[Fic MBLAQ] Feeling Love - พึ่งรู้ว่ารัก <3

ลำดับตอนที่ #4 : Feeling Love - พึ่งรู้ว่ารัก : Chapter 2

ย๊ากกกก มาแย้ว :) ไม่อยากให้รอนาน คิกคิก
สำหรับตอนนี้ สั้นไปหน่อยมั้ย ?! 
ตอนนี้มาม่า เอ้ย ! ดราม่าไปหน่อยนะ ทนอ่านหน่อยนะ
รักรีดเดอร์ รัก เอ็มแบลค ♥

Joonmir part

 

  “จุนนี่ฮยอง เรามากันสองคนแบบนี้แล้ว บยองฮีฮยองละครับ” ชอลยงหยุดเดินเพื่อทำความเข้าใจกับชางซอน “บยองฮีมันเที่ยวคนเดียวบ่อยจะตาย มันไม่เป็นไรหรอก”

“จะดีหรอครับ” 

“ดีสิ เราไปเล่นกันเหอะ ฉันอยากเล่นเต็มทีแล้ว”

“ก็ได้ครับ” แล้วทั้งสองคนก็เดินไปเล่นเครื่องเล่นต่างๆในสวนสนุก เวลาผ่านไปนานเมื่อรู้สึกได้ว่าเล่นมากเกินไปจึงเดินมานั่งใต้ต้นไม้ 

“เหนื่อยมั้ย มีร์” ชางซอนถามคนข้างๆอย่างเอ็นดู 

“นิดหน่อยครับ แล้วฮยองล่ะ” 

“สบายมากเลย ฮ่าๆ มากกว่านี้ฮยองก็เคยแล้ว” 

“ฮยอง เราอยู่โรงเรียนเดียวกันนะ ฮยองไม่เคยเห็นผมเลยหรอ?”

“ไม่เคยอ่ะ มีร์เคยเห็นฮยองป่าวล่ะ”

“เห็นสิครับ ไม่มีวันไหนที่ผมมองไม่เห็นฮยองเลย” ชอลยงพูด ก่อนจะเบาเสียงลงในประโยคหลัง

“ห่ะ ? อะไรนะ ?! ไม่ค่อยได้ยินเลย”

“อ่า เปล่าครับ ผมยืมตักฮยองหน่อยนะครับ” ไม่พูดอย่างเดียว ชอลยงรีบเอาหัวไปทิ้งไว้บนตักของอีกคน ชางซอนถึงกับชะงัก แต่ก็รับหัวคนตัวเล็กไว้บนตักของตัวเอง ชอลยงค่อยๆหลับตาลง ตอนนี้ ชอลยงกำลัง .. มีความสุขมาก แต่จู่ๆ

“จุนนี่ อปป้า !” ชางซอนรีบผละมือออกจะใบหน้าเนียนใสของชอลยง แล้วผลักให้ไปนั่งข้างๆแทน 

“อ้าว ! ทิฟฟานี่ มาได้ไงเนี่ย” ชางซอนรีบถามโดยไม่ได้สังเกตุสีหน้าของชอลยงเลยว่ารู้สึกน้อยใจแค่ไหนที่จู่ๆก็ผลักออกโดยไม่ได้พูดอะไรสักคำ

“ไหนบอกว่าจะไปทำธุระสำคัญไงคะ ทำไมถึงมานี่ แล้วเด็กนี่มันเป็นใครคะ ?!” ทิฟฟานี่ถามขึ้นก่อนจะชี้ไปที่ชอลยง

“อ่า คือผมบอกให้เพื่อนไปทำแทนแล้วนะ ผมกะจะโทรชวนแล้วนะ แต่ลืม ขอโทษนะครับ ที่รัก” อีจุนพูดก่อนจะเดินเข้าหยิกแก้มทิฟฟานี่ 

“ค่ะ ที่รัก” ไม่พูดเปล่าทิฟฟานี่ยังห้อมแก้มชานซองเข้าฟอดใหญ่

“พี่คงอยากอยู่กันสองคน งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ” ชอลยงพูดขึ้นเมื่อเริ่มรู้สึกว่าตัวเองเป็นส่วนเกิน แต่โดนชางซอนคว้ามือไว้ทัน “อยู่เที่ยวด้วยกันก่อนสิ มีร์”

“มีร์ ?! ชื่อมีร์หรอ” ทิฟฟานี่พูดขัด

“ครับ ขอตัวนะครับ”

“เดี่ยวสิ มีร์” ชางซอนคว้ามือชอลยงอีกครั้งก่อนจะโดนปัดออกโดยฮยอนนาเพื่อนสนิทของทิฟฟานี่ที่มาด้วยกัน

