Smiling Melt ยิ้มละลายใจ ให้นายซาลาเปา yeryeo

ลำดับตอนที่ #16 : [yeryeo]:: Trip italy9:: I belong with you.

 

15

เยซองขับรถพายออุคชมรอบกรุงโรม ยังมีสถานที่ที่ยังไม่ได้ไปอีกตั้งเยอะเลย อย่างเช่นน้ำพุเทรวี่
มหาวิหารเซนต์ปีเตอร์ วิหารแพนธิออน ไปแต่ที่ช้อปที่กิน แต่ได้เที่ยวแค่นี้ก็มีความสุขแล้ว วันพรุ่งนี้ก็ต้องกลับเกาหลี ต้องเก็บความทรงจำนี้ไว้ให้ดีที่สุด

"พี่เยซองจะพาไปไหนครับ" รยออุคที่ง่วนกับการถ่ายรูปเมืองอิตาลีอยู่ หันมาถามคนขับรถ

"อ๋อ ไปย่านตราสเตรเวน่ะ"

"ไม่เห็นรู้จักเลย"

"เป็นย่านการค้า เดี๋ยวพากินอาหารร้านอร่อยๆด้วย" ต้องเอาของกินมาล่อ หึๆๆ

"ดีครับ ผมก็อยากจะซื้อของกลับเกาหลีเหมือนกัน เมื่อวานไม่ได้ซื้ออะไรเลย"

"ซื้อที่นี่แหละดีแล้ว ของแบรนด์ไปซื้อที่เกาหลีก็ได้เนาะ"

"แถวนี้มีอะไรมั่งอะ"

"ของที่ระลึกออกแนวเรโทร มีตั้งแต่ของกินของใช้ ซีดีเพลง หนังเก่าๆประมาณนี้อะ"

"ผมก็กะว่าจะซื้อของที่มันประหลาดๆไปน่ะ จะได้นึกถึงที่นี่ได้ง่ายขึ้น"

รถยนต์สัญชาติอิตาลีสีขาวจอดลงที่หมู่บ้านชาวยิวซึ่งไม่ไกลจากแถบร้านค้าซักเท่าไหร่

"พี่เยซอง ถ่ายรูปหน่อยยืนตรงนั้นน่ะ ตรงนั้น" รยออุคคว้ากล้องออกมาแล้วชี้ให้เยซองยืนตรงรูปปั้นชาย
ใส่ชุดสูทตัวยาวและหมวกเหมือนเยซอง

"ได้ๆ ทำท่ายังไงดี" เยซองยืนงงอยู่ข้างรูปปั้น

"ขอแบบหล่อๆอะ"

เยซองชูสองนิ้วขึ้นมา ...เฮ้ย เอาหล่อไม่ได้เอาแบ๊ว!! -0-"

 

ย่านการค้าคนพลุกพล่านมาก เป็นตลาดที่มีคนต่างชาติอยู่เยอะด้วยทั้งชาวแอฟริกัน ชาวจีน คนผิวขาว ระหว่างที่เดินดูของเพลินๆ

"หวัดดีครับ ไออยากพาไปเที่ยวปราสาท พอดีมีตั๋ว2ใบน่ะครับ" หนุ่มอิตาเลียนหน้าตาหล่อขั้นเทพ ตรงเข้ามาทักรยออุค พอแปลอังกฤษออกประมาณนี้

"เอ่อ...ไม่เป็นไร ไอยังไม่อยากไปปราสาท" คนตัวเล็กปฏิเสธ

"ไปเถอะ ไม่เป็นไรหรอก ไอให้เพราะว่ายูออกจะน่ารัก" ...หรือว่าเค้าไม่รู้ว่าเราเป็นผู้ชาย!!! ก็ดูแต่งตัวสิ ใส่กางเกงเหมือนกระโปรงเลย=="

"ไอต้องขอโทษยูจริงๆ คือ ไอมีแฟนแล้ว" รยออุคยิ้มแหยๆ พลางควงแขนเยซองที่กำลังเลือกดีวีดีหนังอย่างไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้น

