รักนี้...แค่สามเรา

ลำดับตอนที่ #3 : รักนี้แค่..........สามเรา 03 Will you by my Boyfriends?1 (เป็นแฟนกับผมนะ 1)

⇨⇒▸▶Tong Part
และหลังจากวันนั้นผมได้แต่แอบมองพี่เขา
ทุกการกระทำไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน ไปไหนมาไหนทำอะไร
ผมแทบจะรู้จักเค้าทุกอย่าง แต่ก็คงได้แค่นั้นเพราะผม
ไม่มีทางทำได้เกินไปกว่านี้หรอกเพราะพี่ทั้งสองเค้าเป็นผู้ชาย
และแมนจะตายไม่มีทางเป็นเกย์และมาชอบเราหรอก

และวันหนึ่งที่ผมไม่คาดฝันก็มาถึง
"น้องครับ สวัสดีครับ"
ผมถังกับอึ้งไปในทันทีเมื่อเสียงที่ผมรอมาอย่างไม่คิดว่าจะเกิดขึ้น
ใช่ครับ พี่มาร์ค

"คะ ค ครับบบ! พี่"
ผมตอบอย่างแปลกใจมากเพราะไม่เคยคิดไม่เคยฝันเ
ลยว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ความรู้สึกตอนนี้มันทั้งดีใจและ
แปลกใจมาก พี่คนที่ผมแอบปลื้มมาทักขนาดนี้
มันเหมือนโลกของผมหยุดหมุนไปเลยในเวลานั้น
"เอออ พี่มีเรื่องจะถามน่ะ"
พี่มาร์คพูดแบบ ยิ้มๆ... รู้ไหมพี่หัวใจผมจะละลายอยู่แล้วเนี่ยย
"คะๆ ครับบ!"
รอยยิ้มและสายตาของพี่เค้าทำผมหัวใจเต้นแรงมาก และผมถึงกับพูดไรติดๆขัดๆเลย
"คือถามเลยนะ เราชอบพี่หรอ"
พี่เค้ายิงคำถามแรกอย่างตรงมาก ให้ตายเถอะนี่จะไม่ให้กูตั้งตัวเลยหรอวะไอ้พี่บ้า นี่เห็นว่าหล่อนะมึง
"........"
คำถามนี้ทำผมถึงกับไปต่อไม่ถูก ได้แต่เงียบและก้มหน้า แต่ไม่กล้าวิ่งหนีไปหรอก
"ว่าไงละ โต้ง ตอบมาสิ"
พี่เค้าเค้นจะเอาคำตอบกับผม เออว่าแต่เค้ารู้ชื่อกูได้ไงวะเนี่ย ผมเลยปากกล้าตอบไปว่า
"ทะ ถ้า เป็นนอย่างนั้นจริง แล้วพี่จะชอบผมป่ะ???"
ผมพูดอะไรไปเนี่ย อยากจะบ้าตายโว๊ยยยยยยยย
"อ่ะ......นี่ อยากรู้คำตอบเย็นนี้เลิกเรียนเจอกันที่ร้านนี้"
พี่มาร์ค ยื่นใบเขียนชื่อร้านอาหารแห่งหนึ่ง มาให้พร้อมแผนที่
และหมายเลขโต้ะ วันนั้นทั้งวัน พี่ทำผมถึงกับคิดหนักนึกคิดถึงแต่เรื่องนั้นทั้งวันเลย หน้าพี่มาร์คมันลอยมาอยู่ในหัวสมองตลอดเวลาเลย

