[Fic MBLAQ] Feeling Love - พึ่งรู้ว่ารัก <3

ลำดับตอนที่ #5 : Feeling Love - พึ่งรู้ว่ารัก : Chapter 3

ย๊ากกก ! มาแล้ว ~ 
ในที่สุดตอนที่ 3 ก็คลอดออกมาจนได้ :)
ช่วยกันเม้นให้เค้าหน่อยนะ
จะได้รู้ว่าควรแต่งต่อรึเปล่า :(
รักรีดเดอร์นะ <3

        “คอยดูนะ ชอนดุง กลับมาเมื่อไหร่จะตีให้เข็ดเลย ! แม่ก็ไม่อยู่อีก โอ้ย ! ปัญหาเยอะจริงๆ” บยองฮียื่นบ่นน้องชายอยู่หน้าบ้าน หลังจากที่ไปเที่ยวด้วยกัน ก็ทิ้งให้เค้าอยู่คนด้วย แล้วพอบอกจะกลับบ้าน จนถึงป่านนี้ก็ยังไม่กลับมา
“กลับมาแล้วครับ !” 

“กลับมาได้สักทีนะ ตัวแสบ” บยองฮีพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งทำเอาคนฟังถึงกับเสี่ยวสันหลัง “ไปไหนมา ชอนดุง !” บยองฮีขึ้นเสียงกับซังฮยอน 

“เอ่อ…ผ ผมไปเดินเล่นแถวๆนี้มาครับ”

“งั้นหรอ… แล้วซึงโฮล่ะ?”

“ซึงโฮฮยองเค้า … โอ้ย ! อย่ามาถามผมตอนนี้ได้มั้ย ผมไม่อยากนึกถึงเรื่องนั้นตอนนี้ !!” ซังฮยอนตะคอกใส่บยองฮี ก่อนจะวิ่งขึ้นห้องไป

“ย่าๆ ! ชอนดุงอ่า เป็นอะไรเนี่ย ..” ไม่มีเสียงตอบรับ

“เป็นอะไรของมันเนี่ย ?!” บยองฮีบ่นคนเดียวก่อนจะเหลือบไปเห็นเพื่อสนิทที่เดินมาด้วยสีหน้าที่โคตรมีความสุจจนบยองฮีอดแซวไม่ได้ “เห้ย ! ห้อย ยิ้มหน้าบานมาเชียว”

“อ้าว ! ไอนวด ฮ่าๆๆ ก็คนมันมีความสุขนี่หว่า”

“อะไรวะ บอกมั่งดิ ! ซึงโฮ”

“จำน้องฮยอนนาได้ป่ะ ?”

“คนที่แกบอกว่าจะจีบอะหรอ ? จำได้ๆ ไมอะ”

“วันนี้ฉันไปส่งน้องเค้าที่บ้านด้วยแหละ ฮ่ะๆ ไว้มีข่าวดีเมื่อไหร่จะบอกนะเว้ย”
ซึงโฮพูดก่อนจะเดินขึ้นบ้านไป ทิ้งให้บยองฮียื่น งง อยู่คนเดียว 

“ซึงโฮ ไปกับฮยอนนา แล้วไอตัวแสบมันอารมณ์เสียอะไรของมันเนี่ย.. หรือว่า .. โอ้ย น้องชายฉัน .. นานแค่ไหนแล้วล่ะเนี่ย ดุงอ่า”

 

 

        “ชอนดุงอ่า ชอนดุง ซังฮยอน ธันเดอร์ ดุงๆ ดุงกี้ ตื่นแล้วยัง ?” บยองฮีตื่นขึ้นมาเคาะประตูห้องน้องชายแต่เช้า “ตื่นแล้วครับ ฮยองจะเรียกชื่อผมเยอะแยะทำไมเนี่ย”

บยองฮีไม่ตอบอะไร เอาแต่จ้องหน้าซังฮยอน “ฮยองมีอะไรหรอครับ”

“อ่อ เมื่อวานนี้อะ แม่โทรมาบอกว่า แม่จะกลับไปอยู่ฟิลิปปินส์”

“ห่ะ ?! อย่าบอกนะว่าแม่จะให้ผมย้ายไปด้วย ไม่เอาอ่า”

