คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : รักร้าย 1 [Rewrite]
รักร้าย 1
“นายมันคนแพศยา!!!!”
“ร่าน!!!!!!!!!!!!”
“ตายไปซะได้ก็ดี!!!!”
เฮือก!!!!
ความฝันที่ตอกย้ำโลกแห่งความเป็นจริงทำให้มินสะดุ้งตื่นขึ้นมาก่อนจะใช้มือที่จับท้องตัวเองเบาๆ เพราะก่อนสลบไปตนเองนั้นจำได้ว่าได้รับความกระทบกระเทือนจนตกเลือด
“ฮึก… คุณ…. คุณอยู่ไหน” มินที่ตื่นมาก็พบว่าตนเองอยู่ในโรงพยาบาลเลยทำให้ตนเองนั้นคิดไปว่าคงเป็นคนรักที่นำมาส่งที่โรงพยาบาลเพราะภาพสุดท้ายก่อนสลบมินนั้นเห็นคุณเป็นคนสุดท้ายในสายตา ก็เลยทำให้ตอนนี้มินได้แต่พร่ำร้องเรียกหาคนรักเสียงดังไม่หยุด
“มิน น้องตื่นแล้วเหรอ เจ็บตรงไหนไหม” เสียงร้องถามไม่ได้ทำให้มินสนใจเท่าไรเพราะตนเองนั้นเอาแต่ร้องเรียกหาคนรัก
“คุณอยู่ไหน คุณไม่เล่นซ่อนหากับมินนะ คุณ…” ร้องหาคนรักจนแทบขาดใจ แต่ก็ไม่เห็นวี่แววของคนรักจะปรากฏตัวขึ้นมาเสียที
มินต้องฝันไปแน่ๆ นี่มันเป็นความฝัน ตนเองนั้นแค่ฝันร้ายว่าเลิกกัน แค่ฝันร้ายว่าเลือดไหลออกมาจากขา ลูกของตนเองกับผู้เป็นคนรักยังอยู่ เราสองคนยังรักกันเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน
“มินน้องพี่ มองพี่นะครับ…ไอ้หมอนั่นมันทิ้งเราไปแล้วมิน มันทิ้งน้องไปแล้ว” มินที่ได้ยินความจริงจากปากผู้เป็นพี่ชายก็กรีดร้องเสียงดังออกมาด้วยความปวดใจไม่หยุด ร่างกายที่ทนรับความบอบช้ำไม่ไหวก็ทำให้ร้องไห้ออกมาทั้งน้ำเมื่อแม้จะสลบไปอีกครั้งก็ตาม
บดินทร์ที่ทอดมองสายตาไปยังญาติผู้น้องอย่างเป็นห่วงแต่ก็ไม่รู้จะทำอย่างไร ตั้งแต่ที่ได้รับสายจากโรงพยาบาลว่าน้องตกเลือดทำให้เกือบเสียเด็กในท้องที่เขาก็เพิ่งรู้ตอนในนั้นว่าตนกำลังจะมีหลาน แถมตอนนี้ยังเกือบจะเสียหลานไปอีกและไหนจะไอ้คนที่มันทำให้น้องของตนเสียใจยังเป็นเพื่อนรักอีก เรื่องที่เกิดขึ้นนี้มันทำให้หัวใจคนเป็นพี่ชายเจ็บปวดไม่แพ้น้องชายเลยแม้แต่นิดเดียว
“มันทำน้องเจ็บ หลานพี่เกือบตาย พี่สัญญาว่าพี่จะเอาคืนให้เราให้ได้” บดินทร์เอ่ยบอกน้องชายที่ตอนนี้ยังสลบอยู่อย่างแค้นเคืองที่ตนเองนั้นไม่สามารถปกป้องน้องชายจากไอ้เพื่อนชั่วได้ แต่มันก็ต้องมีสักทางที่จะทำให้ไอ้คุณมันเจ็บปวดเช่นเดียวกัน
บดินทร์ขอสัญญาว่ามันจะต้องได้รับการชดใช้!
