Hight School's [haeeun fiction]

ลำดับตอนที่ #2 : CHAPTER 1 - Hight School's

THE★ FARRY

CHAPTER 1

Innovate หรือ innoมารยาทกันแน่ !! – LHJ splendid

บนถนนสายเดิมที่คั่นระหว่างโรงเรียนทั้งสองกับวันแรกของการเปิดเทอมที่แสนวุ่นวาย สองข้างของฟุทบาตเต็มไปด้วยนักเรียนของทั้งสองสถาบันที่แบ่งแยกกันด้วยสีโลโก้สถาบันน้ำตาลกับน้ำเงินที่กระเป๋าเสื้อด้านซ้าย ก็แหงล่ะสิเจ้าของคนเดียวกันโลโก้ก็ต้องเหมือนกันสิ แต่ความพลุกพล่านเหล่านั้นไม่ได้กระตุ้นความตื่นเต้นในการเปิดเทอมวันแรกของเขา ฮยอกแจจ้องมองคนเหล่านั้นผ่ากระจกบานใหญ่ของรถคันหรู ความกังวลที่เขาแบกรับไว้ทั้งหมดกับการเป็นตัวแทนนักเรียนแลกเปลี่ยนของ splendid hight school มาเรียนที่ innovate หนึ่งปีการศึกษา เฮอะ สาบานได้ว่าที่มานี่ไม่ได้สมัครใจเลยแม้แต่น้อยดวงตาคู่สวยจ้องมองนักเรียนที่อยู่ในเครื่องแบบหลุดลุ่ยและโลโก้สีน้ำเงินบนกระเป๋าเสื้อ เดี๋ยวนะ นั้นเรียกว่าชุดนักเรียนหรอ เสื้อเชิ้ตแขนยาวถูกตัดให้เห็นขนรักแร้อุยๆเหมือนพวกช่างกล ไหนจะกางเกงสแลคสีดำที่คู่กับฟอร์มก็ถูกเปลี่ยนให้เป็นกางเกงยีนส์สีซีด เอ้ย.. แล้วนั้น เอารองเท้าไปจุ่มโคลนงั้นหรอ โอ้ยย นี่แค่เห็นสภาพข้างโรงเรียนก็ทำผมแทบคลั่งตาย ผมจะอยู่ที่นี่ได้นานแค่ไหน...

“เอ่อ คุณหนูจะลงเลยรึเปล่าครับ ?” คนขับรถเอ่ยถามเมื่อเห็นคุณหนูเล็กประจำตระกูลนั่งทำหน้าเหมือนขี้ไม่ออกมาพักใหญ่

“อ่าห่ะ” ฮยอกแจครางรับเบาๆถึงแม้ว่าในใจจะไม่มั่นใจเลยซักนิดว่าถ้าก้าวลงไปแล้วจะเจอกับอะไรบ้างฮยอกแจถอนหายใจครั้งใหญ่เมื่อหันหน้าไปเจอกับนักเรียนคนหนึ่งที่ป้ายขี้มูกลงกับเสาประตูโรงเรียน

..ท่องไว้ฮยอกแจ เกียรตินิยมอันดับหึ่ง ท่องไว้นะ ท่องไว้..

“มารับเวลาเดิม ถ้ามารอจะดีมาก” ฮยอกแจรีบสั่งประโยคสุดท้ายออกไป มารอสิดี ผมก็ไม่อยากอยู่ในรั้วโรงเรียนนี้นานๆหรอกก คนขับรถพยักหน้ารับให้กับคำสั่งของคุณหนู

ฮยอกแจกำไอโฟนในมือแน่นเพื่อสร้างความมั่นใจอันน้อยนิดให้กับตัวเอง ก่อนจะเปิดประตูก้าวลงจากรถ เพียงแค่รองเท้าสีน้ำตาลเข้มเหยียบลงพื้นที่ของ อินโนเวทและด้วยชุดฟอร์มสีน้ำตาลเข้มที่ถูกระเบียบอย่างไม่มีที่ติ ทำให้ผมตกเป็นเป้าสายตาอย่างรวดเร็ว นักเรียนบางคนผิวปากเหมือนพวกทราซานในป่าผมชายตามองนักเรียนพวกนั้นอย่างรังเกลียจ เฮอะ ยังไม่ทันจะก้าวเข้าไปในรั้วโรงเรียนก็เจอนักเรียนที่บ่งบอกการอบรมสั่งสอนของสถาบันซะแล้ว
หลังจากยืนเป็นเป้าสายตาอยู่ซักพักผมก็คิดได้ว่ายังหาตึดเรียนไม่เจอ ผมมองป้ายบอกทางลักษณะสามเหลี่ยมที่ถูกพ่นทับด้วยสีสเปร์ยหลากสีสันทำให้มองไม่เห็นตัวอักษร ผมถอนหายใจยาวๆออกมาอีกครั้งก่อนจะเริ่มหาคนที่สามารถช่วยเหลือผมได้ในตอนนี้  แต่รอบๆตัวผมก็เจอแต่พวกที่นั่งเคี้ยวหมากฝรั่ง แล้วเอาออกมาแปะหัวเพื่อน ไหนจะพวกหน้าขาวปากแดง ขนตาปลอมเด้งดึ้งๆเวลากระพิบตา บอกผมทีว่านั่นคือผู้ชาย รวมถึงพวกนักกีฬาที่เพิ่งเดินผ่านผมไป ฝากไว้แต่กลิ่นตัวเหม็นๆ ที่นี่มันคืออะไร ผมนึกถึงซีวอน เวลาที่ผมเดือนร้อนมันจะเป็นคนช่วยผมเสมอ คิดได้ดังนั้นผมก็ล้วงไอโฟนเตรียมจะกดไปหาซีวอน แต่ก็มีชายคนหนึ่งกระชากไอโฟนผมไปจากมือพร้อมกับวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว

“เห้ย ขโมยยยย !!!!!!!” ผมตะโกนออกมาสุดเสียงหวังให้คนรอบข้างสนใจ ไม่นะ ไอโฟนนผมมมมม แต่สิ่งที่ได้รับคืนมาจากคนรอบข้างคือ สายตาที่มองผมเหมือนตัวตลก เสียงซุบซิบนิทา กับเสียงหัวเราะเยาะตามมามากมาย.......

