คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ผักกาดปรากฎตัว&ผักกาด vs นินจา
“มะขาม!! ลูก”
“จ๋า~~~”
ฉันรีบวิ่งมาจากชั้นสามของบ้าน
“ไปซื้อผักกาดที่ตลาดหน้าปากซอยให้แม่หน่อยนะ”
“โธ่แม่ ให้พี่จ๊ะโอ๋ไปสิ ทำไมต้องให้หนูไปด้วย”
นั่นดิ จ้างไว้ทำไมแม่บ้านเนี่ย เห็นจะซื้อผักเมื่อไหร่ก็ใช้ฉันทุกที เสียเวลาอ่านการ์ตูนหมด
“ก็ออกกำลังกายไง แม่เห็นวันๆเอาแต่อ่านหนังสือการ์ตูนอยู่นั่นแหละ ให้ลูกไปซะบ้างจะได้แข็งแรงไง ^^”
เกลียดรอยยิ้มแบบนี้จริงๆเลย
“ผักกาด...ผักกาด...ผักกาด”
ฉันต้องท่องอยู่อย่างนี้แหละ กันลืมน่ะ สุดท้ายฉันก็แพ้แม่จนได้ ทำไงได้ล่ะ เราเป็นลูกที่ดีนี่หว่า หึหึ
ฉันพูดว่าผักกาดมาเรื่อยๆ ใกล้จะถึงปากซอยแล้ว
“ผักกาด...ผักกาด...ผักกาด...ผักกาดโว้ยยยยยยยย”
คำสุดท้ายฉันตะโกน มันจะได้เข้าหัวฉันซะที อย่างตอนเมื่อวาน แม่บอกให้ฉันไปซื้อพริกฉันดันซื้ออมยิ้มมาให้แม่ -.,-
“เธอเรียกฉันทำไม”
ใครเนี่ย? แล้วฉันไปเรียกนายตั้งแต่เมื่อไหร่ น่าตาก็ดี มั่วเก่งจัง
“อะไร? ใครเรียกนายไม่ทราบ”
“ก็ฉันชื่อผักกาดอ่ะ”
นายนี่หล่อจัง หน้าเหมือนพี่นิว วงศกรเลย ผิวงี้ขาว หล่อชะมัด นายนั่นคงรู้ตัวว่าฉันมองเค้า ก็เลยรีบหันหน้าไปทางอื่นแล้วเกาหัวตัวเอง ฉันเลยถามทำลายความเงียบ
“แล้วฉันไปถามนายตอนไหน - _-///”
“ก็ เธอเดินมาแล้วก็เรียก ผักกาด...ผักกาด...ผักกาด อย่างเงี้ย หรือไม่จริง”
มันก็จริงอะนะ แต่ฉันไม่ได้เรียกนาย!!!
