คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ทำไมฉันต้องอยู่ห้องเดียวก่านายด้วย เซ็ง!!! (-_-^)
“ตุ๊ง......ตุ่ง......ตุง.......ตุ่ง ประกาศ ขอให้นักเรียนทุกคนมาเข้าแถวหน้าเสาธงเดี๋ยวนี้ด้วยค่ะ”
ฉันกับองุ่นโล่งอกมาก ที่ยังมาทันเข้าแถว แต่พอมาถึงหน้าเสาธง คนงี้ยั๊วเยี้ยหยั่งกับแมลงสาบเลย แล้วม.4เข้าแถวไหนเนี่ย คงจะเป็นทางนี้เพราะฉันเห็นคนปักเสื้อตรงคอปกหนึ่งจุดเต็มไปหมด โรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนสหศึกษา ก็คือ เปิดสอนตั้งแต่ม.1-ม.6 ฉันไม่ได้เรียนม.ต้นที่นี่หรอก เพราะค่าเทอมที่นี่แพงหูฉิ๊งฉ่อง(ฉี่)เลย ตอนนี้ก็ยังแพงอยู่ แต่พ่อบอกจะให้ฉันเข้าเรียนที่นี่ถ้าฉันสอบได้ ตอนแรกฉันก็ตัดใจไปแล้วแหละเพราะฉันคิดว่าไม่ได้ชัวร์ คนที่หัวสมองไม่มีที่ว่างให้ความรู้ที่มีสาระสอดแทรกเข้าไปอย่างฉันเนี่ยนะจะสอบได้ แต่ก็ผิดคาด ฉันสอบผ่าน แถมยังติดวิทย์-คณิตอีกต่างหาก
พ่อฉันเปิดร้านตัดผม แต่ก็คงไม่เรียกว่าร้านมั้ง คงต้องเรียกว่าตึกซะมากกว่า เพราะร้านของพ่อฉันมีลักษณะเป็นตึกสามชั้น ชื่อเสียงของร้านดังกระฉ่อนไปบริเวณรอบพื้นที่ ไม่ค่อยมีใครดูออกหรอกว่าบ้านฉันก็ค่อนข้างมีฐานะ ก็ดูสิ ฉันปั่นจักรยานมาโรงเรียน และก็งกซะยิ่งกว่าแม่ฉันซะอีก-*-
แล้วการเข้าแถวก็ดำเนินต่อไป ผู้อำนวยการก็ขึ้นมากล่าวอะไรซักเล็กน้อย(แต่เยอะมากสำหรับฉันกับองุ่น) ผู้อำนวยการสวยมากเลย ก็นี่มันโรงเรียนเอกชนนี่ อะไรๆก็ดีไปหมด
คาบแรกของวันนี้ก็คือโฮมรูม ให้นักเรียนพบอาจารย์ประจำชั้น โฮมรูมฉันอยู่ชั้นสี่ ต้องปีนเขาเอเวอเรสไปเรียนทุกทีเลย
1 เดือนผ่านไป (ล้อเล่น)
ฉันก็เดินทางมาถึงห้องเรียนได้
พอมาถึงห้องเรียนปุ๊บ อาจารย์ยังไม่ขึ้นเนี่ยดีชะมัด มีเรื่องดีอีกนะฉันได้อยู่ห้องเดียวกับองุ่น รู้มาตั้งแต่หลังปรับพื้นฐานแล้ว แสดงว่าฉันกับองุ่น ต้องเป็นเพื่อนแท้ชัวร์ๆ รู้ปะตอนเจอกันครั้งแรกตอนม.1 ฉันเห็นองุ่นยืนทะเลาะกับรุ่นพี่ องุ่นก็ไม่แพ้ใครยืนประจันหน้ากับรุ่นหน้าสี่เหลี่ยม(ไม่สวย)สี่คน กำลังจะโดนรุมเลย ดีนะฉันตะโกนว่าอาจารย์มา พวกนั้นวิ่งหนีกันหมดเลย เพราะเหตุนี้เราถึงได้เป็นเพื่อนกันมาถึงตอนนี้
