คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : [yeryeo+kyumin]preparing
ใครไม่เม้นกลับไปเม้นบัดเดี๋ยวนี้
ไม่เม้น ไม่อัพ เชอะ งอน!!!
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
รีดเดอร์ขา เราก็เข้าใจนะว่าอยากอ่านพี่เย่กะน้องเรียวมากๆๆๆๆๆ
แต่เรื่องนี้มันมี2คู่นี่หว่า คือไรท์เตอร์อยากให้จบพร้อมกัน
จะได้จัดสเปเชี่ยลโฟกัสเย่เรียวแบบเต็มๆ 5555
คนตามน้อยลง งอนไรท์เตอร์ป่าวเนี่ย แต่ยังไงก็ขอบคุณทุกคนมากนะจ๊ะ
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
21
“ผู้ชายกับผู้ชายจะแต่งงานกันได้ยังไง” รยออุคพูดขึ้นมาตอนที่ทุกคนกำลังเลือกชุดของตัวเอง
“แต่งได้น่า เชื่อพี่สิ” คนตอบยัดชุดหนึ่งใส่มือรยออุค พอกางออกมาดู เอิ่มมมมม
“ใส่ชุดนี้เนี่ยนะ ผู้หญิงชัดๆ”
“ไม่ให้ใส่ชุดผู้หญิงแล้วจะใส่ชุดอะไร”
“ชุดผู้ชายสิ ทักซิโด้อะ ทักซิโด้” ...รยอออุอยากใส่ทักซิโด้ แม่มดูแมนเกินเปล่าวะ เยซองพิจารณาเจ้าสาวตั้งแต่หัวจรดเท้า
“ทักซิโด้...ไม่เหมามั้ง”
“รยออุค ดูสิ น่ารักมั้ย”อยู่ๆก็มีอะไรขาวๆฟูๆวิ่งเข้ามา
“อ่ะ..เอ่อ...อื้ม น่ารักสิ เหมาะกับซองมินมากเลย”
“พี่คยูฮยอนเลือกให้ชั้นเองแหละ คึๆๆๆๆ” อิคยูกี้มีความคิดเรื่องของแบบนี้ด้วยเรอะ
“เป็นไง พี่รยอ เมียผมๆ” ร่างอวบถูกว่าที่สามีจุ๊บๆกอดๆ
“ไอ้พี่คยูฮยอน เดี๋ยวเหอะ ยังไม่ได้แต่งงานกันเลย ใครเมียพี่พูดให้มันดีๆ”
“อ่ะๆ ว่าที่เมีย 5555”
“นายกล้าใส่ชุดผู้หญิงด้วยหรอ”
“ก็แค่ลองใส่น่ะ ใครจะไปกล้าใส่ชุดผู้หญิงในงานแต่งงานของตัวเองกันล่ะ”
“เออ เนาะ เดี๋ยวเค้าหาว่าเราไม่แมน” (แกไม่แมนตั้งแต่ชอบผู้ชายด้วยกันแล้วแหละ)
“พี่เยซอง ขนาดซองมินยังไม่ใส่ชุดผู้หญิงเลย”
“แล้วไงอะ พี่ไม่อยากให้รยออุคใส่ชุดผู้ชายนี่”
“มีชุดผู้หญิงที่มันไม่น่าอายบ้างมั้ย ไม่อยากใส่ชุดเกาะอกกระโปรงบานอะ มันสยองตัวเอง”
“ความจริงชุดก็ไม่จำเป็นซักเท่าไหร่หรอก” มึงคิดจะไปฟินแลนด์แล้วใช่มั้ย...
“อ้าว แล้วถ้าไม่มีชุดจะไปงานได้ยังไงเล่า”
“ลองคิดดูสิ พอถึงเวลาจริงๆ ชุดก็ไม่ได้ใช้หรอก”
“ชุดไม่ได้ใช้....เฮ้ย ทะลึงนี่หว่าพี่เย่!!!”
