เรื่องวุ่น ๆ ของลูกผู้ชาย นายโมก

ลำดับตอนที่ #2 : วุ่นวายสไตล์เมียผม

สวัสดีครับ ผมโมก โครกกระโทรก

ผมคือยอดชาย ตื่นเช้าก็จะมีแม่บ้านมาปลุก มีครูฝึกพาไปออกกำลังกาย

ในสวนบ้านผมร่มรื่นมาก ๆ หมู่บ้านที่ผมอยู่มีบ้านกว่า 700 หลังคาเรือน ผมสามารถวิ่งรอบหมู่บ้านได้ โดยที่เหนื่อยตั้งแต่เลยซอยทางเข้าบ้าน แต่เมียผม เมียทั้งสองของผม อย่างที่บอกครับ เขาแข่งกันทุกเรื่องไม่เว้นแม้แต่เรื่องการวิ่ง ไม่ใช่ความผิดของเธอหลอกครับ เป็นความผิดที่ผมเสน่ห์แรง และหล่อมาก พวกเธอหลงผมหัวปรักหัวปรำเลย

เมียผมจะต้องวิ่งแข่งกันทุกครั้งที่มีการวิ่ง ไม่มีใครยอมแพ้ใคร เมียหลวงของผมเธอชื่อจันผา ส่วนเมียน้อยของผมเธอชื่อ ลำดวน ลำดวนมักจะวิ่งชนะจันผาเสมอ แต่ก็บางครั้งเท่านั้นที่จันผาจะชนะลำดวน ส่วนผมน่ะเหรอ มีมานะมาก ๆ ผมนั่งพักตั้งแต่อยู่ปากซอยแล้ว ก็บอกแล้วไง เรื่องแบบนี้ก็ให้ผู้หญิงเขาไปเคลียร์กันเอาเอง ลูกผู้ชายอย่างผมขอนั่งดูก็พอ

แม่แน่งน้อยจันผา สวยสง่าอย่างบอกใคร เธอเป็นรักแรกและรักเดียวของผม คนอื่น ๆ ก็แค่ทางผ่าน ผมรักและเป็นห่วงที่สุดก็ แม่น้องน้อยจันผา แต่เพียงผู้เดียว

ส่วนน้องลำดวน ก็แค่อารมณ์ชั่ววูบ ผมรักลำดวนเหมือนน้องสาว แต่อารมณ์มันพาไป ผมรู้ว่าผมไม่ได้เอาใจใส่ลำดวนเท่าไหร่ แต่จะให้ทำอย่างไง ผู้ชายอย่างผมกล้าทำ กล้ารับ

ลูกสาวของผม ดาหลา แก่นเฟี้ยว น่ารัก เธอเป็นลูกที่เกิดกับแน่งน้อยจันผา เป็นลูกสาวกก(ลูกคนแรก)ของผมกับน้องน้อยจันผา หน้าตา นิสัยใจคอ ถอดแบบแม่มาหมด ยกเว้นความเย็นชาเท่านั้นที่ไม่เหมือน เธอได้นิสัยส่วนดี ๆ ของเราทั้งคู่ไปครับ โชคดีจริง ๆ “ดาหลาคือลูกรักของผม”

ลูกชายของผม ต้นไทร เป็นลูกชายที่เกิดกับแม่ลำดวนและผม ลำดวนยกต้นไทรให้แน่งน้อยจันผาเลี้ยงตั้งแต่ยังเล็ก เพราะว่าลำดวนไม่มีน้ำนม จันผาจึงรักต้นไทรยิ่งกว่าลูกแท้ ๆ มีอะไรจันผาก็สอนตันไทรหมด จันผาเป็นแม่ที่ดีมาก ๆ ครับ เธอเป็นห่วงลูกทุกอย่าง แต่ผมมักจะติงเธอว่า เธอรักลูกชายมากกว่าลูกสาว “ต้นไทรคือลูกรักของแม่จันผา” ต้นไทรเป็นเด็กฉลาด ร่าเริง

ตอนนี้เราปล่อยให้ดาหลาและต้นไทรไปมีครอบครัวของเขาเอง ถึงผมและจันผาจะรักเขามากแค่ไหน เราก็ต้องปล่อยพวกเด็ก ๆ ให้เขาไปมีชีวิตของเขาเอง “พ่อรักลูก”

ผมอาจจะเป็นพ่อที่ไม่ดีเท่าไหร่ แต่ผมก็เชื่อว่า ลูกผมจะเป็นเด็กดีเสมอ ไม่ทำความเดือดร้อนให้สังคม