"อ้อ บาย"สลายโต๋อย่างรวดเร็ว

"รยออุค เกาะแขนพี่ทำไมน่ะ" หน้าเรียวก้มมองมือตัวเองแล้วรีบปล่อยแขนเยซอง

"ก็เมื่อกี้มีผู้ชายมาชวนผมไปเที่ยวปราสาท ผมก็เลยบอกเค้าไปว่ามีแฟนแล้ว เค้าก็เดินไปเลย"

"ใช้พี่เป็นไม้กันหมานี่ เจอบ่อยใช่มั้ยล่ะ"

"ก็...5ครั้งแล้วแหละ ดูไม่ออกรึไงว่าเป็นผู้ชาย"

"ต่อไปนี้ห้ามอยู่ห่างจากพี่เด็ดขาดเข้าใจมั้ย เรายิ่งตัวเล็กๆอยู่" เยซองทำหน้าตาขึงขัง ออกคำสั่ง ไม่ใช่อะไร คนมันหึง!

                                                

*จริงจังนะ*

"ทำไมล่ะ"

"ก็...พวกเนี้ยชอบเฟรนด์ลี่เกินน่ะสิ กลัวเราจะหลงไปกับเค้า"

"พี่เยซองนี่เลอะเทอะ ผมไม่ไปอยู่แล้วแหละแล้วผมก็เป็นผู้ชายด้วย"

"แต่ยังไงก็ห้ามห่างจากพี่นะ"

"ก็ได้" คนตัวเล็กหน้าเบ้ ต้องเดินควงอีตาซาลาเปานี่ทั้งวันเลยหรอ ฮือๆ TT 0 TT
แต่ก็ดีใจนะ เหมือนมีคนคอยปกป้องเลย

"พี่เยซอง เอาโทรศัพท์กลับไปโทรที่เกาหลีได้มั้ย" นัยน์ตาสีน้ำตาลเหลือบไปเห็นร้านโทรศัพท์โบราณหลากหลายสี

"เอาไปสิ แต่โทรไม่ได้นะมันพังหมดแล้ว"

"อ้าวหรอ ซื้อไปเล่นดีกว่า"

"โตแล้วยังจะเล่นอีก"

"อ้าว เค้าไม่ได้ห้ามผู้ใหญ่เล่นของเล่นซักหน่อย"

"คร้าบ เด็กน้อยน่ารัก" เยซองพูดแล้วขยี้หัวคนข้างๆจะยุ่งฟู

"เฮ้ย พี่เยซองหยุดนะ ผมเสียทรง"

คนตัวเล็กซื้อโทรศัพท์โบราณมาจนได้ แต่เครื่องแค่นี้ไม่คิดว่ามันจะหนักนะเนี่ย เดินถือจนตัวเซเลย

"เอามานี่มา เดี๋ยวพี่ถือให้"

"ไม่เป็นไร ถือได้ พี่เยซองถือของเยอะแล้ว"

"โห่แค่บ็อกเซ็ตหนังแค่10เรื่องเอง เอามาเหอะ"

"ไม่เอาๆ เดี๋ยวผมไม่มีอะไรถือ"

"มีสิ"

เยซองหันไปหยิบทานตะวันช่อเล็กๆจากร้านขายดอกไม้ที่อยู่ข้างๆ มาวางบนมือบางแทนถุงโทรศัพท์ที่ซื้อมาแล้วหันไปจ่ายตังค์

"พี่เยซองทำอะไรน่ะ" รยออุคประคองช่อดอกไม้อย่าง งงๆ

"ถือดอกไม้ไปสิ"

"เอ่อ..."