“อ้าวๆ อุคกี้อะ พี่แค่ไม่อยากให้เราเครียดเท่านั้นเอง”
“โธ่ จะไม่ให้เครียดได้ไง คนจับตามองกันซะขนาดนี้”
“เอาเถอะน่า ถึงรยออุคจะเป็นยังไง พี่ก็รักเหมือนเดิมแหละ จุ๊บ” ปากอิ่มแตะแก้มใสเบาๆ แต่ก็นานพอทำให้ เปลี่ยนสีได้
“พี่เยซองบ้า เขินนะ”
ซองมินไปถอดชุดน่ารักนั่นออกแล้ว พอเดินออกมาก็หยุดกึก เพราะสัมผัสได้ถึงออร่าแห่งความรักที่สองคนนั้นสร้างขึ้น ...อิจฉาว่ะ อย่าให้ถึงตาชั้นบ้างนะ
“ขอโทษนะ รยออุค พี่คยูฮยอนไปไหนซะแล้วล่ะ”
“อ่อ ไปดูสถานที่จัดงานน่ะ จัดที่บ้าน ชั้นกับพี่คยูฮยอนจะช่วยกันตกแต่งสถานที่เอง”
“จัดให้สวยๆล่ะ 55555” ไม่บอกก็รู้ว่าสวย หนุ่มติสต์เป็นคนจัดทั้งที
“สวยอยู่แล้วแหละ พี่คยูฮยอนบอกว่าออกแบบเอาไว้เมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว”
“คยูอยากแต่งงานมากขนาดนี้ ทำไมชั้นไม่เคยรู้มาก่อนเลยนะ”
“ชั้นก็อึ้งเหมือนกัน ช่วงนี้พี่คยูฮยอนน่ารักกับชั้นมาเลยล่ะ”
“บอกแล้วคยูก็ทำอะไรหวานๆเป็น”
เยซองที่ทำเป็นไปดูชุดก็เหลือบมองสองคนนั้นเป็นระยะๆ ทำไมรยออุคไม่แต่งชุดผู้หญิงนะ เหมาะจะตายไป (แกลืมแล้วหรอว่าเค้าก็เป็นผู้ชายนะ/ไรท์เตอร์)อย่าไปขัดใจจะดีที่สุด
“จองชุดเสร็จแล้วล่ะ ทั้งสองคนกลับกันก่อนนะ พี่มีธุระต่อ”
“อ้าว พี่เยซองทำไมทิ้งกันอย่างนี้อะ”
“ไม่ได้ทิ้ง พี่มีธุระจริงๆนะ”
“ไปส่งก่อนไม่ได้หรอ” รยออุคออดอ้อน เริ่มกอดแขนว่าที่สามี
“เอ่อ...”เจ้านั่นก็แพ้ท่าทางแบบนี้ซะด้วยสิ
“นะ... ไปส่งนะ...”
“ก..ก็ได้”
“เย่!!!!! รักพี่เยซองนะ จุ๊บบบ” ร่างเล็กยืดตัวขึ้นไปแตะแก้มกลม เยซองเริ่มหน้าแดงอีกครั้ง โดนมาตั้งหลายทีทำไมไม่ชินซักนะ
“นายนี่ ทุกทีเลยนะ ถึงได้ว่าทำไมพี่เยซองรักหัวปักหัวปำ” ซองมินผู้เห็นเหตุการณ์อดแซวสองคนนี้ไม่ได้
“ไม่ขนาดนั้นหรอกซองมิน 5555” อุคกี้ยิ้มเขินๆ ก็พี่เยซองน่ารักนี่>////<
-----------------------------------------------------------------------------
YS กะจะออกมาคนเดียวซะหน่อยแต่ผมก็แพ้ลูกอ้อนของอุคกี้จนได้นะ สุดท้ายก็ต้องมาส่งที่บ้าน เจ้าคยูฮยอน เอาแพลนของงานมาให้ดูแล้วล่ะ มันบอกว่าออกแบบไว้เมื่อสิบปีที่แล้ว ...รีบไปไหมครับ
วันนี้ผมจะไปสั่งทำแหวนครับ แหวนแต่งงานของผมกับรยออุค คยูฮยอนก็ฝากไปทำด้วย เก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ ห้ามให้รยออุคกับซองมินรู้เป็นอันขาด เพื่อความเซอไพร้ส์ ฮี่ๆ (ไอ้พวกนี้นี่ชอบเซอไพร้ส์กันจัง ตั้งแต่ต้นเรื่องแล้วนะ/ไรท์เตอร์)
“สวัสดีค่ะ ต้องการวงไหนคะ” พนักงานสาวกล่าวด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
“หน้าคุ้นๆนะคะ รู้สึกจะเคยเห็นที่ไหน”
“อ๋อ คนนี้ไงท่านประธานคิมกรุ๊ปที่แถลงข่าวเมื่อวันนั้นไง” พนักงานอีกคนพูด จ้องหน้าลูกค้าหน้าซาลาเปาตาเป็นประกาย
“ใช่ครับ ผมจะมาสั่งทำแหวนแต่งงานที่นี่ได้มั้ยครับ”
