รักนี้...แค่สามเรา

ลำดับตอนที่ #11 : รักนี้แค่..........สามเรา 11 He's my wife

♡♡♡ Aek Part
"เอกทำไรวะ?"
ไอ้โต้งทักทายผม
"เปล่า!!!....เออแล้วมึงหายหัวไปไหนมาวะไม่เห็นหน้าหลายวันเลย??"
ผมถามมัน หลังจากที่ไม่เจอมันนาน
"ไม่ได้ไปไหนหรอก กูก็อยู่บ้านแหละ"
มันตอบผมมา
"เออแล้วเรื่อง ความรักของมึงเป็นไงบ้างวะ??"
ผมถามมันแล้วมันก็ยิ้มๆ แล้วเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้ผมฟัง ผมอึ้งไปซักพักหลังจากได้ยินเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น "จริงหรอ????"
ผมถามมันด้วยเสียงที่ตะลึง และไม่อยากจะเชื่อ นี่มันล้อเล่นหรือเปล่านะ
"จริง!!!"
มันตอบผมแบบยิ้มๆ ผมถึงกับงงไปต่อไม่ถูกเมื่อได้ยินมันพูดแบบนั้น นี่มันจริงหรอเนี่ย ให้ตายสิครับ มันจริงหรอนี่ผมไม่ได้ฝันไปใช่ไหม อะไรกัน รักสามคนเนี่ยนะ แต่มันบอกว่านี่เป็นทางออกของปัญหาที่ดีที่สุดละ............
"เออ ก็ดีละหละที่หาทางออกได้ซะทีน่ะ ยังไงก็รักกันนานๆนะ!!"
ผมพูดแล้วยิ้มให้ไอ้โต้งเพื่อนของผม ก่อนที่จะเดินออกจากมันมา
"หมดไปแล้ว ปัญหาของไอ้โต้ง ตอนนี้ที่เหลือก็คือปัญหาของกู จะเอาต่อ ยังไงนี่??"
ผมได้แต่บ่นอยู่คนเดียว ถึงปัญหาของผม ก็ความรักของผมไงครับ ผมดันไปรักเพื่อนสนิทของผมที่ผมเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กๆ
"อ้าว...เก่ง!!มาละหรอ "
ผมทักทายไอ้เก่ง
"วันนี้ที่มึงนัดกูมามีอะไรหรอวะ??"
ไอ้เก่งถามผม
"กูมีเรื่องจะคุยกับมึง"
ผมตอบมันไป
"เรื่องอะไรวะ"
ไอ้เก่งถามด้วยความสงสัย
"นั่งก่อนสิ"
ผมบอกให้มันนั่นลง พอหลังจากที่มันนั่งลงเสร็จผมก็นั่งจ้องหน้ามันอย่างไม่ยอมละสายตา
"มึงมีไรก็รีบๆพูดมา อย่าชักช้ากูรีบ!!"
"เก่งคือกู....."
ผมพูดพร้อมกับยื่นมือของผมไปจับมือของมัน
"มึงทำไรวะ!"
ไอ้เก่งพูดพร้อมกับรีบปัดมือผมออกจากมือมันอย่างรวดเร็ว พร้อมกับลุกขึ้นยืนแล้วจะเดินออกไปจากร้าน ผมรีบเข้าไปกระชากตัวมันมาพร้อมกับ กัดไปที่ปากของมัน
"มึงทำไรของมึงปล่อยกูสิวะ"
ไอ้เก่งมันถาม และพยายามดิ้น แต่สู้แรงของผมไม่ได้
"กูก็จะมาตอกย้ำความเป็นผัวให้มึงไง"
ผมพูดกับไอ้เก่ง