"ก็เมื่อกี้เราบอกว่าเดี๋ยวไม่มีอะไรถือ พี่ก็หามาให้แล้วไงครับ ดูสิ เหมาะกับรยออุคมากเลยนะ" หน้าซาลาเปาเข้ามาใกล้จนใบหน้าเล็กต้องหันหนี สายตามองต่ำ ...พี่เยซองจะมาไม้ไหน หัวใจเริ่มเต้นผิดจังหวะ

"จริงหรอฮะ ขอบคุณนะพี่เยซอง" ...พี่เยซองรู้ได้ไงเนี่ยว่าเราชอบดอกทานตะวัน รยออุคก้มมองช่อดอกไม้ หน้าเล็กระบายด้วยยิ้มบางๆ นัยน์ตาสีดำไม่สามารถละจากใบหน้านั้นได้

"ทำหน้าอย่างเนี้ย แสดงว่าพี่เลือกมาถูกใจใช่มั้ยล่ะ"

"อิอิ ก็ผมชอบดอกทานตะวันนี่ครับ" รยออุคยิ้มร่าเริง ทำให้เยซองมีความสุข วันนี้เป็นวันที่วิเศษจริงๆ

"ดีใจนะที่เราชอบอะ ไปต่อกันที่ Piazza Navonaกันเถอะ "

"ลานวาดรูปน่ะหรือครับ อยากไปจัง^^" รยออุคเรียกที่นั่นวาลานวาดรูปก็เพราะว่าเป็นสถานที่ที่มีภาพวาดภาพเขียนให้ดูมากมาย อีกทั้งยังไปนั่งให้ศิลปินวาดภาพให้อีกด้วย น่าสนุกจัง



ที่Piazza Navonaจะมีลานรูปวงรี มีรูปปั้นกับน้ำพุอยู่สามจุด บรรดาตึกรอบลานแห่งนี้จะนัดกันทาตึกเป็นสีในโทนเดียวกันคือเหลืองและส้ม ทำให้อยากจะนั่งพักไม่ไปไหน ในวันที่อากาศร้อนๆแบบนี้ยิ่งน่าไปที่สุด

ลานที่นี่จะมีศิลปินวาดเองนำภาพเขียนมาวางขาย มีหลายขนาด งานบางชิ้นสวยน่าประทับใจมาก และใหญ่มากด้วย มีตั้งหลายภาพที่เยซองอยากจะเอากลับไป แต่มันคงไม่สำคัญเท่ากับคนข้างๆที่กำลังนั่งให้ศิลปินหนวดเฟิ้มวาดภาพเหมือน

"พี่เยซอง ดูสิ เหมือนผมมั้ยๆ"รยออุคโชว์ภาพวาดของตัวเอง

"ไม่เห็นจะเหมือนเลย เราไม่ได้ตาโตขนาดนี้ซักหน่อย" เยซองจิ้มที่ดวงตารยออุคในรูป

"อย่ามาว่าสิ นี่มันแนวแอบสแตร็กนะ สีโทนเขียวสวยจะตาย"

"ไม่จริงอะ เดี๋ยวพี่วาดมั่งแล้วมาดูว่ารูปใครดูดีกว่ากัน"

เยซองจึงไปนั่งให้ศิลปินคนนั้นวาดรูปด้วย แต่รูปที่ออกมามัน...

"วะฮะฮ่า!! พี่เยซอง ผมชนะขาด" รยออุคเทียบภาพตัวเองกับภาพคนท้า

"อย่าขำสิ ไม่เห็นจะตลกตรงไหนเลย" เยซองทำหน้าเซ็ง...เราอุส่าห์บอกให้วาดหล่อๆทำไมมันออกมาเป็นอย่างนี้TT

"ในรูปทำไมดูแก่ขนาดนั้นล่ะ คิกๆๆๆ" ...เจ้าของร้านมาให้กูเตะมะ?? เยซองเห็นคนในรูปแก่กว่าเขาไปซักสิบปี ถุงตานี่มาเยอะเชียว(เค้าวาดไปตามที่เห็น 555)

"พอได้แล้ว ยอมแพ้ก็ได้" คนตัวสูงเดินคอตกตามคนตัวเล็กที่เดินลั้นลาไปยังร้านอาหารแถวๆนั้น เพราะรยออุคบ่นว่าหิวตั้งแต่ตอนวาดรูปก็เลยไปนั่งกินร้านอาหารกินลมข้างๆ

