[Revaille X Eren]รุ่นน้องสุดอ่อน ผ่าพิภพหัวใจ รุ่นพี่สุดโฉด

ลำดับตอนที่ #7 : ฉันกลัว

" ไอ้ลูกหมา เอาตัวนี้ด้วย แล้วก็ตัวนี้"

ณ ตอนนี้.......ผมโครตเซ็งจิตเลยครับ!!!!!! อะไรฟร๊า!!!!!! 
ไหนบอกว่าจะมาซื้อเสื้อผ้าให้ผมไง!!! แล้วนี้มันอะไรกัน!!!
รู้ว่า รวย!! แต่เสื้อผ้าผมซื้อได้แค่5ตัวเองนะ!!! นอกนั้น 10กว่าตัว มันของเอ็งหมดเลยไม่ใช่รึไง!!!!

"ไอ้ลูกหมา เหม่ออะไรอยู่?! มาช่วยเลือกสีหน่อยสิ สีดำหรือขาวดี"

"สีดำครับ........"

ต้องก้มหน้ายอมรับชตาธรรมไป อะไรกันล่ะเนี้ย กะอิแค่ เสื้อยืดลาย หมาน้อยแค่นี้ ทำไมต้องเลือกสีด้วย?!
ตอนซื้อเสื้อผ้าให้ผมไม่ถามซักคำ ทีของตัวเองล่ะถามจังว่าเอาสีไหนดี แถมยังซื้อเสื้อ ลายเดียวกันแบบเดียวกันอย่างล่ะ2ด้วย
......แต่...เอ๊ะ!!!
พอกลับไปดูถุงเสื้อในมือส่วนใหญ่เป็นไซส์ของผมนี่.......ไม่สิ.......เสื้อแต่ล่ะตัวที่เจ้านายเลือกมา.......อย่างล่ะ2นะ มันจะมีอันนึงที่ดูใหญ่กว่า.....
แต่เป็นไซส์ผู้หญิง.......ซื้อเสื้อแบบเดียวกันให้แฟนเหรอ?! หรือว่า มิคาสะ?! ต้องเป็นมิคาสะสิเนอะ

"ไอ้ลูกหมา ช่วยถือหน่อยสิ"

ใบหน้าเคร่งเครียดและดุดัน(?!) มองผมก่อนจะยื่นถุงเสื้อให้ผม
มุงกะจะไม่ช่วยกรุถือเลยใช่ไหม!!!! ถือทั้งสองข้างของเจ้านายไม่มีอะไรอยู่เลย แต่กลับไม่ช่วยถือ!!
ขี้โกง =3=!!!!!! 

"กินข้าว" 

พูดแค่นั้น แล้วอิคุณท่านรีไวล์นามสกุลอะไรก็ไม่รู้แต่โครตคุณชายแถมยังหลงรักมิคาสะ ก็เดินนำหน้าผมไปยังร้าน.....
ร้านขายอาหารสัตว์!!!!!!! ก่อนจะเดินอ้อมไปยัง ร้านอาหารอิตาลี่ ตึงโป๊ะ!! #แป้ก

ผมก็ได้แต่เดินตามงกๆ ไปทั้งๆอย่างนั้น ไม่ใจเลย!!

"ไอ้ลูกหมา นั่งรออยู่ตรงนี้ ห้ามไปไหน ห้ามกระดิกหางทำตาแบ๊วใส่ผู้ที่พบเห็น"

"ครับ"

"เดียวมา"

เจ้านายพูดพร้อมกับกดไหล่ผมนั่งที่โต๊ะอาหาร แล้วฮีก็เดินจากไปอย่างมั่นใจ(?!)

2ชม. ต่อมา

อิเจ้านาย!!!! มุงขี้เกียจเลี้ยงตรูแล้วใช่ไหม?!?! หรือเอาตรูมาปล่อย!!!!
ทำไมยังไม่กลับ!!!!! กลับมาซะนะ!!! กรูหาทางกลับบ้านไม่เจอ(?!)

