ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : เริ่มเรียน
“วิจักษณ์ นิวาต มาที่ห้องโถงเดี๋ยวนี้ อย่าลืมเอากล่องอุปกรณ์ และผลึกเวทมนตร์มาด้วย” เสียงตะโกนของอาจารย์อุชุทำให้นิวาตตื่นขึ้นมา เขารีบเอากล่องอุปกรณ์อันแสนหนัก กับผลึกเวทมนตร์ไปที่ห้องโถง
เมื่อนิวาต กับวิจักษณ์มาพร้อมแล้ว อาจารย์อุชุก็พาพวกเขาไปที่วงกลมเวทมนตร์ที่กลางห้องโถง ปกติที่นี่จะมีวงกลมเวทมนตร์แค่วงเดียวแต่ดูเหมือนว่าอาจารย์อุชุจะเพิ่มมาอีกสองวง “ทุกคนยืนประจำตำแหน่ง” แล้วอาจารย์อุชุก็พึมพำเบา ๆ
“แว๊บบบบบ” ทั้งสามคนโผล่ออกมาในทุ่งโล่งแห่งหนึ่ง ที่นี่มีภูเขาล้อมรอบไปหมดทุกด้าน มีต้นหญ้า ดอกไม้ ขึ้นสลับกันดูสวยงามมาก แบบดินแดนในฝัน
“อาจารย์ครับ ที่นี่มันที่ไหนกันครับ” วิจักษณ์ไม่รอช้า
“อ้อ ที่นี่หรือ ทุ่งลับแลน่ะ ไม่อยู่ไกลจากเมืองเชียรด้วย แต่ว่ากว่าจะผ่านทางลับมาสร้างวงกลมเวทมนตร์ที่นี่ได้แทบตายน่ะ” อาจารย์อุชุหัวเราะเบา ๆ “เอาล่ะเริ่มเรียนกันได้แล้ว ตามปกติแล้วช่วงแรกของการเรียนเราจะต้องฝึกสมาธิกันก่อน ซักชั่วโมงนึงละกัน ยืน เดิน นั่ง หรือนอน ทำได้หมด คำบริกรรมก็เทพ”
วิจักษณ์ไม่รอช้ารีบนอนทันที เขาหลับตาลง ดูท่าทางจะชำนาญพอสมควรซะด้วย นิวาตที่มาใหม่ยังงง ๆ อยู่ ไม่นานนักนิวาตก็ตัดสินใจที่จะยืน นิวาตยืนตัวตรง หน้ามองตรงไปข้างหน้า แล้วก็หลับตาลง
“เทพหรือ” นิวาตคิด “มั่วเอาละกัน เทพ เทพ เทพ” นิวาตเริ่มบริกรรม เขามุ่งแต่คำบริกรรมไม่สนใจอย่างอื่นเลย เขาเริ่มรู้สึกถึงความสว่างแม้มันจะเพียงเล็กน้อยก็เถอะ
“หมดเวลา” อาจารย์อุชุบอก วิจักษณ์ กับนิวาตค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมา แต่ทำไมเวลามันผ่านไปเร็วจังล่ะ
“แป๊บเดียวเองกำลังสบาย” วิจักษณ์บิดขี้เกียจ “นิวาตนายเมื่อยหรือเปล่า เวลายืนน่ะ”
“ไม่รู้สิ รู้สึกว่าไม่เมื่อยเลย มันสบาย ๆ”
“นายนี่เก่งพอสมควรเลย สามวันแรกฉันเมื่อยจะตาย ขนาดนอนนะเนี่ย”
“เอ้าคุยอะไรกัน มาฝึกต่อได้แล้ว นิวาตไปเปิดกล่องอุปกรณ์ แล้วเอาแท่งดินสอมา ส่วนวิจักษณ์ไปเอาโซ่มา” อาจารย์อุชุเรียก จากอีกที่หนึ่งซึ่งห่างพอสมควร
เด็กทั้งสองเดินตามอาจารย์ของเขาไป แล้วเขาก็พบแผ่นหิน มันมีลักษณะแปลก ๆ คือ อันหนึ่งรูปกลม อันหนึ่งรูปสี่เหลี่ยม มันเรียบเหมือนกับถูกสร้างขึ้น
