คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ตอน12 ครอบครัวของเรา
โหล อีบุ๊ รูปภาพเลย้า
ใรที่รอ E-book ใล้ะเสร็แล้วนะะไ้โหลันแล้ว
อให้สำราับารอ่านนะ้ะรีที่รั
..........................................
อน12 รอบรัวอเรา
“อายทำไม นเรา้อแสออถึวามริใ”
“หน้า้านสิไม่ว่า แ่ะยอมเื่อ็แล้วัน”
“แน่นอน เรน๋า้อเื่อ ถ้าไม่เื่อสามีนนี้ แล้วะเื่อใร”
“หึ ไ้ทีล่ะยยอัวเอให่เลยนะ”
“แน่ล่ะ ผม้อบอสรรพุเพื่อเรนะไ้มั่นใในัวอสามีนนี้ไ”
“เฮ้อ ไมุ่ย้วยแล้ว”
“ถ้าั้นไป้าในัน”
เมลเบิลโอบไหล่บาแล้วลาเ้าไปในห้อ ึ่ทั้สอนลืมไปแล้วระมัว่าไม่ไ้มาันแ่เาับเธอ ยัมีผู้ิามมา้วย
"เรน๋า ไม่้อทำวามสะอานะรับบ้านนี้”
เมลเบิลเห็นเรนโบว์มอวาสายาไปรอบแล้วลอบถอนหายใ ิว่าเาะให้เธอทำวามสะอาบ้านล่ะสิ ู่ายัเลยเมียเรา
"ทำไม ลัวันทำไม่สะอา พื้นไม่เาวับเหมือนเิมหรือยัไ" เรนโบว์เสียเียว ‘นั่นไว่าแล้วเียว’ูผิเสียที่ไหน
"ไม่ใ่ อย่านั้น อย่าเ้าใผิสิรับุเมีย เอ้ย เรน๋า ผมลัวุเหนื่อย ที่นี่ะมีพนัานมาทำวามสะอาทุวัน ุแ่อยรวูว่าสะอาริไหม็พอ"
“แล้วไป แ่อาหารันะทำเอนะ” ร่าบามอเาอย่าัน แล้วยิ้มออเมื่อไ้รับำอบ
"ามใรับ”
"แล้วเรื่อานล่ะ” เรนโบว์ยัไม่ลายัวลเรื่อนี้ึถามออไป
"ไปทำานับผม” ยัไม่ลืมอี เอาไปทำ้วยันเลยแล้วัน
"นาย เอ้ย ุมีานอะไรให้ันทำ”
ไปทำานับเา็ไ้ ไหน ๆ ็ไหน ๆ แล้วะไ้รวสอบูว่า อีานี่มีานมีารทำมั่นทำหรือเปล่า ะไ้หาทาหนีทีไล่ไ้ถู
"เี๋ยว็รู้"
“านหนัานเบา ันไม่เี่ยหรอ อให้ไ้ทำาน"
เรนโบว์บอเาริั แล้วเินาม เมื่อเมลเบิลูมือเล็เ้ามาสำรวในห้อนอนเียว้าาที่ะเน้วยาเปล่า น่าะนอนไ้สัห้าหนละมั้ ทำไมะ้อใ้ที่นอนว้าให่นานี้ เรนโบว์ทำท่ารุ่นิ
"เรน๋า อย่าหาว่าผมพูมาเลยนะรับ อร้อเถอะ ่วยแทนอะไรที่มันเป็นันเอว่าำว่า ัน ไ้ไหมรับ ะเป็น เรน เรน๋าเหมือนผม็ไ้ หรือื่ออะไร็ไ้ นะไ้โปร”
เมลเบิลพาร่าบามานั่ยัเียนาให่ ที่เรนโบว์ำลันึอยาลอสัมผัสูว่ามันะนุ่มนิ่มนาไหนหรือว่าะแ็โป๊ันแน่
"็ไ้"
เรนโบว์อบรับำออเา้วยน้ำเสียที่อ่อนล ในเมื่อเาามใเธอมา็เยอะ เป็นเธอเสียอีที่พูไม่ีับเา ริๆ เธอไม่ไ้เป็นนนิสัยเสีย อบ่มเหรัแนอื่นสัหน่อย แ่เพราะเมลเบิลนั้นแหละทำให้เธอเป็นแบบนี้เอะโทษใรไ้