"รอนานไหม???"
ระหว่างที่กำลัง สาปแช่งเจ้านายภายในจิตใจอันแสนชั่วร้าย ผู้ที่ผมกำลังสาปแช่งก็มาอยู่ตรงหน้าผม

"นานครับ"

"แล้วรอทำไม???"

"ก็เจ้านายบอกให้ผมรอนี่ครับ"

"หมาจริงๆเลย"

ณ ร้านอาหารอิตาลี่เกิดเหตุฆาตกรรมโหดขึ้น นาย เอเลน เยเกอร์ ได้กระโดดงับหัว อิคุณชาย อย่างน่ากลัว!!!'
คงเป็นไปไม่ได้หรอก แต่ถ้าทำได้กรุก็จะทำครับ!!!

"เอาให้"

เจ้านายเดินอ้อนมาอยู่ข้างหลัง พร้อมกับใส่ปลอกคอ ที่สลักชื่อผม พร้อมเบอร์โทรที่อยู่ของเจ้านายเอาไว้
โรแมนติกดีอยู่หรอก.....ถ้าหากมันเป็นสร้อย ไม่ใช่ปลอกคอสุนัข!!!!

"ตอนนี้นายก็เป็นของฉันอย่างสมบูณร์แบบ....."

เจ้านายกระซิบข้างหูผมเบาๆ แล้วเดินไปยังที่นั่งฝั่งตรงข้ามเหมือนเดิม

"จะสั่งอะไรก็สั่ง ฉันขอแค่กาแฟ"

หน้านิ่งสุดๆ......อะไรกันคนๆนี้ บ้าจริง ในขณะที่เจ้านายยังคงทำหน้านิ่งไม่รู้สึกอะไร
แต่หน้าผมก็ร้อนขึ้นมาอย่างน่าแปลกใจ

"ผมขอ......"

มีแต่ภาษา ##^^>%€+^*% ตรูอ่านไม่ออกเฟ้ย!!

"อันนี้ล่ะกันครับ"

อ่านไม่ออกเอานิ้วจิ้มๆเอาล่ะกัน อันไหนน่ากินก็กินอันนั้นแหละ

"คาโบนาร่า???? เอาสิ ถ้านายอยากกิน"

"ครับ แล้วสั่งอาหาร????"

"เดินไปสั่งเองที่หน้าเค้าเตอร์หัวมุมสิของร้าน"

"กระดาษล่ะครับ???"

"เอามาทำไม???? สั่งปากเปล่า"

ชิบหาย!!!! ทำอย่างกับผมพูดสเปนได้อย่างยอดเยี่ยมกระเทียมดอง!!!

"เหอะ.....ไปสิ"

ร่างตัวเล็กกว่ามองผมแบบแปลกๆ แปลกมาก.......ตอนพูดก็น่ากลัวเอามากๆ เหมือนไล่ให้ออกไป.....

"ครับ ผมต้องออกไปสั่งอาหารสินะ "

"อืืม"

ผมเดินไปต่อแถวผู้ชายตัสูง ซึ่งต่อกันซัก3-4คน
ทำไงดีล่ะ จะถึงตาผมแล้ว ผมจะบอกว่าอะไรดี ไอ้ที่ผมจิ้มๆไปก็จำชื่อไม่ได้ด้วย!!!
ตายโหง!!!!

"เฮ้อ.........ไอ้ลูกหมากลับไปนั่งที่เดียวฉันสั่งเอง"

เจ้านายเดินมาลูบหัวผมเบาๆแล้วดันหลังผมเล็กน้อย แล้วให้ตรูมาสั่งตั้งแต่แรกทำไมฟร่ะ!!!!!!!!!!!!
ผมเดินกระทืบเท้า(เล็กน้อย) กลับไปนั่งที่เหมือนเดิม อะไรกัน คนๆนี้!!!!

