คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Feeling Love - พึ่งรู้ว่ารัก : Chapter 5
คลอดมาแล้วกับตอนที่ 5 มาอัพช้า
ขอโทษด้วยนะ ไรต์งานเยอะมากช่วงนี้
จะพยายามอัพให้เร็วขึ้นนะ ^^
ทุกคอมเม้นมีค่ามากนะ สำหรับไรต์
ความต่าง..มันทำให้เรารักกันไม่ได้
….งั้นหรอ ?
วันนี้ชอลยงออกจากบ้านเพื่อจะไปซื้อของเข้าบ้าน เค้านั่งแท็กซี่ไปยังห้างสรรพสินค้า และเมื่อเค้ามาถึงเค้าก็มุ่งตรงไปยัง โซนที่ขายผักผลไม้ ชอลยงเลือกของอยู่นานพอสมควร ก่อนจะเหลือบไปเห็นผู้ชายที่คุ้นเคย “นั้น จุนฮยองนิ !”
ชอลยงพูดออกมาก่อนจะพยายามเดินเข้าไปหาแต่ เค้าก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อจู่ๆเค้าก็มองเห็นผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆชางซอน “ทิฟฟานี่ อีกแล้ว” ชอลยงตัดสินใจเดินไปหลบอยู่ในที่ที่ไม่ไกลจากชางซอนมากเค้าหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดเบอร์ที่เคยโทรหาเป็นประจะ ‘ถ้าเค้าไม่โกหก..มันคงไม่มีอะไรจริงๆ’ ชอลยงคิดในใจก่อนจะกดโทรออกและมองไปยัง ชายหญิงสองคนที่เดินเลือกของกันอยู่ “ฮัลโหล จุนฮยอง”
[อ อ๋อ มีร์ มีอะไรหรอ?] เสียงคนปลายสายดังขึ้น
“ฮยองอยู่ไหนครับ ?”
[แน่นอน ! พี่ก็ต้องอยู่ที่บ้านสิ มีร์มีอะไรรึเปล่า ?] ชอลยงเงียบไปสักพักก่อนที่จะได้ยินเสียงคนปลายสายเรียก [มีร์ ! ฟังอยู่รึเปล่า ?]
“ป เปล่าครับ ค แค่นี้นะครับ” ชอลยงรีบวางสายก่อนจะทรุดลงกับพื้น ทำไม ทำไมต้องโกหกเค้าด้วยล่ะ ถ้าไม่มีอะไรก็พูดความจริงออกมาสิ ‘ฮยองโกหกผมทำไม ในเมื่อเลิกกับผู้หญิงคนนั้นแล้ว ฮยองก็แค่บอกผมว่าผู้หญิงคนนั้นกับฮยองเป็นแค่เพื่อนกัน’ ชอลยงนึกในใจก่อนจะเดินไปจ่ายเงินที่เคาเตอร์ เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว เค้าก็เดินออกมา แล้วก็ไปเจอกับผู้หญิงที่เค้าไม่ค่อยชอบที่หน้าสักเท่าไหร่ ‘โอ๊ะ !..จุนฮยองหายไปไหนละ…?’ ชอลยงคิดแล้วพยายามทำเป็นมองไม่เห็นผู้หญิงคนนั้นแต่แล้วจู่ๆ “ทิฟฟานี่ !” ชอลยงสะดุ้งที่ทิฟฟานี่ก็เดินเข้ามาบีบมือเค้า “ทำไม !? เจ็บหรอ” ทิฟฟานี่สแยะยิ้มใส่ชอลยง “ทำอะไรของเธอ ฉันเจ็บนะ !”
“ฉันรู้นะว่าแกกับจุนอ้ปป้า คบกัน แต่..เค้าก็แค่นึกสนุกเท่านั้นแหละ เค้าไม่ได้รักนายหรอกนะ” ทิฟฟานี่พูดแล้วบีบข้อมือชอลยงแรงขึ้น
“ไม่จริง เธอจะไปรู้อะไร เธอเลิกกับเค้าไปแล้วนี่ ปล่อยฉันได้แล้ว !”