"พี่เยซอง เพลงเพราะจัง" ตอนนี้มีวงดนตรีแจ๊สบรรเลงอยู่ เป็นเพลงฟังสบายๆที่จตุรัสแห่งนี้

"ใช่ ฟังแล้วหายร้อนเลยล่ะ" เยซองเคี้ยวมะกะโรนีอยู่หันมาตอบ

"พี่เยซองชอบผัดมะกะโรนีหรอ"

"อื้ม พี่ชอบกิน เมื่อก่อนกินทุกวันเลย"

"โธ่ นึกว่าพี่เยซองชอบกินซาลาเปา"

"แอบว่ากันนี่หว่า"

"ไม่ได้ว่านะ เค้าบอกว่าคนเราชอบกินอะไรก็จะเหมือนอันนั้น"

"ไปเอามาจากไหนเนี่ย"

"งั้นรยออุคก็หน้าเหมือนไอติมน่ะสิ เพราะรยออุคชอบกินไอติม" เอ๊ะ ยังไง

"หน้าเหมือนไอติมหรอ...ก็ชอบนะ ผมชอบกินของหวานทุกอย่างแหละ" ...ถึงได้ว่าทำไมหวานจัง
(อะไรหวานหรอ???)

"แต่พี่ไม่ได้ชอบกินซาลาเปานะ ><"

"ไม่ชอบแต่ก็กินบ่อยละสิ" ...รู้ได้ไงเนี่ย เมื่อตอนไปฮ่องกงกับชินดงไม่รู้จะกินอะไร ก็กินแต่ซาลาเปาทั้งเดือน(ฮ่องกงมีของอร่อยตั้งเยอะนะ เอิ่ม...)

"คงงั้นมั้ง" ...ตรงเป๊ะเลย ผู้ช่ำชองด้านการกินจริงๆ

" ใช่เลยแหละ ขนาดไม่กินแล้วยังหน้ากลมอยู่เลย 555555" คนตัวเล็กอมลมทำหน้าล้อเลียนคนหน้าซาลาเปา

"นี่ พี่ถามจริงเหอะ เคยไม่ชอบใครบ้างมั้ย เห็นทำตัวน่ารักใส่คนอื่นอยู่นั่นแหละ" อยู่ๆเยซองก็จริงจังขึ้นมา
(คนอื่นที่ว่ารวมถึงตัวเองด้วยใช่มั้ย 555)

"ผมก็เป็นอย่างนี้แหละน่า ทำไมอะ"

"ก็อยากรู้มั่งว่ากับคนที่ชอบน่ะ รยออุคจะทำตัวยังไง"

"..." คนตัวเล็กไม่ตอบ ก้มหน้าดูดน้ำดังฟูดๆๆ

"ทำไมไม่ตอบล่ะ" ...อย่ามาคาดคั้นกันสิ ไม่รู้จะตอบว่าอะไร

"ก็ทำอย่างงั้นแหละ"

"ใช่ซี้~ พี่มันก็เหมือนคนอื่นแหละ สิ่งที่ทำให้พี่ก็ทำให้คนอื่นด้วยใช่มั้ยล่ะ เป็นอย่างนี้กับทุกคนเลยมันน่าน้อยใจอะ" นิ้วชี้จิ้มกันไปมา เป็นสัญญาณว่า 'ผมกำลังนอยด์'

"ผมเข้าใจความรู้สึกพี่ดีนะ ผมทำดีกับทุกคนก็จริง แต่ความรู้สึกมันไม่เหมือนกันนี่"

"ไม่จริงอะ ถ้าชอบพี่ก็ต้องทำอะไรให้พิเศษกว่าคนอื่นหน่อยสิ"

"จะว่าไป ผมก็ทำอะไรพิเศษให้พี่เยซองอยู่นะ"

"อะไรล่ะ"