“ได้ค่ะๆ เป็นเกียรติอย่างยิ่งเลยค่ะ” พนักงานรับเชื้อเชิญประธานคิมกรุ๊ปเข้าด้านในร้าน ร้านแหวนเพชรที่ประธานจงอุนมาไม่ใช่ร้านกระจอกงอกง่อยแน่นอน เป็นร้านที่ขึ้นชื่อที่สุดในเกาหลีด้วยซ้ำ
“ครับ^^”
“ไหนขอดูแบบหน่อยสิคะ” เมือหนาหยิบกระดาษแผ่นเล็กๆให้มินฮยอก ชายหนุ่มเพ่งดูสักครู่
“ดูแล้วน่าจะออกมาดูดีนะ”
(วงใหญ่ของเจ้าอ้วน ส่วนวงเล็กของพี่รยอฮับ/คยู)<<แกเรียกชั้นว่าอะไรนะ/มิน
“สวยมากค่ะ อาทิตย์หน้ามารับได้เลยนะคะ” ออกจากร้านแหวนก็แวะซื้อขนมหน่อยละกันนะ
‘ซื้อขนมไปฝากหน่อยแล้วกัน เพื่อเนื้อหนังของเมีย คึๆๆ’(ใครเมียแก/อุค)
ว่าแล้วก็หอบสารพัดเบเกอรี่กลับบ้าน หมดไปประมาณ2500บาทไทย...มันกี่วอนวะเนี่ย
--------------------------------------------------------------------
“ซองมิน เค้กแต่งงานเราจะทำรูปอะไรดีนะ” รยออุคถาม
“นั่นน่ะสิ ชั้นไม่อยากทำเค้กเก้าชั้นน่ะมันซ้ำกับคนอื่น”
“หรือว่าทำทุกอย่าง เค้ก คุ้กกี้ เพรสตี้ พาย แอแคร์ล ช็อกโกแลต...”
“น่ากินทุกอย่างเลยงั้นก็เอาทุกอย่างเลย”
“ทำไอศกรีมด้วยดีกว่า”
“อย่าเลย อากาศมันเย็นกินไอศกรีมก็ยิ่งหนาวนะสิ”
“แต่มันอร่อยมากนะ นึกแล้วอยากกินจัง”
ตอนนี้อยู่ว่างๆรอการเป็นเจ้าสาวอย่างเดียว ดูคุยกันสิ สมเป็นกุลสตรีจริงทำขนมค้งขนมเค้กเป็นด้วย (กูเป็นผู้ชายโว้ยยยย/อุค มิน)
“ทำไอศกรีมกินกันเถอะ อยากกินเหมือนกัน” เตรียมทำไอติมกันเต็มที่แต่ก็เห็นบ้าหอบฟางมาแต่ไกล
“นั่นมันพี่เยซองนี่ ไหนว่าไปธุระไง ทำไมกลับมาเร็วจัง” รยออุคถอดผ้ากันเปื้อนแล้วไปหาเยซอง ซองมินมองตาม
“อ้าว รยออุค...คงไม่ได้ทำไอศกรีมแล้วมั้ง”
“พี่เยซองมาไม่บอกเลยนะ ผมกับซองมินกำลังทำไอติมเลย”
“งั้นขนมพวกนี้คงไม่กินแล้วใช่มั้ย” เยซองชูถุงขนมขึ้นมา คนตัวเล็กกลืนน้ำลายอึกใหญ่
“กินสิ ไอติมไม่ทำแล้ว ซองมินมากินขนมกันพี่เยซองซื้อมา”ร่างอวบวิ่งมาอย่างรวดเร็ว
“ไหนๆ มีอะไรมั่ง ขอบคุณมากนะพี่เยซอง”
“ไม่เป็นไร อยู่บ้านกันสองคนหรอ”
“อื้ม คยูไปเคลียร์งานนิดหน่อย แม่ไปซื้อชุด แง่มๆ”รยออุคตอบทั้งที่ยังกัดขนมปังก้อนใหญ่
“กินเยอะๆล่ะจะได้มีเนื้อมีหนังกับเค้ามั่ง”
“มีอยู่แล้วแหละน่า มีซิกแพคด้วยเห็นป้ะล่ะ” เจ้าเด็กแห้งเปิดเสื้อให้ดู ..มีจริงด้วยเว้ย ทำไมกูมีแต่ไขมันหว่า เยซองกลืนน้ำลายอึกนึง
“เฮ้ย! พี่เยซอง หน้าตาไปหมดแล้ว นี่!รยออุคอย่ายั่วพี่เยซองสิ” ซองมินหันไปบอกทั้งสองคน
“ไม่ได้ยั่วซักหน่อย โชว์ให้ดูว่ามี 555 พี่เยซองมีแต่วันแพคละสิ”
“พี่ก็มีโว้ยยย จะถอดให้ดูเดี๋ยวนี้ล่ะ”
“เฮ้ยๆๆๆ ไม่ต้องๆ ใครจะไปอยากดูของพี่กันเล่า”
“อีกไม่นานหรอกหึๆๆ” หน้าตามันไม่น่าไว้ใจเลยยยย
“เดี๋ยวชั้นไปเก็บของในห้องครัวแป๊บนึงนะ” ซองมินแยกตัวออกไป สองคนหันมามองหน้ากันโดยมิได้นัดหมาย
“ผม....ไปช่วยซองมินนะ” ยีราฟน้อยกำลังจะเดินไปแต่...