“เปล่าหรอก แม่แค่ฝากมาถามว่า อยู่คนเดียวได้รึเปล่า พรุ่งนี้พี่ก็จะไปอังกฤษแล้วนะ”

“อยู่ได้ครับ ไม่ต้องห่วง ทำอย่างกับว่าผมอยู่ อนุบาลหนึ่งอย่างนั้นแหละ ผมโตแล้วนะ เออ..ว่าแต่ พรุ่งนี้ฮยองก็จะไปแล้วอะ ผมคงคิดถึงหน้าดู”
ซังฮยอนพูดก่อนจะทำหน้าเบ้ใส่พี่ชาย
“ฮ่าๆ แหม่ พี่ไม่อยู่แค่ปีเดียว ทำเป็นงอแงไปได้ พี่ไม่อยู่ แม่ก็ไม่อยู่ เหงาตายแน่ๆ ซังฮยอน ฮาๆๆ” ในขณะที่สองพี่น้องกำลังคุยกัน “ไอนวด ๆ ไอนวดเอ้ย !”
 

“มีอะไรแต่เช้าว่ะ ห้อย !” บยองฮีตอบด้วยยความหงุดหงิด

“มีข่าวดีมาบอก เมื่อกี้อะ น้องฮยอนนามาหาด้วยแหละ แม่ง โคตรน่ารักเลย แถมยังได้เบอร์มาอีกนะเว้ย ”
บยองฮีที่ได้ยินเช่นนั้นรีบหันไปหาน้องชาย ที่ตอนนี้สีหน้าดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่ “ฮยองจะมาบอกแค่นี้หรอ ? คิดว่าเค้าให้เบอร์ แล้วเค้าจะชอบฮยองหรอ คิดไปเองทั้งนั้นแหละ ฮยองอะ” ชอนดุงพูดออกมาไม่ทันได้คิด 

“ทำไม ?! อิจฉาหรอ หึ อย่างนายคงรักใครชอบใครไม่เป็นหรอก ถึงได้มาว่าคนอื่นเค้าแบบนี้เนี่ย” ซึงโฮตอบกลับชอนดุงด้วยความโกรธ
 

“ง งั้นหรอ ผ ผมคงรักใครไม่เป็นจริงๆนะแหละ”

“เห้ย ! เป็นไรว่ะ ไมวันนี้ไม่เถียงอะ” ซึงโฮถามด้วยความแปลกใจ เพราะทุกครั้งที่ทะเลาะกัน ชอนดุงจะเป็นคนชนะตลอดแต่วันนี้กลับ ยอมง่ายๆซะงั้น

ชอนดุงไม่ตอบอะไรแต่เดินคอตกเข้าบ้านไป ซึงโฮที่ยืน งง ก็กำลังคิดว่า นี่เค้าด่า ไอเด็กแสบนั้นแรงเกินไปรึเปล่าเนี่ย “ชอนดุง มันเป็นอะไรของมันว่ะ จีโอ”
ซึงโฮหันไปถามเพื่อนที่ยืนมองอยู่ข้างๆ “ช่วงนี้อารมณ์มันขึ้นๆลงๆ อย่าสนเลย…” 

“อืมๆ งั้นไปก่อนนะ ไอนวด” บยองฮีพยักหน้าให้เพื่อนรัก “เฮ้อ ! คนหนึ่งไม่ยอมแสดงออก คนหนึ่งไม่รู้อะไร แย่แน่ๆ ชอนดุงอ่า” บยองฮีพูดกับตัวเองก่อนจะ เดินขึ้นบ้านไป 

 

 

       ร่างเล็กที่นอนอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมที่มีเพียงเตียง โต๊ะทำการบ้าน กำลังอยู่ในห่วงนิทรา แต่จู่ๆ “มีร์ ๆ มีร์ !” เสียงของชายคนหนึ่งทำให้เค้าสะดุ้งตื่นขึ้นมาก่อนจะรีบวิ่งลงไป ก็พบว่า “จุน ฮยอง มาได้ไงเนี่ย เข้ามาก่อนสิครับ” ชอลยงเดินนำชางซอนไปที่ห้องรับแขกของบ้านก่อนจะเอาน้ำมาให้ดื่ม “ฮยองมาที่นี้ได้ไงครับเนี่ย ?” ชอลยงถามชางซอน ที่เอาแต่นั่งเงียบ แล้วมองไปรอบๆบ้านของเค้า