"ตั้งแต่เกิดมาน่ะ พี่เยซองเป็นคนแรกที่ได้กินอาหารที่ผมทำ เพราะปกติผมทำให้คนในครอบครัวหรือไม่ก็กินกินคนเดียวตลอดเลย"

"จำได้แล้ว ตอนนั้นไง กลับเกาหลีทำให้กินทุกวันเลยได้มั้ยอะ" ตอนที่เพิ่งจะรู้จักกันรยออุคชวนให้กินสปาเก็ตตี้ ก็นึกว่าจะชวนทุกคนที่คุยด้วยซะอีก

"เดี๋ยวดูก่อน" ทำอาหารให้กิน...ก็เป็นแม่บ้านน่ะสิ เฮือก!!! พี่เยซองต้องการอย่างนั้นหรอ

"ไม่เอา คิดถึงจะตายอยู่แล้วอาหารฝีมือรยออุคน่ะ"

"อย่ามาเว่อร์ เพิ่งกินไปครั้งเดียวเอง"

"ก็นั่นแหละ แล้วมีอย่างอื่นอีกมั้ย"

"อืม....มี ตอนที่หอมแก้มพี่เยซองอะ"

"ยังไงอะ" อยากรู้ๆๆๆๆ หอมเราตั้งหลายครั้ง นึกว่าเจ้านี่ไม่ได้คิดอะไรซะอีก

"แก้มพี่เยซองนิ่มดีอะ ผมไม่เคยชอบแก้มใครเท่านี้มาก่อน ก็เลยหอมบ่อย 555555 "

"แอบว่ากันป่ะเนี่ย" ต้องว่าว่าหน้าซาลาแน่เล้ย

"ไม่ได้ว่านะ ผมชอบแก้มพี่เยซองมากเลย" มือบางดึงแก้มคนตรงหน้าเล่น ....ยืดเป็นไดฟุกุเชียว

"แล้วผมก็ชอบมาชิโมโร่ของพี่เยซองมากที่สุดในบรรดาตุ๊กตาที่มีเลยล่ะ"

"อ่อ เจ้ากระต่ายซื่อบื้อนั่นอะนะ"

"อื้ม ผมกอดมันทุกคืนเลย" รยออุคพูดไปยิ้มไป ตอนนี้เยซองเข้าใจแล้วว่ารยออุคเห็นเค้าสำคัญแค่ไหน
...รยออุคก็สำคัญกับพี่เหมือนกันนะ

นอกจากจตุรัสนี้จะมีภาพเขียนสวยๆแล้ว แถวนี้ยังมีร้านจำพวกของเล่นเด็กแบบมีศิลปะ ซึ่งจริงๆแล้วผู้ใหญ่ก็ซื้อไปสะสมก็มี สินค้าเด่นๆก็ไม่พ้นตุ๊กตาของเด็กผู้หญิง ซึ่งมีหลายขนาดคนชอบตุ๊กตาอย่างรยออุคไม่พลาดแน่น่อน

"พี่เยซองไปดูร้านนั้นกันเถอะ" ร้านนั้นที่ว่าก็คือ ร้าน Al Sogno ที่มีตุ๊กตาไม้ขายาวๆยืนอยู่ตรงประตู

"อะไร จะซื้อของเล่นอีกแล้วหรอ"

"อ้าวก็มันน่ารักน่ากอดอะ" มือซ้ายลากเยซอง มือขวาชี้ไปที่ตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ที่อยู่ด้านใน
เยซองทำเป็นเดินไม่ไหว



"กอดพี่ดีกว่ามั้ง ไม่เอาอะ ซื้อไปก็วางไว้เฉยๆ"

"ไหนบอกว่าจะตามใจทุกอย่างไง" ...เมื่อเช้าเราพูดหรอวะ

"ไปก็ไป"

