คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ตอน 10 อยากดูแล
อให้สำราับารอ่านนะรีที่น่ารัทุน อบุสำหรับแฟนลับที่ให้ำลัใันมาสัาว่าะเียนนิยายโรแมนิบนราม่าน้อยให้อ่านันเรื่อยส่วนท่านใ อยาอ่านแบบเ็ม็โหลE-bookอMEBและ ookbee.comันไ้เลยามถนัเพีย39 บาท
..............................................
อน 10 อยาูแล
แบรนั่มอนัวเล็ที่นอนหลับไหลอยู่บนเียอย่าุ้นิ อาริยานอนรัษาัวที่โรพยาบาลนานนเบื่อ
่วอาทิย์แรยัไม่สามารถยับไ้เท่าในั แ่เมื่อเ้าอาทิย์ที่สอ
เนื่อาหิสาวเป็นพวไม่อบอยู่นิ่ึรบเร้าให้แบร บอพยาบาลพาไปทำายภาพ
"ไม่ไ้หรอ ริย่า เธอยัไม่หายีเลย
เพิ่ผ่านไปอาทิย์เียวเอรอหน่อยแล้วัน"
ายหนุ่มแย้ะยั้มรวานที่อ
เป็นภูเารหน้าอยู่อย่าั้ใ
"แ่ันนอนมานาน นอนนเมื่อยไปหมแล้วนะ"
หิสาวบ่นอย่าเหนื่อยหน่าย แบรยิ้มำับำพูที่บอว่านอนนเมื่อย...มีที่ไหนนอนนเมื่อย
อึอึ....
"แ่ยัไ็ยัไม่ถึ เวลาอยู่ี"
"ันไม่ไหวแล้วนะแบร นะพลีส พาไปเินหน่อยน้า"
เสียหวานอออ้อนวิวอนาละห้อย ร่าสูวาานรหน้าแล้วเินมานั่ลบนเียนไ้
แล้วถอนหายใให้ับนื้อ
"ไม่้อถอนใเลย ันแ็แรแล้ว ไม่เื่อะลุเอใหู้" หิสาวทำท่าะลุึ้น แ่มือหนาบ่ามนเอาไว้ อย่ายอมแพ้
"โอเ แ่มี้อแม้ว่า ้อไ้รับอนุาาหมอ่อน พรุ่นี้ะบอหมอให้มาเ็อาารให้"
แบรพูพลาปัไรผมออาแ้มเนียนใสที่เริ่มมีสีเลืออย่าอ่อนโยน
"เย่ อบุมา แบร"
สาวสวยรหน้าผวาเ้าอเา้วยวามีใอย่าลืมัว
หน้าอหน้าใ เมื่อไม่มีิ้น้าในวาั้นึบอยู่ับอแร่อหนุ่มหล่อ ทำให้อารม์ิบที่เ็บ่อนไว้มานานเือบระเบิแระเิระเิแทบะอใไม่ไหว
ับนสวยรหน้า ลบนที่นอนที่นี่ เี๋ยวนี้ะให้รู้แล้วรู้รอไปเลย
"โอ๊ะ เบาๆ ริย่า เธอยัป่วยอยู่นะ"
แบรยิ้มริ่ม แ่ทว่าไม่ยอมยับัวออระับอ้อมแนแน่นึ้นว่าเิม
แอบสูมลิ่นหอมาเส้นผมยาวสลวยุแพรไหมบนหัวทุย ๆอย่ามีวามสุ
"ไม่เป็นไรเ็บนิหน่อยเอ เอ๊ะ"
นื้อแย้่อนะนึไ้ว่าโอบอ ร่าายอเาอยู่ึลายอ้อมแนอย่ารวเร็ว
้วยวามอาย แ่ายหนุ่มยัไม่ยอมปล่อยมือ