และหลังจากนั้นตอนกลางวัลผมก็เจอกับพี่กล้า
"โต้ง"
พี่เค้ายิ้มและทักทายผม ปกติตามประสาคนรู้จักทั่วไป
"ครับพี่กล้า"
ผมตอบรับแบบสนิทๆ แต่ในใจเขินจะตายละ ก็พี่เค้าทั้งหล่อ นิสัยดี และน่ารักขนาดนั้นอ่ะ
"คือพี่มีเรื่องอยากปรึกษาเราน่ะ"
พี่กล้าพูดแบบนี้ ทำให้ผมถึงกับสงสัยว่ะอะไร กันนะทำไมพี่แกต้องมาปรึกษาเราด้วย
"ได้ครับว่ามาเลย"
ผมตอบอย่างยินดี
"เออ...คือที่นี่ไม่สดวกน่ะ ยังไงไปกินข้าวกับพี่นะมื้อนี้"
พี่พูดชวนพร้อมส่งนามบัตรร้านอาหารแห่งหนึ่งให้ผม ยั่วอีกละ ยั่วตลอดเลยนะ ไอ้พี่นี่ก็ แหม (ก็ชอบแบบนี้ไม่ใช่หรอโต้ง 555 : ไรท์เตอร์)
แต่มันแปลกมากตรงที่
"ห่ะ...นี่มัน"
ผมตกใจเมื่อเห็นว่ามันร้านเดียวกับที่พี่มาร์คให้ไว้เลยนิ อะไรกันวะนี่พวกพี่นัดผมเนี่ยไม่คิดจะไปร้านอื่นเลยหรอ ไอ้พี่หม้อ(กล้า) เอ้ยย
"อะไรหรอ??? โต้งมีปัญหาอะไรรึปล่าว"
พี่กล้าพูดอย่างสุภาพ หน้าพี่แกตกใจก็น่ารักอีกแบบนึงเนอะ?? เฮ้ยจะฆ่ากูถึงไหนเนี่ย ทั้งสายตา ท่าทาง คำพูดและ ใบหน้า แกอีก โหวววว ได้ซักคืนจะตั้งใจเรียนเลย (น้อยๆหน่อยเหอะ คราบโต้ง : ไรท์เตอร์)
"อ๋อเปล่าครับ แล้วเจอกันครับ"
ผมรีบตอบไปอย่างดีใจแบบแปลกๆ และคิดในใจ อะไรวะ นี่กูแอบชอบก็ชอบทีละสองคน และ ที่มานัดกูก็ทีละ2คนเลยหรอเฮ้ย บ้าจริงๆ แล้วถ้าเป็นแฟนกูสองคนจะเลือกใครละเนี่ยยยยย

ณ ร้านอาหารแห่งหนึ่ง
"สวัสดีครับพี่กล้า รอนานไหมครับ"
ผมทักทายพี่กล้าพร้อม นั่งลงตัวสั่นแบบแปลกๆ
"ครับน้อง ไม่นานหรอกพี่ก็พึ่งมาถึงเหมือนกัน สั่งอะไรเลยไหมล่ะ
" ร่างใหญ่ถามผม "
เอาน้ำเปล่าก่อนก็ได้ครับ"
ผมตอบพี่ไป
"โอเค ครับ"
ร่างใหญ่ตอบรับ
อ้าวนี่พี่มุงจะให้กรูแ_กน้ำเปล่าเฉยๆจริงๆเหรอวะ ไม่ถามน้ำอื่นเลยโถววว
"เออว่าแต่พี่มีเรื่องไรจะปรึกษาผมหรอครับ"
ผมรีบชิงถามพี่กล้า
"รีบหรอครับ"
ร่างใหญ่ถาม
"ก็นิดหน่อยครับ"
ผมตอบ!! จริงๆไม่ได้รีบอะไรหรอกแต่ว่า แค่ไม่อยากอยู่นานกว่านี้ เพราะว่าอยู่แค่นี้ยังจะตายอยู่แล้ว มองหน้าพี่แกนานๆเดวผมละลายและ ถ้านานกว่านี้เผลอๆผม ฉี่แตกขึ้นมาจะทำไงล่ะครับ
"เออ งั้นพี่เข้าเรื่องเลยนะ"
พี่กล้ารีบพูดขึ้นเลย
"ครับ"
ผมตอบและ รอฟังพี่กล้าผู้น่ารักอย่างตั้งใจ
"คือว่า....พี่...แอบชอบรุ่นน้องผู้ชายคนนึงอ่ะ แล้วพี่ชอบเค้ามาก พี่สงสัยว่าเค้าจะชอบพี่ไหม พี่ต้องทำยังไงดีอ่ะ"
พี่เค้าพูด ทำใจหายเลยยย ห่ะผู้ชายหรอ??? ผมได้แต่ภาวนาว่า เป็นกูได้ไหม เป็นกูได้ไหม??
"พี่อยากรู้พี่ก็ถามเค้าไปเลยสิครับ"
ผมตอบพี่ไป
"แล้วเค้าจะรักพี่ไหม?"
พี่แกถามผม
"มันก็แล้วแต่อ่ะครับพี่ ว่าใครคนนั้นเค้าจะคิดยังไงกับพี่ และอีกอย่างเค้าจะเป็นเกย์หรือเปล่านี่สิครับ สำคัญตรงนี้ " ผมตอบ
"แล้วนายล่ะ!!!!!! ชอบพี่ป่ะ"
ถึงกับช็อกเมื่อได้ยินคำถามนี้ มันจริงป่ะ หรือเค้าแค่เปรียบเทียบ ให้ตายสิไอ้โต้งเอาไงดี ผมปากกล้าตอบไปอย่างไม่รู้ตัว