“นี่เธอ ฉันถามว่าข้างหลังเธอมีใครนั่งมั้ย นั่งเหม่ออยู่ได้”
ใครเนี่ยเสียงน่ารำคาญหูเหมือนนายลิงเลย ฉันเงยหน้ามองคนเรียก แล้วฉันกับนายนั่นก็ร้องพร้อมกัน
“เฮ้ย!!! เธอ/นาย”
ไม่ต้องบอกก็รู้ใช่ไหม ว่านั่นคือนายลิงก้นปูด ที่กินกล้วยเรี่ยราดมันเมื่อตอนเช้า แหมๆๆ คิดแล้วมันเจ็บใจ
“ซวยชะมัดเลย ต้องมาอยู่ห้องเดียวกับลิงก้นปูดอย่างนายเนี่ย”
“คิดว่าฉันดีใจตายล่ะ ยัยเตี้ยก้นแดง”
“ว่าฉันเตี้ยได้ไง นายต่างหากที่สูงเกินไปน่ะ”
ใช่ ฉันสูงมาตรฐานหญิงไทยนะเฟ้ย นายนั่นแหละไม่รู้จะสูงไปไหน แบ่งความสูงให้ฉันบ้างก็ดีนะ
“เฮ้ย แล้ววันนี้ฉันจะได้นั่งมั้ย ไอ้นินจา”
เพื่อนนายลิงรีบห้ามศึก นายนี่หล่อจัง แต่น่าตาก็ยังกวนบาทาเหมือนนายลิงอยู่ดีแหละ แต่นายลิงเนี่ย หล่อก็ไม่หล่อ(ตอนต้นเรื่องยังชมเค้าอยู่เลย) สะเออะชื่อนินจา อย่างนายต้องชื่อวานร
“แหวะ!! หน้าเงี้ยชื่อนินจา น่าจะชื่อ Monkey (มันขี้ ฮ่าๆ) มากกว่านะ”
“เธอก็เหมือนกันน่าจะชื่อมะขามป้อมนะ ตัวเตี้ยเงี้ย”
นายวานร รู้ชื่อฉันได้ไงเนี่ย คงจะเป็นตอนที่ยัยองุ่นเรียกฉันแน่เลย บังอาจมาก ที่มาเรียกฉันว่ามะขามป้อม!!!!!!
“นี่.....นะ...”
“พอเลย แกก็ให้เค้าไปนั่งซักทีดิวะ ให้เค้ายืนไปตัวเค้าก็ไม่หดมาเตี้ยเท่าแกหรอก นายอ่ะนั่งเลย ตรงนี้ไม่มีใครนั่ง”
“ฮ่าๆๆ”
นายลิงหัวเราะ ฉันหันไปค้อนใส่เพื่อน
แกเห็นฉันเป็นเพื่อนอยู่มั้ยวะ เห็นบุรุษหล่อๆไม่ได้เลยนะ ฮึ่มๆ แค้นเฟ้ยย
“ขอบใจนะ”
เพื่อนนายนั่นหันมาขอบคุณฉัน
“ขอบใจองุ่นนู่น ไม่ต้องขอบใจฉันหรอก”
“อืม เธอชื่อไรเหรอ”
นายไม่ได้ยินนายนั่นด่าฉันเมื่อกี้เหรอ-*-
“ฉันชื่อมะขาม นี่องุ่น”
“ฉันชื่ออิคคิว นั่นวินเนอร์ นู่น.......”
