คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : พบเจอกันและการพูดคุย
"สวัสดีหนุ่มน้อย..."
ชายชรากล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่นแต่สำหรับริชาร์ทนั้นมองไปทางซ้ายและทางขวาว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากที่ตนเองนั้นเปิดหนังสือที่อาลายามอบให้มาทำไมตัวเองถึงมาอยู่ที่นี้
"ขอโทษครับ ขอถามว่าที่นี้คือที่ไหน?"
"ที่นี้คือโรงเรียนสอนเวทย์มนตร์ของพ่อมดแม่ ฮอกวอตส์ หนุ่มน้อยขอถามหน่อยทำไมเธอถึงมาอยู่นี้"
ชายชรากล่าวคำถามขอริชาร์ทนั้นนั้นทำให้ริชาร์ทื่ได้ยินนั้รรู้ได้อย่างหนึ่งว่าที่นี้ไม่ใช้โลกของตนเองและนี้เป็นฝีมือของเพื่อนของตนสหายที่แสนจะน่ารักและน่าฆ่าทิ้งอย่างจิตวิญญาณของโลกอย่างอาลายาเป็นแน่แท้
"ถ้าผมไม่บอกนะครับ?"
"นั้นก็เป็นสิทธิของเธอแต่การที่เธอมาที่นี้ได้นั้นแปลว่าเธอเป็นพ่อมด"
ชายชรากล่าวออกมาก่อนที่ตัวของริชาร์ทจะหัวเราะออกมากับคำว่าพ่อมดมันเป็นไปไม่ได้เลยที่ตัวของริชาร์ทจะเป็นพ่อมดไปได้ไงในโลกของริชาร์ทพ่อมดเพื่อคนเดียวที่ได้เป็นคือ เมอร์ลินอาจารย์ของจอมมารของมนุษย์อย่างอาเธอร์เท่านั้น เพราะส่วนใหญ่ในโลกของริชาร์ทผู้ใช้เวทย์มนตร์ถูกเรียกว่าจอมเวทย์
"มีอะไรใหเหัวเราะกับคำพูดของฉันเหรอ หนุ่มน้อย?"
"ขอโทษด้วยครับ แต่คุยกันมาตั้งนานแล้วผมยังไม่รู้นามของคุณเลย ผมชื่อคาออส ริชาร์ท"
"อัลบัส ดัมเบิลดอร์ ยินดีที่ได้รู้จักจะหนุ่มน้อย"
อัลบัสกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มก่อนจะส่งมือไปจับริชาร์ท ริชาร์ทก็ทำเช่นกันก่อนที่จะมอบไปรอบๆอีกครั้ง
"ดูเหมือนว่าที่นี้จะไม่ใช่โลกของผมสินะ เส้นชะตาไม่เหมือนกันที่ๆผมจากมา"
"หมายความยังไง? คุณคาออส"
อัสบัลกล่าวออกมาด้วยความสงสัยในสิ่งที่ริชาร์ทพูดออกมาก่อนที่ริชาร์ทจะหันไปมองหน้าของอัสบัล
"โลกแห่งนี้กำลังมีสงครามอยู่สินะครับ เส้นชะตาบ้างส่วนเหมือนใกล้จะขาดจากกันแล้ว"
"เธอเป็นใครกันแน่หนุ่มน้อย?"
"ถ้าผมบอกไปแล้วจะได้อะไรละครับอัลบัส ดัมเบิลดอร์ คุณเก็บความลับได้เหรอ? "
ริชาร์ทกล่าวออกมาก่อนที่จะมีแรงกดดันมหาสารที่ทำให้อัลบัสหายใจไม่ทั่วโลก ทรมาณกับการหายใจมากขึ้นก่อนที่แรงกดดันนั้นจะหายไปด้วยฝีมือของริชาร์ท
"ถ้าเธอบอกว่าที่นี้ไม่ใช่โลกของเธอ ก็ต้องมีคนที่ค่อยช่วยเธอ คุณคาออส ถ้าต้องเก็บความลับละก็ฉันจะเก็บให้จนกว่าเธอจะเป็นคนบอกมันเอง"
"น่าสนใจดี ผมยอมรับแต่ผมก็ยังไม่เชื่อใจขนาดนั้นเหรอนะครับ"
ริชาร์ทกล่าวออกมาก่อนที่จะดีดนิ้วไปทีหนึ่งก็ปรากฎตราสัญลักษณ์ที่มือข้างซ้ายรูปมังกรก่อนที่มันจะหายไป อัลบัสมองด้วยความตกใจก่อนที่สีหน้าจะกลับไปเป็นแบบเดิม
"ตรานั้นถือเป็นสัญญาที่คุณจะเก็บเรื่องนี้เป็นความลับนะครับ"
"งั้นเธอคงบอกได้แล้วสินะว่าเธอคือใคร?"
"ผมเป็นจอมมารจากอีกโลก แค่นี้คงได้สินะแน่นอนว่ามานาหรือพลังเวทย์ของผมนั้นมหาสารแน่นอน"
ริชาร์ทกล่าวออกมาก่อนที่จะส่งยิ้มไปให้แน่นอนคำว่าจอมมารนั้นทำให้อัลบัสตกใจแต่สีหน้าแบบนั้นทำให้ริชาร์ทรู้สึกสนุก
"งั้นเธอจะทำยังไงต่อละ"
"นั้นสินะครับ คงต้องอาศัยอยู่ในโลกแห่งนี้จนกว่าคนที่ทำให้ผมมาที่นี้มารับละนะ(ถึงแม้ว่าผมจะทำลายมิติและกลับโลกของผมเองได้ก็ตาม)"
"งั้นเธฮสนใจมาเรียนที่ฮอกวอตส์ไมละหนุ่มน้อย ฉันสามารถดูแลเธอได้พอดีฉันเป็นอาจารย์ใหญ่"
อัลบัสกล่าวออกมานั้นทำให้ตัวริชาร์ทคิดเพราะตอนนี้ตัวของริชาร์ทก็ยังมีรูปหน้าคงอยู่ที่อายุ 11 ปี ก็ที่ริชาร์ทจะพยักหน้าเป็นการตกลง
"จริงสิ ขอถามอะไรเธออีกอย่างได้ไหม?"
"ว่ามาสิครับ"
"เธอพอจะช่วยทำสงครามได้หรือป่าว?"
อัลบัสกล่าวออกมาเพราะการที่ได้เห็นริชาร์ทใช้พลังและบอกว่าตนนั้นเป็นจอมมารอาจจะทำให้ฝั่งของตนชนะสงครามก็เป็นได้ ริชาร์ทที่เห็นแบบนั้นก็กล่าวขึ้นมา
"ผมไม่สนใจสงครามของโลกใบนี้เหรอนะครับ อีกอย่างทำไมผมต้องช่วยโลกที่ไม่ใช้โลกของผมด้วย? ผมก็แค่ผู้หลงโลกเท่านั้น"
"แต่.."
"อีกอย่างผมเป็นคนที่ชื่นชอบหายนะและมนุษย์อย่างพวกคุณทำลายโชคชะตามากกว่าช่วยเปลี่ยนชะตา บอกตรงๆผมจะเฝ้ามองเพียงเท่านั้น ทั้งหมดจะขึ้นอยู่กับพวกคุณศาสตราจารย์"
ความคิดเห็น