"ถึงชอบมันก็ไม่มีประโยชน์หรอกครับ ถ้าพี่ไม่ได้ชอบผม"
ผมตกใจมากหลังจากที่พูดออกไป ผมจะลุกขึ้นเพื่อเดินออกจากที่นั่นแต่ไม่ทันได้ลุก มือของกล้าพี่ชายที่ผมปลื้มและแอบมองมานาน จับตรงไหล่ผมไว้ไม่ให้ลุก ไปไหน
"พี่กล้าครับ ทำอะไร???"
ผมถามพี่เค้า ตอนนั้นหน้าของเราใกล้กันมากกว่าทุกครังพี่เค้าจ้องตาผม ผมแทบไม่กล้าจะจ้อง แต่ก็ต้องจ้องเพื่อฟลุ๊ค ท้อง!!! (มันใช่ไหมคราบบบบบบ??) พี่เค้าสบตาผมซักพัก แล้วทันใดนั้น พี่กล้าก็ประกรบริมฝีปากพี่เค้าลง ปะทะเข้ากับริมฝีปากของผม โดยที่ผมไม่ทันตั้งตัวเลยซักนิด จูบของพี่กล้าช่างหอมหวานเหนือคำบรรยายใดๆ ใบหน้าที่หล่อเหลา กับลิ้นที่ซนใช่เล่นกำลังต่อสู้ กับลิ้นผมอยู่ข้างในปาก อย่างเร้าร้อน ผมทำอะไรไม่ถูกได้แต่อยู่นิ่งๆ ไม่ขัดขืน และปล่อยให้พี่เค้ารุกล้ำริมฝีปากผมอยู่ฝ่ายเดียว และมืออันซุกซนที่กำลังลูบไล้ ผมอยู่ตลอดเวลา (พอแล้วๆ เดวชนีใจแตกก่อนโต้ง เรื่องนี้สาววายอ่านเยอะ : ไรท์เตอร์) ในนาทีนี้ผมแทบจะลืมทุกเรื่องเลยในทันใด ผมแทบอยากหยุดเวลาไว้ตรงนี้เลย ไม่อยากไปไหนคิดเรื่องอะไร แต่สุดท้ายผมก็เป็นคนดันพี่แกออกเพราะกลัวจะขาดใจตายซะก่อน
"พอเถอะครับ"
ผมพูดกับพี่กล้า ก็พี่กล้าแกเล่น ซะผมไม่ได้หายใจเลยนิ
"ทำไมอ่ะ หรือน้องโต้งไม่ชอบพี่"
ตัวโตพูดเสียงเศร้า และทำหน้าหน้าเศร้าเลยหลังจากได้ฟังผมอย่างนั้น
"เปล่าหรอกครับ"
ผมตอบ แหม ไม่ใช่แค่ชอบหรอกพี่อยากจะบอกว่า โค-ต-ร ชอบเลยแหละ จนมันเลยมาเป็นรักแล้วมั้งเนี่ยยยยยยยย!!!!รู้ไว้ด้วย
"อ้าว!?? แล้วทำไมละ"
พี่กล้าถามด้วยความสงสัย
"ก็พี่เล่นจูบนานขนาดนั้น ผมก็หายใจไม่ทันดิ ถ้าผมตายขึ้นมาจะทำไงละ"
ผมตอบพี่กล้า แล้วพี่เค้าก็ยิ้ม แบบขำๆขึ้นมาในทันที แหมน่ารักซะไม่มีเลยนะ
"อ้าว!!! หรอ พี่ก็นึกว่าโต้งไม่รักพี่ซะอีก"
พี่เค้าตอบ แล้วยิ้ม โหยมันเป็นอะไรที่ทำให้ผมมีความสุขแบบแปลกๆ เหมือนหัวใจผมมันลงไปกองอยู่กับพื้นแน่ะ และหลังจากนั้นเราก็แลกเบอร์กัน และแยกย้ายกันไปเรียนภาคบ่าย นี่เราเป็นแฟนกันแล้วหรอเนี่ยเอิ่มมม ผมดีใจจนนึกว่าฝันไปเลย กับสิ่งที่มันเกิดขึ้นมันรวดเร็วเร็วมากจนผมแทบตั้งตัวไม่ทันเลยทีเดียว.......






อ่านแล้วเป็นไงมั่งเมนท์ด้วยนะครับ
โหวดให้้วยนะ
มีไรแนะบอด้วยนะครับบบบบ
https://www.facebook.com/tongteaekkachai