[Revaille X Eren]รุ่นน้องสุดอ่อน ผ่าพิภพหัวใจ รุ่นพี่สุดโฉด

ลำดับตอนที่ #4 : มันอ่อนล้าเมื่อมีเธอ..... [แก้คำผิดแล้วคร๊าฟ]

จริงๆแล้ว ไรท์ต้องมาอัพทุกวันอาทิตย์ใช่ม่ะ แต่ในกลุ่มไรท์เขาจัดงานกัน ก็วันที่ 7 เดือน 7 อะ =w="
ขอโทษด้วยล่ะกัน _ _

----------------------------------------

[1เดือนต่อมา]

"สายแล้วๆเดียวแจนบ่นแย่เลย"

ผมพูดไปใส่รองเท้าไป ตอนนี้ผมอยู่หลังร้านครับ ผมทำงานพิเศษกลับ4ทุ่ม
วันนี้วันครบรอบ ผมเลยกะจะกลับเช้าๆ ซัก2ทุ่มครึ่ง วันนี้ครบรอบ1เดือนผมกับแจนครับ
มีความสุขจัง..........อ๊ะ!! ตอนนี้มัน3ทุ่มแล้ว คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง....เหอะๆ

แต่ว่าอยู่สเปนก็ลำบากเอาเรื่องเหมือนกันนะครับ ผมโง่ในเรื่องการใช้ภาษา (โง่ในหลายๆความหมาย)

ช่างเถอะๆ!!! รีบกลับหอกัน!!!

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

3ทุ่ม 15แล้ว
อ่า.......ตอนนี้ผมก็มาอยู่หน้าประตูห้องแล้วล่ะครับ

ครืน......

ผมค่อยๆเปิดประตูเข้าไป
เงียบเกินไปแล้วนะ รึว่าแอบไปนอนเล่นในห้องนอนผมอีกแล้ว??
เฮ้อ....ผมเดินไปที่หน้าประตูห้องนอนของตัวเอง (ถ้านอนด้วยกัน ขาถ่างกันพอดีสิครับ)
[ อ๊ะ......อ๊าาา!!!! ซี๊ดดดดดดดด ]

ดูหนัง AV สินะ สินะ = ="
แต่.......ห้องผมไม่มีทีวีนะ!!!!!

แอ๊ดดด......

ว่าแล้วผมก็เปิดประตูเข้าไปในห้องนอนของผม

น้ำตาค่อยๆไหลอาบแก้ม.......หน้าชาเหมือนพึ่งโดนตบ เจ็บ.....

"อ๊า.....แจนคะ หยุดก่อนมีใครไม่รู้เข้ามา...."

สิ่งที่ผมเห็นอยู่ตอนนี้ ผู้หญิงร่างเปลือยเปล่า นั่งคร่อมแจนอยู่บนเตียง....

"เหอะๆ แจน คู่นอนคนใหม่เหรอ??? สวยดีเนอะ???"

ผมยิ้มแห้งๆ กี่ครั้งแล้วที่แจนมีผู้หญิงคนอื่น เผลอๆควงผมกับผู้หญิงนอื่นไปเที่ยวห้าง ให้ผมถือของให้ด้วยซ้ำ
แต่วันนี้มันครบรอบ1เดือนของเรานะ!!! ผมทนเข้าไปได้ยังไง....?!

'ฉันนอนกับหญิงอื่น ไม่ได้แปลว่าฉันไมรักนายนะ เอเลน'

คำพูดแบบนั้น.......โกหก!!!!!! 

"อื้ม....วันนี้ครบรอบ1เดือนของเราใช่ไหม ถอดเสื้อนายออกสิ"

แจนมองผมยิ้มๆ

"ทำไม....????"
ทำไมผมต้องถอดเสื้อ?????

"ทำพร้อมกัน3คนคงจะสนุกใช่เล่น อีกอย่าง นายนะไม่เคย....ใช่ไหมล่ะเดียวฉันสอนเอง"

ไม่ใช่.....คนที่แสนดี....อ่อนโยนของผมหายไปไหน?! ไม่ใช่ๆๆๆๆๆๆ ไม่ใช่!!!!

"แจน.....นายไม่ใช่เสียงที่เรียกฉันเลย!!!!!!! ตลอดเวลามานี้ ฉันคิดผิดตลอด!!!! นึกว่านายคือเสียงที่อ่อนโยน!!! ฉันผิดเอง!!!"

ผมมตะโกนออกไปทั้งน้ำตา

"พูดเรื่องอะไรของนาย???"