“คราวนี้ให้นิวาตมานี่ ส่วนวิจักษณ์เหมือนเดิมนะ ควบคุมโซ่ให้ได้” อาจารย์อุชุสั่ง
“นิวาตมาที่แผ่นหินวงกลมนี่ ปล่อยวิจักษณ์ฝึกไป ฟังให้ดี ๆ นะนิวาต ทำตามที่ข้าพูด อันดับแรกวาดวงกลม”
นิวาตวาดวงกลมตามที่อาจารย์อุชุสั่ง
“แล้ววาดสัญลักษณ์เวทมนตร์ของเทพที่เจ้านับถือ”
“เสร็จแล้วทำอะไรต่อครับ”
“ลองอธิษฐานดูนะ ตามขั้น ให้กำหนดว่าให้วงกลมนี้ย้ายเราไปที่ไหน แล้วกำหนดคำพูดตอนเคลื่อนย้ายด้วย”
นิวาตลองทำดู เขากำหนดจุดเคลื่อนย้ายใกล้ ๆ แถว ๆ ต้นไม้ กำหนดคำพูดจงย้าย พอสิ้นคำอธิษฐาน ผลึกเวทมนตร์ของนิวาตก็ส่องแสง แล้วก็มีเส้นพุ่งเข้าไปในวงกลมเวทมนตร์
“ลองใช้งานดูสิ”
“ครับ” นิวาตลองไปยืนบนวงกลมเวทมนตร์ดู “จงย้าย”
“พรึบ” นิวาตไปโผล่ใต้ต้นไม้ทันที เขาทำสำเร็จ อาจารย์อุชุถึงกับอึ้ง ขนาดวิจักษณ์ยังทำต้องห้ารอบถึงจะสำเร็จ
“เย้ อาจารย์อุชุครับ ผมทำได้แล้ว” วิจักษณ์ตะโกนด้วยความดีใจ วิจักษณ์กำลังชี้นิ้วไปที่โซ่ เขาชี้นิ้วไปที่ไหนโซ่ก็
ลอยตามอย่างว่าง่าย
“เยี่ยมมากทั้งสองคน” อาจารย์อุชุชม “เดี๋ยวขอเข้าทฤษฏีหน่อย บอกก่อนนะเวทมนตร์ของทั้งสองคนนี้ไม่เหมือนกัน ของนิวาตสายปกป้อง ส่วนของวิจักษณ์ก็สายโจมตี และยังเหลืออีกสองสายคือ สายเพิ่มพลัง และสายสะกด ดังนั้นการฝึกจะไม่
เหมือนกันนะ”
ทั้งสองพยักหน้า
“ถ้างั้นก็ไปฝึกกันต่อ อ้าว บ่ายซะแล้ว ฝึกกันเพลินไปหน่อย ไปกินข้าวเที่ยงกันหน่อยดีกว่า” อาจารย์อุชุพาทั้งสองไปที่โต๊ะหิน ดูเหมือนว่าที่นี่อาจารย์อุชุจะเตรียมไว้นานพอสมควรแล้ว บนโต๊ะนี้ก็มีวงกลมเวทมนตร์เหมือนกัน
“พอข้าพูดจบแล้วนะ ให้คิดถึงอาหารที่จะกินนะ อาหารจงมา” มีแสงสีน้ำเงินออกมาคลุมโต๊ะ ทำคนก็นึกถึงอาหาร ไม่นานนักก็มีอาหารโผล่ขึ้นมาบนโต๊ะ
“ไหงของผมมันเละอย่างนี้ล่ะครับ” วิจักษณ์ท้วง อาหารของเขามันดูประหลาดจนมองไม่ออกว่าเป็นอะไร
“ก็ดันคิดไม่แน่วแน่มันก็เป็นแบบนี้แหละ” อาจารย์อุชุหัวเราะ “กินไปเถอะน่า อย่าเรื่องมาก” วิจักษณ์ทำหน้าแหยะทันที
หลังจากกินข้าวเที่ยงเสร็จ อาจารย์อุชุก็มาฝึกต่อโดยแยกกันคนละมุม วิจักษณ์เริ่มฝึกโจมตีแล้ว ส่วนนิวาตยังฝึกเวทมนตร์พื้นฐานอยู่ คราวนี้อาจารย์อุชุยืนดูอยู่ห่าง ๆ
“ลูกพลัง”วิจักษณ์ตะโกนพร้อมยกมือขึ้น แต่ก็ไม่มีอะไรออกมา “นี่มันครั้งที่ร้อยแล้วนะ” วิจักษณ์เริ่มอารมณ์เสีย
“โว้ยยยยยยย ลูกพลังงงงง”วิจักษณ์ลองอีกครั้งแต่มันก็เหมือนเดิม