"ปล่อยไ้แล้ว" หิสาวบอเสียเบานวลแ้มแระเรื่อ
"แหม ำลัเพลินเลย" แบรยิ้มล้อเลียน
เลยโนมือบาผลัออห่า
"ไปทำาน่อเลย ไมุ่ย้วยแล้ว"
ปาเล็ยื่นอออย่าอน ๆ
"รับ เ้านาย"
"บ้า" เสียหวานพึมพำ่อนะุมโป้วยวามอาย
วันรุ่ึ้นแพทย์อาวุโสมาเ็ร่าายอหิสาวามำสั่แมบัับแบร เพราะว่าายหนุ่มเพิ่เทโอเวอร์โรพยาบาลนี้มาหมา
ๆ เลยสะวสบายไปเสียทุอย่า เาบอให้เ็ทุอทุมุมนแน่ใว่า อาริยาสามารถทำายภาพไ้ริ ๆ นนป่วยอ่อนใและสสารแพทย์เ้าอไ้เป็นอย่ามา
‘อโทษแทนาบ้าอำนา แบร ้วยนะะุหมอ’ อาริยาไ้แ่สสายาแสารอโทษออไป
"ล ทำายภาพยัไม่ไ้ใ่ไหมหมอ" แบรถามึ้น เมื่อเห็นว่ารวเสร็แล้ว
"เอ่อ ือว่าทุอย่าโอเรับ สามารถทำายภาพแบบเบา ๆ ไ้รับ” หมอล่าวพร้อมหลบามุอเา แบรถลึาใส่หมอ
‘หึ่ม...ไม่รู้ใันเลย นะหมอเียวปั๊..’ส่วนนไ้ีใเป็นอย่ามา
"อบุมานะะุหมอ"
"หมออัวนะรับ" หมอรีบเินออไปทันที
"ฮึ ีใออนอหน้าเลย " เาเินมานั่บนเีย้าหิสาว
"แหม นั่ ๆ นอน ๆ มันเบื่อะแย่ ุไม่ลอมานั่ ๆ นอน ๆ แล้วุะรู้"
"็ มาอยู่เป็นเพื่อนไม่ให้เบื่อแล้วไ" ายหนุ่มอบยิ้ม ๆ
"เหรอ่ะ ริย่าเห็นทำแ่าน เอ หรือว่าแอบมาหลบสาว ๆ แน่เลยใ่แน่ ๆ"
หิสาวยิ้มล้อเลียนอยาให้เาอบัว่า
‘...ไม่ใ่’ แ่็ไม่มีำพูออาปาามไ้รูปนั้น
เอ้อ... ส่วนายหนุ่มนั้น
เอื้อมมือไปยี้ผมนรหน้าอย่าเอ็นู
แล้วเินลับไปทำานอย่าใ่วามิ เาอยาะบอเหลือเินว่า
‘ไม่รัไม่มาเฝ้าหรอ’
แ่ผู้หิใแ็แบบนี้ ้อ่อยเป็น่อยไป เาิเอาเอ เฮ้อ
ที่สำัเาไม่รู้ว่าะเริ่ม้นบอยัไมาว่า
ารทำายภาพอหิสาวเป็นไป้วยี เพราะอาริยาไม่อบนอนเยๆ
ไม่นานเธอ็สามารถเลื่อนไหวไ้ล่อึ้น
แม้ร่าายะไม่สมบูร์แ็แรเหมือนเิมมานั
แ่ถือว่าีว่านอนอย่าเียว
ันั้นไม่นานหิสาวสามารถออาโรพยาบาลไ้ในบ่ายวันหนึ่
แบรให้นัห้อให้อาริยาพัิับห้ออเา โยให้เหุผลว่าเพื่อเป็นารสะวในารทำานร่วมัน เมื่อเธอหายีแล้ว ันั้นหิสาวึไ้มาพัที่บ้านอายหนุ่มโยปริยาย
"ทำไม้อให้ มาอยู่ห้อ้าบนแล้ว็้อิัน้วยะุ"
หิสาวถาม้วยวามสสัย
เพราะว่า่อนหน้านี้เาบอว่า นี่ห้อเธอและิันนั้นเป็นห้ออเาเอ