แจนมองผมแล้วเลิกคิ้วขึ้นข้างนึง

"แจน.....ต่อไปนี้ ฉันจะเลิกรักนายแล้ว เราเลิกกัน..."
ผมยิ้มเจือนทั้งน้ำตาก่อนจะวิ่งหนีออกไป

"เฮ้!!!! เดียวก่อน!!!!"

ผมได้ยินแค่เสียงตะโกนของแจนที่รั้งผมไว้ แต่ทำไม....ถ้าแคร์ผมจริงๆต้องวิ่งตามสิ.....


ตึกๆๆๆๆ ตึก

ผมวิ่งไปเรื่อยๆ วิ่งไปตามเส้นทางของถนน ซึ่งไม่รู้ว่าจุดหมายปลายทางที่ต้องไปนั้นอยู่ที่ไหน...
ผมรู้แค่ว่า ต้องหนีไปให้ไกลจากที่นี้......

ซ่าาาา......

ฝนค่อยๆเทลงมา และ ตกหนักขึ้นเรื่อยๆ

อ่อนแรง.....ไม่น่าวิ่งเร็วขนาดนั้นเลย
อ่า......กล่องสินะ มันเป็นกล่องส้มขนาดใหญ่ ที่เขียนไว้ว่า [กรุณารับผมไปเรียนด้วยนะครับ บ๊อกๆ]
แต่ว่าสิ่งที่อยู่ในกล่องนั้นหายไปแล้ว เป็นหมาน้อยที่โชคดีจริงๆ คงถูกเก็บไปเลี้ยงแล้วสินะ......
ผมค่อยๆขดตัวนอนลงในกล่องส้ม ทุเรศตัวเองจัง..........ไม่น่าวิ่งออกมาทั้งๆแบบนั้นเลย จะกลับไปก็ไม่ได้แล้ว
ดันวิ่งออกมาจากหอแบบไร้ทิศทาง พอหันหลังกลับมาอีกที ก็ไม่รู้จะกลับยังไงแล้ว...........
มึนหัวจัง.....อยากหลับ....

.
.
.
.
.
.
.

"ไอ้ลูกหมา.......นี่ๆ ไอ้ลูกหมาตื่นได้ซักที มาทำอะไรอยู่ตรงนี้ ตี2แล้วนะ"

เสียงคุ้นๆนะ.........

"ตื่นเร็วๆข้า"

อื้ม.....ใครกัน
ผมค่อยๆลืมตาขึ้นเห็นร่างเล็ก ใบหน้าดุดัน

"ตื่นแล้วเหรอ????? มาทำอะไรอยู่ตรงนี้????"

คนๆนี้หน้าคุ้นๆ

"เอ่อ..........คือว่า......คุณเป็นใครครับ???"

"จำไม่ได้หรอกเหรอ???? ฉันไง รีไวล์ คนที่ทะเลาะกับนายบนเครื่องบินเมื่อ2เดือนที่แล้ว"

"อ๊ะ!!! รีไวล์ซามะ........อุ๊บ!! "

ผมเอามือปิดปากตัวเอง ผมพูดอะไรออกไป!!!!
บ้ารึเปล่าเนี้ยเรา!!!!

"เห๊.....??? นายเทิดทูนฉันขนาดนั้เลยเหรอ????"
 
รีไวล์มองผมพร้อมกับยิ้มกรุมกริม

"ผมแค่เผลอเรียกเฉยๆ ปากมันไปเองนะครับ!!!"
ผมรีบแก้ตัวทันที

"แล้ว??? นายมาทำอะไรที่นี้ ห่างจากหอของนายก็14 กิโล เลยนะ"

"รู้จักทางไปหอผมเหรอครับ?!"

เราเดินมา14กิโลเลยเหรอ.......พระเจ้าช่วย=[]=!!!!

"รู้สิ ฉันผ่านตรงนั้นทุกวัน เห็นนายเดินออกจากหอพักชั้น2กับผู้ชายท่าทางอันตราย ตอนฉันไปส่งนมอะนะ"

ส่งนม???? เป็นงานพิเศษที่น่ารักจริงๆ

"ฉันจะไม่ถามเรื่องของนายล่ะกัน ว่าทำไมนายถึงมาอยู่ที่นี้ เดียวฉันส่งกลับหอนะ......."