"มึงไม่ใช่ผัวกูไอ้สัส กูชอบผู้หญิงกูไม่ได้ชอบผู้ชายโว๊ยยยยยยย!!!!"
มันตอบผมมาเสียงดังลั่นร้าน พร้อมกับพยายามดิ้นให้หลุด และตอบนั้น..
"ปล่อยกูไอ้เชี่ยเอกกกกกกกก!!!!!!!"
เสียงของไอ้เก่งบอกให้ปล่อยหลังจากที่ผมอุ้มมันขึ้นพร้อมกับพาไปที่รถ
"มึงหยุดดิ้นและโวยวายได้แล้ว!!"
ผมบอกไอ้เก่งมัน
"มึงปล่อยกูก่อนดิวะ!"
ไอ้เก่งมันเสนอเงี่อนไขมา แต่ผมทำเป็นไม่ได้ยินแล้วพามันไปยังรถ
"มึงจะพากูไปไหน???"
ไอ้เก่งมันถามเสียงดัง
"เดี๋ยวก็รู้เองล่ะ อยู่นิ่งๆ"
แล้วผมก็โยนมันขึ้นรถ แล้วขับรถมาที่ห้องของผม กว่าจะพามันมาได้ถึงนี่เล่นเอาเหงื่อผมตกเลยแหละ ดื้อจังเลยไอ้เชี่ยเนี่ย กูรักมึงได้ยังไงวะ ดิ้นตลอดทาง ตอนนี้ก็ทำเป็นดิ้นแต่พอเจอจริงๆแล้วก็ ไม่เห็รนขัดขืนนิ แล้วผมก็พามันเข้าห้อง
"มึงพากูมาทำไรที่นี่??"
ไอ้เก่งมันเอะอ่ะเสียงดัง
"ก็มาย้ำความเป็นเมียให้มึงไง"
ผมบอกมันไป ก็มึงไม่รักกูเองนิกูจะทำให้มึงรักกูให้ได้
"เมียบ้าอะไรของมึง ปล่อยกูๆ!!"
ไอ้เก่งร้องบอกให้ผมปล่อยมัน แต่ผมไม่ฟังมันแล้วจัดการกดตัวมันลงไปบนที่นอน ไอ้เก่งมันดิ้น และจะโวยวาย แต่ผมหยะธดการโวยวายของผมโดยการครอบปากของผมลงไปบนปากมันไอ้เก่งมันดินสุดกำลังที่มันมี แต่ผมก็เคล้าปากของมันอย่างเมามันส์ และมันก็ไม่สามารถที่จะโวยวายอะไรได้ เพราะผมได้สอดลิ้นของผมไปยังปากของมันอยู่ จนกระทั่งมันหายใจถี่ขึ้นๆๆ ผมก็ทำการเอาปากของผมออกเพื่อให้มันหยุดหายใจ
"ไอ้................."
และผมก็ไม่รีรอที่จะสานต่อจูบของผมอีกรอบ ก่อนที่มันจะโวยวายอะไรซะก่อน และผมก็ทำการกุมมันไปบนเตียง "มึงทำไรกู ไอ้เ-ยยยยยยยยไอ้สั- "
เสียงด่าของมันขึ้นมาหลังจากที่ผมเอาปากที่ประกบจากมันออก
"ก็กูเป็นผัวมึงกูจะทำงี้ไม่ได้หรอ??"
ผมพูดกับไอ้เก่ง
"กูบอกมึงไปกี่ทีแล้ว ว่ากูไม่ใช่เมียมึง"
ไอ้เก่งบอกผม ด้วยน้ำเสียงที่โมโห
"จะไม่ใช่ได้ไง แล้วคืนนั้นล่ะ?????"
ผมถามมัน
"มึงข่มขืนกูนิไอ้เอก กูไม่ได้สมยอม"
ไอ้เก่งมันแย้ง
"ก็ใช่ แต่มึงก็คางลั่นห้องเลยไม่ใช่หรอ??"
ผมพูดกับมัน
"ก็กูเมานิวะ กูไม่มีสติ และกูก็จำไม่ได้แล้ว!!"
ไอ้เก่งพูด อย่างสีหน้ารนๆ
"งั้นเดี๋ยวกูจะรื้อฟื้นความจำให้มึงเอง"
................................