‘เหมือนาิส์ที่อบ่มสามีเลยเรา’ ริมฝีปาอวบอิ่มยิ้มน้อย ๆ ‘เพราะเมลเบิลสามีหมา ๆ อเธออบทำหน้าล แถมใบหูยัแ่ำ เวลาทำอะไรไม่ถู เวลาที่เธอโมโหเสียัใส่ไม่ว่าราใ เธอเลยอยาแล้เาเล่น ็ใรอยาให้เาน่ารัน่าหยิเวลาโนแล้ันล่ะ’
"อุ้ย ุเมลทำอะไรเนี่ย"
เรนโบว์หลุาภวั์ เมื่อสามีสุหล่ออมหื่นผลัร่าบาลบนที่นอนแล้วถลทั้เสื้อยืและบาร์ลูไม้อเธอึ้น สอมือประอเ้าอวบให่นล้นมือบีบเ้าหาันพร้อมำลัูึลูเอรี่อเธออย่าหื่นระหาย มือหนานวเฟ้นแถมบีบออวบเ้าหาันไม่หยุพร้อมับระมูบบัวูมู่ามสลับันไปมาอย่าหลใหล
"อื่มนมหน่อย หิวมาเลยทูนหัว ป๊วบ ๆ"
เมลเบิลระิบเสียพร่า ใบหน้าแ่ำวาหวานเื่อม เาผหน้าึ้นมาอออ้อน ่อนะ้มลปาป่ายลิ้นหนาหยอเย้าับปลายถันแ็ึทั้สออเธอ ไว้ในเรียวปาน เปียุ่มไป้วยน้ำลายสร้าวามวาบหวามรัวนใ ั้แ่ศีรษะไปนถึปลายเท้าอนใ้ร่าเลยทีเียว
"ี๊ อ้า ไม่นะ ะ ุเมล เียน่าับุูลิรออยู่้านอ"
เรนโบว์ลั้นใยมือบาผลัใบหน้ามายอเาออาออวบอั ้วยวามอายระนเสียว่าน
"ไว้ืนนี้่อนเถอะ พ่อะเ้าหอทั้ืนเลย"
เมลเบิลาโทษทั้ที่ใบหน้ายัลุเล้าอยู่ับหน้าอหน้าใให่โอภรรยาทาพฤินัยอย่าแสนเสียาย
"ลุออไป่อน นบ้า"
เรนโบว์วาแหว ลบเลือนวามอายที่ัวเอ็หลมัวเมาับรสสัมผัสอเา ยามใที่เาลมือร่าายไม่รัีอยแ่ะให้วามร่วมมือับเาทุทีไป แม้แ่รั้นี้็เริ่มะวบุมัวเอไม่ไหวอยู่เหมือนัน แ่ะทิ้ให้ลิเียน่าับมาูลิไว้้านอ็ไม่ไ้อายายเลย
"รับ ๆ เมีย๋า"
เมลเบิลรับำอย่าัใ พลาลุึ้นนั่โยรั้ร่าบาให้ลุามมา มือหนาับบ่าบอบบาให้หันหลัแล้ว ทำาริะอเสื้อั้นในและึเสื้อยื ลมาปิาที่ัวเอแอบถอไป ั้แ่เมื่อไรไม่รู้ัวแ่้วยวามรับผิอบในหน้าที่ ้อรีบ่วยเหลือ่อนที่ะโน่าอีรั้
"อบุ่ะ"
เรนโบว์ อายหน้าแเพราะเธอ็ำลัเพลิเพลินเหมือนัน อีอย่าเรื่อละเอียอ่อนและอยูแลเอาใใส่เธอ นั้นไม่เยไ้รับาายนไหนึรู้สึ อายระนอิ่มเอมใ
"ออไป้านอเถอะ ่อนที่ผมะอใไม่ไหว"
“่ะ"
ทัู้่ออมานอห้อและเินามลิ่นอาหารไปยัห้อรัวหรูหรา ลิเียน่าและมาูลิ ำลั่วยันทำอาหาร่าย ๆ
"ิว่าสำรวห้อนอนันนเพลิเพลิน นไม่อยาออมาเสียอี" มาูลิสัพยอพี่ายอย่ารู้ทัน
“ฮึ ็อยาอยู่หรอ โอ้ย" เมลเบิลอบามวามริเลยโนศออนัวเล็ระทุ้ท้อแร่ไปหนึ่ที
"ันอายนะ" พร้อมเสียหวานระิบเบา ๆ
"อโทษรับ" เมลเบิลึมือเล็ึ้นุมพิเพื่อเป็นารอโทษ
ความคิดเห็น