บดินทร์เอ่ยคำมั่นสัญญากับตนเองพร้อมต้องคอยเอามือลูบหัวน้องและเช็ดน้ำตา ของน้องที่ตนเองคอยทะนุถนอมไปด้วย ถึงแม้จะเป็นแค่ลูกพี่ลูกน้องแต่บดินทร์ก็คอยดูแลน้องมาตลอด พอเห็นคนเป็นน้องมีสภาพแบบนี้คนเป็นพี่เจ็บยิ่งกว่าร้อยเท่า!
“พี่สัญญาว่าพี่จะไม่ยอมให้น้องเจ็บอยู่ฝ่ายเดียว” บดินทร์ก้มที่จูบหน้าผากน้องชายเบาๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องไป
หากมินตื่นอยู่คงจะห้ามให้พี่ชายอย่าได้ไปทำอะไรคนที่ตนเองนั้นรักเลย เพราะถ้าศตคุณเป็นอะไรไปมินก็คงคงเจ็บเจียนตายเช่นกัน……..
“มึงทำกับน้องกูแบบนี้ได้ยังไง” บดินทร์ที่บุกมาหาศตคุณถึงที่และทตอนนี้มันกำลังนั่งนัวเลขาอยู่ในห้องทำงานตอนที่ตนเองเข้ามาถึงพอดี
“หึ ก็น้องมึงมันเลี้ยงไม่เชื่อง ร่าน แอบคบชู้ กูไม่ฆ่าให้ตายคามือก็ดีเท่าไรแล้ว” บดินทร์ที่ได้ยินว่าไอ้คนที่เป็นอดีตเพื่อนรักพูดกล่าวหาน้องตนแบบนั้นก็เดินเข้าไปต่อยหน้าศตคุณเข้าทันดีด้วยความโมโห
“มึงมันเลว เป็นคนรักเหี้ยอะไร คนแบบมึงมันไม่สมควรเกิดเป็นพ่อใคร แม้แต่หมามันยังรักลูก แต่มึงเป็นคนแท้ๆยังไม่รักลูกตัวเอง มึงนี่มันนรกส่งมาเกิด” ศตคุณที่หยันยิ้มขึ้นที่มุมปากก่อนจะหันหน้ามามองคนที่ต่อไปคงเป็นแค่อดีตเพื่อนรักตรงหน้าด้วยความสะใจและไม่คิดจะสลดใจเลยสักนิดว่าสสิ่งที่ตนเองนั้นกระทำลงไปได้เลวร้ายแค่ไหน
“เหอะ! ตายรึยังล่ะไอ้มารหัวขนนั่น ตายไปพร้อมแม่ของมันก็คงดี ถ้าเกิดมันเกิดมาสันดานก็คงไม่ต่างจากแม่ของมัน”
“มึง… มึงคอยดูนะ สักวันมึงจะต้องเสียใจกับสิ่งที่มึงทำกับทุกเรื่องที่เกิดขึ้น” บดินทร์ที่ไม่อยากต่อยคนอย่างศตคุณให้เสียมืออีกต่อไปก็ปล่อยมือออกมาด้วยความรู้สึกเจ็บแค้น
คนแบบมันคงไม่สำนึก เจ็บกายแปปเดียวแต่เจ็บใจสิมันสะใจกว่า อีกอย่างแก้แค้นสิบปียังไม่สาย บดินทร์จะรอวันที่มันเจ็บปวดให้มากกว่าน้องชายของตน
“แล้วกูก็ขอดีใจด้วยนะที่มารหัวขนที่มึงบอกและมินได้หายไปจากชีวิตมึง วันนี้ถึงกูจะฆ่ามึงได้แต่กูจะไม่ทำ เพราะเหี้ยๆแบบมึงอยู่รับสิ่งที่ก่อไปนานๆเถอะ กูนี่แหละจะตามจองเวรมึงเอง” เมื่อจบประโยคบดินทร์ก็เดินออกจากห้องทำงานของคศตคุณไปทันทีโดยไม่คิดจะหันหลังกลับมามองผู้ที่เคยได้ชื่อว่าเป็นเพื่อนรัก
เรื่องของกูกับมึงมันเริ่มจากนี้ไปต่างหากไอ้คุณ!