“ฉันจะมาซื้อผักกาด ไม่ได้เรียกนาย”
“แล้วเธอชื่อไรเหรอ”
นายนี่ถามอยู่ได้ เดี๋ยวมีเคืองๆ
“ฉันชื่อมะขาม ถามทำไม”
“แค่อยากรู้ชื่อแม่ของลูกในอนาคตน่ะ”///- -///
“นายจะบ้าเหรอ ///”
“หึหึ ฉันล้อเล่น”
“งั้นฉันไปนะ ยินดีที่ได้รู้จักแล้วกัน”
“เช่นกัน”
นายนี่ ไม่เท่าไหร่เลยนะ ทำไมฉันต้องเจอแต่คนหน้าหม้อทั้งนั้นเลยนะ เฮ้อ.......เครียดๆๆๆๆ
ทั้งนายนินจา(ลิง -*-) นายอิคคิว นายวินเนอร์ แล้วก็มานายผักกาดอีก ขออย่าได้เจอกันอีกเลยชาตินี้ ยกเว้นนายผักกาด(หล่อกว่าพวกวานร *-*)
อ้าวแล้วนี่ฉันมาซื้ออะไรล่ะเนี่ย-*-
“~~เปรียบกับพี่เป็นร็อกไวเลอร์ ขี่ช็อปเปอร์ชนเสาไฟฟ้า~~”
สงสัยมั้ยว่ามันคือเพลงอะไร ก็คือเพลงขอนไม้กับเรือไง ที่พี่บ่าววีเป็นคนร้องอ่ะ
วันนี้อากาศดีจัง ทำให้ฉันมาโรงเรียนเช้าขนาดนี้ (มาลอกการบ้านต่างหาก -*-)
“เพลงไรของแกวะ”
องุ่นถาม ตอนฉันเดินเข้ามาในห้อง
“แกไม่รู้จักเหรอ ก็เพลงร็อกไวเลอร์กับเสาไฟฟ้าไง ขับร้องโดยพี่บ่าวขาม”
“เค้ามีแต่ขอนไม้กับเรือวุ้ย”
“อ้าวเหรอ”
“เฮ้ย อิคคิว เมื้อกี้ควายที่ไหนขี้ไม่ออกวะ”
นินจาเดินมาถึงห้องเรียน แล้วก็พูดกวนฉันทันที อยากรู้จริงๆว่าชาติที่แล้วฉันไปขี้ใส่หัวมันรึเปล่าถึงกวนฉันได้ทุกวี่ทุกวัน
“เค้าเรียกว่าเสียงนางฟ้าต่างหาก นายมันเป็นลิงนี่ เลยฟังไม่ออก”
“เสียงซาตานอะดิ แล้วอีกอย่างเลิกเรียกฉันว่าลิงได้แล้วนะ เดี๋ยวสาวๆได้ยินเข้า ฉันจะเสียภาพพจน์หนุ่มหล่อของโรงเรียนหมด”
เออ ฉันมันไม่ได้หน้าตาดีเหมือนนายนี่หว่า-*-
“งั้นฉันจะเรียกนายว่าวานรแทนละกัน หยุด!!!อย่าเถียงนะ ขี้เกียจเถียงกับนายแล้ว นี่อิคคิว ซื้อข้าวเหนียวหมูปิ้งมาให้ฉันป่าว”
แล้วนายนั่นก็ยื่นให้ฉัน ฉันฝากนายนั่นซื้อให้น่ะ ฉันบอกให้ซื้อให้ทุกวัน แต่นายนี่ใจดีมากๆเลย ไม่คิดตังค์ ของฟรีต้องมีทวงกันหน่อย แต่จริงๆแล้วมันก็ไม่ได้ซื้อหรอก มันบอกว่าเป็นร้านของป้ามัน
“เธอไม่ได้กินข้าวมาจากบ้านเหรอ ถึงมาขอข้าวไอ้อิคคิวมันกินอย่างเงี้ย”
นายวานรถาม แต่ ถามเหมือนฉันเป็นขอทานยังไงไม่รู้เนอะ
“ฉันกินมาแล้ว แต่อยากกินอีกอะ ของฟรี”
“งก”
“เรื่องของฉัน”
ฉันทำหน้ากวนบาทาเหมือนทุกที นายนี่น่าเตะจริงๆนะ แต่ทำไมเวลาฉันอยู่กับนาย ฉันถึงมีความสุขทุกทีเลย เฮ้ย ไม่ได้ๆๆๆๆๆ ฉันไม่มีความสุขต่างหาก
“นินจา นายไม่รู้อะไร มะขามมันเคยประกวดร้องเพลงด้วยนะ”
ยัยองุ่นประกาศถึงน้ำเสียงอันไพเราะของฉัน
“เพลงเมื้อกี้เหรอ ฉันว่าตกรอบชัวร์”
นายวานรพูด
“ไม่ใช่เพลงนั้น มันประกวดตอนม.3มั้ง ชนะล่ะ”