“ลิงก้นปูด สุดทะลึ่ง”ฉันต่อให้
“ฮ่าๆ เธอนี่เดาเก่งชะมัด”
“พอเลย ไอ้อิคคิว มานั่งที่เลย มัวหม้อสาวอยู่ได้”
นายลิงตะโกนจากหลังโต๊ะเรียนฉัน
“อ้าว สาวๆ หนุ่มๆกลุ่มนั้นน่ะ นั่งที่จ๊ะ”
อาจารย์มาไงเนี่ย เงียบชะมัดเลย
“วันนี้ก็เป็นวันแรกของการเปิดภาคเรียน ครูดูแล้วก็ไม่คุ้นหน้าพวกเธอเลยซักคน มาแนะนำตัวกันทีละคนนะจ๊ะ เริ่มจากครูนะ ครูชื่อพรพรรณจ๊ะ คนแรกของแถวนี้แนะนำตัวเลยจ๊ะ”
ชื่อครูเหมือนโฆษณานั่นเลยอ่ะ เอิ่กๆ
ดีนะที่ฉันไม่ได้อยู่ข้างหน้างั้นได้แนะนำตัวก่อนแน่ อายชะมัด(หน้าฉันยังเหลือพื้นที่ที่มันยังไม่ด้านอยู่นิดนึง)
แล้วก็ถึงตาฉันจนได้
“หวัดดีค่ะ น.ส.หฤทัย ชื่อเล่นมะขามค่ะ”
ฉันได้ยินนายลิงกระซิบอิคคิวว่า “มันต้องมีป้อมด้วยไม่ใช่เหรอวะ จะได้เป็นมะขามป้อม หุหุ”
แล้วองุ่นก็แนะนำตัวต่อไป
“หวัดดีครับ นาย วงศกร ชื่อเล่นนินจาครับ”
ฉันได้ยินเสียงสาวๆในห้องกรี๊ดกันเบาๆ กรี๊ดทำไมวะ หล่อตรงไหน แล้วนายเนี่ยสะเออะชื่อเหมือนพี่นิวขวัญใจฉันทำไมเนี่ย เอ๊ะๆๆๆๆ อาจารย์ยิ้มให้นายลิงป่านี่ทำไมเนี่ย ทีฉันแนะนำตัวนี่ทำหน้าบึ้งเชียว ไม่ธรรมดานะเนี่ย รักคนหน้าลิงแบบนี้ก็ไม่บอก แหมๆๆๆๆๆๆๆๆ ตาหวานฉ่ำเชียว
แล้วนายอิคคิวกันวินเนอร์แนะนำตัวต่อไป สาวๆในห้องก็กรี๊ดเบาๆอีกอะนะ
“วันนี้พอแค่นี้ก่อนแล้วกัน ขอให้นักเรียนเป็นเด็กดีอยู่ในกฎระเบียบนะ”
“นักเรียนเคารพ”
“ขอบคุณค้า/ค้าบ”
แล้วก็เรียนกันต่อ การเรียนวันแรกเนี่ยอาจารย์ใจดีทู้กกกกกกกกคน แต่หลังจากนั้นคอยดูนะ อาจารย์จะแปลงร่างไปทีละคน ทีละคน เหอๆ แต่รู้สึกว่าฉันกับองุ่นจะไม่ค่อยมีคนเข้าใกล้นะ สงสัยรัศมีความถึกมันจะแผ่กระจายไปทั่ว (-_-^) แต่ที่นี่ก็สะดวกสบายดีนะไม่ต้องเดินเรียน นั่งอยู่ในห้องสบายๆ
พักเที่ยง~~
“โห!!!!!!!!!! (O[]O)”
ฉันกับองุ่นร้องพร้อมกัน ก็ดูดิ โรงอาหารคนเยอะอย่างนี้จะกินข้าวไงเนี่ย ตอนกินไม่เผลองับหัวใครไปกับข้าวเหรอ แล้วองุ่นก็พูดขึ้น
“แก โน่นไง พวกนายนินจาอยู่ทางโน้นแน่ะ ฉันว่าเราไปนั่งกับพวกนั้นกันเหอะ”
ฉันยังไม่ได้ตอบเลย องุ่นก็ลากฉันวิ่งแบกหน้าไปขอนายลิงซะแล้ว
“พวกนาย เรานั่งด้วยได้เปล่า”องุ่นเอ่ยปาก
“เชิญเลย”
นายอิคคิวบอก คิดเหรอว่านายลิงจะเป็นคนพูดน่ะ
“ฉันจะไม่เก็บภาษีค่านั่งแล้วกัน”
ประโยคนี้ แน่นอนว่าเป็นของนายลิง ทำมาเป็นภาษีค่านั่ง โด่ ฉันไม่ปรับนายที่ตอนเช้าทำฉันเจ็บก้นก็บุญแค่ไหนแล้ว เฮอๆ ไอ้วานร
“(ซุบซิบ) คิดว่าฉันอยากเอาก้นงามๆของฉันมานั่งข้างนายหรือไง”
ฉันซุบซิบ แล้วลิงบางตัวก็มองหน้าฉัน
“พูดไรอ่ะ”
นินจาถาม
“อะไรฉันไม่ได้พูด ฉันซุบซิบต่างหาก ถ้าฉันพูดนายคงได้ยินเต็มสองรูหูแล้วแหละ”
หมอนั่นยังทำหน้าระรื่นอยู่เลย เห็นแล้วอยากเอาหัวโขกกำแพงจริงๆ(อ้าว?)