“เลิก ? นายนี่มันตลกจริงๆ คงจะโดนจุนอปป้า เป่าหูเอาสิ ถ้าฉันเลิกกับเค้าจริง เวลาเค้าว่าง….เค้าคงไม่พาฉันเข้าซอกนู่นซอกนี่ตลอดหรอกนะ หึ” ทิฟฟานี่แสยะยิ้มใส่ชอลยงทำเอารู้สึกหมั่นไส้ แต่ ชอลยงก็ต้องบังคับตัวเองให้ใจเย็นลง แล้วเดินหันหลังให้แต่ก็ถูกชุดด้วยฝามือของผู้หญิงร้ายกาจคนนั้น
“จะหนีไปไหนหรอ บังชอลยง ทำใจฟังไม่ได้หรอ” ชอลยงที่เริ่มควบคุมตัวเองไม่ไหวหันหน้าไปหาทิฟฟานี่ ก่อนจะผลักไหล่ทิฟฟานี่เพื่อเดินไปจากผู้หญิงร้ายกาจคนนี้
“แก ! แกกล้าผลักฉันหรอ ใอหมาหัวเน่า !”
ไม่ว่าเปล่าทิฟฟานี่ยังยกมือขึ้นและตบลงไปบนแก้มเนียนของชอลยง ก่อนจะเหลือบเห็นชายหนุ่มที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนเดินมา ทิฟฟานี่รีบกระชากมือชอลยงเข้ามาบังคับให้ตบตัวเอง ก่อนจะร้องอวดครางออกมาเหมือนเจ็บปวดยังไงอย่างนั้นทั้งๆที่ ชอลยงก็ไม่ได้ออกแรงอะไรแม้แต่น้อย “นี่ ! หยุดนะ ทำบ้าอะไรของเธอเนี่ย ปล่อยมือฉันนะ !” ชอลยงตะคอกใส่ด้วยความไม่พอใจ ก่อนจะชงักเมื่อจู่ๆเค้าก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยของใครบางคน “หยุดนะมีร์ !”
“จุนฮยอง !”
“จุนอปป้า ช่วยทิฟด้วยคะ” ชอลยงเรียกชื่ออีกคนด้วยความ อึ้ง ทึ่ง เมื่อคนที่พึ่งมานั้น ผลักเค้าจนล้มลงไปกับพื้น “จุนอปป้าคะ มีร์เค้าตบฉันคะ อปป้าต้องช่วยฉันนะคะ” ทิฟฟานี่เดินเข้าไปในอ้อมกอดของชางซอนก่อนจะอ้อนจน ชางซอนหันมามองหน้าชอลยงด้วยความเคือง “นายเป็นผู้ชายนะ บังชอลยง ทำไมถึงตบทิฟฟานี่ล่ะ”
“ผมเปล่านะครับ ฮยอง เค้าทำตัวเค้าเอง” ชอลยงพยายามอธิบาย แต่มีหรอที่ผู้หญิงอย่างทิฟฟานี่จะยอม “โหกหก นายตบฉัน เมื่อกี้นายยังตะโกนด่าฉันอีกด้วย”
“จริงหรอมีร์ ฉันไม่คิดว่านายจะเป็นคนแบบนี้เลยนะ! ไปกันเถอะทิฟฟานี่ ผมไม่อยากอยู่ตรงนี้นานๆ” ชางซอนโอบเอวบางของทิฟฟานี่และเดินประคองเดินไปช้าๆ ก่อนจะหยุดฝีเท้าเมื่อจู่ๆ
“..ไหนฮยองบอกว่าเลิกกับผู้หญิงคนนั้นแล้วไงครับ แล้วทำไม ทำไมถึงเป็นแบบนี้ ฮยองไม่เชื่อในสิ่งที่ผมพูด ฮยองเชื่อผู้หญิงคนนั้น ..หรือฮยองยังคบกับเค้าอยู่ครับ….” ชอลยงถามออกไปพร้อมน้ำหยดใสๆที่ไหลออกมาจากดวงตากลมโต