“อะไรเนี่ย เพิ่งเจอกันเอง อยู่คุยกันก่อนสิ”
“ไม่เอาอะ อยู่กันสองคนมันเขิน”
“เขินอะไรหรอครับ”
“ไม่รู้จิ ไปละ”
“ไปด้วยยยย”
ปู้งงงง ซู่วววววววววววววว
“เฮ้ย อะไรวะเนี่ย” รยออุครีบเข้าไปในห้องครัว
“ท่อแตก รยออุค รีบเข้าไปอุดเร็ว” ซองมินตะโกนออกมา
“ได้ ซองมินรีบไปปิดวาล์วน้ำเลย”
ขาเรียวจ้ำเข้าไปตรงจุดที่น้ำรั่วแล้วเอามืออุดรอยรั่ว แต่ก็ไม่มีแรงพอที่จะทำให้น้ำหยุดได้
“รยออุค มา พี่ทำเอง” ว่าที่สามีเสนอตัว
“ไม่เป็นไรพี่เยซอง เดี๋ยวน้ำก็หยุดแล้ว”
“มาเถอะน่า เห็นมือตุ้นอย่างนี้ก็ใช้การได้นะครับ”
“เอ่อ ก็ได้ -_-”
สำเร็จ! มือสั้นๆอุดรอยรั่วบนท่อน้ำได้สำเร็จ
“อุคกี้ไปเอาเทปพันท่อมาให้พี่หนอยสิ”
“ครับ รอแป๊บนะ” พอเทปมา มือสั้นก็พันเทปรอบท่ออย่างใจเย็น ซ่อมท่อประปาเป็นด้วย นี่แหละสามีเราในอนาคต ^^ …เอ๊อะ เราคิดบ้าอะไรเนี่ย
“ฮู่ว เสร็จแล้วล่ะ”
ร่างสูงเดินออกมาตัวเปียกซก เสื้อสีขาวตัวบางที่มันลู่ไปกับร่างกายของเค้า จนมองเห็นทะลุเข้าไปถึงแผ่นหลังกับไหล่กว้างกล้ามแขนแข็งแรง ทำให้ร่างเล็กที่เดินตามมาหยุดมองไม่ได้ หุ่นแบบนี้แหละน่ากอดชะมัด...
“รยออุค...”
“...”
“รยออุค...จะทำอะไรน่ะ ดึงเอวพี่ทำไม”
“เอ่อ ขอโทษครับ”
“คิดอะไรอยู่”
“ไม่ได้คิดอะไรซักหน่อย ไม่ได้คิดอะไรเลย” ร่างเล็กปฏิเสธทันที กางมือสะบัดไปมาเร็วๆ ...มีพิรุธ
“แต่เมื่อจ้อหลังพี่ใหญ่เลยนะ อยากเห็นด้านหน้ามั้ยล่ะ”
“มะ..ไม่ หันไปเลย ไปทางโน้นเลย เดี๋ยวนี้ชอบพูดจาส่ออยู่เรื่อยเลย”
“ตัวเองก็ชอบคิดตามอยู่เรื่อยเลย 55555555”
“ไม่ใช่ซักหน่อย เชอะ!” ไอ้เต่าหื่นเอ๊ย
แต่งสั้นไปหน่อย ซอรี่นะ T0T
ความคิดเห็น