[Revaille X Eren]รุ่นน้องสุดอ่อน ผ่าพิภพหัวใจ รุ่นพี่สุดโฉด

ลำดับตอนที่ #5 : หลังจากนั้น......

หลังจากนั้นไม่นาน พอผมเรียกรุ่นพี่ว่าเจ้านาย
รุ่นพี่ก็บอกให้ผมรออยู่เฉยๆ แล้วก็ขับรถออกจากบ้านไปเลย
เป็นคนที่แปลกจนน่าหงุดหงิดยังไงก็ไม่รู้สิ ไม่รู้เลยว่าคนๆนั้นคิดอะไรอยู่ ผมรอมาได้ซัก 2-3 ชม. แล้วนะ
ท้องร้องแล้วด้วย

"กลับมาแล้ว"

เสียงรุ่นพี่รีไวล์กระซิบข้างหูผมเบาๆ 

"หว๊า!! อย่ามากระซิบข้างหูแบบนั้นนี้สิครับ!!"

"ก็นายเอาแต่เหม่อนี่ ฉันเลยอยากแกล้ง"

บอกเหตุผลทำไม ใครอยากรู้???

"ว่าแต่ ถุงในมือ?????"

"ฉันออกไปหาของจำเป็นให้นายที่ร้านสะดวกซื้อ แล้วตอนเช้าเราค่อยไปหาซื้อเสื้อผ้า โอเคไหม???"

"ที่หอพักก็ม......"

"นายไม่อยากไปที่นั้นหรอก ถ้าให้ฉันไปคนเดียวคงมีเรื่องกันเปล่าๆ"

รอบคอบแท้.....

"ครับ รุ่นพี่"

"เลิกเรียกแบบนั้นได้ไหม"

"จะให้เรียกอะไรล่ะครับ???"

"ที่รัก ดาร์ลิ้ง พ่อทูนหัว ยุกกี้ รีไวล์ซามะ หรือไม่ก็ Amado อะไรแบบนั้น"

"ห๊าาาาาาา!!! ผมจะไม่เรียกรุ่นพี่ว่าAmadoเด็ดขาดครับ ฝันเหรอครับรุ่นพี่!! ชื่อเรียกมันแปลกๆมมาตั้งแต่แรกแล้วนะครับ!!!"

ไม่มีทางๆๆๆๆๆๆๆๆ ผมไม่มีทางเรียกรุ่นพี่แบบนั้นแน่นอน ถึงผมจะโง่สเปนแต่ว่าผมก็ไม่ได้โง่ ถึงขนาดกับว่าไม่รู้ว่าAmadoแปลว่าอะไรนะครับ!!!

"ผมขอเรียกอย่างอื่นที่ไม่ใช่พวกนี้ได้ไหมครับ??"

"จะให้กลับมาเรียก รุ่นพี่ มันห่างเหินไปนะ"

เราเป็นแค่คนรู้จักกันไม่ใช่เรอะ?!?!?!?!

"เรียกว่า เจ้านายล่ะกันนะ ไอ้ลูกหมา ตอนนั้นนายก็เรียกฉันว่า เจ้านาย เรียกหลายๆครั้งติดต่อกันไปตลอดชีวิตมันก็คงไม่เป็นไรหรอก"

เป็นสิโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!

"ครับ..........เจ้านาย "

สายตาดุดันแบบนั้นใครจะไปปฎิเสทได้ล่ะว่ะครับ OTL ||||
ทำได้แค่เพียงกรีดร้องในใจเท่านั้นแหละ = =

"โอเค อีก1เดือนจะเปิดเทอมใช่ไหม ก็มีเวลามากพอที่จะลืมไอ้เจ้าบ้านั้นไปสินะ "

จริงสิ!! พออยู่ด้วยคนๆนี้ เราลืมแจนไปเลย ลืมได้อย่างง่ายดาย!!!!

"ไอ้ลูกหมาเอเลน เล่าเรื่องมิคาสะ ความชอบ ไม่ชอบอะไร ชอบกินอะไรให้ฟังหน่อยสิ"

และ........คนๆนี้ก็ชอบมิคาสะเอามากๆด้วยสินะ เรื่องบนเครื่องบิน เราจำตอนที่เขาหน้าแดงได้เป็นอย่างดี

"ครับเจ้านาย ผมจะพยายามบอกข้อมูลที่ผมรู้ครับ"

"เยี่ยม!!!"