อ๊อดด!!~
สิ้นสุดเวลาตามหาไอโฟนเพียงเท่านี้เสียงออดได้เวลาเข้าเรียนดังขึ้นนักเรีบยส่วนใหญ่ก็ทยอยกันขึ้นชั้นเรียน คนส่วนใหญ่ที่เดินผ่านผมก็ต่างหัวเราะแล้วก็ซุบซิบนิทากัน เออ เอาเลยย ตึกเรียนก็หาไม่เจอ ไอโฟนก็โดนขโมย จะมีอะไรแย่กว่านี้อีกมั้ยครับบ !!! เพียงเวลาแค่เสี้ยววินาทีที่ผมคิดก้นผมก็ลงไปจ้ำเบ้ากันกองโคลนอันเท่าควาย
“โอ้ยยยย ไอ่บ้าเอ้ยย” ผมด่าได้เจ็บแค่นี้จริงๆครับ นี่แรงที่สุดเท่าที่ผมเคยด่ามาแล้วนะครับ -_-
“เอ้า ก็มาขว้างทางทำไมว่ะคนยิ่งรีบๆอยู่” ชายคนทีชนผมพูดเหมือนเชิงต่อว่า เอ้ยไอ่นี่ แบบนี้เรียกชนแล้วด่า เดียวไม่จบแน่ ผมจ้องหน้าชายคนนั้นเพียงแค่เสี้ยววินาที ใบหน้าหล่อคมขาว จมูกโด่งเป็นสัน ที่รับกับผมสีน้ำตาลที่ซอยระต้นคอน้อยๆเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดที่ปักตราสีน้ำเงินของอินโนเวท เดฟสีดำสนิทพร้อมกับรองเท้าผ้าใบเก่าๆที่ดูเหมือนจะผ่านอะไรมาเยอะ รวมถึงที่มุมปากและข้างๆคิ้วมีแผลเล็กๆที่ดูเหมือนจะมาจากการชกต่อยทำให้เขาดูมีสเน่ห์มากขึ้นไปอีก
“มองไมว่ะ หน้าฉันมีขี้โคลนติดเหมือนนายหรอ”
“เอ้าลุกดิ จะนั่งให้โคลนมันซึมเข้ากางเกงในหรือไง” นายคนนี้ยังไม่หยุดปล่อยหมาออกจากปากซักที เขาทำหน้าเอือมๆใส่ผมก่อนจะยื่นมือมาตรงหน้า แต่ด้วยศักดิ์ศรีของนักเรียนสเปนดิส ไม่มีทางที่ผมจะรับความช่วยเหลือจากคนของอินโนเวทแน่นอนผมปัดมือเขาทิ้งก่อนจะค่อยๆยันตัวลุกขึ้น
“มองไรว่ะ” ผมยืนขึ้นเต็มควาสูง จริงๆแล้วนายคนนี้ไม่ใช่คนสูงเลยซักนิดผมว่าเค้าน่าจะลองกินนมเพิ่มความสูงดูมั้งนะ เอ๊ะไม่สิ รุ่นนี้คงเพิ่มไม่ทันแล้ว ;p
“นักเรียนแลกเปลี่ยนจากสเปนดิสไฮสคูลหรูหราฟู่ฟ่า ลีฮยอกแจ(:” เขายักคิ้วแล้วมองผมเหมือนท้าทาย
“ลีทงเฮ รองประธานนักเรียนแห่งอินโนเวท เอ๊ะหรือจะเป็นพวกป่าเถื่อนชอบใช้กำลังดีนะ (:” ผมสะแหยะยิ้มใส่เขากลับอย่างท้าทาย ทงเฮดูเหมือนจะอึ้งกับคำพูดของผมไปเล็กน้อยก่อนที่เขาจะสะดุ้งอีกครั้งเมื่อคิดได้ว่าเขากำลังจะเข้าเรียนสายเขารีบวิ่งไปแต่ผลที่ได้มาคือโคลนมากมายจากการวิ่งของเขากระเด็นเข้าหน้าผมเต็มๆ
“ลีทงเฮฮฮฮฮฮ นายมันนไอ่ โอ้ยยยย!!!!” โอ้ยด่าไม่ออกครับ คอยดูนะถ้าผมได้รับเกียรตินิยมเมื่อไรผมจะฟ้องกระทรวงให้รู้ถึงความป่าเถื่อน บ้าบอ สกปรก ไร้มารยาท และบลาๆๆๆๆๆๆๆๆๆของโรงเรียนนี้ให้ดูแล้วจะยื่นจดหมายเรียกร้องให้ยุบโรงเรียนแม่งไปเลย !

Special talk;

*ตีฉาบบบ* โว้ะโอ๊ะโฮวววววว พาร์ทหนึ่งจบแล้วแจจรรร้ ขอโทษที่ให้รอนานเล้ยยเนอะ TvT ไม่โกรธกันเนอะ 5555555 ตอนหน้ามารอลุ้นกันนะคะว่าฮยอกแจจะทนอยู่ในโรงเรียนนี้ได้รึเปล่า ฝากติดตามด้วยนะ *โค้งงามๆ*