“อดทนหน่อย ตั้งสมาธิด้วย ใส่อารมณ์โกรธแบบคนโง่ ไม่มีทางได้ผลหรอก”อาจารย์อุชุบอก ได้ผลวิจักษณ์เริ่มสงบ เขาหลับตาพักหนึ่ง
“ลูกพลัง” วิจักษณ์ดูสุขุมขึ้น มีพลังออกมาจากมือ แต่มันเล็กขนาดลูกปิงปอง
“ดีแล้ว ฝึกไปเรื่อย ๆ จนให้ได้ขนาดเท่าลูกมะพร้าวละกัน” อาจารย์อุชุมองไปที่นิวาตบ้าง
“ทำอย่างงี้ แล้วตามด้วยนี่” นิวาตพึมพำ “ที่อยู่จงปรากฏ เฮ้ไหงงั้น”นิวาตงง เพราะมีรังนกโผล่มาแทน
“จิตแน่วแน่ไม่พอ”อาจารย์อุชุพูด “ลองฝึกไปเรื่อย ๆ”
ทั้งสองฝึกอย่างขยันขันแข็ง แต่เวลาไม่คอยใคร พระอาทิตย์ค่อย ๆ ลับขอบฟ้า ยังไม่มีใครฝึกสำเร็จเลย
“พอได้แล้วนิวาต วิจักษณ์” อาจารย์อุชุเรียก ดูท่าทั้งสองยังไม่หายมัน
“อีกนิดเดียวก็จะได้ขนาดเท่าลูกมะพร้าวแล้ว” วิจักษณ์เริ่มเล่า
“เออ ของเค้าก็จะเป็นบ้านคนแล้ว” นิวาตเสริม
“พอได้แล้ว เดี๋ยวจะกลับที่พักกัน” อาจารย์อุชุพาไปที่วงกลมเวทมนตร์เพื่อกลับที่พัก
ตอนค่ำในที่พักใต้ดินวันนี้ก็ไม่มีอะไรมาก อาจารย์อุชุเสกอาหารให้แบบเดิม(คราวนี้วิจักษณ์ได้อาหารที่เป็นรูปเป็นร่างมากขึ้น) มีการคุยกันเล็ก ๆ น้อย ๆ ก่อนที่จะแยกกันเข้าที่พัก
นิวาตกลับเข้ามาในห้อง แล้วจึงเริ่มสวดบูชาเทพ ผลึกเริ่มเปล่งแสงขึ้นมาเรื่อย ๆ และมันก็ขยายใหญ่ขึ้นทีละน้อยเช่นกัน
เมื่อนิวาต กับวิจักษณ์มาพร้อมแล้ว อาจารย์อุชุก็พาพวกเขาไปที่วงกลมเวทมนตร์ที่กลางห้องโถง ปกติที่นี่จะมีวงกลมเวทมนตร์แค่วงเดียวแต่ดูเหมือนว่าอาจารย์อุชุจะเพิ่มมาอีกสองวง “ทุกคนยืนประจำตำแหน่ง” แล้วอาจารย์อุชุก็พึมพำเบา ๆ
“แว๊บบบบบ” ทั้งสามคนโผล่ออกมาในทุ่งโล่งแห่งหนึ่ง ที่นี่มีภูเขาล้อมรอบไปหมดทุกด้าน มีต้นหญ้า ดอกไม้ ขึ้นสลับกันดูสวยงามมาก แบบดินแดนในฝัน
“อาจารย์ครับ ที่นี่มันที่ไหนกันครับ” วิจักษณ์ไม่รอช้า
“อ้อ ที่นี่หรือ ทุ่งลับแลน่ะ ไม่อยู่ไกลจากเมืองเชียรด้วย แต่ว่ากว่าจะผ่านทางลับมาสร้างวงกลมเวทมนตร์ที่นี่ได้แทบตายน่ะ” อาจารย์อุชุหัวเราะเบา ๆ “เอาล่ะเริ่มเรียนกันได้แล้ว ตามปกติแล้วช่วงแรกของการเรียนเราจะต้องฝึกสมาธิกันก่อน ซักชั่วโมงนึงละกัน ยืน เดิน นั่ง หรือนอน ทำได้หมด คำบริกรรมก็เทพ”
วิจักษณ์ไม่รอช้ารีบนอนทันที เขาหลับตาลง ดูท่าทางจะชำนาญพอสมควรซะด้วย นิวาตที่มาใหม่ยังงง ๆ อยู่ ไม่นานนักนิวาตก็ตัดสินใจที่จะยืน นิวาตยืนตัวตรง หน้ามองตรงไปข้างหน้า แล้วก็หลับตาลง