ไม่.....ไม่ไป......ไม่ไปที่นั้นอีกแล้ว

"อึก.....ไม่ไป......ไม่ไปที่นั้นอีกแล้ว.....ให้ตายยังไงผมก็ไม่กลับไป ได้โปรด อย่าพาผมกลับไปเลย...."
น้ำตาผมคลอเป้า

"ฉันขอถอดคำพูดเรื่องที่จะไม่ถามนายล่ะกัน..... มาคุยกันตรงนี้คงไม่ได้ ไปบ้านฉันก่อนล่ะกัน"

รีไวล์พูดขึ้นก่อนจะอุ้มผมในท่าแบกกระสอบ แล้วเดินนเข้าไปในบ้าน......
ห๊ะ?! บ้าน?! นี้เรามานอนอยู่ในกล่องส้มหน้าบ้านรุ่นพี่งั้นเหรอ!!!!! 

ตุบ.....

รุ่นพี่วางผมลงบนโซฟานุ่มก่อนจะเอาผ้ามาเช็ดหัวผมแรงๆ

"โอ๊ยๆๆๆๆ เจ็บนะครับ"

"จะได้จำไว้ว่าคราวหลังอย่า นอนตากฝนไงล่ะ"

รุ่นพี่พูดไปด้วยเช็ดผมให้ผมไปด้วย เจ็บแท้เหลา

"แล้วเรื่องมันเป็นยังไง มายังไงบอกหน่อย"

"เอ่อคือ............"

ผมเล่าเรื่องทั้งหมดเกี่ยวกับผมกับแจนให้รุ่นพี่ฟัง รุ่นพี่มองผมแปลกๆตลอดเวลา ในขณะที่ผมเล่า

"ได้กับมันรึยัง???"

พอผมเล่าจบ คำถามแทงใจดำก็โผล่ออกมาโดยที่ไม่ทันตั้งตัว

"ยังครับ"

ผมก้มหน้า ก็ผมกลัวนี่.............

"จูบล่ะ????"

"ยังครับ........."

แทงใจดำโครตๆ บริสุทธ์แล้วไงฟร่ะ!!!!

"ไม่เคยเลยเหรอ จุบแรกล่ะ????"

"ยังเหมือนกันครับ"

เลิกถามอะไรที่มันเหมือนคุกคามทางเพศและสิทธิส่วนบุคคลได้ไหมมมม!!!

"ถามผม..ทำ ม......"

จู่ๆ ริมฝีปากผมก็ถูกประกบลง ก่อนที่ผมจะรู้สึกถึงบางอย่างนิ่มๆรัดลิ้นผมไว้!!!
จูบแรกของผม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ผมพยายมดักอกของรุ่นพี่ให้ออกไป แต่กลับทำไม่ได้!! ตัวเล็กกว่าแท้ๆ!!

"แฮ่กๆ........."

รุ่นพี่ถอดจูบออกแล้วมองผมหน้าตาย
ผมเองก็ได้แต่หอบแล้วก็หน้าแดง จูบแรกของผม!!

"ฉันอยากจะเป็นเจ้าของๆนายในทุกๆเรื่อง"

รุ่นพี่ค่อยๆเอามือลูบหัวเบาๆ

"นายน่ะ มันน่าสนใจดีนะ จะเข้ามหาลัยแล้วแท้ๆ ยังไม่เคยทำอะไรแบบนี้เลย"

"ทำไม?????"

ผมเริ่มร้องไห้อีกแล้ว จูบแรกผมเลยนะ จูบแรก

"ไม่รู้สิ อ่า........ฉันเก็บนายมาจากกล่องส้มสินะ ไอ้ลูกหมา....ไม่สิ เอเลนเรียกฉันว่าเจ้านายซะ นายไม่มีที่จะไปแล้วใช่ไหมล่ะ"

"มันก็จริงๆ แต่........"

"ฉันไม่หักหลังนายเหมือนไอ้เวรนั้นหรอก นายมีค่ากว่านั้นนะ เอเลน"

เสียงแบบนี้อีกแล้ว เสียงที่อ่อนโยนเรียกชื่อผมอยู่.........

"ถ้านายเรียกฉันว่า เจ้านาย นายจะไม่มีสิทไปไหนทั้งนั้น เพราะนายเป็นหมาของฉัน แน่นอนฉันจะปกป้องนายเอง เพราะฉันเป็นเจ้าของนาย"

"เจ้านาย............."

บ้าจริง..........ผมกำลังทำอะไรอยู่???? ผมคิดผิดใช่ไหมที่เรียกรุ่นพี่แบบนั้น ช่างเถอะผมไม่มีที่จะไปแล้วนี่..........
แล้วทำไมเขาถึงมาชวนผมอยู่ด้วยง่ายๆแบบนี้เลยล่ะ??? ทำไม.....??

-----------------------------------------

เสร็จไปนึง =w= เฮ้!!! ชนแก้ว!!!!