คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ตอน 9 ดูแลใกล้ชิด
อให้สำราับารอ่าน้ะรีที่น่ารัทุน
........................................
อน 9 ูแลใล้ิ
สรุปอาริยา้อพัรัษาัวเป็นเือน
าำวินิัยอหมอโยเธอไม่รู้ว่ามีใรบานอยบารอยู่เบื้อหลั
หิสาวนั้นัวลใเรื่อาน ที่้อสูเสียรายไ้ เพราะอาารป่วยอเธอ
"ุหมอ่ะ เป็นเือนเลยเหรอ"
นป่วยส่สายาัพ้อ
"เอ่อ
รับ นว่าะหายเป็นปิ"
หมออบพลาหันมามอหน้าแบร
ะไม่ให้มอไ้ยัไ ในเมื่อเาเป็นน่มู่
ให้หมอบอนป่วยนอนพัที่นี่นานๆว่าะหายสนิท
"ไม่้อห่วเรื่อานหรอ ริย่า
โทมัสบอว่าสามารถั่อาที่เหลือไ้"
เาล่าวหลัา
มอเห็นแววัวลในวหน้าหวานอเธอ ส่วนหมอรีบเินออไปเียบๆ
"เปล่า ันไม่ไ้ห่วเรื่อนั้น ันรู้ว่าโทมัสทำไ้
แ่อาทิย์หน้าันมีาน่อาถ่ายานุนี้บ อีสาม สี่านน่ะ"
เธอยิ้ม๋อย ๆ
"ห๋า เธอรับานทีเียวพร้อมันหลาย ๆ านอย่าั้นเหรอ" เสียทุ้มะโนออมาอย่าไม่รัษาวามสบ
"โอ้ยุ ทำไม้อเสียั้วย” อาริยาท้ว
“็ะไม่ให้เสียัไ้ยัไ ใรเารับานทีล่ะเยอะ
ๆ ันเล่า”แบรเถีย
“ถ้าเป็นานโปรเ็เล็ๆ น้อยๆ ันรับหมแหละ แ่านนี้มันานให่ ันเลยรับานเียวะไ้ถ่ายหลาย ๆ
าไ้ทั้วัน"
หิสาวอบ้วยวามภูมิใ แ่นเป็นัวล แทนที่ะเป็นหิสาวรหน้า แ่ลับแบระอีเามีสีหน้าหนัใไม่น้อยะไม่ให้หนัใไ้ไ
ถ้าปล่อยเธอทำานแบบนี้่อไป อายุไม่ยืนแน่เลย
ทำไปไ้ยัไานเสี่ยายั้มามาย
"ยเลิเหอะ ไม่้อทำแล้ว" เาออำสั่พลาส่ายหัว
"ไม่ไ้หรอ ันำเป็น้อทำ
และัน็ทำานแบบนี้มาั้หลายปีไม่เห็นเป็นไรเลยสนุีออไ้เินเยอะ้วย" อาริยาเริ่มมีน้ำโห
"ไม่ไ้ ๆ ่อไป เธอไม่้อไปทำแล้วานเสี่ยายพวนี้
เี๋ยวันะโทรไปยเลิให้หม"
"เหวอ ไม่ไ้นะยเลิไม่ไ้
ะไม่ให้ันทำไ้ไแล้ว ันะเอาเินที่ไหนใ้
แล้วุ็ห้ามันไม่ไ้้วย
เพราะเราไม่ไ้เป็นอะไรัน"
นบนเียโวยวาย
ร่าบาะเียะายลุึ้นาเีย
แ่เป็นอัน้อทิ้ัวลนอนอีรั้ เพราะเ็บแผล ทำเอานที่นั่ทำานอีมุมหนึ่อใ
รีบลุึ้นเินมาูอาารอย่าร้อนรน
"เ็บมาไหม ะรีบลุึ้นมาทำไม
"
เียบไม่มีารโ้อบ ไม่ล้าอบเี๋ยวโนห้ามไปทำานอี
แ่วามิอเธอือ้อหาทาลับไปทำานให้เร็วที่สุ นนถามถอนหายใ ยอมแพ้ ในวามื้อึอหิสาว
"เอาอย่านี้
ันมี้อเสนอเธอมาทำานับัน ันให้เินเือนามที่เธอ้อาร
เธอบอะไรมา"
"เฟ"
อาริยาอบสั้น ๆ และนั่นทำให้ายหนุ่มหลุเสียหัวเราะอย่าลั้นไม่อยู่ทำให้หิสาวหน้าเหวอ ส่้อนไปยันัวโ้วยวามหมั่นไส้
"หัวเราะทำไมยะ ันบเฟมันน่าำรไหน นเรียนบเฟในโลนี้มีออเยอะแยะไป"