ศตคุณที่ยืนมองอดีตเพื่อนรักจนลับสายตาก่อนจะเดินกลับมานั่งทำงานเหมือนเมื่อครูไม่มีเรื่องอะไรเกิดอะไรขึ้นถึงแม้ในใจจะรู้สึกวูบไปพักนึง แต่มันก็แค่แปปเดียวเท่านั้น
“ตายไปซะได้ก็ดีมนชยา เพราะคนอย่างนายไม่มีค่าให้ฉันเจ็บปวด”
“ออกไป!!!! ออกไปให้พ้น คุณ….. คุณอยู่ไหน ออกมาหามินหน่อย อย่าแกล้งมินแบบนี้…” เสียงกรีดร้องโวยวายดังออกมาจากนอกห้องทำให้บดินทร์รีบวิ่งเข้าไปในห้อง ก่อนจะเห็นว่าพยาบาลยืนอยู่มุมห้องและสภาพห้องที่เละเทะ มีทั้งเศษจาน เศษอาหาร และน้องของตนที่กำลังกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง
“มิน… มิน…. น้องมองพี่นะ ไม่มีไอ้คุณอีกแล้ว มันทิ้งน้องไปแล้ว” บดินทร์เข้าไปกอดปลอบน้องชายที่ร้องไห้ตัวสะอื้นจนเหมือนจะขาดใจอย่างอ่อนโยนและหวังว่าน้องจะเข้าใจความเป็นจริงที่เกิดขึ้นสักทีว่าไอ้คุณมันไม่ได้อยู่กับน้องแล้ว
“ไม่จริง……. มินท้องลูกของเขา ลูกของเราสองคน คุณไม่มีทางทิ้งมินแน่ๆพี่บดินทร์ คุณไม่ทิ้งมินหรอก”
“น้องฟังพี่นะ ไอ้หมอนั่นมันทิ้งเราไปแล้วแถมมันทำให้น้องเกือบแท้งลูก น้องต้องยอมรับความจริง ยอมรับความจริงได้แล้วมิน” ถึงแม้จะเป็นความจริงที่โหดร้าย แต่บดินทร์ก็เลือกที่จะพูดความจริงดีกว่าปลอบน้องด้วยคำหวาน
โลกนี้มันไม่ได้สวยงามดั่งเช่นแรกเกิด แต่เพราะมินถูกเลี้ยงมาด้วยความรักความอ่อนโยนและความเอาใจใส่จากคนในครอบครัวทำให้น้องไม่เคยเจอเรื่องที่มันโหดร้ายในชีวิตเหมือนเรื่องที่เกิดขึ้นในตอนนี้ แต่หลังจากนี้น้องชายของบดินทร์จะต้องเข้มแข็ง จะไม่มีมนชยาหรือมินที่อ่อนแอ แต่ก่อนจะถึงตอนนั้นบดินทร์ต้องทำให้น้องก้าวผ่านเรื่องโหดร้ายนี้ไปให้ได้
“ลูก……….”
“ใช่ลูกของน้อง เพราะฉะนั้นน้องต้องนึกถึงลูกเข้าไว้ อย่าอ่อนแอ อย่าร้องไห้ พี่รู้ว่ามันยากแต่เราจะเดินผ่านความโหดร้ายนี้ไปด้วยกัน” มินที่ไม่ได้พูดโต้ตอบอะไรออกไป ก็เอาแต่กอดผู้เป็นพี่ชายทั้งน้ำตา มืออีกข้างที่ลูบท้องน้อยๆของตนไปด้วยความรู้สึกหวาดกลัวกับภาพที่ตนเองนอนจมกองเลือดไม่จางหาย
“ลูกแม่…………..”
“ใช่ น้องต้องอยู่เพื่อลูกนะ” บดินทร์ที่เอ่ยย้ำน้องชายอีกครั้ง เพื่อให้น้องแน่ใจว่าต่อไปนี้จะเป็นมนชยาที่เข้มแข็งขึ้น และพี่ชายคนนี้จะไม่ปล่อยน้องให้เป็นแบบนี้อีกเด็ดขาด พี่สัญญา!