สักพักรยออุคก็ได้ตุ๊กตากลับมามากมาย คนที่รับภาระคือคนรับใช้ผู้ซื่อสัตย์ เยซอง

"พี่เยซอง หนักมั้ย" เจ้าของตุ๊กตากองเท่าบ้านหันมาแสดงความเวทนา

"อึ้บ! ไหวๆ ไม่เท่าไหร่หรอก" แต่ใจจริง...หนักวุ้ย ซื้อไปสร้างบ้านหรอรยอ~

"กลับกันยัง" รยออุคถามเพราะเห็นว่าพระอาทิตย์เริ่มจะตกดินแล้ว

"ยัง เหลืออีกที่นึง"

"ไปไหนอีกล่ะ ผมเดินไม่ไหวแล้ว~" คนตัวเล็กโอดครวญ เพราะไปแต่ละที่ต้องเดินทั้งนั้นเลย

"ต้องไหวสิ ที่สุดท้ายแล้วนะ"

"ไม่เอา จะกลับไปนอนแล้ว" กระรอกน้อยกระแทกตัวลงบนขอบฟุตบาศ

"อยู่ๆมางอแงอะไรเล่า เดี๋ยวปั๊ดตีก้นลาย ลุก" คนหัวโตชักจะโมโห ...จะพาไปขอคบ ไม่ได้พาไปขายชายแดนเจ้านี่รู้อะไรบ้างมั้ยเนี่ย

"ไปๆๆๆ แต่...มันปวดขาอะ" ...พี่เยซองขู่อะไรของเค้าเนี่ย แต่ผมเดินไม่ไหวจริงๆ

"ขึ้นมา" คนตัวใหญ่ย่อตัวลง ในขณะที่รยออุคเอียงคอมอง

"ขึ้น...ขึ้นอะไรหรอ"

"ขึ้นมาขี่หลังพี่ไง"

"จะไหวหรอ ผมหนักนะ"

"ไม่หนักๆ ขึ้นมาเถอะ" คนตัวเล็กกระโดดขึ้นไปขี่หลังเยซอง แล้วโอบรอบคอไว้อย่างกลัวๆ

"อึ้บ! ไปกันเถอะ"  

น้ำพุเทวี่ที่ว่า อยู่ห่างจากลานวาดรูปพอสมควร จึงต้องขับรถไป แต่ยังไงก็ต้องลากเจ้าตัวเล็กไปให้ได้
น้ำพุแห่งนี้เป็นสถานที่ที่เรียกได้ว่าป๊อปปูลาร์ที่สุดของโรมเลยก็ว่าได้  เสน่ห์คงเกิดจากรูปปั้นที่สวยงามอลังการ
เสียงน้ำไหล และแสงไฟล้อกับน้ำพุที่ลดหลั่นกันเป็นชั้นๆ ให้ความโรแมนติคมากในยามค่ำคืนอย่างนี้

"โห สวยจัง" รยออุคตะลึงกับความสวยงามของน้ำพุเทรวี่

"บอกไม่ไหว แต่พอเห็นน้ำพุสวยนี่ร่าเริงขึ้นมาเชียว" เยซองแอบพูดเบาๆ

"ก็มันสวยจริงๆนี่" เจ้าตัวเล็กยังร่าเริงต่อไป

"คนเยอะมากเลย ไปเดินเล่นตรงนู้นกันก่อนดีกว่า" เยซองชี้ไปทางตรอกหนึ่งที่เต็มไปด้วยร้านไอศกรีม

"อื้ม อยากกินไอติมจังเลย" นัยน์ตาสีน้ำตาเป็นประกายเมื่อมองไปทางไหนก็มีแต่ร้านไอศกรีม

"ไป ไปกินกัน"

"พี่เยซองกินรสอะไรน่ะ" ว่าแล้วก็เอาปากจุ่มลงไปที่ไอติมของเยซอง

"เฮ้ย! อย่าแย่งพี่สิ" มือหนาดึงไอติมออกไป

"รสชาติเหมือนถั่ว ไม่เห็นอร่อยเลย" รยออุคทำหน้าเหยเก ไม่สนใจคำพูดของเยซอง

"ไหนกินของเราบ้างซิ" เยซองก็จะเอาปากจุ่มไอติมเช่นกันแต่คนตัวเล็กก็กินเข้าไปซะก่อน