แล้วรุ่นพี่......ไม่สิๆ เจ้านายรีไวล์ก็ลูบหัวผมเบาๆ มันเย็นมากเลย
แต่ก็รู้สึกสบายใจ........มันรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก ทั้งๆที่เขาบอกว่าอยากเป็นคนแรกของเราในทุกๆเรื่องแท้ๆ
ทำไมถึงชอบ มิคาสะ ทั้งๆที่พูดกับผมแบบนั้นมันเหมือนกับว่า สารภาพรักกับผม ไมใช่เหรอ?!
เอ๊ะ?! เราเป็นอะไรไป??? ทำไมเราต้องหวงเขาด้วย พึ่งรู้จักกันแท้ ทำไมกันนะ เราสองคนพึ่งรู้จักกัน ผมพึ่งอกหักมาด้วย
จะมานึกแบบนี้กับคนที่พึ่งรู้จักกันได้ไงล่ะ จิตใจของเรามันช่างน่ารังเกียจจริงๆ..........เราก็แค่อกหักแล้ว
จิตใจอ่อนแอเลย หวั่นไหวได้ง่ายๆก็แค่นั้นเองแหละน่า

ผมตั้งสติได้หลัง จากที่เจ้านายปล่อยมือออกจากหัว ผมค่อยๆเล่าถึง สภาพความเป็นอยู่ของมิคาสะ
น้ำหนัก ส่วนสูง ความชอบ ไม่ชอบอะไร สนใจสิ่งไหนมากที่สุด จะยิ้มในเวลาไหน และอื่นๆอีกมากมาย

เจ้านายตั้งใจฟังเป็นอย่างดี และมีหลายครั้งที่เขาทำหน้าเครียดเพราะอะไรกันนะ????

"นายรู้มาแค่นี้ใช่ไหม????"

"ครับ ผมรู้มาแค่นั้แหละ"

"อืม........นี้ก็จะตี5แล้วนะ นายไปนอนพักเถอะ เดียวฉันพาไป"

ว่าแล้ว เจ้านาย อุ้มผมในท่าแบกกระสอบ แล้วเดินขึ้นไปบนชั้นสองทันที

ไม่เข้าใจเลยว่า แบกผมเข้าไปได้ยังไง ตัวเล็กกว่าแท้ๆ แต่แรงเยอะหน้าดู มีความเป็นผู้นำสูงซะด้วย เตี้ยแต่ร้ายกาจซะจริงๆ
ไม่มีความน่ารักเอาซะเลย ยกเว้น เรื่องส่งนมอะนะ

เจ้านายค่อยๆว่างผมลงบนเตียงก่อนจะเดินไปอีกฝั่งนึงของเตียงแล้วปิดไฟข้างหัวเตียงก่อนจะล้มตัวลงนอนข้างๆ

นอนข้างๆ?!?!?!?

นอนข้างๆผมยังไม่พอ ยังมีหน้ามากอดผมอีกต่างหาก

"นายนี้มันคงมีประโยชน์แค่ตอนนอนสิ เป็นหมอนข้างที่กอดได้พอดีจริงๆ"

"มานอนกอดผมทำไมครับเนี้ย!!!!!"

"พูดเบาๆก็ไม่มีใครตายหรอก ทำอย่างกับว่าเตียงนอนบ้านฉันมี2เตียง"

จริงสิ เขาอยู่บ้านคนเดียวต้องมีเตียงเดียวสิเนอะ
แต่เขายังไม่ตอบมาเลยว่า ทำไมถึงนอนกอดผม ครั้งแรกเลย......ที่มีคนมากอดแบบนี้ #ไม่นับแม่
สายตาผมก็ดันดีมากๆ ในความมืด เหลือบไปเห็น ถุงยางอนามัยกับ เจล
เพลย์บอยสินะ ถึงว่า อยู่คนเดียวทำไมเตียงถึงเป็นเตียงคู่  แล้วที่นี้ผมจะไว้วางใจได้ไง
ว่าเขาจะไม่ทำกับผมเหมือนที่แจนทำ.........แต่เราไม่ได้คบกันนี่!!!!!!

เฮ้อ!!!!! ช่างมันๆๆๆๆๆ ผมกับเขาไม่ได้คบกันนะ ทำไมผมต้องมาคอยกังวลเดียว อีกอย่าง เขาแมนเต็มร้อยนะ
แถมยังชอบมิคาสะด้วย  เฮ้อ..........ผมเพ้อเจ้อไปใหญ่แล้ว หลับดีกว่า........มือที่เย็นเฉียบก็ยังกอดผมไม่ปล่อย
ถึงมันจะเย็น แต่ก็ทำให้รู้สึกสบายใจ  ผมหลับตาลงและคิดว่า วันพรุ่งนี้คงวุ่นวายน่าดูเลย.........
ลืมไปเลยว่าตอนรอผมท้องร้องแท้ๆ!!!!



'เอเลน........เอเลน.......เอเลนมานี้สิ....'
มือเย็นเหมือนน้ำแข็งกุมมือผมไว้แล้ววิ่งไปเหมือนจะพาผมไปดูอะไรซักอย่าง มองไม่เห็นหน้าคนๆนี้เลย...

และสิ่งที่เห็นก็คือ ร่างสูงใหญ่นับ100ตัวกำลัง จับกินคนอยู่ เสียงกรีดร้อง เสียงขอให้ช่วย....

