รักนี้...แค่สามเรา

ลำดับตอนที่ #4 : รักนี้แค่..........สามเรา 04 Will you by my Boyfriends?2 (เป็นแฟนกับผมนะ 2)

 Tong Part
ตกเย็นของวันนั้น ผมก็ไปตามที่พีมาร์คนัดผมไว้เมื่อตอนเช้าความรู้สึกมันสั่นมากตอนนั้น และคิดหนักว่าเราจะทำยังไงดีจะวางตัวยังไง จะพูดยังไงดีเพราะพี่เราเคยไม่ได้รู้จักกันเลย
"สวัสดีครับ รอนานไหมครับ"
ผมทักทายพี่เค้าพร้อมท่าทางสั่นๆ
"ไม่นานหรอกครับ พี่ก็เพิ่งมาถึงเหมือนกัน"
อ้าวนี่พวกพี่จะ ไม่พูดคำอื่นเลยหรอ
"ครับ"
ผมตอบอย่างไม่มีอะไรพูดต่อ
"สั่งอะไรก่อนไหมครับ"
พี่มาร์ค แกถามผม
"อ๋อ..แล้วแต่พี่เลยครับ"
ผมตอบพี่เค้าไป
"เอิมม งั้นเอาน้ำส้ม 2 ที่ครับ"
พี่แกบอกเด็กเสริฟ
"พี่ครับ เรื่องที่พี่บอกไว้ตอนเช้าอ่ะครับ ตกลงพี่ว่ายังไง"
ผมยิงคำถามแรกอย่างรวดเร็ว
"เรื่องอะไรหรอ!! พี่จำไม่ได้"
พี่แกพูดเชิงแกล้งผม แหมอิตาบ้าอย่ามาทำเป็นไขสือหน่อยเหอะ
"ก็เรื่องเมื่อตอนเช้าๆไงครับ"
ผมบอกแกไป
"เช้าไหนมันมีหลายเรื่อง จะตาย"
พี่แกแกล้งผมต่อ แล้วทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ แหมไอ้คุณพี่มาร์คครับ นี่มึงจะแกล้งกูไปไหนเนี่ย
"อ๋อ!! งั้นผมขอตัวนะครับ"
ผมพูดพร้อมลุกเดินออกจากโต้ะไป
"..โอ๊บบบ!!?"
พี่มันดึงแขนผมไปเลยครับ แต่ยังไม่รู้ว่าไปไหนตายแล้วมึงจะฆ่ากูรึเปล่าเนี่ย
"ปล่อยนะนี่พี่จะพาผมไปไหน"
ผมถามพี่มาร์คแต่ก็ไม่มีคำตอบใดๆเลย แล้วพี่มันพาผมไปยังห้องน้ำแล้วมันล๊อกประตูใหญ่ในทันที มันดึงผมไปในห้องน้ำ แล้วใส่กอนประตู
"พี่จะทำอะไร!!?"
ผมถามพี่แกด้วยความตกใจ ตอนนั้นหัวใจผมเต้นแรงมากเลย
"อยู่นิ่งๆ เดี๋ยวก็รู้น่ะ!!"
พี่แก่พูดอยากนั้น ทันใดนั้นพี่แกประกบริมฝีปากของแก ลงบนปากผม พี่แกเล่นลิ้นอย่างสนุกสนานและเมามันส์ จูบครังนี้รสชาติของมันไม่ได้ต่างจากจูบพี่กล้าเลย แต่ทำไมผมถึงชอบมันทั้งสองเลยนะ พี่แกเล่นลิ้นต่ออย่าชำนาญ ผมพยายามห้ามใจไม่ให้เกินเลย จนกระทั้ง
"เพรี๊ยย!!!!!"
เสียงผมตบไปยังใบหนาของแกและดันออก ในขณะที่พี่แกกำลังจะปลดกระดุมเสื้อของผม
"อย่านะ!! พี่จะทำอะไรน่ะ"
ผมบอกพี่แกไป พร้อมจ่องหน้าพี่แกที่มีรอยฝ่ามือผมแบบจางๆ
"พี่รักโต้งนะ เป็นแฟนกับพี่นะ"
พี่แกบอกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"ผมก็รักพี่แต่พี่ทำแบบนี้ไม่ได้ เพราะผมตั้งการความรัก ไม่ใช่ความใคร่"
ผมบอกพี่แกไปแล้วหันหน้าไปทางอื่น พี่แกโอบผมจากข้างหลังแล้วบอกว่า
"พี่ขอโทษนะโต้ง ก็พี่รักโต้งนิ"
แหมพอผมได้ไอ้ยินไอ้พี่มาร์คพูดคำนี้เล่นเอาผมติดลมอยากต่อซักรอบเลย
"......"
ผมได้แต่เงียบไม่พูดไร ผมหันหน้ากลับไปหามัน และเอาริมฝีปากผมไปแตะเบาๆ ที่ปากพี่แก เพื่อเป็นสัญญาณบอกว่า ผมก็รักพี่จะตายอยู่แล้ว หลังจากนั้นพี่แกเอามือจับที่ไหล่ผม แต่ผมจับมือพี่แกมากุมไว้ก่อนจะพูดว่า
"พี่มาร์คครับ เราออกไปข้างนอกกันเหอะครับ"
"แปววววววว"
พอพี่มาร์คได้ยินผมพูดแบบนั้นทำเอาพี่แก่ถึงกับหน้าบูดเลย สมน้ำหน้าอยากแกล้งผมดีนัก
"ครับ"
พี่แกตอบแบบหน้าบูดๆ แหมพี่แกทำหน้าแบบนี้แล้วผมชอบมากเลย แล้วเรามานั่งคุยต่อที่โต้ะ
"ตกลงโต้งรักพี่ป่ะเนี่ย"
เฮียมาร์ค ยิงคำถามแบบหน้าบูดๆ
"พี่มาร์คก็น่าจะรู้นะ"
ผมตอบพี่แกไป จะให้ผมบอกตรงๆเลยหรอ ผมก็เขินเป็นนะ
"รู้ว่าโต้งไม่รักพี่นะหรอ"
พี่แกแกล้งทำหน้าหงอยๆ
"ครับ พอเหอะ!!! ผมรักพี่ได้ยินป่ะ"
ผมตอบขึ้นเสียง และกอด อกหันหน้าไปทางอื่น
"พี่ก็รักโต้งนะ"
พี่พูดเสร็จก็แอบขโมยจูบแก้มผมเบาๆ
"พี่ทำไรน่ะ!!!"
ผมพูดอย่งหน้าแดง
"ก็เรารักกันไม่ใช่หรอ ทำอย่างงี้ก็ไม่เห็นแปลกนิ"
พี่มาร์คพูด
"ก็ใช่ แต่คนเยอะๆ ก็อายเป็นนะครับ"
ผมพูดหน้าแดง
"แปลว่าถ้าไม่มีคนถึงทำได้ใช่ไหม"
พี่มันเอื้อมมือมาจับคางผมแ ล้วหยิกเบาๆ ผมชอบโมเมนท์นี้มากเลย
"บ้าๆ เลิกคุยเรื่องนี้เหอะ"
ผมพูดแบบเขินๆ และหลังจากนั้นเราก็คุยกันไปเรื่อยๆ และเราก็แลกเบอร์กันแล้วแยกย้ายกันกลับบ้านพี่แกบอกจะไปส่งแต่ผมไม่ยอม ก็เลยแยกกันกลับเอง.......