ใช่ๆ ฉันเก่งใช่เปล่า เหอๆ ไม่ต้องชม
“เสียงเหมือนกระบือ อย่างนี้เหรอ ได้ที่หนึ่ง นี่ถ้าฉันเข้าประกวดนะ ยัยนี่ไม่ได้เข้ารอบหรอก”
นายนินจาชมตัวเอง ถ้านายขึ้นเวทีไป นายก็ร้องได้แต่เจี๊ยกๆอะดิ คงจะตลกน่าดูเลย
O o O ฉันไม่สนใจนายนั่นหรอก อีกอย่างพูดไม่ได้ด้วย กินข้าวอยู่ อยากถามนายอิคคิวว่าร้านข้าวเหนียวหมูปิ้งนี่อยู่ที่ไหน ฉันจะได้ไปซื้อกินทุกมื้อเลย ^^
“แต่มันเสียงดีจริงๆนะ ถ้านายไม่เชื่อ วันนี้ไปร้องคาราโอเกะกันมั้ยอ่ะ”
ดูพูดดิ ถามฉันซักคำมั้ย ทุกทีเลยยัยองุ่น
“โอเช ถามยัยก้นแดงก่อนแล้วกันว่าจะไปมั้ย”
นายนินจาบอกแล้วหันมามองฉันที่กำลังเคี้ยวข้าวตุ้ยๆ
“อามไออ้วกอายเออะ”
แล้วใครเค้าจะรู้เรื่องวะเนี่ย-*-
“ภาษาคนดิ ฉันฟังภาษาแมวไม่ออกว่ะ”นินจาพูด
“อึกกกก ฉันพูดว่า ตามใจพวกนายเหอะ”ฉันกลืนข้าวแล้วพูดให้นายนินจาฟัง “แล้วนายวินเนอร์หายไปไหนเนี่ย ปกติเห็นมาเช้าออกนี่”
“เธอนี่ มาเรียนเป็นสองอาทิตย์ ไม่รู้เหรอว่า วินเนอร์มันไปรอรับคุณหนูฟาง เธอนี่ไม่สวยแล้วยังโง่อีก”นายนินจาด่าฉัน
เรื่องว่าฉันโง่เอาไว้ทีหลัง+-+
“แล้วทำไมมันต้องไปรับด้วยอ่ะ แล้วฟางคือใครเหรอ”
“ฟางคือคนที่น่ารักๆ ที่อยู่ห้องเราไง ที่เป็นคุณหนูอ่ะ”อิคคิวบอกฉัน
ฟางเหรอ ทำไมฉันไม่เห็นรู้จักเลย ไม่เคยได้ยินด้วย
“เธอสงสัยใช่มั้ย ว่าทำไมเธอถึงไม่รู้จัก ก็เพราะฟางเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ เลยไม่ได้มาเรียนในตอนแรก เพิ่งมาเรียนวันแรกวันนี้เนี่ยแหละ ไม่แน่วันนี้อาจยังไม่มา ได้ยินนินจามันบอกนะ”
“แล้วทำไมต้องไปรับล่ะ”
องุ่นถามบ้าง แกก็อยากรู้ล่ะสิ ไม่ค่อยเท่าไรเลยนะเนี่ย เพื่อนเรา
“ก็ไม่เชิงไปรับหรอก สองคนนั้นเป็นคู่หมั้นกัน”
“หา!! คู่หมั้น”
ฉันกับองุ่นร้องพร้อมกันหลังจากที่นายอิคคิวพูด จะบ้ารึเปล่าเนี่ย อยู่แค่ม.4 หมั้นแล้วเหรอ
“ก็ใช่น่ะสิ เรื่องมันก็เหมือนกับในละครน้ำเน่านั่นแหละ พ่อแม่พวกมันจับหมั้นกันตั้งแต่เด็กๆแล้ว พวกคนรวยก็แบบนี้แหละ เธอเข้าใจไหม แบบว่าคนรวยแต่งกับคนรวย เงินทองจะได้ไม่รั่วไหลไปไหนไง”
อิคคิวอธิบายให้ฉันกับองุ่นฟัง แต่ฉันก็ไม่เข้าใจอยู่ดี มาจับหมั้นกันแบบนี้ แล้วมันจะรักกันจริงเหรอ ไม่คิดถึงใจคนที่ต้องมาแต่งงานกันโดยที่ไม่ได้รักกันเลย อยากรู้จังว่าสองคนนั้นรักกันบ้างรึเปล่า
“แต่เท่าที่ฉันดูๆมาเนี่ย เหมือนสองคนนั้นแกล้งคบกันยังไงก็ไม่รู้ หรือฉันคิดมากไป”
นายอิคคิวหันมาถามฉันแล้วทำหน้าสงสัย ถามฉันแล้วฉันจะไปรู้เหรอ ฉันเคยเห็นสองคนนั้นอยู่ด้วยกันซะที่ไหน
“เจ็บมั้ย?”