ชางซอนที่หันมามองก็ถึงกับทำอะไรไม่ถูกแต่เค้าก็ยังเลือกที่จะประคองทิฟฟานี่เอาไว้ “…ใช่ ! ฉ ฉันยังคบกับทิฟฟานี่อยู่ ก็ น นายอยากโง่ให้ฉันหลอกทำไมล่ะ”
คำพูดที่ทำเอาชอลยงแทบจะทรุดลงไปกองกับพื้น “ผมเข้าใจแล้วครับ” ชอลยงพูดจบก็รีบหันหลังแล้วเดินจากชางซอนไป ‘ในเมื่อพี่เลือกแล้ว..มันก็คงจบแค่นี้แหละครับ’
“เอามาอีกแก้ว !” เสียงชายหนุ่มร่างบางที่ดังขึ้น ทำให้ผู้ชายที่มีหน้าที่เป็น บาร์เทนเดอร์ ต้องรีบเท วิสกี้ ลงไปในแก้วของชายหนุ่มทันที
“ผมว่าคุณเมามากแล้วนะครับ พอเถอะ”
บาร์เทนเดอร์หนุ่มพูดตักเตือน คนที่เมาจนหมดสภาพซึ่งไม่ใช่ใครที่ไหนหรอก
“หึ ! เมาหรอ เอิ๊ก ฉันเป็นใคร ฉันคือ บังชอลยง เอิ๊ก ฉันนะ คอแข็งจะตาย นายมีหน้าที่ทำตามที่ฉันบอกก็ทำไป !” ชอลยงตะตอกใส่คนแปลกหน้าที่สั่งสอนเค้าก่อนจะลุกขึ้นเพื่อเดินไปเข้าห้องน้ำ ชอลยงเดินเสไปเสมา ก่อนจะมาหยุดอยู่หน้าห้องน้ำ เค้าคงจะเดินเข้าไปแล้วหากไม่หันไปเห็นชายหนุ่มที่เมื่อเช้า พูดในสิ่งที่เค้าไม่อยากได้ยินออกมา มันทำให้หัวใจของเค้าแทบจะ..สลาย ชอลยงที่เมาไม่รู้เรื่องเดินเข้าไปหาชายหนุ่มที่กำลังนั่งนัวเนียกับผู้หญิงคนอื่นอยู่ “อีจุน ! นาย เอิ๊ก นายมันใจร้าย ตอนนี้ นายอยู่กับคนอื่น เอิ๊ก อีกแล้ว !!!”
เค้าพูดออกมาเพราะไม่มีสติ
“มีร์ นายเมางั้นหรอ ?”
ชางซอนที่เห็นชอลยงยืนเสไปเสมา รีบผละหญิงสาวที่มานั่งดื่มด้วยออกจากอ้อมกอดก่อนจะเดินเข้าไปประคองชอลยง แต่ก็ถูกอีกคนสะบัดออก
“อย่ามายุ่งกับผม !”
“มีร์ นายเมามากแล้วนะ ไป ฉันจะพาไปส่งที่บ้าน” ชางซอนไม่ว่าเปล่า เค้าอุ้มอีกคนพาดบ่า แล้วเดินออกจากร้านไป
ในที่สุดทั้งสองก็มาถึงหน้าบ้านของชอลยง ชางซอนค่อยๆอุ้มร่างบางออกมาจากรถ แล้วพาขึ้นไปวางไว้บนเตียงนุ่ม ชางซอนรีบเอาผ้ามาเช็ดตัวชอลยงเมื่อทำทุกอย่างเรียบร้อยแล้วเค้าก็ทิ้งตัวลงข้างๆชอลยงแล้วโอบกอดจากทางหลัง ก่อนจะได้ยินเสียงละเมอของอีกคน “ฮยอง ฮยองใจร้ายกับผม ผมเกลียดฮยองที่สุดเลย”
‘ฉันขอโทษนะมีร์ ฉันมันก็แค่ ปีศาจในคราบของเทวดาเท่านั้น ฉันขอโทษ’ นั้นเป็นสิ่งสุดท้ายที่เค้าคิดก่อนจะพล่อยหลับไปพร้อมกับร่างข้างๆกาย
หัวใจที่เจ็บปวด มันคงเป็นเรื่องยากที่จะเปิดใจให้ใครง่ายๆ
ความคิดเห็น