“มิน น้องทานข้าวหน่อยนะ น้องแทบไม่ทานอะไรเลยทั้งวันเดี๋ยวจะไม่หายป่วยนะ” บดินทร์บอกก่อนจะป้อนข้าวให้มนชยาที่ตอนนี้น้องมัวแต่นั่งเหม่อลอยมองออกไปนอกหน้าต่าง ในช่วงกลางวันพยาบาลก็บอกว่าน้องของตนไม่ทานอะไรเลยแม้แต่นิดเดียวเอาแต่มองออกไปข้างนอกดั่งเช่นเวลานี้
“มินไม่หิว มินไม่รู้จะอยู่ต่อไปทำไม คุณไม่มาหามินไม่มาหาลูกเลย” เมื่อเอ่ยจบประโยคที่สั่นเทาจากน้ำเสียงสะอื้นพร้อมกับน้ำตาที่ไหลรินก็ยิ่งทำให้คิดถึงคนรักและก็ยิ่งรู้สึกเจ็บปวด
คุณอยู่ที่ไหน ทำไมไม่มาหามินบ้างเลย…
“โธ่ น้องพี่ น้องฟังพี่นะ ตอนนี้น้องต้องกินเพื่อลูกในท้อง น้องต้องอยู่เพื่อลูก อยู่เพื่อตัวเอง” บดินทร์มองน้องตนเองด้วยความสงสาร ถ้าเจ็บแทนน้องได้บดินทร์ก็ยอมรับความเจ็บปวดไว้ทั้งหมดเอง
“พี่ต้องทำอย่างไรน้องถึงจะยอมดูแลตัวเองกว่านี้ พี่เห็นน้องเจ็บพี่ก็เจ็บยิ่งกว่า” เสียงสั่นๆของพี่ชายทำให้มินยิ่งร้องไห้หนักกว่าเก่า มินทำให้พี่ชายต้องปวดหัวกับตนเองมากสินะ
“มินขอโทษ มินขอโทษพี่บดินทร์” มินที่โผตัวเข้ากอดพี่ชายด้วยความรู้สึกผิด พี่ชายที่คอยอยู่ข้างๆตั้งแต่เกิดเรื่อง ทุกคืนที่ฝันร้ายตื่นมายังมีคนเป็นพี่อยู่เคียงข้าง
มินขอโทษ ที่ทำให้พี่มาทุกข์ใจเรื่องของตนเองแบบนี้….
“พี่รักมินนะ พี่อยากให้มินดูแลตัวเองและหลานพี่ให้ดีๆ เริ่มต้นชีวิตใหม่ ลืมคนเลวๆแบบนั้นไป พี่ขอได้ไหมครับมิน”
“ฮึก…. มินจะลืม มินจะทำตามที่พี่บดินทร์บอก มินจะลืมเรื่องราวทุกอย่างที่เคยเกิดขึ้น” มินจะทำให้ได้ แม้มันจะยากก็ตาม…………….
