คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : วันว่างๆของสองคน
"ดูคุณจะว่างทั้งวันเลยนะอัลบัส?"
ริชาร์ทกล่าวออกมาก่อนที่จะจิบน้ำชาด้วยท่าทางอารมณ์ดีนั้นทำให้อัลบัสที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามหัวเราะออกมา
"ถูกของเธอเด็กน้อย"
"ผมว่าผมเคยบอกหลายครั้งแล้วนะว่าผมอายุมากกว่าที่คุณเห็น"
ริชาร์ทกล่าวออกมาด้วยท่าทีไม่จริงจังมากนั้น เพราะถ้าเป็นสมัยก่อนอาจจะอารมณ์เสียหน่อยๆก็ได้ละมั่งก็ตอนนั้นรูปร่างที่ถูกคำสาปไว้นิ
"ต้องขอโทษเธอด้วยนะริชาร์ท แต่เธอไม่สนใจที่จะกินลูกอมนี้หน่อยเหรอ?"
"ผมเคยบอกไปแล้วนิ ผมไม่ค่อยชอบรสนิยมของพวกคุณเท่าไร"
ริชาร์ทกล่าวออกมาพร้อมรอยยิ้มก่อนที่จะตักเค้กเข้าปากและตามด้วยน้ำชาดูยังไงก็เหมือนคุณหนูจะตระกูลผู้ดี
"นั้นสินะ ฮ่าๆๆ แต่ฉันยังคงสงสัยใบช้าพวกนี้เธอได้จากไหน"
อัลบัสกล่าวออกมาด้วยความสงสัยเพราะไม่เคยได้ดื่มชาที่รู้สึกถึงความสบายใจ สดชื่นและดูเหมือนว่าจะเพิ่มพลังเวทย์อีกด้วย
"ใบชาพวกนี้เป็นของจากโลกผม แน่นอนว่ามีราคาแพงแน่นอนถ้าคุณไปโลกของผมคุณจะรู้ว่ามันแพงมากไม่สิอัลบัสคุณไม่อาจจะหามันมาได้เลยละ"
"โห ดูท่าทางมันคงเป็นบุญสำหรับฉันสินะ"
"ถูกของคุณ เป็นบุญมากเลยละปีหนึ่งมีเพียงแค่ 100 กว่ากล่องเท่านั้นและแน่นอนผู้คนมากมายต่างก็อยากได้มันมาเช่นกัน ขนาดขุนนางยังต้องต่อแถวซื้อมันเลยละ"
ริชาร์ทกล่าวด้วยความสุขเมื่อคิดถึงตอนไปซื้อใบชาครั้งแรก การแข่งขันนั้นสูงมากทุกคนไม่ว่าจะขุนนาง กรัตริย์ อสูรหรือสามัญชนยังได้เลย
"ดูท่าทางคงวุ่นวายไม่เยอะเลยนะ"
"นั้นสินะครับ"
ริชาร์ทและอัลบัสก็ยังนั่งดิ่มชากันต่อไปแต่ถึงอย่างนั้นตัวริชารืทก็ยังคงรู้สึกเบื่อกับการใช้ชีวิตที่เรียบง่ายแบบนี้ ถ้ายังอยู่ที่โลกเดิมริชาร์ทยังพอมีอะไรทำบ้างถึงแม้ว่าครั้งก่อนจะไปซื้อของกับมิเนอร์ว่ามาแต่เพราะมันว่างจนอ่านหนังสือไปจนมันแล้ว
"นี้อัลบัสสนใจเล่นเกมส์กับผมไหม?"
ริชาร์ทกล่าวเชิญชวนให้อัลบัสมาเล่นเกมส์กับตนเอง
"จะให้คนแก่อย่างฉันเล่นอะไรละ?"
"สำหรับผมคุณก็แค่เด็กน้อยเท่านั้นอัลบัส แน่นอนเป็นเกมส์ที่ง่ายๆ เกมส์ตอบคนละหนึ่งคำถามเป็นไง"
"ตอบคนละหนึ่งคำถาม?"
อัลบัสกล่าวออกมาด้วยความสงสัยในตัวเกมส์ที่ริชารืทเสนอออกมา
"ตรงตัว ผมถามหนึ่งคำถามคุณตอบและคุณค่อยถาม อัลบัสคุณปฎิเสธไม่ได้แล้ว ผมถามก่อนคุณคิดจะยังไงกับโลกแห่งนี้กันเหรอครับ?"