“นั่งดิ กลัวริดสีดวงแตกหรือไง”
ดูพูดดิ ซะทุเรศเลย ไอ้ลิงก้นปูด สุดทะลึ่งเอ้ย!!!
“นายรู้ได้ไงว่าฉันเป็นริดสีดวงอ่ะ สองที่ด้วยนะ”
รู้สึกว่าฉันจะทุเรศกว่ามันนะ = =
“- 0 -“องุ่น
“- 0 -“วินเนอร์
“- 0 -“อิคคิว
“- -“นายลิงก้นปูด
“ฉันพูดไรผิดอ่ะ”
ฉันพูดพร้อมกับนั่งลง (สงสัยริดสีดวงแตกแล้วมั้ง- -)
“.........”
ไม่มีใครตอบเลย สงสัยอึ้งในความทุเรศของฉัน
“เอ่อ.........ฉันว่าเราไปซื้อข้าวกันเหอะ”
องุ่นทำลายความเงียบ แกคงอายล่ะสิ ฮ่าๆ ไม่ต้องอายหรอก ฉันเป็นคนพูดยังไม่อายเลย
“ฉันก็ว่างั้น พวกนายจะฝากซื้อไรมั้ย”
“ไม่อ่ะ ไปเหอะ”
ถึงกับไล่เลยเหรอ ไอ้อิคคิว -*- โธ่ ที่ฉันพูดไม่เห็นจะน่าเกลียดตรงไหนเลย แค่น่าทุเรศเฉยๆ
แล้วฉันก็ไปซื้อข้าวกับน้ำมะนาวมานั่งกินกับฝูงลิงทั้งหลาย พวกมันคงไม่อยากคิดถึงเรื่องริดสีดวง เลยคุยเรื่องอื่นกันใหญ่เลย
“นี่ มะขามป้อม ฉันอยากกินเนื้อน้ำมันหอยอ่ะ ขอซักชิ้นได้ปะ”
ทีงี้ทำมาอ้อน ขนาดตอนทำหน้ากวนประสาทยังดูดี ถ้าไอ้วานรนี่ทำหน้าเหมือนชาวบ้านเค้าบ้างคงจะน่าตาดีกว่านี้อีก
“แลกกัน นายเอาไก่ทอดมาชิ้นนึง”
“โด่..........”
นายนั่นทำท่าจะเถียง ฉันเลยชิงก่อน
“ถ้าไม่ได้ เนื้อน้ำมันหอยชิ้นงามๆนี่ก็กำลังจะเข้าปากฉัน อ้ามม..................”