นายนินจาถามฉัน
“เจ็บไร?”
“ตกข่าวอะ คงจะเจ็บน่าดูเลยนะนั่น”
“- - นายจะบ้าเหรอ ไม่เกี่ยวเลย”
“ไม่เกี่ยวก็ไม่ได้กินดิ”
“ - - ฉันไม่ได้หมายถึงข้าว”
“เหอๆ”
ภูมิใจเหลือเกินนะนายเนี่ย นายลิงนี่กวนจริงๆ ชักโมโหแล้วนะ ไปดีฝ่า
“ฉันไปห้องน้ำก่อนนะ”
“กะจะไปถ่ายออกมาปุ๊บ แล้วกินต่อปั๊บเลยเหรอ”
“ที่นายพูดเนี่ย เคยทำใช่มั้ย”
ฉันพูดแล้วรีบเดินออกมาเลย อยู่ใกล้นายวานรแล้วเซ็งจิตกับมุกอุบาทๆของมันจริงๆ
ฉันเดินมาเรื่อยๆ ไม่รู้จะคิดอะไร แต่อยู่ๆหน้าคนที่ชื่อผักกาดก็ลอยเข้าหัวฉันมา คิดถึงหน้าเค้าแล้ว.......อยากเจออีกจัง ไม่รู้ทำไม ถึงส่วนมากฉันจะเป็นคนกวนๆไปนิดอะนะ ไม่ค่อยชอบผู้ชายด้วย ฉันเคยสงสัยว่าตัวเองเป็นทอมเหมือนกันนะ ขนาดยัยองุ่นยังว่าฉันเป็นทอมเลย มันบอกว่าฉันทำท่าหวงมันทุกทีที่มีผู้ชายมาใกล้ -.,-
ได้ยินรุ่นน้องพูดกันว่ามีเมนูอาหารใหม่มาขายที่โรงงอาหารนี่นา รู้สึกจะเป็นกล้วยเคลือบช็อกโกแลตนะ ซื้อไปอวดไอ้วานรซะหน่อยดีกว่า
“มะขาม”
ใครเรียกเนี่ย กำลังอยากกินกล้วยเคลือบช็อกโกแลตอยู่ด้วย ฉันก็เลยหันหน้าไปทำหน้ายักษ์สุดๆ
“มีราย......”
