ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : พรหมลิขิต : บังเอิญ
"เห้ยยย // เห้ยยยย""นะ.นาย 0๐0""เห้ยย เ้ามาไ้ไนี้มันห้ออเรานะ""็ใ่ไ ห้ออเราทั้สอน -..- "สวัสีรับ ผมื่อ บยอน แบฮยอน เรียสั้นๆว่าแบฮยอน็ไ้รับ อยู่หอพัอมหลาลัยนเียวรับ ผมอยู่ปีหนึ่ ผมไม่มีรูมเมทแ่หัวหน้าหอบอว่ารูมเมทผมำลัะย้ายลับเ้ามาเร็วๆนี้ แ่ผมไม่สนใหรอรับ ผมอยาอยู่นเียวมาว่า นวันนี้มีไอ้บ้าที่ไหนไม่รู้เปิประูเ้ามาแล้ว็มาวนประสาทผม บอว่านี้ือห้ออเราทั้สอน ให้ายผม้ออยู่ร่วมโลับหมอนี้ริๆหรอเนี้ยยย................สวัสีรับผมื่อ ปาร์ านยอล เรียผมว่าานยอล ผมอยู่ปีสอ ผมเป็นรูมเมทเ็นนึ แ่ผมไม่่อยสนใอะไรหรอ ผมรำา ผมไม่่อยู่ี้ับใรมา วันนี้เป็นวันที่ผม้อเอับเ็นั้นรั้แรเพราะว่าผม้อย้ายลับเ้ามาทำหน้าที่รูมเมทไม่ั้นหัวหน้าหอฟ้ออาาร์ยผมนี้แหละรับะแย่เอา ผมเลย้อำใมาอยู่ เหอะ ิว่าผมอยาอยู่้วยนัหรือไ -..-านยอลละสายาาแบฮยอนที่ยืนว้าอยู่รหน้าแล้วเินผ่านไปอย่า่ายาย านยอลเินเ้ามาภายในห้อสี่เหลี่ยมัุรัสนาไม่ว้ามาและไม่แบมา ภายในห้อมีเพียสอเียและู้เสื้อผ้าสอู้ ห้อน้ำในัวหนึ่ห้อ ภายในห้อสะอามาเรียบร้อย มี้าวอเรื่อใ้ส่วนัวอแบฮยอนอยู่ในฝั่อนเอเป็นระเบียบ านยอลเินรไปนั่ลที่เียนาที่ว้าแ่ 3.5 ฟุ ยาว 6.5 ฟุ านยอล้อส่ายหัวทันทีเพราะเาสูเินว่าเียนี้ะรอรับร่าอเาเอาไว้ แบฮยอนที่ยืนอึ้ับารมีนแปลหน้าเ้ามาภายในห้ออเาแบฮยอนยืนเาะประูแน่นราวับว่ามันะหลุหายไปาห้อนี้ แบฮยอนมอานยอลาปริบๆไม่มีำพูใๆออมาาปาอแบฮยอน ทา้านานยอลเริ่มับสัเุแบฮยอนไ้ึหลุำ ออมาเล็น้อย
" หึหึ " เสียหัวเราะในลำออานยอลสร้าวามุนให้ับแบฮยอนเป็นอย่ามา"ะ..ำไร แล้วนี้เป็นใร เ้ามาทำไม ใรให้เ้า นี้มันห้อเรานายออไปไ้แล้ว อย่ามาี้ัว ไม่ั้นันะไปฟ้อหัวหน้าหอ""เป็นรูมเมท..""ไว้ใไ้แ่ไหน..?""......""เป็นรูมเมทริๆหรอ..?"".....""นี้!! ถาม็อบสิวะ!"".........""โอเ เรามาุยันเถอะ -..-"" - - ""ื่ออะไร..?" แบฮยอนยอมปล่อยาประูแล้วปิประูลึเินไปนั่ลที่เียนอนอนที่อยู่ไม่ห่ามาาายรหน้า แล้วั้ใถามำถามับายรหน้า พร้อมสำรวลัษะท่าทาอนรหน้า ายรหน้าที่แบฮยอนเริ่มสำรวอย่าละเอียทันทีที่เ้าัวนั้นถามำถามออไปายรหน้ามีลัษะ สู าว ริมฝีปาสีลูพี ย้อมผมสีเทา ยิ่ทำให้เาูหล่อึ้นมาว่าปิ าั้นเียวแ่ลมโ หูา มูโ่เป็นสันรับเ้าับใบหน้าเป็นอย่าี ายรหน้าอแบฮยอนถือว่าหล่อในระับที่สามารถหยุสายาาสาวๆไ้ แ่่าเถอะ แบฮยอนนั้นถือว่าัวเอหล่อว่าผู้ายรหน้านี้แน่นอน" ปาร์ านยอล " านยอลอบแบฮยอนไป้วยสีหน้าเรียบนิ่ เิาเา นแบฮยอนเริ่มแสสีหน้าไม่พอใึ้นมา"นี้นายาย้านเรื่อวามรู้สึหรือไ ถามำอบำมันอึอัโว้ยยย ""......""