สองพี่น้องกอดกันทั้งน้ำตา บดินทร์ขอเอ่ยคำมั่นสัญญาอีกครั้งว่าจะทำให้น้องของตนนั้นมีความสุขที่สุดเพื่อทดแทนสิ่งที่เคยเสียใจไป…
พี่ชายคนนี้ขอสัญญาด้วยชีวิต
“ลือให้แซ่ด พ่อนักธุรกิจชื่อดัง ตัวย่อ ศ จอมคาสโนว่าเบอร์หนึ่ง มีข่าวแว่วๆว่าต้องสละโสดพร้อมหมั้นกับคุณหนูตระกูลใหญ่ เอ๊ะ!!! แล้วหนุ่มหน้าหวานและดาราสาวทั้งหลายที่เคยมีข่าวด้วยจะว่ายังไงกันบ้าง”
“เก็บข่าวนี้ไปให้พ้นตามินให้หมด อย่าให้มินได้เห็นเป็นเด็ดขาด” บดินทร์เขวี้ยงหนังสือพิมพ์ทิ้งลงพื้นก่อนจะสั่งให้คนใช้เอาออกไปทิ้งให้หมด นี่ก็ผ่านมาเป็นเดือนแล้วที่มินออกมาจากโรงพยาบาลและอาการเริ่มดีขึ้น น้องยิ้มมากขึ้น หัวเราะมากขึ้น ดูแลตัวเองมากขึ้นถึงแม้บางคืนน้องจะร้องไห้คนเดียวแต่มันจะดีขึ้น แต่ไอ้ศตคุณมันกำลังทำสิ่งที่ซ้ำเติมน้องของเขามากกว่าเดิม ข่าวงานหมั้นในหนังสือพิมพ์และเว็บไซส์ดังหลายแห่งที่พูดถึงต้องเป็นมันแน่ๆ
ไอ้คุณทำน้องของบดินทร์เกือบแท้งลูกยังไม่ทันพ้นสองเดือนดีเลย มันยังมีหน้ามาประกาศหมั้น เลวสิ้นดี!!
“พี่บดินทร์หงุดหงิดอะไร ทำไมทำหน้าน่ากลัวจัง” มินที่เดินลงมาจากห้องนอนก็เห็นพี่ชายทำหน้าเคร่งเครียดอยู่จึงอดถามด้วยความเป็นห่วงไม่ได้
“พี่ไม่ได้เครียดอะไรครับ พี่แค่กังวลเพราะวันนี้เราจะไปตรวจครรภ์กัน น้องของพี่ตื่นเต้นไหม”
“ตื่นเต้นสิครับ มินอยากให้เขาได้เกิดมาอย่างแข็งแรงและเติบโตขึ้นอย่างดีเพราะลูกคือชีวิตของมิน มินจะเลี้ยงเค้าให้ดีที่สุด” มินเอ่ยออกมาพร้อมรอยยิ้มบางๆพลางลูบท้องที่เริ่มนูนออกมาเล็กน้อยอย่างมีความสุขไปด้วย
ตอนนี้หนูน้อยในท้องอาจจะยังรับรู้อะไรได้ไม่เยอะ แต่ลูกคงสามารถรับรู้ความรักของแม่ได้ใช่ไหมเจ้าตัวน้อย
“พี่ว่าเรารีบไปกันเถอะเดี๋ยวจะสายไปมากกว่านี้ ไปให้คุณหมอตรวจดูหลานของลุงดีกว่า” บดินทร์บอกพร้อมประคองคนท้องที่ไม่แข็งแรงพาไปที่รถเพื่อที่ไปตรวจครรภ์ที่โรงพยาบาลเพราะการที่เพศรองในโลกนี้ตั้งครรภ์หากไม่แข็งแรงก็เสี่ยงแท้งมาก ดังนั้นการไปให้หมอตรวจบ่อยๆจึงเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด
“เด็กในครรภ์ค่อนข้างไม่แข็งแรงนะครับ หมออยากให้คุณแม่พยายามอย่าเครียด เพราะความเครียดมันส่งผลถึงเด็กในท้อง” เมื่อมาถึงโรงพยาบาลและเข้ารับการตรวจ คุณหมอที่ตรวจไปและก็ทำหน้าเครียดไปเนื่องจากครรภ์ของมินนั้นถูกกระทบมาอย่างรุนแรงด้วยอุบัติเหตุก่อนหน้านี้แถมตอนนี้ว่าที่คุณแม่ยังดูมีความเครียดทำให้เด็กในท้องนั้นเสี่ยงที่จะแท้งมากกว่าเดิม
“แล้วเด็กจะเป็นอันตรายไหมครับหมอ” เป็นบดินทร์ที่เอ่ยถามขึ้นอย่างรวดเร็วด้วยความเป็นห่วงหลานในท้อง
“ถ้าเกิดไม่มีอะไรกระแทกหรือกระทบกระเทือนที่ท้องของคุณแม่อีกครั้ง เด็กก็จะไม่เป็นอะไรครับ แล้วอีกอย่างพยายามอย่าเครียดนะครับคุณแม่ ความเครียดส่งผลถึงลูกได้จริงๆ”
“ครับคุณหมอ ผมจะพยายาม” มินรับคำคุณหมอก่อนจะลูบท้องเบาๆของตนเองไปด้วยความกังวลและพยายามย้ำกับตนเองในความคิดว่า มินต้องอยู่เพื่อลูกให้ได้….