“เทพหรือ” นิวาตคิด “มั่วเอาละกัน เทพ เทพ เทพ” นิวาตเริ่มบริกรรม เขามุ่งแต่คำบริกรรมไม่สนใจอย่างอื่นเลย เขาเริ่มรู้สึกถึงความสว่างแม้มันจะเพียงเล็กน้อยก็เถอะ
“หมดเวลา” อาจารย์อุชุบอก วิจักษณ์ กับนิวาตค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมา แต่ทำไมเวลามันผ่านไปเร็วจังล่ะ
“แป๊บเดียวเองกำลังสบาย” วิจักษณ์บิดขี้เกียจ “นิวาตนายเมื่อยหรือเปล่า เวลายืนน่ะ”
“ไม่รู้สิ รู้สึกว่าไม่เมื่อยเลย มันสบาย ๆ”
“นายนี่เก่งพอสมควรเลย สามวันแรกฉันเมื่อยจะตาย ขนาดนอนนะเนี่ย”
“เอ้าคุยอะไรกัน มาฝึกต่อได้แล้ว นิวาตไปเปิดกล่องอุปกรณ์ แล้วเอาแท่งดินสอมา ส่วนวิจักษณ์ไปเอาโซ่มา” อาจารย์อุชุเรียก จากอีกที่หนึ่งซึ่งห่างพอสมควร
เด็กทั้งสองเดินตามอาจารย์ของเขาไป แล้วเขาก็พบแผ่นหิน มันมีลักษณะแปลก ๆ คือ อันหนึ่งรูปกลม อันหนึ่งรูปสี่เหลี่ยม มันเรียบเหมือนกับถูกสร้างขึ้น
“คราวนี้ให้นิวาตมานี่ ส่วนวิจักษณ์เหมือนเดิมนะ ควบคุมโซ่ให้ได้” อาจารย์อุชุสั่ง
“นิวาตมาที่แผ่นหินวงกลมนี่ ปล่อยวิจักษณ์ฝึกไป ฟังให้ดี ๆ นะนิวาต ทำตามที่ข้าพูด อันดับแรกวาดวงกลม”
นิวาตวาดวงกลมตามที่อาจารย์อุชุสั่ง
“แล้ววาดสัญลักษณ์เวทมนตร์ของเทพที่เจ้านับถือ”
“เสร็จแล้วทำอะไรต่อครับ”
“ลองอธิษฐานดูนะ ตามขั้น ให้กำหนดว่าให้วงกลมนี้ย้ายเราไปที่ไหน แล้วกำหนดคำพูดตอนเคลื่อนย้ายด้วย”
นิวาตลองทำดู เขากำหนดจุดเคลื่อนย้ายใกล้ ๆ แถว ๆ ต้นไม้ กำหนดคำพูดจงย้าย พอสิ้นคำอธิษฐาน ผลึกเวทมนตร์ของนิวาตก็ส่องแสง แล้วก็มีเส้นพุ่งเข้าไปในวงกลมเวทมนตร์
“ลองใช้งานดูสิ”
“ครับ” นิวาตลองไปยืนบนวงกลมเวทมนตร์ดู “จงย้าย”
“พรึบ” นิวาตไปโผล่ใต้ต้นไม้ทันที เขาทำสำเร็จ อาจารย์อุชุถึงกับอึ้ง ขนาดวิจักษณ์ยังทำต้องห้ารอบถึงจะสำเร็จ
“เย้ อาจารย์อุชุครับ ผมทำได้แล้ว” วิจักษณ์ตะโกนด้วยความดีใจ วิจักษณ์กำลังชี้นิ้วไปที่โซ่ เขาชี้นิ้วไปที่ไหนโซ่ก็
ลอยตามอย่างว่าง่าย
“เยี่ยมมากทั้งสองคน” อาจารย์อุชุชม “เดี๋ยวขอเข้าทฤษฏีหน่อย บอกก่อนนะเวทมนตร์ของทั้งสองคนนี้ไม่เหมือนกัน ของนิวาตสายปกป้อง ส่วนของวิจักษณ์ก็สายโจมตี และยังเหลืออีกสองสายคือ สายเพิ่มพลัง และสายสะกด ดังนั้นการฝึกจะไม่
เหมือนกันนะ”
ทั้งสองพยักหน้า
