เมษา ฤดูร้อนในปีนั้น

ดีจ๊ะ แรกผมขอฝากทาง facebok สำหรับติดต่อสือสารกับผมนะครับ

 

https://www.facebook.com/IF.kaiwa/

สองคือช่อง youtube ที่ผมจะเน้นวาดรูป เคสเกมที่ผมชอบ หรือจะเป็น Tip อะไรก็ตามที่ผมหามาได้แล้วอยากจะแบ่งปัน

https://www.youtube.com/user/kaieieiei

 

มา เริ่มกันหน่อยสำหรับพล๊อตเรื่อง

 

เริ่ม

 

12 ปีที่แล้ว ได้มีนักข่าวภาคสนามเข้าไปทำข่าวสงครามจัดระเบียบ รัฐต้องการใช้กฎหมายในพื้นที่นั้น จึงได้ทำการเกณฑ์เจ้าหน้าที่ทำการบุกรุกและควบคุม

 

นักข่าวที่ไปทั้งหมดมี 8 คน แต่เขาเป็นคนเดียวที่กลับมา และการกลับมาของเขาก็ได้เปิดเผย และทำให้โลกได้รับรู้ถึงอีกมุมหนึ่งของดินแดนไร้กฏหมายแห่งนี้ ว่าเกิดอะไรขึ้นข้างในบ้าง

 

 

ในวันนั้นเป็นวันที่อึมครืมน่าดู เมฆควันปกคลุมไปทั่ว ที่นี้ไม่มีความต่างของฤดูกาลอะไรหรอก จะเป็นช่วงเวลาไหนก็ดูเศร้าสร้อยและโหดร้าย

รอบๆตัวนักข่าวหนุ่มที่กำลังหลบซ่อนอยู่เป็นพื้นที่โล่ง ดูเหมือนมันจะเคยเป็นถนนหรือจัตุรัสอะไรซักอย่างใจกลางเมือง มีศพให้เห็นตามมุมๆของซากปรักหักพัง เขารออยู่ที่นั้นได้ซักพักแล้ว ไม่แน่ใจว่าเขากำลังรออะไร แต่ระหว่างรอ เขาได้เห็นเด็กสาวกำลังก้มๆเงยๆตามซากตึกพวกนั้น

เขาเดินเข้าไปใกล้ ใกล้พอที่จะรับรู้ว่าเธอเป็นปีศาท

ทันใดนั้นใจหนึ่งกลับรู้สึกกลัวสุดขีด แต่อีกใจหนึ่งข่มความกลัวไว้

แต่ไม่ว่าเขาจะคิดอะไร เขายังคงเดินหน้าต่อไป

ไม่ทันระวัง เขาเผลอเหยียบศพๆหนึ่ง มันเกิดเสียงเล็กน้อย เด็กสาวเงยหน้ามองเขา

 

     นักข่าวหนุมทัก

"้เฮ้"

 

     เด็กสาวตอบเสียงใส

"ค่ะ"

 

เธอเหมือนเด็กสาวคนหนึ่งเลย เพี่ยงแต่มีเขาเล็กๆบนหัวเท่านั้น เขานั้นแน่นอน มันจะโตขึ้นตามอายุเหมือนกัน

เสียงของเธอคล้ายจะรักษาอาการบาดเจ็บของเขา

และแน่นอน ความกลัวนั้นก็หายไปด้วย

มันทำให้นักข่าวหนุมตกในภวังค์ช่วงครู่

เขามีท่าทีที่ดีขึ้น ลำตัวเกรงน้อยลง มือที่แอบสั่นนั้นหยุดไป และอาการเจ็บช้ำเล็กๆน้อยๆ เขาก็ลืมมันไปซะสนิท

เขาก้มลงนั่งยองๆข้างหน้าเด็กน้อย

"เธอชื่ออะไรหรือ"

 

     สาวน้อยทวนคำ

"ชื่อ “"

 

     นักข่าวแอบหัวเราะในใจกับปฏิกิริยาที่ตอบกลับนั้น

"เอาไว้เรียกแทนตัวนะ"

 

     สาวน้อยยังไม่หมดสงสัย

"เพื่ออะไรหรอ"

 

     นักข่าว

"คนอื่นจะได้เรียกเธอได้ไง"

"ฉันจะได้เรียกเธอได้"

"อืม.."

เขาใช้ความคิด พรางจ้องมองท้องฟ้าที่ตอนนี้มันดำสนิท

'หน้าร้อนแท้ๆ' เขาคิดในใจ

'มันควรจะสดใสซิ เออ...'

และเขาก็คิดอะไรออก

 

 

"งั้นชื่อเมษาละกัน"

เป็นชื่อที่เหมาะดีนะ เขาแอบภาคภูมในใจ

 

เด็กสาวเมื่อได้ยิน เธอหน้าแดงกล้ำ

"หนู..." เธอหันหน้าหนีเล็กน้อย จากนั้นเธอก็เปลี่ยนเรื่องทันที

"แล้วคุณละ"

สายตาที่สดใสจ้องมองไปข้างหน้า

"แปด..."

เธออ่านป้ายชื่อที่เขาห้อยไว้อยู่ (นักข่างลำดับที่ 8: สถานะเป็นกลาง)

แต่เลขแปดนั้นตัวใหญ่สุด

 

นักข่าวหนุมยิ้มให้ เขาก็ชอบชื่อนั้นเหมือนกัน ชื่อที่เธอเป็นคนเรียกนะ

"ไปด้วยกันมะ" เขาแบมือ

 

     เด็กสาวตอบปฎิเสษทันที

"ไม่ค่ะ"

 

แน่นอน เขาก็รู้เหตุผล

"นั้นซินะ"

เขาทำท่าลุกขึ้น

 

เด็กสาวนั้นคุ้ยของต่อราวกับไม่ได้สนใจเขา

 

นักข่าวหนุ่มเหมือนได้เรี่ยวแรงกลับมา เขามองเด็กสาวเงียบๆแล้วเดินหันหลังให้

 

ทันใดนั้น สาวน้อยก็ตะโกนไล่หลังมา

"เจอกันใหม่นะค่ะ"

 

continue...