“เธอจำฉันไม่ได้เหรอ น้อยใจชะมัด”
โอ๊ะ นั่นมันนายผักกาดนี่ มานี่ได้ไง
“นายที่ชื่อผักกาดใช่เปล่า นายมาอยู่นี่ได้ไง”
ฉันตกใจหมดเลย ถึงว่าทำไมอยู่ๆ ฉันถึงนึกถึงอีตาผักกาดนี่ขึ้นมา เห็นเปล่าว่าลางสังหรณ์ฉันดี
“ฉันก็อยู่โรงเรียนนี้นี่นา ไม่ยักรู้นะ ว่าเราจะอยู่โรงเรียนเดียวกัน ฉันว่าซาตานต้องยิงหอกมาโดนเราสองคน เลยทำให้ฉันกับเธอได้มาเจอกันอีกครั้ง ว่ามั้ย”
นายนี่ท่าจะเพี้ยน เค้ามีแต่กามเทพแผลงสร นายนี่ล่อซะ ซาตานแผลงหอก คิดได้ไง
“ฉันว่าคงจะใช่ ถ้าเป็นกามเทพแผลงสร ฉันคงไม่ได้เจอกับนาย”
“เธอไม่อยากเจอฉันเหรอ”
จะตอบไงดีล่ะ ฉันก็อยากเจออยู่นะ แต่ไม่ใช่ตอนที่หิวกล้วยแบบนี้
“ป๊าว ฉันอยากกินกล้วยเคลือบช็อกโกแลต แล้วนายมาทักพอดี ฉันเลยโมโหหิวอะดิ”
นายนั่นทำหน้าเหมือนคิดอะไรซักอย่าง ก่อนจะพูดว่า
“ฉันเลี้ยงเอามั้ย”
หึหึ หวานแล้วไง ซ้วบๆ (ซาวด์เอฟเฟค เช็ดน้ำลาย)
“ซื้อมาทำไมตั้งเยอะ เธอจะเอาไปแจกคนทั้งหมู่บ้านเลยรึไง”
“ตอนแรกฉันก็คิดงั้นนะ แต่คิดไปคิดมา เกรงใจนายอ่ะ เลยซื้อแค่นี้”
ฉันไม่ได้จะแกล้งนายนะ ฉันแค่อยากประหยัดให้มากๆ แค่นั้นเอง ก็เลยซื้อมาเยอะๆไง อิอิ
“โอ้โห เนี่ยนะ แค่นี้ของเธอ”
“ก็นายบอกจะเป็นคนเลี้ยงเองนี่นา ฉันก็เลยซื้อไปฝากเพื่อนด้วย”
ฉันจะหน้าหนาไปเปล่าเนี่ย ชักอายขึ้นมาแล้วสิ แต่ไม่เป็นไร แค่นี้ มะขามทนได้ ^^v
“ช่างเหอะ ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรเธอหรอก ตังค์อ่ะ ฉันก็มีจ่าย แต่ไอ้ความเว่อร์ของเธอเนี่ย ไม่เคยกินรึไง แล้วจะถือไปไงเนี่ย ให้ฉันไปส่งไหม”
“นายนี่ใจดีชะมัดเลย เลี้ยงแล้วยังไปส่งอีก ดีนะเนี่ยที่ยังเช้าอยู่ งั้นกินไม่ทันแน่เลย”
- -; ทำไมนายผักกาดทำหน้างั้นน่ะ
“เฮ้!!!!พวกแกฉันมีของมาฝาก”
ฉันตะโกนบอกเพื่อนๆ ตอนที่มาถึงห้อง โดยมีนายผักกาดเดินตาม
“สงสัยวันนี้บ้านแกไฟไหม้แน่เลยยัยมะขาม แกอยู่กับฉันมาสามปีเนี่ยไม่เคยซื้ออะไรมาฝากเลย ผีไรเข้าสิงวะ”
ดูมันพูดกับฉันดิ ฉันก็เสียหมดอะดิ ถึงมันจะเป็นเรื่องจริงก็เหอะ - -