พอกลับบ้านผมก็ไปคิดทบทวน คืนนั้นผมปวดหัวมากคิดหนักเรื่องนี้อยู่เรื่องเดียว ผมกลุ้มมากจนทำอะไรไม่ถูก

"knock ก๊อกๆๆ"
ผมเคาะประตูห้องเมย์ แน่นอนครับผมจะมาปรึกษาเธอ
"ใครหรอ???"
เมย์ถาม น้ำเสียงนัวเนียย
"เราเอง โต้งไง"
พอเมย์ได้ยินอย่างนั้นจึงเปิดประตู ให้ผม
"อ้าวโต้งมีไรหรอ เข้ามาก่อนสิ"
เมย์ชวนผมเข้าห้อง พอเข้าไปข้างในแล้วผม จึงเล่าเรื่องวันนี้ ให้เมย์ฟัง ทั้งเรื่องพี่ กล้า และพี่มาร์ค
"เมย์ เราควรทำยังไงดีหรอ??"
ผมถามเมย์หลังจากที่ผมเล่าเรื่องทุกอย่างให้เมย์ฟัง
"เราว่า มันถึงเวลาที่โต้งต้องเลือกแล้วแหละ"
เมย์บอกผม
"แต่มัน ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะเมย์ที่จะทำอย่างนั้นได้"
ผมพูดกับเมย์ ตอนนี้ผมรู้สึกแปลกมาก เนี่ยผมรักทั้งสองคนจริงหรอเนี่ยตายละ ถ้าจะให้เลือกมันคงไม่ได้แน่
"แล้วโต้งรักใครมากกว่ากันล่ะ"
เมย์ถามผม
"เรารู้สึกแปลกๆอ่ะ คือความรู้สึกตอนนี้มันบอกไม่ได้เลยจริงๆว่า รักใครมากกว่าใครเพราะเราไม่ได้รักใครน้อย ไปกว่าใครเลยอ่ะ"
ผมตอบเมย์แบบกลุ้มใจอย่างมาก ก็ผมบอกไม่ได้จริงๆนี่ ก็มันรักทั้งสองคนเลยอ่ะ
"เออ...งั้นใครมาก่อนล่ะโต้ง ต้องหาคนมาก่อน"
"ใครมาก่อนหรอ......(หยุดคิดพักนึง).. บอกไม่ได้อีกแหละเมย์ เพราะพี่มาร์ค มานัดตอนเช้า แต่บอกตอนเย็น แล้วพี่ กล้ามาตอนกลางวัน แล้วบอกตอนกลางวัล เราควรเลือกใครล่ะ"
ผมกลุ้มหนักเมื่อรู้ว่าคงยากมากที่จะหาหนทางออก
"ถ้างั้นก็เก็บไว้ทั้งสองคนเลยสิ ก็ในเมื่อมันเลือกไม่ได้ก็ไม่ต้องเลือกนะโต้ง ทำใจให้สบาย แล้วเวลามันจะช่วยคลี่คลายปัญหาทุกอย่างเอง"
เมย์ตอบแล้วยิ้มให้ผม
"ขอบคุณมากเลยนะเมย์ที่ให้คำปรึกษาเราอ่ะ ถ้าไม่ได้เมย์เราต้องแย่แน่ๆเลย"
ผมบอกขอบคุณเมย์
"ไม่เป็นไรหรอก ยังไงก็สู้ๆนะ โต้ง"
เมย์พูดพร้อมยิ้มให้ผม แล้วผมก็บอกลาเธอ แล้วกลับบ้าน เธอทำให้ผมโล่งใจมากถึงแม้จะมีนิดๆที่ค้างอยู่ในใจ แต่ผมก็สบายใจเมื่อได้คุยกับเธอ_____♋♡™



เมนท์ด้วยยยยยยยยยย