“ถ้างั้นก็ไปฝึกกันต่อ อ้าว บ่ายซะแล้ว ฝึกกันเพลินไปหน่อย ไปกินข้าวเที่ยงกันหน่อยดีกว่า” อาจารย์อุชุพาทั้งสองไปที่โต๊ะหิน ดูเหมือนว่าที่นี่อาจารย์อุชุจะเตรียมไว้นานพอสมควรแล้ว บนโต๊ะนี้ก็มีวงกลมเวทมนตร์เหมือนกัน
“พอข้าพูดจบแล้วนะ ให้คิดถึงอาหารที่จะกินนะ อาหารจงมา” มีแสงสีน้ำเงินออกมาคลุมโต๊ะ ทำคนก็นึกถึงอาหาร ไม่นานนักก็มีอาหารโผล่ขึ้นมาบนโต๊ะ
“ไหงของผมมันเละอย่างนี้ล่ะครับ” วิจักษณ์ท้วง อาหารของเขามันดูประหลาดจนมองไม่ออกว่าเป็นอะไร
“ก็ดันคิดไม่แน่วแน่มันก็เป็นแบบนี้แหละ” อาจารย์อุชุหัวเราะ “กินไปเถอะน่า อย่าเรื่องมาก” วิจักษณ์ทำหน้าแหยะทันที
หลังจากกินข้าวเที่ยงเสร็จ อาจารย์อุชุก็มาฝึกต่อโดยแยกกันคนละมุม วิจักษณ์เริ่มฝึกโจมตีแล้ว ส่วนนิวาตยังฝึกเวทมนตร์พื้นฐานอยู่ คราวนี้อาจารย์อุชุยืนดูอยู่ห่าง ๆ
“ลูกพลัง”วิจักษณ์ตะโกนพร้อมยกมือขึ้น แต่ก็ไม่มีอะไรออกมา “นี่มันครั้งที่ร้อยแล้วนะ” วิจักษณ์เริ่มอารมณ์เสีย
“โว้ยยยยยยย ลูกพลังงงงง”วิจักษณ์ลองอีกครั้งแต่มันก็เหมือนเดิม
“อดทนหน่อย ตั้งสมาธิด้วย ใส่อารมณ์โกรธแบบคนโง่ ไม่มีทางได้ผลหรอก”อาจารย์อุชุบอก ได้ผลวิจักษณ์เริ่มสงบ เขาหลับตาพักหนึ่ง
“ลูกพลัง” วิจักษณ์ดูสุขุมขึ้น มีพลังออกมาจากมือ แต่มันเล็กขนาดลูกปิงปอง
“ดีแล้ว ฝึกไปเรื่อย ๆ จนให้ได้ขนาดเท่าลูกมะพร้าวละกัน” อาจารย์อุชุมองไปที่นิวาตบ้าง
“ทำอย่างงี้ แล้วตามด้วยนี่” นิวาตพึมพำ “ที่อยู่จงปรากฏ เฮ้ไหงงั้น”นิวาตงง เพราะมีรังนกโผล่มาแทน
“จิตแน่วแน่ไม่พอ”อาจารย์อุชุพูด “ลองฝึกไปเรื่อย ๆ”
ทั้งสองฝึกอย่างขยันขันแข็ง แต่เวลาไม่คอยใคร พระอาทิตย์ค่อย ๆ ลับขอบฟ้า ยังไม่มีใครฝึกสำเร็จเลย
“พอได้แล้วนิวาต วิจักษณ์” อาจารย์อุชุเรียก ดูท่าทั้งสองยังไม่หายมัน
“อีกนิดเดียวก็จะได้ขนาดเท่าลูกมะพร้าวแล้ว” วิจักษณ์เริ่มเล่า
“เออ ของเค้าก็จะเป็นบ้านคนแล้ว” นิวาตเสริม
“พอได้แล้ว เดี๋ยวจะกลับที่พักกัน” อาจารย์อุชุพาไปที่วงกลมเวทมนตร์เพื่อกลับที่พัก
ตอนค่ำในที่พักใต้ดินวันนี้ก็ไม่มีอะไรมาก อาจารย์อุชุเสกอาหารให้แบบเดิม(คราวนี้วิจักษณ์ได้อาหารที่เป็นรูปเป็นร่างมากขึ้น) มีการคุยกันเล็ก ๆ น้อย ๆ ก่อนที่จะแยกกันเข้าที่พัก
นิวาตกลับเข้ามาในห้อง แล้วจึงเริ่มสวดบูชาเทพ ผลึกเริ่มเปล่งแสงขึ้นมาเรื่อย ๆ และมันก็ขยายใหญ่ขึ้นทีละน้อยเช่นกัน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น