เมื่อมนุษย์ได้เป็นพระเจ้า

ลำดับตอนที่ #2 : เริ่มการฝึกฝน

"ข้าจะยังไม่ส่งเจ้าไปหรอกนะ"

"ทำไมหละไอตาแก่ขี้โกง"
"ก็ถ้านายได้พลังของฉันไปแล้วทำขายหน้าก็แย่สิ ก็ต้องมีการฝึกกันหน่อยหนะนะ"
"แล้วมีการฝึกมีอะไรบ้างหละ"หวังว่าคงไม่โหดน้าาา  ผมก็ได้แต่คิดในใจ
"ก็การเอาตัวรอดจากการลอบฆ่า การเอาตัวรอดเมื่ออยู่คนเดียว การใช้พลัง ขีดจำกัดของพลัง แล้วก็มารยาทอะไรพวกนี้อะนะ"
ก็น่าสนใจดีนะแต่เหมือนจะมีบางอย่างที่โหดๆเหมือนกันนะนี่
"ว่าแต่จะฝึกที่ไหนหรอ"
"เอาเป็นที่ไหนดีหละ .... อืม นึกออกแล้ว ที่ในใจของนายเป็นไง"
"หมายถึงในจิตใจของฉันหนะหรอ"
ยังไม่ทันที่ตาแก่จะตอบอยู่ดีๆพื้นที่ผมยืนอยู่ก็เกิดหลุมขึ้นมาแล้วผมก็ตกลงไปในหลุมนั้น
"เห้ย!อะไรเนี่ยแต่แปลกแฮะ ไม่เจ็บเลย"จากนั้นผมก็ยืนขึ้นแล้วลองมองดูรอบๆก็ไม่มีอะไรเลยอากาศเย็นแต่ไม่ถึงกับหนาวมีแสงสว่างเล็กน้อยทันใดนั้นก็มีเสียงของพระเจ้าพูดขึ้นมาว่า
"อุ้ย..ขอโทษทีเจ้าหนูพอดีมือมันลั่น"
เอิ่ม นี่มันข้อแก้ตัวที่ไร้เหตุผลสุดๆไปเลยไม่ใช่หรอฟระ
"เอาน่า เรื่องเล็กน้อยคิดมากเป็นผู้หญิงไปได้แล้วอีกอย่างนายก็ไม่เจ็บไม่ใช่หรอ"
ก็จริงนะเราก็ไม่ได้เป็นอะไรนี่หว่า งั้นก็ช่างมันละกัน
"สำหรับการฝึกในฐานะที่เราเป็นพระเจ้าที่สุดแสนจะใจดีก็เลยสร้างครูฝึกขึ้นมาาให้นายโดยเฉพาะเลยนะ ขอบคุณข้าด้วยหละ"
ทันใดนั้นก็มีผู้หญิงสาวสวยมากคนหนึ่งเท่าที่ผมเคยเจอมาโผล่ออกมาจากพื้นใส่ชุดสีขาวลายลูกไม้ท่าทางยิ้มแย้มแจ่มใสดวงตาของเธอมีสีน้ำเงินเปล่งประกายสดใสผมของเธอเป็นสีน้ำตาลยาวสลวยมาถึงบ่าส่วนสูงของเธอก็ไม่ต่างจากผมมากนักก็น่าจะประมาณ 168เซนติเมตร ทันใดนั้นเธอก็ยิ้มให้ผมแล้วพูดว่า
"สวัสดีจ๊ะเธอชื่อเซ็ดสินะ ฉันชื่อทิวาจากนี้จะมาเป็นอาจารย์ในการสอนทุกสิ่งทุกอย่างให้กับเธอ ก็ ขอฝากเนื่อฝากตัวด้วยนะคะ"
อา~ ดาเมจชั่งรุนแรงยิ่งนักนี่สินะความรู้สึกที่ตามหามานาน  แต่คนคนนี้จะสอนอะไรเราได้จริงหรือดูอ่อนแอซะขนาดนี้
"อย่าได้ดูถูกเด็กคนนี้เชียวน้า ข้าเป็นคนสร้างขึ้นมาเองกับมือเชียวเลยน้า"
"เออ ก็สงสัยมานานแล้วที่ว่าสร้างนี่หมายถึงอะไรหรอ"                                                                                                                                          "ก็หมายถึงว่าข้าเนรมิตผู้หญิงคนนี้ขึ้นมาแล้วมอบความรู้และสอนเกี่ยวกับทุกๆเรื่องที่ข้ารู้ให้เด็กคนนี้หนะ"                                                                         จากนั้นทิวาก็พูดขึ้นมาว่า
"เอาหละในเมื่อแนะนำตัวกันแล้ว ก็มาเริ่มฝึกกันเลยเถอะ"
"แล้วอยู่ในที่แบบนี้จะฝึกได้หรอครับ มันไมมีอะไรเลยนะ"                                                                                                                                    ทันใดนั้นพระเจ้าก็ร่ายมนต์บางอย่างแล้วพื้นที่ก็กลายเป็นทุ่งหญ้ากว้างมี่ต้นไม้มากเป็นป่าห่างไปประมาณ900เมตร
"เอาหละข้าช่วยได้แค่นี้นะทิวาข้าฝากช่วยดูแลเขาด้วยนะเอาให้หนักๆไปเลย"
แล้วทิวาก็ยิ้มด้วยแววตาที่หน้ากลัวสุดๆเลยแล้วก็พูดขึ้นมาว่า
"ไว้ใจได้เลยค่ะ"
จากนั้นพระเจ้าก็หายไปผมก็ขอทิวาไปสำรวจพื้นที่รอบๆก็พบว่าที่ๆผมอยู่นี่น่าจะเป็นพื้นที่ใจกลางของป่าพอผมลองปีนต้นไม้ดูก็พบว่าพื้นที่นี้มีลักษณะเหมือนเกาะมีทะเลล้อมรอบ ที่นี่สวยมากจนผมแทบไม่เชื่อเลยว่าที่นี่คือภายในจิตใจของผม
หลังจากนั้นผมก็เดินกลับไปที่เดิมก็พบทิวาไม่สิต้องเรียกว่าอาจารย์ทิวาสินะนั่งรออยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ในมือถือกระดาษอยู่ใบหนึ่ง พอผมเดินเข้าไปหาเธอก็ยื่นกระดาษใบนั้นมาให้ผมพร้อมกับพูดว่า
"นี่คือตารางการฝึกเธอต้องทำตามนี้ทุกอย่างห้ามขัดและต่อไปนี้เธอต้องเรียกพี่ว่าท่านอาจารย์ด้วย"
นี่มันไม่ดูเผด็จการไปหน่อยหรอแต่ยังไงก็ปฏิเสธไม่ได้อยู่แล้วสินะผมก็เลยบอกไปว่า
"ครับท่านอาจารย์"พร้อมกับหยิบกระดาษมาดูแล้วคิดในใจว่า
นี่มันจะโหดไปเล้วนะเฟร่ยตารางฝึกบ้าอะไรไม่มีแม้แต่เวลาพักเลยเนี่ยน้าาาา
  




จบไปอีกบทแล้วนะครับก็คงจะได้มาลงบ่อยขึ้นหลังจากหายไปนานแสนนาน
ถ้าต้องการที่จะแนะนำอะไรก็คอมเมนท์ไว้ด้านล่างได้นะครับไรท์ไม่กัดบายไปละ