โอ้ยยยย หุหิมีเมทเป็นใบ้หรอวะ!""ื่อไร..""อ๊าาา หาปาัวเอเอสัทีนะ -..- " แบฮยอนเหน็บานยอลไปนิแ่านยอลลับนิ่เย ราวับไม่ไ้ยินในสิ่ที่แบฮยอนพู" -_- "" บยอน แบฮยอน -.- ""เรีย 'แบฮยอน' ไ้ไหม" านยอล้อหน้าแบฮยอน พร้อมสำรวโลหน้าอย่าละเอียถี่ถ้วน านยอลมอแบฮยอน ไม่เหมือนับผู้ายทั่วไป แบฮยอน่าออไปาที่เาิ แ่านยอล็ไม่สามารถให้ำอบอัวเอไ้ว่าเามอแบฮยอนแบบไหน"ไ้!!"" - .. - ""เลิทำหน้าแบบนี้สัที รำา!! ""เพราะ?"" อึอั! "" -...- ""เฮ้อออ...~ ~""หิวไหม..""หิวสิ แ่นายไปเ็บอ่อนเถอะแล้วเี๊ยว่อยไปหาอะไริน""โอเ.." หลัานั้นานยอล็วุ่นับารเ็บอส่วนัวอเาออาระเป๋าให้เ้าที่ ัอย่าเป็นระเบียบ แบฮยอนที่ำลัยืนูานยอลเ็บออยู่นั้น็้อสุ้เมื่อานยอลหันหน้ามามอเา"แอบมอันแบบนี้มันไม่ีนะ""ใรแอบมอ ันำลัมออยู่่าหาว่านายพอาวุธมาหรือเปล่า เพื่อวันีืนีนายอาะ่าัน็ไ้ใระไปรู้ ""หึหึหน้าไ้หรอ 'ารนะ' ""ไม่รู้ัวเลยหรอ -..- ""......." านยอลไม่อบอะไรเพียแ่ยิ้มรับเล็น้อยแล้วหันลับไปั้ใเ็บอ่อ นผ่านไป 20 นาที านยอล็เ็บอเ้าที่เสร็เรียบร้อย หันไปมอแบฮยอนที่นั่อพับอยู่รโ๊ะหนัสืออเ้าัวอยู่ านยอลเินเ้าไปใล้แบฮยอน แล้ว้มลมอใบหน้าอแบฮยอนอย่าั้ใ านยอลมออยู่นานสอนานแ่ไม่มีท่าทีที่แบฮยอนะื่นึ้นมา านยอลัสินใอุ้มแบฮยอนไปวาลบนเีย แล้วัารห่มผ้าให้ ่อนที่านยอละเินออไปาห้อ านยอลเินรไปทีู่ปเปอร์มาร์เ็ ่อนะเลือื้ออสและอสำเร็รูปหลายอย่า แล้วึลับหอ"แ่นี้พอแล้วละมั้.." านยอลมออในมืออัวเอ แล้วพึมพำออมาเบาๆนเียวานยอลเินลับเ้ามาในห้อพบับแบฮยอนที่นั่หน้าึมอานยอลเม่ราวับโรธแ้นันมาเป็นสิบๆปี านยอลหยุมอแบฮยอนแวบหนึ่่อนที่ะเินไปยัรัว สร้าวามไม่พอใให้แ่แบฮยอนเป็นอย่ามา แบฮยอนรีบเินามานยอลไปทันที"นี้!!! ทำไมนายไม่ปลุัน ันอุส่ารอนายนะ" ทันทีที่เินไปถึัวานยอล แบฮยอน็พูใส่านยอลทันที"ไปูปเปอร์มาร์เ็นี้เอ นี้ไื้อมาทำให้ินแล้วเนี้ย""็แล้วทำไมไม่ปลุ!!""็เห็นหลับสบาย ไม่อยาวน" านยอลอบแ่มืออเา็ับวัถุิบออาถุแล้วัแเ้าที่แล้วเริ่ลมือับอาหารทันที แบฮยอนไม่อบอะไรเพียแ่นั่มอารระทำอานยอลไปอย่าเียบๆ"ินไ้ใ่ไหม..""อย่ามาอให้ทำอีละัน..""ิ....""หึหึ - . -"..............................เ้าฝา้วยน้าาาาา นี้านแบเรื่อแรเลยนะเว้ยยยยเป็นำลัใให้ไรท์เอร์ผู้นี้้วยเน้อออออออออรัรีเอร์ทุนอมเม้น+โหว+ิาม = ำลัใอไรท์
Talking to Writers#ฝา้วยนะ่ะ อันนี้เป็นเรื่อใหม่ อฝาไว้ในใทุน้วยเน้อออออ เป็นำลัใให้ไรท์เอร์ัวน้อยๆนนี้้วยน้าาา อมเม้นท์ิมันไ้น้าา ะไ้ปรับปรุ รัรีเอร์ทุนเยยย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น