาถามเจ้าหน้าที่ สำหรับการมาเยี่ยม
ไม่นานนักเขาก็ได้เจอกับน้องชายของเขา เซลเซอร์ โคโท น้องชายที่ตอนนี้ยังอยู่ในคุก
อาร์คได้คุยกับเซลเซอร์ผ่านโทรศัพท์ โดยที่มีสายเชื่อมต่อกัน ตรงหน้ามีกระจกกั้นอยู่แต่ละฝั่งมีเก้าอี้คนละตัว
ฝั่งของเซลเซอร์นั่นมีตำรวจคุมอยู่ ทั้งคู่เริ่มคุยกันด้วยประโยคเดิมๆ
"ไง เซลเซอร์ สบายดีรึป่าว?"อาร์คเป็นฝ่ายเริ่มถามก่อน
"สบายดีครับ พี่อาร์ค แล้วพี่ล่ะ?"
"ฉันสบายดี อยู่ที่นี่ เบื่อรึยัง?"
"ก็เบื่อๆบ้างล่ะ แต่ที่นี่ก็มีคนเยอะแยะไว้ให้คุยล่ะนะ"
"งั้นหรอ ก็ดีแล้วล่ะนะ ช่วงนี้เป็นยังไงบ้างล่ะ"
"ก็เหมือนเดิม ไม่มีอะไรพิเศษหรอก"เซลเซอร์เริ่มเงียบไปสักพัก แล้วเขาก็ถามต่อ
"พี่อาร์คล่ะ ช่วงนี้เป็นยังไงบ้าง กับกลุ่มมาเฟียใหม่"
"ก็สนุกดีน่ะ พอได้อยู่กับยัยเด็กนรกนั้น ฉันก็รู้สึกว่า ยังมีคนที่แข็งแกร่งกว่าฉันอีก แล้วยังเป็นแค่เด็กเจ็ดขวบอีกด้วย"
"งั้นหรอ ดีใจด้วยนะครับพี่ ....
พี่ครับ เมื่อไหร่จะบอกความจริงกับพวกเขาไปล่ะ"
"ความจริง? เรื่องอะไร?"
"ก็สภาพในตอนนี้ มันไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริงของพี่หนิ ที่รูปร่างหน้าตาเป็นแบบนี้ก็เพราะคนที่ชื่อมาโมโนส เขาช่วยแต่งให้นี่สิ"
"เรื่องนั้น... ไว้ถึงยามวิกฤต ไว้ตอนที่ร่างนี้จะใช้การไม่ได้ ค่อยเผยตัวตนให้พวกเขารู้ก็แล้วกันนะ"
"แล้วพี่น่ะ กับร่างกายแบบนี้คิดว่าเป็นยังไง?"
"อืม... นั่นสินะ แบบนี้ก็ดีอยู่หรอกมั่ง ถึงจะมีคนกลัวอยู่บ้าง แต่ก็ยังดีกว่ามีคนมารุมล้อมล่ะนะ มันอึดอัด ทำอะไรไม่ค่อยได้
ยิ่งตอนขายไอศกรีม รถเกือบคว้ำแน่ะ แบบนี้คงดีแล้วล่ะ "
"พี่น่ะ สเน่ห์แรงจริงๆเลยนะ ผมน่ะคงเทียบไม่ติดเลย"
"ไม่หรอกๆ ไม่ขนาดนั้นหรอก" อาร์คหัวเราะเบาๆ เซลเซอร์ก็ถามต่อ
"แล้วพวกเขารู้อายุของพี่รึป่าว?"เซลเซอร์ถามด้วยความสงสัย
"พวกนั้นน่ะคิดว่าฉันเป็นคนแก่ไปแล้วล่ะมั้ง ก็...ร่างกายเป็นแบบนี้น่ะนะ"
"เอ้อ จริงสิ อีกไม่นานก็จะวันเกิดพี่แล้วหนิ เท่านี้พี่ก็จะอายุครบ 20 ปี แล้วสินะครับ"
"อืม คงจะแบบนั้นล่ะนะ"
".....จริงสิ อีกไม่นาน ผมก็จะได้ออกจากที่นี่แล้วล่ะ"
"จริงหรอ?? จะครบกำหนดแล้วหรอ???..." อาร์คแอบตกใจเล็กน้อย เมื่อได้ยินประโยคที่น้องชายพูดออกมา
"ก็นะ ...."เซลเซอร์หลบสายตาของอาร์คแล้วไม่พูดอะไรต่อ
"ดีแล้วล่ะ ฉันน่ะอยากให้นายมางานวันเกิดฉัน ไม่ว่านายจะออกก่อนหรืออกหลัง ฉันก็อยากให้นายมางานล่ะนะ งานนี้ถ้าขาดนายไม่
ฉันอยู่ไม่ได้จริงๆ"
"อื้ม ผมจะไปร่วมงานวันเกิด ผมจะหาของขวัญไปให้พี่ด้วย"
"งั้นวันนี้ฉันไปก่อนนะ ต้องรีบไปทำไอศกรีม พรุ่งนี้ขายแล้ว ไปนะ"
"โชคดีนะครับพี่"
เขาออกมาจากเรือนจำ กลับไปที่บ้าน เขามองตนเองในกระจก เขานึกถึงคำพูดของตัวเองที่ว่า
'ไว้ตอนที่ร่างนี้จะใช้การไม่ได้ ค่อยเผยตัวตนให้พวกเขารู้ก็แล้วกันนะ'
แล้วคิดต่อไปอกว่า แล้วตอนไหนกันล่ะ อีกนานแค่ไหนที่ร่างนี้จะใช้การไม่ได้ แล้วจะหลอกทุกคนไปอีกนานแค่ไหน ว่าตัวตนที่เป็นอยู่นี้
ไม่ใช่เขาเลยสักนิด
แล้วเวลาผ่านไป.....
ในเช้าวันจันทร์ข่าวในทีวีก็รายงานออกมาว่า
"ในคืนที่ผ่านมานี้มีผู้แหกคุก 2 ราย คือ นายเซลเซอร์ โคโท และ..."
"เซลเซอร์ นี่นาย....."
----------------------------------------------------------------------
ติดตามชมตอนต่อไป (ตอนที่ 2 ไทจิ เรย์)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น