“อ่อ ถามชอนดุงนะ ว่าแต่มีร์อยู่คนเดียวหรอ”

“ครับผม จริงๆแล้วบ้านเกิดผมอยู่ต่างจังหวัด พ่อกับแม่อยากให้เรียนที่นี้ ผมเลยต้องมานะครับ”

“อ่อ อยู่คนเดียวไม่เหงาแย่หรอ มีร์”

“นิดหน่อยครับ แต่ก็ชินแล้วล่ะครับ ว่าแต่ฮยองมาหาผมนี่ มีอะไรหรอครับ?”

“อ่อ คือพี่แค่จะมาขอโทษเรื่อง ที่ส่วนสนุกนะ ขอโทษนะที่พี่ทิ้งมีร์”

“อ่า เรื่องนั้น อย่าคิดมากเลยครับ แฟนพี่เค้าคงหวงพี่มากนะครับ” ชอลยงพูดออกมาก่อนจะยิ้มกว้างๆ(ฝืน)ให้ชางซอน  ~โครก คราก ~ ชางซอนรีบเอามามาจับท้องตัวเองก่อนจะยิ้มแหยงๆให้มีร์ “เอ่อ..มีร์ทำอาหารเป็น ช ใช่มั้ย” 

“ฮ่ะๆ งั้นรอเดี่ยวนะครับ เดี่ยวผมทำอะไรให้กิน” ชอลยงยิ้มให้กับชางซอนก่อนจะเดินลงไปทำอาหารให้ เวลาผ่านไปไม่นานมากนัก “ฮยอง จุนนี่ฮยอง อาหารเสร็จแล้วครับ” ชอลยงตะโกนเรียกชางซอน ไม่รอช้าชางซอนรีบลงมาจากชั้นบน 

“ว้าว ! น่ากินจังเลยอะ พี่กินเลยนะ”

“ฮ่ะๆ ตามสบายเลยครับ” ~โครกคราก~ เป็นเสียงท้องร้องของมีร์เองที่ทำให้ชางซอนตอนหันไปมองและหัวเราะกับอาการของคนตรงหน้า “ฮ่ะๆ หิวใช่มั้ย ? มากินด้วยกันสิ มีร์” ไม่รอช้ามีร์รีบนั่งลงบนเกาอี้แล้วตักข้าวเข้าปากทันที ชางซอนอดขำกับท่าทางของชอลยงไม่ได้ ตอนนี้ ชอลยงนึกอย่างเดี่ยวคือ กิน เค้ากินทุกๆอย่างที่อยู่ต้องหน้าอย่างมูมมาม เมื่อกินเสร็จมีร์ก็นั่งตบพุงตัวเอง ด้วยความอิ่ม “มีร์ มีเศษข้าวติดที่หน้าอะ” ชอลยงพยายามจะเช็ดปากตัวเอง แต่ก็ไม่โดนตรงจุดที่มีข้าวติด “อยู่เฉยๆ เดี่ยวพี่เอาออกให้” ชางซอนค่อยๆโน้มตัวเข้าไปใกล้ชอลยง ก่อนจะใช้ลิ้นร้อนเลียเศษข้าวที่ติดอยู่ที่มุมปากของชอลยงก่อนจะจูบซ้ำลงไปที่ปากเรียวอีกครั้ง คนตัวเล็กเบิกตากว้าง อึ้ง ทึ้ง กับการกระทำของชายตรงหน้า “พี่ชอบมีร์นะ เป็นแฟนกับพี่นะ” ชอลยงไม่ตอบอะไร พยักหน้าเป็นคำตอบให้ชางซอนก่อนจะเขินมากและก้มหน้าจนชิดอก ชางซอนเชยคางของชอลยงขึ้นก่อนจะประทับจูบลงไปอีกครั้ง
 

 "นี่มันคือความรักจริงๆหรอ ?!"














เม้นให้หน่อยนะครับ !!