[Revaille X Eren]รุ่นน้องสุดอ่อน ผ่าพิภพหัวใจ รุ่นพี่สุดโฉด

ลำดับตอนที่ #3 : มีความสุข

"เอเลน.....เอเลน.....เอเลน......"
เสียงแผ่วเบาที่กระซิบผมซ้ำแล้วซ้ำเล่า.......

"งื้มมม.....ความฝันนี้อีกแล้วเหรอ......อบอุ่นจัง...."

มันเป็นเสียงที่อบอุ่นเอามากๆ.....หลังจากที่ผมลงเครื่องบินเสร็จรุ่นพี่ก็หายไปเลย ก่อนไปยังบอกว่า อย่าทำตัวเซ่อซ่าหาหอไม่เจอล่ะ ซึ่งมันทำให้ผม โครตหงุดหงิดเลยล่ะ!! ยังไงซะ ผมก็หาหอพักของตัวเองเจอแล้ว จองล่วงหน้าไปตั้ง4เดือน ทำไมจะหาไม่เจอ =*=

[ ano kousaten de minna ga mo.....ติ๊ด!]

ผมกดปิดนาฬิกา แล้วหยี่ตามองเวลา
ผมชอบตื่นก่อนนาฬิกาไป1นาทีตลอดเลย ไม่เข้าใจตัวเอง

"บัดซบ!!! "
ผมตั้งสตินึกถึงเวลาที่พึ่งดูไปก่อนหน้านี้มันเลยเวลาเข้าหอประชุมมา2ชม.แล้ว!!

..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"แฮ่กๆ.....แฮ่ก......"

เสียงหอบและเสียงฝีเท้าดังขึ้น....เป็นใครไปไม่ได้นอกจากผม!!
ไม่อยากจะเชื่อว่าผมจะเซ่อถึงขนาดตั้งนาฬิกาปลุกผิด!
อ่า...เรื่องเล่าที่ชาวบ้านเขาคุยกันวันนี้ทั่วบ้านทั่วเมืองคงเป็นความจริงสินะ สินะ...ว่าจะมีผู้ชายยืนหน้าตายรอรุ่นน้องที่มาสายที่สุดในมหาลัย แล้วจับลงโทษ อะไรซักอย่างนี้แหละ #มาสาย4ชม. ;w;

"เอเลน เยอเกอร์! มาสาย! โดนลงโทษจนกว่าจะจบการศึกษาด้วยการเป็น เบ๊ ของรุ่นพี่1คนใน มหาลัย แห่งนี้!!"

เสียง......น่ากลัวโครตๆ

"รู้ชื่อผมได้ไง คุณ....."

ชื่อว่าอะไรกันนะคนๆนี้

เพี๊ยะ!!

"โอ๊ย...."
แค่โดนดีดหน้าผากผมก็จะล้มแล้วนะ แรงเยอะจัง.....

"ฉัน แจน เป็นรุ่นพี่ปี4"

ยัง....ยังหรอกน่า.....ผมไม่ยอมแพ้มันหรอก =^=**
#แค้นเพราะโดนดีดหน้าผาก

"นี้ไอ้รุ่นพี่!!! มีสิทอะไรมาไล่ดีดกระโหลกชาวบ้านเขา ห๊ะ!!!"

"อ้อๆ....นายนะ...ชาวบ้านสินะ...."

ชาวบ้าน?! หลอกด่ากรูเรอะ!!

"หืม??? นายกล้าตะโกนใส่ฉันเหรอ น่าสนใจ"

สนใจพร๊องส์ มุงเซ่!!!

"กล้าสิ ทำไมจะไม่กล้า!!!"

"โกรธจนหน้าแดงแล้วนะ...หรือว่า เขิน ?!"

"จะบ้าเหรอ!! กดกหพลบแปบยิอยปลบบอปมผห ฯลฯ!!!!!"

.
.
.
.
.
.
.

"เจอกันใหม่อีก 3 เดือน ขอให้โชคดี!!"*ให้นร.พักผ่อนจ๊ะ
เสียง ผู้จัดการสายขั้นปีที่ 1 พูดขึ้น

หลังจากนั้นหมู่ขณะ มวลชนคนปี1ทั้งหลาย ก็พากันออกไปจากหอประชุม กว่าผมจะทะเลาะกับแจนเสร็จก็ปาไป ครึ่ง ชม. กว่าๆ

เอาล่ะๆๆ กลับบ้านๆ ก่อนที่ผมจะเดินออกจากรั้วมหาลัย...
ไอ้แจน!!!! มาดักรอตรูเหรอฟร่ะ?!

"ไง เอเลน เย็นนี้มาหาอะไรกินกันก่อนกลับไหม???"

เงิบ.......อะไเนี้ย?! ความรู้สึกว่าหน้าร้อนๆนี้มันอะไรกัน!!

"หน้าแดงแล้วนะ"

ไอ้แจนพูดกับผมสีหน้ายิ้มๆก่อนจะพาผมขึ้นรถ?!

"จะพาไปไหน?!"
แจนปิดประตูรถ ฝั่งผม แล้วเดินอ้อมไปขึ้นฝั่งคนขับ

"กินข้าวไง ไม่ได้พาไป ม่านรูดหรอก!!!"

"ไอ้ๆๆๆๆๆๆ........." #ด่าไม่ออก

---------------------------------------------

[ 1 เดือนต่อมา]
ณ ตอนนี้ผมนั่งดูทีวีอย่างสุขใจสบายดีอยู่ครับ

ตั้งแต่วันนั้น ผมกับแจนก็ตัวติดกันตลอดเลย 
ผมรู้สึกหวั่นไหวกับมันแปลกๆด้วยนะ....
ผมคบกับมันได้ไม่นาน มันก็ชวนมานอนหอพักเดียวกับมันซะงั้น
เพื่อนสนิทกันก็ไม่เชง ไม่เข้าใจมันเลย คิดอะไรของมันอยู่นะ
ช่วงนี้มันกลับดึกทุกวันด้วย

ครืน.............
เสียงเปิดประตูดังขึ้น ไอ้แจนชัวร์

"ไปไหนมาเหรอ ช่วงนี้นายกลับดึกนะ???"
ผมถามไปด้วยดูทีวีไปด้วย

"เก็บเงินซื้อแหวนให้คนที่ตัวเองรัก..........."
เพียงคำพูดนะ ผมก็เจ็บที่อก ทำไมกันนะ?!

"ใคร????"
ผมถามต่อ ทั้งๆที่ตอนนี้ น้ำตาคลออยู่แล้วแท้ๆ.......

"คนนี้ไง...."

แจนเดินมาเอานิ้วจิ้มที่อกผมเบาๆ

"อึก....ฮึก....ฮึก....ฮือๆๆ ฮือออออ......."
ผมปล่อยโฮออกมาเสียงดัง
แจนค่อยเกลี่ยน้ำตาออกให้ผมเบาๆ

"กรุณา คบกับผมด้วยนะครับ.....เอเลน....."

แจนกระซิบข้างหูผมเบาๆ อบอุ่นจัง......หรือว่า เสียงที่คอยเรียกผมในฝัน ก็คือเสียงของแจน งั้นเหรอ????

อ่อนโยน.....ใจผม.....ไม่สิ ใจของเราทั้งคู่กำลัง เต้นแรงแข่งกัน ภายในห้องที่เงียบงัน...........