ฉันทำเป็นอ้าปากเอาเนื้อเข้าปาก
“ก็ได้ เอาไป”
นายลิงยื่นไก่ทอดให้ฉัน ทำหน้าเหมือนตูดนายเลย(ตูดลิงไง) ฉันเลยแกล้งนายนั่น ด้วยการใช้ช้อนตัดเนื้อให้เหลือนิดเดียวแล้วยื่นให้
“นี่ยัยป้อม เธอจะบ้าเหรอ งั้นฉันก็ขาดทุนดิ”
ทำหน้างอนแล้วน่ารักตายแหละ เออ ความจริงแล้วมันน่ารักมากน่ะ อย่าทำแบบนี้บ่อยนะ เดี๋ยวฉันหลงรักนายขึ้นมาจะทำยังไง (>0<) แล้วฉันก็ไม่ได้ชื่อป้อมนะเฟ้ย
“ฉันล้อเล่น ฉันไม่ใจดำขนาดนั้นหรอก”
“ฉันก็ว่า เธอคงไม่ใจดำขนาดนั้นหรอก ใจดำกว่านั้นต่างหาก ฮ่าๆ”
“เดี๋ยวไม่ให้เลยนี่”
ฉันพูดแล้วทำท่าจะเอาเนื้อเข้าปาก มาว่าฉันได้ไง ฉันเนี่ยอนาคตนางงามเชียวนะยะ
“ขอโทษค้าบ ขอผมเหอะนะค้าบบบบบบ”
“เอาไป”
ฉันยื่นเนื้อให้หมอนั่น นายจะทำหน้าตาน่ารักไปถึงไหนเนี่ย ฉันจะรักนายแล้วนะ เฮ้ยๆๆๆๆๆๆ ไม่ได้ๆๆๆๆๆๆๆ ฉันเป็นคนนี่นา รักกับลิงไม่ได้หรอก หุหุ
“แก ฉันไม่อยากกินแกงเผ็ดนี่อ่ะ มันเผ็ดว่ะ แกกินแทนได้เปล่า”
องุ่นพูดแล้วทำปากแดง สงสัยเพราะเผ็ดล่ะมั้ง
“องุ่น แกก็รู้นี่ว่านั่นมันแกงเผ็ดมันก็ต้องเผ็ดดิ แกจะให้มันหวานหรือไง”
ยัยองุ่นทำหน้าไม่พอใจ หยอกนิดๆหน่อยๆทำเป็นไม่พอใจนะแก แบร่ๆ
“ก็ได้ๆ ฉันกินเอง ประกาศเลยนะโต๊ะเนี้ยใครห้ามแย่งฉันกินแกงเผ็ดยัยบ้าบิ่นนี่เด็ดขาด ฉันจะกินคนเดียวให้หมดเลย”
ฉันแค่ไม่อยากทำร้ายเพื่อนผู้ไร้เดียงสา(ตรงไหน) เลยจะกิน ก็แค่นั้น ไม่ได้อยากกินเลยนะเนี่ย จริง จริ๊ง
“ตะกละ” (คงรู้นะ ว่าใคร)
“ขอบใจ ไม่ต้องชมฉันรู้ตัวดี เป็นคำชมที่จะไม่ลืมขอรับ”
“เธอเนี่ยน่ายังมีความนุ่มอยู่เปล่า สงสัยด้านหมดแล้วมั้ง”
นายนินจาว่าฉัน มาว่าฉันหน้าด้าน อย่างกับนายเนี่ยหน้านุ่มตายแหละ
“ชักลามปามนะแกเนี่ย ไอ้วานร”ฉันเถียงกลับ
“พอเลย ฉันไม่อยากรู้สึกสะอิดสะเอียนเหมือนตอนแรกอีก”
วินเนอร์พูด ถ้าใครไม่เข้าใจนะ ให้กลับไปอ่านข้างบนที่ ริดสีดวงแตกอ่ะ-*-
“นี่อิคคิว จะกินขนมฉันเนี่ยขอซักคำอ่ะ มีมั้ย”
องุ่นทำหน้าไม่พอใจ
“ฉันขอเธอแล้วไง”นายอิคคิวตอบ
“ตอนไหน”
“ตอนเนี้ย”
“ด้านว่ะ”
ฉันเห็นด้วยกับแกจริงๆองุ่น ไอ้พวกแก๊งลิงนี่ ด้านกันทุกคนเลย ไม่เว้นแม้แต่อิคคิว
“แต้งกิ้ว”
“โด่”
สรุปว่าฉันกับองุ่น มากินข้าวโต๊ะนี้เพื่อมาทะเลาะกับไอ้พวกแก๊งวานรใช่ไหมเนี่ย
ขนาดมาเรียนวันแรกนะเนี่ย ยังเหนื่อยขนาดนี้เลย ที่เหนื่อยอะ เพราะพวกนายลิงแน่ๆเลย
ความคิดเห็น