"ไอ้ ไอ้ อิน ออก อิ อิ" (ไม่ให้กินหรอก อิอิ) ปากงับไอติมอยู่ยังพูดได้

"กินตรงนี้ก็ได้" ว่าแล้วก็เลียไอติมที่ติดอยู่ข้างแก้มรยออุค

"เฮ้ย! เลียทำไม หน้านะไม่ใช่ไอติม" กระรอกโวยวาย ส่วนคนหัวโตหัวเราะชอบใจ

"อ้าว ไอติมมันเปรอะ ก็เลยเช็ดให้"

"เช็ดอย่างนี้น่ะหรอ"

"ใช่ อร่อยมากเลย"

"แน่นอน รสมิ้นท์อร่อย เย็นๆ"

"ไม่ใช่ไอติม หน้าต่างหาก 555555"

"ไอ้คนทะลึ่ง ไปไกลๆเลยไป" รยออุคลุกขึ้นมาผลักคนที่กำลังกินไอติมกระเด็น

"ไม่เอา ไม่ไป"

"ผมไปเอง" รยออุคเดินจากไป

"ไปด้วย" คนที่ล้มลงไป รีบวิ่งตาม

น้ำพุเทรวี่ทำด้วยหินอ่อนไม่เหมือนน้ำพุที่อื่น เพราะเป็นน้ำพุที่มีฉากหลังเหมือนฉากละคร มีเทพเนปจูน
แล้วก็มีไททันปราบม้าพยศ ตามตำนานน้ำพุนี้ได้ชื่อตามชื่อของเด็กหญิง ทริเวีย ที่พาทหารโรมัน
ไปเจอน้ำพุแห่งนี้

"คนเริ่มน้อยแล้วล่ะ ไปดูใกล้ๆกันเถอะ" เยซองเดินนำไปที่น้ำพุ

"พี่เยซอง..." คนตัวสูงหยุดตามเสียงเรียก

"หื้ม?"

"อธิษฐานว่าอะไรดี"

"ขอให้อยู่ด้วยกันตลอดไปไง"

"บ้าแล้ว จะอยู่ด้วยกันได้ยังไง ไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อย"

"ก็เป็นซะสิ"

"เอ๋?"

"เป็นแฟนกันนะ" เยซองหันไปพูดคำนี้ทันที ที่จริงกะจะบอกตอนโยนเหรียญเสร็จแล้ว แต่เจ้าตัวพูดขึ้นมาก็บอกเลยแล้วกัน

"เอ่อ..."

"คิดนานจัง คนที่ชอบมาขอเป็นแฟนไม่ดีใจหรือไง"

"อะ...อืม ดีใจสิ" รยออุคเหมือนกำลังจะตาย อ๊ากกกก พี่เยซองขอเราคบ ทำไงดีๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ใจเต้นผิดจังหวะมาหลายนาทีแล้วนะ คบ หรือ ไม่คบดี

"พี่ชอบเรามากเลยนะ ดูก็รู้ใช่มั้ย"

"อื้ม รู้ แต่ว่า..." จะได้เป็นแฟนกัน มันก็ดีอยู่หรอก แต่เราไม่ดีพอนี่

 "แต่ผมไม่ใช่ผู้หญิง"

"ก็ไม่เห็นจะเป็นไรเลย อย่าเครียดสิ แม่พี่ยังบอกเลยว่า อยากได้รยออุคมาเป็นลูกอีกคน"

"ขนาดนั้นเลยหรอ" ความกังวลใจหายไปทันที เฮือก!!! คงไม่ได้อยากได้ลูกสะใภ้เป็นผู้ชายหรอกนะ

"ใช่ พี่ก็เลยบอกว่า อยากแต่งงานกับรยออุค"

"เฮ้ย แล้วแม่พี่ไม่ด่าเรอะ"