“ฉันว่า ผีออกจากร่างมากกว่า ไม่ใช่ผีสิง มันก็คือผีงกออกจากร่างเธอไง”
เอ๊ะ ทำไมสองตัวนี่ชอบกัดฉันจัง
“ฉันก็ไม่ได้ซื้อเองหรอก มีคนเลี้ยง นี่ไงคนเลี้ยง”
ฉันพูดแล้วชี้ไปทางนายผักกาด ที่กำลังโผล่หน้ามาจากหลังประตู
แล้วองุ่นก็หันมากระซิบกับฉัน
“นั่นมันพี่ผักกาดนี่ เธอไปรู้จักเค้าได้ไง เค้าป็อปสุดๆเลย เธอรู้ปะ”
“หา!! นายนี่เป็นรุ่นพี่เราเหรอ แล้วนายทำไมไม่บอกฉัน”
ฉันถามองุ่น แล้วหันไปถามนายผักกาดอีกที
“ฉันจะไปรู้เหรอ ก็เธอไม่เคยถามนี่”
ก็จริงนะ แต่ไม่ยักรู้เลยแฮะ นายนี่เป็นรุ่นพี่ฉันหรอกเหรอเนี่ย แต่ไม่อยากเรียกพี่เลยมันรู้สึกแปลกๆ แล้วทำไมนายวานรทำหน้าเหมือนอมขี้ไว้สามก้อนแบบนั้นเนี่ย
“นายมานี่ทำไม”
นายนินจาพูดแล้วทำหน้าหาเรื่อง พูดเหมือนเคยรู้จักกันมาก่อนเลย
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนายไม่ทราบ แล้วอีกอย่าง ฉันเป็นรุ่นพี่นายนะ เรียกพี่ดิ”
“ฉันไม่เรียกให้เปลืองน้ำลายหรอก นายมันก็แค่ผู้ชายเลวๆ ที่ทิ้งได้กระทั่งผู้หญิงตัวเล็กๆ เลวที่สุด!!!”นายนินจาว่าผักกาดแล้วทำหน้าดุดันมาก
“นายจะไม่ถามเหตุผลก่อนเหรอที่ฉันทำแบบนี้ แล้วที่นายว่าฉันเลว ผู้หญิงคนนั้นก็เลวกว่าฉันหลายเท่า ฮึ!”
ผักกาดตะโกนเสียงดังจนคนที่อยู่ข้างนอกห้องหันมามอง แล้วผักกาดก็เริ่มเดินเข้ามาใกล้นายนินจา ส่วนพวกฉันนะเหรอ เงียบกริบ ไม่มีใครกล้าพูดอะไรเลย แต่ที่ฉันอยากรู้ก็คือ ผู้หญิงคนนั้นเนี่ย คือใครฟะ
“นายจะมาพูดแบบนี้ไม่ได้นะ คนที่เลวคือนายต่างหาก ถามจริงเหอะ นายยังเป็นผู้ชายอยู่รึเปล่าวะ ที่ทำกับผู้หญิงแบบเนี้ย ฉันว่านะ นายมันก็ตุ๊ดดีดีนี่เองแหละ โธ่ ไอ้ตุ๊ดเอ้ย (เราไม่ควรดูถูกสถาบันตุ๊ดนะฮ้า)” นายนินจาก็ตะโกนเสียงดังไม่แพ้ผักกาดและเริ่มเป็นฝ่ายเดินเข้าไปหาผักกาด
ตอนนี้เริ่มมีคนมามุงเยอะขึ้นเรื่อยๆแล้ว ฉันกับองุ่นไม่มีอะไรทำก็เลยหยิบกล้วยเคลือบช็อกโกแลตขึ้นมาแทะเล่น =.,= ก็มันอยากกินอะ อีกใจนึงก็กลัวนะ ว่าเค้าจะต่อยกันรึเปล่า
“พูดงี้หมายความว่าไง ฮะ!!!!”