"ฉันไม่คิดอะไรเลยริชาร์ทสิ่งเดียวที่คิดคือจะทำยังไงให้มันสงบสุข"
อัลบัสกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มแต่น้ำเสียงที่จริงจัง
"งั้นฉันถามเธอต่อนะ เธอคิดยังไงกับพ่อมดแม่มดกัน?"
"สำหรับผมนะเหรอ? เป็นเพียงคนธรรมดาที่มีมานาเท่านั้น สุดท้ายพวกคุณเหล่าพ่อมดแม่มดก็ต้องกลับไปที่จุดเริ่มต้น จุดเริ่มต้นของเรื่องราวว่าจริงๆแล้วบรรพบุรุษของพวกคุณนั้นเป็นมักเกิล"
ริชาร์ทกล่าวออกมาถ้าคุณอื่นๆมาได้ยินคงเกลียดริชาร์ทเป็นแน่แท้โดยเฉพาะเลือดบริสุทธิแต่นั้นก็เป็นความจริงว่าพ่อมดแม่มดเคยเป็นมักเกิลหรือคนธรรมดามาก่อนจะได้ความสามารถนี้ขึ้นมา ในความเป็นทุกคนนั้นมีมานาแต่มานาจะมากจะน้อยขึ้นอยู่กับบุคคลขนาดเอมิยะยังเป็นคนที่มีมานาน้อยยังได้เป็นจอมเวทยบ์เลยจากคนธรรมดาที่ไม่รู้เวลทย์มนตร์ยังสามารถเป็นจอมาเวทย์ได้เลย
"ตาผมต่อนะ อัลบัสคุณคิดว่าศาสตร์มืดเป็นสิ่งที่ผิดพลาดงั้นเหรอ?"
"ศาสตร์มืดเป็นสิ่งอันตรายอาจจะถูกดูดกลืนได้ ใครที่ใช้แบบไม่คิดจะนำพาไปสู่หายนะ"
อัลบัสกล่าวออกมาหลังจากตอบคำถามของริชาร์ทแต่เมื่อได้ยินริชาร์ทก็ได้แต่หัวเราะออกมา
"ฮ่าๆๆ หายนะ เอาเถอะผมก็พอรู้ว่าคุณจะตอบแบบนี้อัลบัส คุณจะถามผมต่อไหม?"
"แล้วเธอคิดยังไงกับศาสตร์มืดละ?"
"ส่วนตัวศาสตร์มืดก็ไม่ได้อันตรายถ้าพวกคุณพ่อมดแม่มดบอกว่ามันอันตรายแล้วคาถาธรรมดาที่พวกคุณใช่กันละ? แต่มันก็ขึ้นอยู่กับความคิดแต่ละคน ผมก็ตอบไม่ได้ขนาดนั้นถ้าเป็นโลกของผมมันก็คงเป็นเวทย์มนตร์ธรรมดาก็ได้"
ริชาร์ทกล่าวออกมาแต่ถึงอย่างนั้นก็ยังมีการเล่นเกมส์กันต่อไปจนเวลาผ่านไปหลายชั่วโมง
"การได้เห็นความคิดและเหตุผลของคุณนั้นก็ดูสนุกไปอีกแบบนะครับอัลบัส"
"ความคิดของเธอน่ากลัวนะรู้ตัวไหม?"
"จะเอาอะไรกับผมที่เป็นจอมมารละครับ พรุ่งนี้แล้วสินะครับที่ฮอกวอตส์แห่งนี้เปิดเทมอ"
ริชาร์ทกล่าวออกมาด้วยท่าทางน่าสนุก ช่วงเวลาในการเป็นนักเรียนนั้นตัวของชาร์ทไม่ได้สัมผัสมานานแล้วหลังจากจบการผจญภัยไปโลกต่างๆกับเอมิยะ
"นั้นสินะฉันจะรอดูว่าเธอริชาร์ท เธอจะได้อยู่บ้านไหน"
"นั้นสินะครับบ้านไหนสำหรับผมก็ไม่สำคัญเหรอ? ยังไงผมก็เป็นคนนอกจริงไหมละครับ?"
ริชาร์ทกล่าวออกมาพร้อมส่งยิ้มไปให้อัลบัส
"ถูกของเธอริชาร์ท"
ความคิดเห็น