"ริย่า ุเป็นนูแลผมะให้ไปอยู่ไล
ๆ ็เรียใ้ไม่สะวนะสิ" แบรล่าวยิ้ม
ๆ
"อือหือ ะะใ้านัน 24 ั่วโมเลยเหรอะ เ้านายา"
หิสาวหน้ามุ่ย
"ริย่า านผมไม่เป็นเวลา ุ็รู้ว่าานผมเยอะมานาไหน
หรือว่าุไม่อยาทำานับผม" เาใ้เนื่อานมาู่
เพราะรู้ว่าหิสาวอยาทำาน
"ไม่ใ่ ไม่อยาทำแ่ เอ่อ ่าเถอะ"
หิสาวนิ่ิเพราะว่าเธอไม่รู้ว่าะลับไปทำานแบบเิมไ้อีหรือเปล่า
เพราะอนนี้าวามมั่นใยัไไม่รู้ อีอย่า่าอบแทนที่เาเสนอ็ไม่น้อย
แม้หิสาวไม่ไ้เรียร้อ่าแร
แ่เป็นายหนุ่มที่อนุมัิให้เอและส่วนลึ้นบึ้อหัวใเธอ็เรียร้ออยาะอยู่ใล้
ๆเาแม้ะไ้แ่มอหรือแ่ทำาน้วย็พอ เธอไม่ล้าหวัมาหรอมันไลเินเอื้อม
วาวับพระอาทิย์ไม่มีทาเป็นู่ันหรอ
"แล้วานที่ะให้ริย่าทำมีอะไรบ้าะ"
หิสาวัสินใถามอย่าเป็นานเป็นาร เานิ่ินิหน่อยแล้วโปรยยิ้มระาใส่ให้สาวสวยรหน้าอย่าเ้าเล่ห์
"ุมีหน้าที่ิามผมไปทุที่"
"เอ่อ ทุที่เลยเหรอ" หิสาวลืนน้ำลายเอือ
"ใ่มี ปัหาอะไรไหม" แบรทำหน้าริัและใสื่อแ่ในใ
ไม่่อยื่อเท่าไรนั
"ไม่ ไม่มีปัหา ไ้ทำไ้อยู่แล้ว"
"โอเ พัผ่อนเถอะเอันพรุ่วนี้เ้า ฝันีนะ เบบี๋"
โยไม่าิและทันั้ัว นเ้าเล่ห์็้มลมาูบหน้าผามนอหิสาวรหน้าหนั
ๆ นโนูบะลึอึ้ไป
นน้นเหุเินออาห้อพร้อมปิประูให้เธอึรู้สึัวหน้าร้อนผ่าวเพราะวามอาย
"าบ้ามาทำให้ิมาทำไมเนี่ย"
หิสาวร้อลั่นแบรแอบฟัอยู่หน้าประูหัวเราะิั
เาอบแล้หิสาว แล้ทีไร อาริยา ้อทำหน้าเอ๋อ ๆ สีหน้าท่าทาลน่ารัี
่อนะลไปห้อทำานึ่อยู่้าล่า
อาริยาเมื่อเ้าห้อพั
เธอนึถึ่วเวลาี ๆ ที่อยู่ในโรพยาบาล ายหนุ่มีับเธอมา ไม่บ่น ไม่ว่า
ไม่มีสีหน้ารำา ยัเป็นสุภาพบุรุษ ูแลเธอเป็นอย่าี นบารั้หิสาวเผลอิเลยเถิ
ว่าอาะเป็นเพราะเารัและสนใในัวเธอ
แ่เมื่อิูี ๆ เาไม่ไ้แสออมาเลยว่าเาสนใเธอเป็นพิเศษในทาู้สาว
อาะไม่ใ่วามรัหรอ หิสาว้อสะวามรู้สึอัวเอเอาไว้ไม่อยาทำลายมิรภาพี
ๆ ที่เามอบให้ เธอบอับัวเอว่าเาทำไป
เพราะมีหน้าที่้อูแลเรื่อ่าใ้่ายในารรัษาเพราะทีมานลับไปหมแล้ว
ความคิดเห็น