แล้วสิ่งที่ฉันกลัวก็เกิดขึ้น ผักกาดกระชากคอเสื้อนายนินจา นายอิคคิวรีบไปห้ามศึก แต่แรงแมวน้อยอย่างนายอิคคิวรึจะสู้แรงช้างสองตัวนั้นได้ นายอิคคิวก็กระเดนออกมาชนหลังองุ่นที่กำลังก้มกินกล้วยช็อกโกแลตอย่างเอร็ดอร่อย (-_-^) ยังจะมีหน้ามากินอีกเนอะ ขนาดฉันยังหยุดกินเลย
“โอ้ย นายจะบ้าเหรออิคคิว ไม่เห็นเหรอคนเค้ากำลังกินอยู่เนี่ย ขัดจังหวะจริงๆ (>[]<)”
ขณะที่สองคนนี้กำลังเถียงกัน สองตัวที่อยู่ข้างหลังฉันก็กำลังทำท่าแฮร่ๆใส่กัน แล้วฉันก็คิดอะไรดีดีออก หึๆ
.........................ฉันเดินตรงไปที่สองตัวที่กำลังจะตีกัน
+
+
+
+
..........................แล้วทุกอย่างก็กลายเป็นภาพslow
+
+
+
+
..........................ฉันถือกล้วยช็อกโกแลตให้กระชับมือ
+
+
+
+
..........................ภาพผักกาดกำลังจะต่อยหมัดแรกใส่นินจาอย่างช้าๆslow slow
+
+
+
+
..........................และภาพฉันยัดกล้วยช็อกโกแลตใส่ปากมันสองตัว
+
+
+
+
..........................และทุกอย่างก็กลายเป็นภาพปกติ (-_-)
+
+
+
+
..........................และทุกคนก็ทำหน้าแบบนี้ //(O[]O)\\
“เออเอาอ้วยอาอั๊ดอากอั้นอำไอเอี่ย(เธอเอากล้วยมายัดปากฉันทำไมเนี่ย)”
นายนินจาโวยวายทั้งๆที่กล้วยยังเต็มปาก (-_-^) แล้วทำไมมันไม่เอากล้วยออกจากปากก่อนฟะ
“ถ้าฉันไม่ทำแบบนี้ แล้วพวกนายจะเลิกกัดกันมั้ย”
ฉันแอบเห็นกล้วยไหลออกจากปากนายนินจาแล้วตกลงบนพื้นดัง แหมะ ด้วย (-_-) น่าสมเพสจริงๆ ส่วนผักกาดรีบเคี้ยวกล้วยแล้วกลืน (-_-^) พอกันเลยนะแกสองคน องุ่นกับอิคคิวมองฉันแบบอึ้งๆ ดูยัยองุ่นดิ ตอนมันมองฉันยังเคี้ยวกล้วยอยู่เลย ส่วนอิคคิวหันมามองฉันแล้วทำหน้าอึ้งขณะที่มือยังค้างอยู่เหนือศีรษะองุ่น (=_=) คาดว่าคงกำลังจะตบหัวองุ่น
“ก็ไม่เห็นต้องทำถึงขนาดนี้เลยนี่ แต่จะว่าไป......กล้วยนี่ก็อร่อยดีนะ (-w-^)”
ผักกาดพูดหลังจากกินกล้วยหมด แถมยังจะมาบอกว่าอร่อยอีก =_= นายต้องเพี้ยนไปแล้วแน่ๆ
แล้วไอ้บรรยากาศแห่งการทำสงครามเมื่อกี้หายไปไหนหมดเนี่ย
“ผักกาด ฉันว่านายรีบกลับไปเหอะ นายก็เหมือนกัน ไอ้ลิง ไปเอากระดาษทิษชูมาเก็บกล้วยที่ตกลงมาจากปากนายด้วย (-_-^)”
ฉันสั่งผักกาดแล้วก็หันมาสั่งนินจา
“เธอเป็นคนเอามายัดปากฉัน เธอนั่นแหละที่ต้องเก็บ (>//<)”
ยังจะมาเถียงทั้งๆที่หน้ายังแดงอีก ฮ่าๆนี่นายเขินเหรอ
“เรื่องอะไรล่ะ มันตกมาจากปากนายนี่นา อี๋!!! ไม่เอาหรอก ฉันกลัวติดเชื้อโรค”
“(>///<)”
เถียงไม่ออกล่ะสิ หึหึ โด่ ไอ้วานรปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม กร๊ากกกกก
“เอ่อ....งั้นฉันไปนะ”
ผักกาดหันหน้ามาบอกฉัน ก่อนจะทำสายตาอำมหิตใส่นินจา
“อือ ไปเหอะ จะมาอีกก็ได้นะ (-_-^)”ฉันบอกผักกาด
“(-_-^)”
ทำหน้าเอือมเชียวนะ
“ไม่ต้องมาหรอก จะบอกให้นะว่าฉันเหม็นขี้หน้านาย”
นายนินจาพูดแล้วก็จ้องตากับผักกาด
“อย่าบอกนะว่าพวกนายอยากกินกล้วยอีก”
ได้ผลจริงๆด้วย นายนินจารีบเดินไปหาอิคคิวเลย และก็ไม่มีใครสบตาใครอีก หึหึ สม.........