"ไม่ด่า เค้าบอกว่ารยออุคน่ารักกว่าผู้หญิงทุกคนที่พี่เคยคบมาซะอีก พูดอย่างนี้รยออุคจะยอมคบกับพี่รึยัง"

ใบหน้าเล็กแดงจัด ดวงตากลมใสสั่นไปมา ใบหน้าเล็กหันมองอะไรก็ได้ที่ไม่ใช่ หน้าซาลาเปายิ้มแป้นตรงหน้า

"เอ่อ..."...ทำไงดี ไม่กล้าพูดอะ

"ฮู่ว...ไม่คบก็ไม่เป็นไรหรอกนะ รยออุคคงลำบากใจใช่มั้ย" เยซองเห็นทีว่าจะไม่มีหวัง ...ชอบเราแต่ไม่ยอมเป็นแฟน เพราะมีแต่แคร์สายตาคนอื่น เฮ้อ

"อ๊ะ...ไม่ ไม่เลยพี่เยซอง"

"แล้วทำไมไม่พูดซักทีล่ะ"

"อ๊า... พูดแล้วๆ ผมจะคบกับพี่เยซอง!!!!!!" >/////< ในที่สุด รยออุคก็ก็พูดออกมาจนได้ คนขอคบกระโดดกอดทันที

"เย่!! เราเป็นแฟนกันแล้ว"

"โอ๊ย ปล่อยนะ หายใจไม่ออก 555" ถึงจะบอกอย่างนั้นแต่ก็อยากให้กอดนานๆ

"555 พี่รอวันนี้มานานแล้วล่ะ"

"ตอนแรกผมคิดว่าพี่เยซองแกล้งด้วยซ้ำ"

"โธ่ พี่จะแกล้งไปทำไม ตั้งแต่เกิดมาพี่ยังไม่เคยชอบใครขนาดนี้เลย"

"โกหกน่า แล้วที่คบมาก่อนหน้านี้ล่ะ" นั่นน่ะสิ อ่านข่าวซุบซิบเจอทุกวัน แทบไม่ซ้ำกันกันเลย

"อันนั้นเป็นอดีตครับ อย่าไปสนใจเลย"

"ต่อไปนี้ต้องสนใจผมคนเดียวนะ"

"แน่นอนอยู่แล้ว ไปอธิษฐานให้เราอยู่ด้วยกันตลอดไปได้แล้วนะ"

"เค้าให้อธิษฐานว่าขอให้ได้มาที่นี่อีกไม่ใช่หรอ"

"เออนั่นแหละ ก็อธิษฐานได้เหมือนกันแหละ"

"อื้ม อธิษฐานก็ได้"

ทั้งสองหยุดที่หน้าน้ำพุที่ส่องแสงสว่าง แล้วหันหลังให้น้ำพุ มือขวาถือเหรียญยูโร

"มาอธิษฐานพร้อมกันนะ" คนตัวเล็กพยักหน้าแล้วโยนเหรียญข้ามไหล่ซ้ายไป

'ขอให้เราอยู่ด้วยกันตลอดไป'

"รู้มั้ย หัวใจของคนเรามีขนาดเท่ากำปั้น" เยซองกำมือ

"รู้สิ หัวใจผมใหญ่กว่าพี่เยซองอีก"

"แล้วรู้มั้ยว่าทำไมหัวใจพี่ถึงเล็ก"

"ใครจะไปรู้ล่ะ"

"ก็เพราะว่า...มีไว้ให้คนตัวเล็กๆเข้าไปอยู่ไงล่ะ"

"บ้า ไอ้บ้าเยซอง "

-/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////-




---------------------------------------------------------------------------------------------------------

อ้ากกกก คบกันแล้ว แต่เรื่องนี้ยังไม่จบนะ อิอิ คยูมินยังไม่ลงเอย ^^

อัพช้า+เสี่ยวนรกมาก ขออภัยด้วย *กราบรีดเดอร์งามๆ*