The god of destroy

ลำดับตอนที่ #2 : ยังไม่ครบมั้งค่ะหุหุแต่งได้นิดเดียว(30%)มั้ง

ครื่น!!



เสียงสายฝนกระหน่ำลงมาอย่างไม่หยุดไม่หย่อน  ท้องฟ้าที่เคยเป็นสีฟ้าใสกลับกลายเป็นสีดำ  ท่ามกลางสายฝนที่เย็นเชียบร่างของคณะเดินทางหลายสิบที่เดินทางผ่านภูเขาที่ได้ชื่อว่าเป็นภูเขาที่อันตรายที่สุดเพราะเคยมีคนที่เดินทางผ่านภูเขานี้มาแล้วรอดกลับมาแค่คนเดียวแต่ถึงหย่างนั้นชายผู้รอดชีวิตตามร่างกายกลับเต็มไปด้วยบาดแผลมากมายจนไม่สามารถรักษาได้ทันก็ตายไปในที่สุดแต่ก่อนที่ชายผู้นั้นจะตายเขาได้บอกเล่าถึงภูเขาที่เขาเดินทางผ่าน  ในภูเขาลูกนั้นมีปีศาจอาศัยอยู่นับไม่ถ่วน(ถูกเปล่าหว่า--")



หลังจากชายผู้นั้นตายผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างนำเรื่องที่ได้ยินไปบอกเล่ากันจนไม่มีใครกล้าเดินทางผ่านไปแถวนั้นอีก   แม้จะเหบือเวลาในการเดินทางน้อยเพียงใดก็ไม่ขอผ่านไปแถวนั้นเป็นอันขาด....



แต่แล้ว..



ก็มีคณะเดินทาง...



ผู้หลงผิด....



andคิดไม่สื่อ(ตรงไหน).....



เดินทางผ่านไป......



แถมยังไม่ได้เดินอ้อมเขา.......



แต่กลับเดินผ่าเขาแทน........



แต่แล้วพวกเขาก็ต้องพบกับ!!!.........


































พบกับ..........





































































กับ..........















































































กับ..........

















































































กับอะไรอะ??ลืมแล้ว..........















































"........"เงียบ  <----  ท่านผู้อ่าน




































โอ้ๆๆอย่าร้องนะๆบอกก็ได้..........



พวกเขาก็พบกับ!!!..........











































































ก็ฝนนะสิถามได้อธิบายอยู่ด้านบนนู้นถ้าไม่เข้าใจกลับไปอ่านใหม่ซะนะ..........





















































































ต่อๆนอกเรื่องแหละๆ = ="



เหล่าคณะเดินทางผู้กล้าหาญต่างพากันวิ่งไปหลบฝนที่โพรงไม้ขนาดใหญ่ที่สามารถจุคนได้เป็น100  ผู้คนในคณะเดินทางคณะนี้ต่างสวมผ้าคลุมปกปิดหน้าตาจนไม่รู้ว่าใครเป็นใคร  หนึ่งในคณะเดินทางเดินสำรวจโพรงไม้ไปเรื่อยๆจนเดินลึกเข้าไปในส่วนที่มืดที่สุดและได้เจอกับผนึกตริสตัลสีฟ้าใสราวแก้วที่ใหญ่จนกินเนื้อที่ทั้งโพรงเลยก็ว่าได้แม้มันจะอยู่ในที่มืดแต่รอบๆคริสตัลนั้นกลับมีประกายแสงระยิบระยับอยู่ทำให้มันดูโดดเด่นเป็นสง่าทามกลางความมืดมิดไม่มีแม้แสงใดอาจเอื่อม



เมื่อได้พบกับคริสตัลแล้วเขาคนนั้นจึงนำผ้าคลุมสีดำออกไปภายใต้ผ้าคลุมสีมืดปรากฏชายรูปงามผมสีทองตัดสั้นระตนคอเล็กน้อยใบหน้ารูปใข่ประกอบกับนัยตาสีฟ้าใสและริมฝีปากบางสีแดงสดราวกับเลือดมองรวมๆคงนึกว่าเป็นสตรีมากกว่าชายหนุ่ม  รูปร่างสมส่วนไม่ผอมจนเกินไปกับความสูงที่เป็นเอกลักษณ์ของชายหนุ่มคงทำให้สาวไหนต่างตะลึงในความงามจนไม่เป็นอันกินอันนอน



ชายหนุ่มรีบเดินกลับไปยังทางที่จากมาโดยทันที   โพรงไม้ที่เคยว่างเปล่าตอนนี้กลับเต็มไปด้วยสิ่งของต่างๆมากมายกลุ่มคณะเดินทางที่เคยสวมผ้าคลุมตอนนี้กลับถอดออกมาและนำไปผึงไฟเพื่อไร้ความชื้นออกมา  กลุ่มคนนับสิบที่เคยปกปิดใบหน้ากลับกลายเป็ยทหารและสาวใช้คาดว่าคงมีฐานะดีจึงต้องส่งคนคอยคุ้มกันเพื่อความปลอดภัย



แต่ในกลุ่มนั้นกลับมีเด็กสาววัย16ปีที่แสนจะน่ารักอยู่คนหนึ่งผิวขาวตัดกับเรือนผมสีน้ำตาลเข็มเป็นอย่างดี  นัยตาสีเดียวกันที่ดูเข้มแข็งและดื้อรั้นกลับทำให้ดูดียิ่งขึ้นริมฝีปากบางที่เม้มเข้าหากันอย่างขัดใจ  รูปร่างเล็กไม่สูงมากไม่ทำให้ฝีปากที่ดุอย่างกับ....(ที่คุณเลี้ยงที่บ้านอะ)ลดลงบ้างเลยสร้างความเหนื่อยหน่ายให้กับคนร่วมสายเลือดเดียวกันได้อย่างมาก




%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%



หุหุสัก30%ได้มั้งค่ะ แล้วจะมาต่อทีหลัง  ฮู้ยาวจริงๆเลย  หุหุ



มีแต่น้ำเนื้อไม่มีเลย5555 (คนแต่งบ้าไปแล้วต้องทำใจค่ะ)



ตอนแรกกะจาไปแต่งอีกเรื่องให้จบก่อนแต่พอเห็นมีคนโพส1คน- -"บอกว่าอยากอ่านต่อเลยไม่กล้าลบทิ้งเลยมาแต่งต่อค่ะควบ2เรื่องเลยตายแน่ๆ



ทำไงได้อะค่ะเห็นแล้วลบไม่ลงถ้าอยากอ่านต่อก็คงต้องรอหน่อยอะค่ะเพราะจาไปลงเรื่องนู้นมากว่า



มีปัญหาเรื่องตัวหนังสือหรืออะไรก็โพสบอกได้ค่ะจะแกให้ถ้าเห็นอะนะค่ะ- -''




                                                             K  -  Kailia