“งั้นฉันไปจริงๆแล้วนะ”
ผักกาดสะกิดหลังฉัน
“อืม บาย”
ผักกาดก็เดินออกไป แล้วทีนี้ฉันจะเรียกเค้าว่าพี่หรือนายดีล่ะเนี่ย เรียกว่าผักกาดเฉยๆแล้วกัน
“นี่องุ่น เมื่อไรแกจะหยุดกินซะทีเนี่ย กินอยู่ได้”
ฉันตะโกนข้ามห้องและกำลังเดินไปหาองุ่น
“ไม่ทันแล้วแหละ ฉันกินหมดแล้ว (>o<)”
โอ้วววววว นี่ฉันเป็นคนเอามาแบ่งแกนะเนี่ย แต่แกกลับกินของฉันหมดเลยเหรอ ฉันได้กินสองอันเอง
“แกทำได้ไงเนี่ย ฉันอุตส่าห์มาแบ่งแต่แกกะ...........แหมะ!?~~~~”
(>o<) โอ้ว โน ฉันเหยียบกล้วยของไอ้วานร (กล้วยที่ตกลงมาจากปากนะ ไม่ใช่กล้วยตรงนั้น ///)
“เฮ้ย มะขาม แก...........ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เหยียบซะแล้ว กร๊ากๆๆๆๆๆๆ”
แกไม่ได้ช่วยฉันเลยนะองุ่น ไม่ช่วยแล้วยังจะมาซ้ำเติมอีก
“(T[]T)”เนี่ยแหละหน้าฉัน
“ฮ่าๆ สมน้ำหน้า เธอเก็บแทนฉันเหรอมะขาม ขอบใจมากคุณน้อง ฮ่าๆ สะใจว่ะ”นินจาหัวเราะเยาะฉัน
พูดงี้ฆ่าฉันเลยไม่ดีกว่าเหรอ (-o-+)
“ไม่ต้องมาพูดเลยนะ เมื่อกี้ฉันเพิ่งช่วยชีวิตนาย ถือเป็นบุญคุณนะเฟ้ย”
“โห่ ช่วยชีวิตเหรอ ฉันว่าเธอจะปลิดชีวิตฉันซะมากกว่า เอากล้วยมายัดปากฉันแทบหายใจไม่ออก เธอยังไม่รู้ตัวอีกเหรอว่ากำลังจะเป็นฆาตกร”
(-o-+) ถึงกับว่าฉันเป็นฆาตกรเลย ก็ดีเหมือนกันนะ ฆ่าลิงตายเนี่ยคงไม่ผิดกฎหมายหรอก -_+++
แล้วฉันจะทำยังไงกับกล้วยที่ติดรองเท้าฉันดีเนี่ย (-o-^)
ความคิดเห็น