“เค้าไม่อยากอยู่ ก็อย่าไปฝืนเค้าเลยคะ ที่รัก” ทิฟฟานี่แสยะยิ้ม 

ชอลยงไม่รอช้า ใช้จังหวะที่ทั้งสองกำลังคุยกันเดินหนีไป ชอลยงเดินไปไม่ไกลมากก่อนจะไปนั่งอยู่ใต้ต้นไม้อีกต้น ก่อนจะหยิบไดอารี่ที่จดบันทึกถึงผู้ชายคนหนึ่งที่แอบชอบมานานซึ่งไม่ใช่ใครที่ไหนผู้ชายคนนั้นคือ “วันนี้เป็นวันแรกที่ได้คุยกับจุนนี่ฮยอง วันนี้เหมือนจะเป็นวันพิเศษมาก แต่ .. ดันมารู้ว่าจุนนี่ฮยอง มีแฟนแล้ว นั้นเป็นเรื่องที่แย่มาก ทำไมนะ ไม่เข้าใจตัวเองเลยจริงๆ แค่คำว่า “รัก” ทำไมถึงไม่กล้าพูด มันคงสายเกินไปแล้วสินะ” ชอลยงอ่านถวนอีกรอบก่อนจะเก็บไดอารี่เข้ากระเป๋าเหมือนเดิมและเริ่มมีน้ำหยดใสๆไหลออกมาจากดวงตาของเค้า       ชอลยงเป็นรุ่นน้องที่โรงเรียนของ ชางซอน ชอลยงแอบรักชางซอนมานานแล้ว แต่ไม่เคยบอกใคร แม้แต่…เพื่อนสนิทอย่าง ซังฮยอนก็ยังไม่รู้ “รอหน่อยนะครับ ฮยอง สักวันหนึ่ง ผมจะบอกความจริงทั้งหมด” ชอลยงพูดก่อนจะปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาเรื่อยๆ

'บางสิ่งที่เรามักทำเสมอ แต่เค้าอาจจะไม่เคยรู้ ไม่เคยเห็น'

 

     “ฮยอง เรากลับบ้านกันเหอะ” ซังฮยอนบอกกับรุ่นพี่ที่นั่งเล่นอยู่ด้วยกันแต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับจากคนข้างๆ “ฮยอง ๆ ฮยอง!” ซังฮยอนพยายามสะกิดคนข้างๆ

“ฮะ ? เห้ย ! อะไร!? สะกิดอยู่ได้” 

“เอ้า ! ผมเรียกตั้งนานไม่หันเองนิ ว่าแต่ ซึงโฮฮยองมองอะไรอยู่เนี่ย”

“เปล่าสักหน่อย ก็มองไปเรื่อยเปื่อยแหละ” ซึงโฮตอบแต่หน้ากลับแดงขึ้น 

“โกหก ! ทำไมต้องหน้าแดงด้วยล่ะ ฮยอง บอกมานะ ฮยองคิดอะไรอยู่ บอกมาๆๆ” ไม่พูดเปล่าซังฮยอนเย่าตัวซึงโฮแรงๆด้วยความอยากรู้

“เห้อ ! ไอเด็กนี่นิ บอกก็ได้! นั้นไง เห็นผู้หญิงคนนั้นป่ะ รุ่นเดียวกับนานเลย น่ารักดีเนอะ” ซึงโฮพูดด้วยความรู้สึกเขินและใบหน้าที่ยิ้มแย้ม

“ง งั้นหรอ ท ทำไมฮยอง ม ไม่เข้าไปจีบล่ะ ?!” ซังฮยอนพูดด้วยน้ำเสียงที่สั้นคลอ

“ฮ่าๆ ฉันกำลังจีบอยู่แหละ น้องเค้าเหมือนจะมีใจให้ฉันนะ”

“งั้นหรอครับ เค้าชื่ออะไรหรอ”

“ฮยอนนา เธอชื่อ ฮยอนนา เออนี่ จะกลับก่อนก็ได้นะ ฉันกะจะเข้าไปคุยกับ

ฮยอนนาสักหน่อย” แล้วซึงโฮก็เดินจากซังฮยอนไปโดยไม่คิดจะหันหลังกลับมามองเลยสักนิด ซังฮยอนที่นั่งอยู่ถึงกับเจ็บจี๊ดที่หัวใจ ‘เฉยเมย ฮยองเฉยเมยกับผมเหลือเกิน’ ซังฮยอนคิดในใจก่อนจะเดินคอตกกลับบ้านไป

'แค่ได้มองอยู่ตรงนี้...ก็มากพอแล้ว'