"ันไม่ไ้หัวเราะที่เธอเป็นเฟ แ่เฟส่วนให่ะ้ออยู่ในรัวอโรแรม
ร้านอาหารหรือามบ้าน แ่เธอ" ายหนุ่มี้แ
"็เินเือนมันน้อยนี่ อีอย่าันทำเอสารไม่เป็นนะ
บอไว้่อน" น้ำเสียยัระเ้าระออยู่
"ไม่เป็นไรนี่ ัน็ไม่้อนทำานเอสารเสียหน่อย" แบรพูไม่ยีหระามสไร์อเา
"ไปทำานับุ ไม่ให้ทำเอสารแล้วุะให้ันทำอะไร" หิสาวถามอี แบรใ้วามิเล็น้อย
"อืม มาเป็นผู้ิามอยับรถให้ ูแลอาหาราริน
ไปประุม้วยอะไรประมานี้" เา ไม่ทราบเหมือนันว่ามันำแหน่อะไร
"อ้อ เหมือนนใ้ส่วนัวใ่ไหม"
แ่อาริยาับโพล่ออมาแบบนั้นไป
"ใ่ ทำนอนั้นแหละ" แบรยิ้ม้วยวามพอใ
เมื่อิว่าหว่านล้อมนหัวื้อสำเร็
"ริย่า ลว่าเธอทำานับันเลยแล้วันนะ" แบรรวบรััวามลัวหิสาวะเปลี่ยนใ
"อ้ายยยย ันยัไม่ไ้ัสินใ
ทำไมเร่เอาำอบเร็วัเลย"
หิสาวแย้อย่าลัเล เพราะเธอลัววามใล้ิ ลัวล้ำเส้น
และที่สำัเธอลัวหลุมเสน่ห์อายหนุ่มที่ใร ๆ ็รู้ว่าเาเ้าู้ะาย เพราะถ้ารัเ้าไปแล้ว เาไม่ไ้ิอะไรับเธอ แล้วเธอะทำยัไ
"อ้าว เธอไม่ลัวว่าะไม่มีานทำเหรอ
รอให้หายีแล้ว่อนแล้ว่อยเริ่มาน"
แบรพูพร้อมรอยยิ้มอบอุ่น
นั่นทำให้อาริยาพูอะไรไม่ออ ส่วนลึ ๆ ในใอยาอยู่ใล้แม้เพียไม่นาน็ยัี
"อืม ามนั้น็ไ้" หิสาวึอบลเพราะอยาามใัวเอสัรั้
"ีมา อนนี้นอนพัผ่อนเถอะ"
แบรยับผ้าห่มลุมหน้าอให้ร่าบา แล้วลับไปนั่ทำาน่ออีมุมหนึ่อห้อเียบ
ๆ
"แบร"
สัพัเสียหวานานป่วยแสนสวย บนเียเรียเาเบา ๆ หลัาายหนุ่มลับไปนั่ทำาน่อที่โ๊ะไม่รู้นเอามาาไหนนี่โรพยาบาล
ไม่ใ่ที่ออฟฟิส่วนัวเสียหน่อย
"หือ ว่าไ" ายหนุ่มวาานรหน้า
"ันรบวนถามอะไรหน่อยไ้ไหม "เาพยัหน้า
"่ารัษาพยาบาลที่นี่แพไหม
ุ่วยไปถามหมอให้หน่อยไ้ไหมเพราะว่าันไม่รู้ว่า ้อ่ายเท่าไร" หิสาวมีวามัวลเรื่อ่าใ้่าย
"ไม่้อห่วเรื่อนั้นหรอ ทาอถ่ายเป็นน่ายให้ เารับผิอบทั้หม" แบรอบยิ้มพลาิในใ
‘นึว่าเรื่ออะไร หน้ายุ่เียว’
"แ่แบบนี้ ไม่เป็นารเอาเปรียบทาอถ่ายเหรอ
ย้ายันไปอยู่ห้อธรรมา็ไ้นะะไ้เฟ่าใ้่ายไ" หิสาวพู่อ
"สปอนเอร์เาไม่ว่าหรอ
เพราะว่าเป็นวามผิพลาอทีมานไม่ใ่อเธอสัหน่อย นอนพัเถอะันะทำาน่อ"
"แ่...."
"ไม่้อแ่แล้ว เี๋ยวหาย้า เริ่มาน้า ไ้เินเือน้านะะบอให้"
ร่าสูู่ำ ๆ
อาริยาึปิปาเียบไม่พูอะไร่อ นอนมอนที่ำลัทำานอยู่บนโ๊ะไปเรื่อย ๆ นผล็อยหลับไป
แบรเยหน้าึ้นมอนัวเล็ที่นอนบนเียหายใอย่าสม่ำเสมอแล้วถอนหายใ
‘ห่วแ่นอื่น เยห่วัวเอบ้าไหมริย่า’
ความคิดเห็น