'น่ากลัว........ไม่เอาแล้ว ไม่อยากเห็นแล้ว ปล่อยผมไปเถอะ!!!'

'ไม่ต้องกลัว นายลองมองดูดีๆสิ แต่ถ้ามองไม่เห็นสิ่งๆนั้นก็ไม่เป็นไร มองฉันเอาไว้ก่อนแล้วกัน'

พูดไม่ทันไร เจ้าของมือเย็นเฉียบนั้นก็ถูกมืออันใหญ่โตจับไปและกำลังจะถูกกิน
ใบหน้านั้นยังคงมองมาทีผม ผมมองใบหน้านั้นพยายามมองใบหน้าของคนๆนั้นแต่ก็มองไม่ค่อยเห็น
เหมือนมีแสงมันมาบังไว้

'เอเลน........ลองมองไปยังจุดๆนั้นดีๆสิ เอลน.........เอเลน........ลาก่อน........"

ร่างของผู้ชายคนนั้นโดนกินเข้าไปต่อหน้าต่อตา ร่างยักษ์ที่กินเขาเข้าไปนั้นมีตาสีเขียว ใบหูแหลม ผมสีดำ
และ.........เหมือนเจ้าตัวนั้นจะเป็นผมเลย.......รูปร่างหน้าตาไม่เหมือนกัน........แต่เหมือนกับว่า ผมได้ฆ่าผู้ชายคนนั้นไป
พอก้มลงไปดูมือของตัวเอง ก็เปื้อนเลือด อย่างน่าประหลาด ทั้งๆที่ ไม่ได้หยิบจับอะไรที่เปื้อนเลือดเลย
ยกเว้นกุมมือผู้ชายคนนั้น และภาพสุดท้ายที่เห็นก็คือ ใบหน้าที่เจือนจาง...............

'เจ้านาย.....'

จู่ๆน้ำตาผมก็ไหลออกมา คนๆคือเจ้านายงั้นเหรอ..........?! เขาถูกกินไปแล้ว?! เขาตายแล้ว?!

อะไรกัน...........สับสน...........

'เอเลน..........เอเลน.......เอเลน อย่าร้องไห้สิ ฉันไม่ได้ไปไหนซะหน่อย......'

มือเย็นเฉียบลูบหัวผมเบาๆ ผมก้มหน้ามองเขาดีๆอีกครั้ง ตัวเขาถูกกัดไปเกือบครึ่ง แขนเขาเหลือแค่ข้างเดียว!!!

'เอเลน..........'



ผลั๊วะ!!!!!!!!!!!!

"ตื่นได้แล้ว ร้องไห้อยู่ได้น่ารำคาญ เที่ยงครึ่งแล้วนะ ยังไม่ลืมไอ้บ้านั้นอีกเหรอ????"

ขาแกร่งเตะมาที่ท้องของผม ทำเอาเจ็บไปทั่วท้อง
เมื่อกี้.....ฝันเหรอ.....ตามันทำไมถึงมัวๆล่ะ หน้าร้อนแปลกๆ ผมค่อยๆเอามือมาแตะที่ขอบตาเบาๆ 
ผมร้องไห้เหรอเนี้ย ผมเงยหน้ามามองคนตรงหน้า เขายังอยู่ เจ้านายยังอยู่ แขนขาหรือส่วนต่างๆไม่ได้หายไปไหน......

ผมจับมือข้างนึงของเจ้านายเอาไว้แล้วเอามาแตะตรงแก้มของตัวเอง
เขายังอยู่............

"เป็นอะไรข้างนาย????"

"ดีใจ........ล่ะมั้งครับ"

มันก็แค่ฝัน ตอนนี้........เขาอยู่กับเราที่นี้ ไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น
เสียงที่เรียกผมก็คือ รีไวล์............ตลอด1ปีที่ผ่านมา......
เขาคอยเรียกชื่อผมในฝันตลอด

"อ้อนอยู่ได้ สมกับเป็นลูกหมาจริงๆ จะกินไหม???ข้าวนะ"

"ครับ......"

ผมยิ้มเจือนๆ

"บ้าจริง นายตัวร้อน ไข้จากตอนที่นอนตาฝนสินะ"

เจ้านายเอาหน้าผากมาชนกับผมเบาๆ พางบ่นอุบอิบ

จิตใจผม มันน่ารังเกียจจริงๆ..........พึ่งเลิกกับแจน แต่ดันมารู้สึกกับเจ้านาย ที่ดันรักเพื่อนตัวเอง......
น่ารังเกียจจริงๆตัวผม.........




-----------------------------------------------------------------------------------

คงคิดว่า SM ที่หมายถึง คือแค่เตะ หรือ อะไรแบบนี้ใช่ไหมล่ะค่ะ แต่จริงๆไม่ใช่ รอลุ้นช่วงกลางๆเรื่องนะจ๊ะ >w<!!!
ได้เห็นโซ่ล่ามแน่นอน >wO!!