หนูเองก็ต้องอยู่กับแม่ไปนานๆนะครับคนเก่ง
“น้องรอพี่อยู่ตรงนี้นะ พี่จะเดินไปเอายาให้” หลังจากออกมาจากห้องตรวจบดินทร์ก็พาน้องชายมานั่งรอก่อนที่จะเอ่ยกำชับคนเป็นน้องและเดินไปรับยาแทน มินที่นั่งรออยู่ก็มองไปรอบๆตัวก่อนจะเห็นหนังสือพิมพ์ของวันนี้จึงหยิบขึ้นมาอ่านฆ่าเวลา
“ลือให้แซ่ด พ่อนักธุรกิจชื่อดัง ตัวย่อ จ จอมคาสโนว่าเบอร์หนึ่ง มีข่าวแว่วๆว่า ต้องสละโสดพร้อมหมั้นกับคุณหนูตระกูลใหญ่ เอ๊ะ!!! แล้วหนุ่มหน้าหวานและดาราสาวทั้งหลายที่เคยมีข่าวด้วยจะว่ายังไงกันบ้าง”
“ไม่จริง………” หนังสือพิมพ์ที่หลุดมือร่วงลงพื้นก่อนที่มินจะพึมพำกับตัวเองอย่างเลื่อนลอยและอ่อนไหวในความรู้สึกที่ค่อยๆก่อตัวขึ้นอีกครั้ง
ไม่จริงใช่มั้ย ข่าวนั้นไม่ได้หมายถึงคุณใช่ไหม?
“พี่มาแล้วเรากลับกันเถอะ… มินน้องเป็นอะไร!!!” บดินทร์ที่เดินกลับมาก็เจอน้องอยู่ในสภาพร้องไห้ น้ำตานองเต็มหน้าและมีหนังสือพิมพ์ตกอยู่ใกล้ตัว
“คุณไม่รักมินแล้ว คุณมีคนอื่นแล้ว ไม่จริงใช่ไหมพี่บดินทร์ ไม่จริงใช่ไหม ไม่จริง!!!!” มนชยากรีดร้องอย่างบ้าคลั่งและน่าสงสารเพราะเสียงร้องนั้นทำให้คนรอบข้างที่เห็นเหตุการณ์สะเทือนใจก่อนที่เจ้าของร่างจะสลบลงไป บดินทร์รีบเข้าไปอุ้มน้องก่อนจะตะโกนเรียกพยาบาลที่อยู่รอบข้าง
“มินน้องอย่าเป็นอะไรนะ พี่ขอร้อง น้องกับหลานอย่าเป็นอะไรนะ” บดินทร์กอดน้องทั้งน้ำตา เขาไม่น่าทิ้งให้มินนั่งอยู่ตรงนี้คนเดียวเลย เป็นเพราะเขาที่ปล่อยน้องไว้คนเดียวน้องเลยต้องเป็นแบบนี้…
ถ้าพระเจ้าจะเมตตาสักครั้ง บดินทร์ก็ขอให้น้องและหลานปลอดภัยด้วยเถิด…
บดินทร์ที่มองตามเข้าไปในห้องฉุกเฉินที่น้องชายถูกพาเข้าไปโดยที่ในใจก็ภาวนาว่าขออย่าให้น้องเป็นอะไรไปมากกว่านี้เป็น
อย่าเป็นอะไรนะน้องพี่ พี่อยากเห็นมินและหลานมีความสุข….
.................................................................................
ไม่ต้องกังวลนะคะว่าเรื่องนี้จะไม่จบเหมือนเรื่องอื่น เรื่องนี้มายด์แต่งจบนานแล้วฮับ จะลงให้อ่านทุกวันเน้ออออ
ความคิดเห็น