☆★☆☆★Keng Part

หลังจากที่ไอ้เอกมันพูดจบ มันก็มาทำการ ไซ้ที่คอผม ผมพยายามดิ้นแต่ผมกลับโดนแรงของร่างใหญ่กุมเอาไว้ขยับไปไหนไม่ได้เลย และมันก็ทำการแก้เสือผ้าผม ตอนนี้มันจับผมได้ไม่ถนัดนัก เพราะมัวแต่ปลดกระดุมเสื้อของผมผมจึงพยายามี่จะหนี แต่มันรู้ทันและจับผมไว้ซะก่อน
"มึงไปไหนไม่ได้หรอก!!! อยู่นิ่งๆน่าจะได้ไม่เจ็บ
" มันบอกผมอย่างเย้ยราวกับผูชนะ และความรู้สึกของผมตอนนี้เหมือนกับหมูที่กำลังขึ้นเขียงรอเชือด สายตาของมันทำให้น้ำตาผมไหลออกมาโดยไม่รู้สาเหตุ
"ไหนมึงบอกมึงรักกูไง วะ แต่ที่มึงทำมันก็แค่ความใคร่เท่านั้นเอง!!??"
ผมถามไอ้เอก
"ก็มึงไม่รักกู กูจะทำทุกอย่างให้มึงรักกูให้ได้!!"
ไอ้เก่งตอบ
"โดยการข่มขืนกูนี่หรอ??? กูจะบอกให้นะต่อให้มึงจะข่มขืนกูให้ตายกูก็ไม่มีทางรักมึงหรอก!!!"
ผมบอกไอ้เอกไป และหลังจากที่มันได้ยินอย่างนั้นมันถึงกับลงไปนั่งกองอยู่กับพื้น น้ำตาของมันไหลเป็นทาง ผมจึงลงเข้าไปปลอบมัน
"เอก.....คือกู"

"ควับบบ!!!!!"
มันทำการกดผมลงบนพื้นแล้วประกบปากลงอย่างเร็ว ตอนนี้ ผมอยากดิ้นมาก แต่ทำไมผมไม่ดิ้นกันนะผมได้แต่น้องตามันไม่หยุด แล้ว มันก็ปลดกระดุมเสื้อผมออกแล้วต่อด้วยกางเกง ของผมออก ตอนนี่ผมมีแค่กางเกงในตัวเดียวเท่านั้น มันลูบตรงนั้นอย่างเบาๆทำให้จุดอ่อนไหวของผมถึงกับทำงาน ตอนนี้ผมไม่อยากจะขัดขืนมันแล้ว และอยากจะปล่อยอารมณ์ให้มันไปกับมัน ผมเอามือไปลูบไล้ที่หลังของอีกคนที่กำลังต่อสู้กับลิ้นของไอ้เอกที่อยู่ในปากผม ตอนนี้ผมและมันคงมีจุดหมายเดียวกันแล้วละ หรือนี่จะแปลว่าผมรักมันเข้าแล้ว ....

"ผลับบบบบบบ"
เสียงไอ้เอกผลักผมหลังจากที่ผมกำลังเคลิ้มอยู่กับการกระทำของมัน ทำเอาผมถึงกับแปลกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น ไปต่อไม่ถูกเลย ผมนั่งงงกับทุกอย่างที่เกิดขึ้น
"ไงล่ะ มึงยอมรับหรือยังว่ามึงรักกูกู???"
มันถามผมมาอย่างยิ้มๆ แต่ผมไม่ยิ้มหรอกเพราะมันทำให้อารมผมหมดลงเลย
"แค่นี้มันเรียกว่ารักหรอ???"
ผมถามไอ้เอกมัน
"ใช่!!! และกูก็รักมึงนะ"
ไอ้เอกบอกผมมา
"...."
ผมไม่ตอบมัน แต่ผมรู้สึกสับสนในหัวใจอย่างมากว่าทำไมผมถึงได้รู้สึงอย่างนี้กับเพื่อนของผมซึ่งผมก็ไม่เคยมีความรู้สึกอะไรแบบนี้กับผู้ชายมาก่อน แต่ทำไมตอนนี้ผมกลับรู้สึกแปลกๆอย่างนี้นะ หรือว่าผมจะรักมันเข้าแล้ว....................................