ร่างเล็กสั่ง อาหารเสร็จก็เดินตรงกับมานั่งที่เก้าอี้เหมือนเดิม

"ถ้าไม่ให้ผมสั่งตั้งต่แรกก็บอกสิครับ ผมจะได้ไม่ต้องเสียเวลาต่อแถว"

"เหรอ....พอดีว่าฉันเห็นท่าทีลนลานของคนบางคนเลยอดห่วงไม่ได้อะนะ"

"ค.....ใครลนลานกันครับ!!!"

"นายไง อีกอย่าง นายคงสั่งอาหารไม่เป็นหรอก"

รู้ไปหมดเลย!!!!! เจ้านายใครว่ะ รู้ไปหมด เตี้ยก็เตี้ย!!!!

"อ่า........ครับ"

ไม่นาน ผนักงานเสริฟก็เดินมา พร้อมกับอาหารที่ผมสั่งมันก็คือ อะไรก็ไม่รู้ผมจำชื่อไม่ได้ กับ กาแฟแก้วเล็กๆ
อาหารที่ผมสั่งน่ากินจัง!!!! อืม........แล้วทำไมอิคุณชายถึงไม่กินล่ะ มองผมอยู่ได้ 

"อะไรติดหน้าผมเหรอครับ????"

"เปล่า แค่ นายตาเป็นประกาย น้ำลายไหล ก็เท่านั้น"

"คะ....ขอโทษครับ!!!"

ผมรีบหยิบกระดาษทิชชู่มาเช็ดปากตัวเอง

"อย่างกับลูกหมาจริงๆเลยนะ นายน่ะ"

เจ้านายลูบหัวผมเบาๆแล้วยิ้มมุกปาก
คนๆนี้................ตอนยิ้มก็ดูดีนี่.......ดีกว่าทำหน้าซังกะตายเยอะเลย
ถึงจะยิ้มมุมปากก็เถอะนะ

พวกเรา นั่งกินกันไปได้ซักพักก็อิ่ม.....มีแค่ผมอิ่มคนเดียวล่ะมั้ง เหอะๆ

"อยากไปไหนอีกไหม????"

เจ้านายเงยหน้ามองผม(?!)

"ไม่ล่ะครับ ผมเหนื่อยแล้ว"

"งั้นเดียวฉันไปเช็คบิล นายไปรอที่รถเลย"

"โอเคครับ เจ้านาย"

ผมเดินไปรอเจ้านายที่รถ สายตาก็ดันไปเห็น แมวน้อยสีน้ำตาลขาว นอนเล่นอยู่แถวนั้น

น่ารักจัง..............

"ไอ้ลูกหมาทำอะไรอยู่  ขึ้นรถสิ"

เจ้านายบอกผมก่อนที่จะสตาทร์รถ อ่า......คงจะเช็คบิลแล้วสินะ ผมวิ่งไปลูบหัวเจ้าแมวตัวนั้นก็จะเดินไปซ้อนท้ายรถมอ'ไซต์ ของพี่เตี้ย(?!)
 แล้วจู่ๆ
อิคุณชายห่าเหว!!!! มันก็ลงจากรถ ไปเตะแมวตัวนั้นอย่างจัง ก่อนจะเดินกลับไปนั่งที่คนขับเหมือนเดิม!!!!!

"แมว......เจ้านายเตะมันทำไมครับ!!!!"

"ฉันกลัว.........."

"เจ้านายกลัวแมวเหรอครับ?!"

"กลัวว่าไอ้แมวน่าโง่มันจะแย่งนายไปจากฉัน"

อ้อ.....กลัว.....ห๊ะ!!!!!!!!!!!!!!!! กลัวผมโดนแย่งไปงั้นเหรอ!!!!!!!!!

-------------------------------------------------------

=w=~ เสร็จไปอีกตอน อืม~ ไรท์คิดว่า ตอนนี้มันดูน่ารักแปลกๆนะ ช่างเถอะ 555 5